Νομιζω οτι πασχω απο καταθλιψη

Printable View

23-05-2011, 15:04
XristinaV

Νομιζω οτι πασχω απο καταθλιψη

Καλησπερα φιλοι μου, ειμαι 54 χρονων και θα ηθελα την βοηθεια σας σχετικα με το προβλημα που αντιμετωπιζω τον τελευταιο χρονο.

Ενω παλια ημουν μια γυναικα που προσεχε τον εαυτο της και την εμφανιση της τελευταια δεν εχω διαθεση για κανενα ειδος καλοπισμου. Για να καταλαβετε ακομα και το μπανιο μου το κανω σαν αγγαρια. Θελω να ειμαι συνεχεια ξαπλωμενη, να κλαιω και ειμαι μονη. Δεν εχω διαθεση για βολτες εξοδους και χαρες. Εχω να βγω περα απο τα καθημερινα ψωνια απο το σπιτι μου για διασκεδαση απο το πασχα οπου αναγκαστικα ηταν να παρευρεθω σε ενα πολυ χαρμοσυνο γεγονος. Περασα πολυ καλα αλλα ακομα και την ημερα της ετοιμασιας ηθελα να παρατησω τα παντα και να ξαπλωσω.

Η αληθεια ειναι οτι εχω περασει πολυ δυσκολα παιδικα χρονια κριως λογω της φτωχεια και της μεγαλης ηλικιας των γονιων μου. Υστερα εκανα λαθος επιλογη στον συντροφο, χωρισα και μεγαλωσα σχεδον μονη μου τα 2 μου παιδια. Αργοτερα παντρευτηκα και εκανα και ενα τριτο παιδι που φυσικα τα υπεραγαπω και αυτα με κρατανε στην ζωη. Απο τιποτα αλλο δεν παιρνω χαρα και καθημερινα κλαιω ακομα κι αν δεν υπαρχει ιδιαιτερος λογος.

Επιπλεον γκρινιαζω και παραπονιεμαι πολυ ευκολα και νομιζω πως πασχω απο καταθλιψη. Τι με συμβουλευεται να κανω; Χρειαζομαι ψυχολογο ή ψυχιατρο; Μηπως αγωγη;

Ευχαριστω και συγνωμη αν σας κουρασα!
23-05-2011, 15:20
Θεοφανία

γεια σου χριστίνα..:)
εγώ νομίζω πως είσαι κουρασμένη απ' όλη σου τη ζωή, πως τώρα που νιώθεις πιο χαλαρή και δεν έχεις κάτι να κυνηγάς και να παλεύεις σου βγαίνει όλη η κούραση.
Μια καλή ιδέα θα ήταν να ξεκινήσεις ψυχοθεραπεία, να βρεις έναν ειδικό και να σε βοηθήσει.
Η αγωγή να είναι το τελευταίο πράγμα που να έχεις στο μυαλό σου.
23-05-2011, 16:03
XristinaV

Σε ευχαριστω Θεοφανια για την απαντηση σου! Ισως να ειναι και αυτο, μου το εχουν πει και αλλου. Παρολαυτα νιωθω τη αναγκη να μιλησω καπου, σε εναν ειδικο αλλα δεν ξερω τι ειδους. Οι ψυχιατροι ειναι για πιο σοβαρα προβληματα;
23-05-2011, 16:06
Gypsy Cello

Γεια σου Χριστίνα, απ' όσο περιγράφεις την καταστάση σου, πρόκειται όντως για κατάθλιψη. Πρέπει να συμβουλευτείς κάποιον ειδικό, να του πεις όλα όσα αισθάνεσαι και εκείνος θ' αποφασίσει αν χρείαζεσαι αγωγή. Πήγαινε αρχικά σε ψυχολόγο γιατί υπάρχουν πολλές περιπτώσεις ψυχιάτρων που μας φορτώνουν με χάπια ενώ δεν τα χρειαζόμαστε και κατά προτίμηση να είναι κάποιος τον οποίο θα σου έχουν συστήσει για να μην βαδίσεις στα τυφλά. Αυτό που είναι το σημαντικότερο είναι να βόηθήσεις εσύ η ίδια τον εαυτό σου ώστε να μην χρειαστείς αγωγή. Προσπάθησε να επικεντρωθείς σε θετικές σκέψεις και ν' αφιερώσεις χρόνο σ' αυτούς που αγαπάς και σ' αγαπούν. Ίσως θα ήταν καλό να μιλήσεις και με τα παιδιά σου (αν είναι μεγάλα) και τον σύντροφο σου για να νιώσεις καλύτερα.
23-05-2011, 16:36
Θεοφανία

Quote:

