ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ??

Καλησπέρα σας
τον τελευταίο καιρό αισθάνομαι χάλια, σχεδόν μία παραίτηση από τη ζωή. Δεν βρίσκω κάποια νόημα στη ζωή μου. Πάντα ήμουν μοναχικό άτομο, ντροπαλό και όχι ιδιαίτερα κοινωνικό. Έχω απομακρύνει τους φίλους μου από δίπλα μου, και έχω κλειστεί τελείως στον εαυτό μου. Ακόμη και πράγματα που με ευχαριστούσαν παλιά, τώρα μου φαίνονται ανούσια και δε μου προσφέρουν καμία ευχαρίστηση. Κοιμάμαι συνεχώς, όχι γιατί είμαι κουρασμένη, αλλά γιατί νιώθω ότι δεν υπάρχει κάτι να κάνω στη ζωή μου (ενώ οι υποχεώσεις τρέχουν). Ενώ έχω τα πάντα, ότι θα μπορούσε να θελήσει ένας άνθρωπος, νιώθω δυστυχισμένη μέσα μου και δεν μπορώ να το πω σε κανέναν.Σκέφτομαι να απευθυνθώ σε κάποιον ψυχολόγο. Δεν ξέρω αν είναι κατάθλιψη

Γεια σου κλαιρη!!
Τα συμπτωματα που περιγραφεις κ τα συναισθηματα που εχεις ειναι πραγματι αντιπροσωπευτικα της καταθλιψης... Το σημαντικο ειναι οτι εχεις αυτογνωσια κ επιγνωση της καταστασης που βρισκεσαι κ των συναισθηματων σου, οποτε αυτο θα σε βοηθησει στο να προχωρησεις προς την αντιμετωπιση... Καταλαβαινω ποσο δυσκολο κ δυσαρεστο ειναι να νιωθεις ενα απολυτο κενο, μια απελπισια, μια απογνωση που σε απομακρυνει απο ολα οσα σε ευχαριστουσαν στη ζωη σου κ πλεον δεν βρισκεις νοημα σε τιποτα...
Θα σου προτεινα να επισκεφτεις καποιον ψυχολογο κ να συζητησεις πως νιωθεις κ τι εχει αλλαξει στην καθημερινοτητα σου κ στα συναισθηματα σου... Πιστεψε με με προσπαθεια κ υπομονη κ συνεργασια ολα μπορουν να αλλαξουν κ να γινουν οπως πριν κ ακομη καλυτερα..
Καλη συνεχεια!!

Ναι όντως είναι αντιπροσωπευτικά της κατάθλιψης, το θέμα είναι να βρεις γιατί αισθάνεσαι έτσι έφοσον τα έχεις όλα όπως ισχυρίζεσαι. Μήπως σε βασανίζουν πράγματα από το παρελθόν; θέματα άλυτα μέσα σου που βρίσκουν τώρα διέξοδο και προσπαθείς να τα κρύψεις παρηγορώντας τον εαυτό σου, λέγοντας πως όλα είναι καλά; Κανένας δεν παθαίνει κατάθλιψη έτσι τυχαία. Κάτι συμβαίνει που πυροδοτεί αυτές τις αντιδράσεις ακόμα και αν υπάρχει το υπόστρωμα λόγω βιολογικών παραγόντων που ευνοεί την ανάπτυξη κατάθλιψης. Το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να μιλήσεις σε ψυχολόγο ώστε να προλάβεις την επιδείνωση της κατάστασης και χρειαστείς χάπια. Έτσι το καθυστέρησα και 'γω ώσπου έφτασα στο σημείο μηδέν και τώρα τρέχω και δεν φτάνω.