Originally Posted by Gypsy Cello

Γεια σου Χριστίνα, απ' όσο περιγράφεις την καταστάση σου, πρόκειται όντως για κατάθλιψη. Πρέπει να συμβουλευτείς κάποιον ειδικό, να του πεις όλα όσα αισθάνεσαι και εκείνος θ' αποφασίσει αν χρείαζεσαι αγωγή. Πήγαινε αρχικά σε ψυχολόγο γιατί υπάρχουν πολλές περιπτώσεις ψυχιάτρων που μας φορτώνουν με χάπια ενώ δεν τα χρειαζόμαστε και κατά προτίμηση να είναι κάποιος τον οποίο θα σου έχουν συστήσει για να μην βαδίσεις στα τυφλά. Αυτό που είναι το σημαντικότερο είναι να βόηθήσεις εσύ η ίδια τον εαυτό σου ώστε να μην χρειαστείς αγωγή. Προσπάθησε να επικεντρωθείς σε θετικές σκέψεις και ν' αφιερώσεις χρόνο σ' αυτούς που αγαπάς και σ' αγαπούν. Ίσως θα ήταν καλό να μιλήσεις και με τα παιδιά σου (αν είναι μεγάλα) και τον σύντροφο σου για να νιώσεις καλύτερα.

συμφωνώ σε όλα μαζί σου εκτός από τη διάγνωση...:)
Δεν μπορεί κανείς, (ούτε καν ειδικός πόσο μάλλον εμείς που δεν είμαστε), να κάνει διαγνώσεις από δέκα προτάσεις που έγραψε κάποιος και δεν ξέρουμε πως θα επηρεαστεί.

Χριστίνα
Οι ψυχίατροι είναι όντως για βαριές περιπτώσεις, αλλά δυστυχώς γράφουν τα φαρμακα με πολύ άνεση και καλό είναι να μη μπλέξεις.
Βρες κάποιον ψυχολόγο, ακόμη και αν δεν έχεις την οικονομική άνεση απευθύνσου στο κέντρο ψυχικής υγείας του δήμου σου που είναι δωρεάν...:)
23-05-2011, 16:59
Gypsy Cello

Θεοφανία το λέω γιατί και 'γω πάσχω και τα όσα περιγράφει είναι ενδεικτικά της κατάθλιψης. Ίσως να είναι ελαφριά, δεν θα παίξω τον συνήγορο του διαβόλου αλλά καλό είναι να το αποδεχόμαστε από νωρίς για να μην υπάρχουν δυσάρεστες εξελίξεις. Εξάλλου η κατάθλιψη έχει συγκεκριμένα συμπτώματα και είναι πιο εύκολη στην διάγνωση της. Όπως και να 'χει, καλό κουράγιο και Keep going!
23-05-2011, 17:11
Θεοφανία

Quote:

Originally Posted by Gypsy Cello

Θεοφανία το λέω γιατί και 'γω πάσχω και τα όσα περιγράφει είναι ενδεικτικά της κατάθλιψης. Ίσως να είναι ελαφριά, δεν θα παίξω τον συνήγορο του διαβόλου αλλά καλό είναι να το αποδεχόμαστε από νωρίς για να μην υπάρχουν δυσάρεστες εξελίξεις. Εξάλλου η κατάθλιψη έχει συγκεκριμένα συμπτώματα και είναι πιο εύκολη στην διάγνωση της. Όπως και να 'χει, καλό κουράγιο και Keep going!

δεν αμφισβητώ τις προθέσεις σου, αλλά εδώ είναι ένας ευαίσθητος χώρος και καλό θα ήταν να αποφεύγουμε διαγνώσεις.
Άλλωστε απαγορεύονται και από τους όρους χρήσης, προφανώς για ευνόητους λόγους.
23-05-2011, 17:47
Gypsy Cello

ok no problem
24-05-2011, 02:15
pelariry

Quote:

Originally Posted by XristinaV

Καλησπερα φιλοι μου, ειμαι 54 χρονων και θα ηθελα την βοηθεια σας σχετικα με το προβλημα που αντιμετωπιζω τον τελευταιο χρονο.

Ενω παλια ημουν μια γυναικα που προσεχε τον εαυτο της και την εμφανιση της τελευταια δεν εχω διαθεση για κανενα ειδος καλοπισμου. Για να καταλαβετε ακομα και το μπανιο μου το κανω σαν αγγαρια. Θελω να ειμαι συνεχεια ξαπλωμενη, να κλαιω και ειμαι μονη. Δεν εχω διαθεση για βολτες εξοδους και χαρες. Εχω να βγω περα απο τα καθημερινα ψωνια απο το σπιτι μου για διασκεδαση απο το πασχα οπου αναγκαστικα ηταν να παρευρεθω σε ενα πολυ χαρμοσυνο γεγονος. Περασα πολυ καλα αλλα ακομα και την ημερα της ετοιμασιας ηθελα να παρατησω τα παντα και να ξαπλωσω.

Η αληθεια ειναι οτι εχω περασει πολυ δυσκολα παιδικα χρονια κριως λογω της φτωχεια και της μεγαλης ηλικιας των γονιων μου. Υστερα εκανα λαθος επιλογη στον συντροφο, χωρισα και μεγαλωσα σχεδον μονη μου τα 2 μου παιδια. Αργοτερα παντρευτηκα και εκανα και ενα τριτο παιδι που φυσικα τα υπεραγαπω και αυτα με κρατανε στην ζωη. Απο τιποτα αλλο δεν παιρνω χαρα και καθημερινα κλαιω ακομα κι αν δεν υπαρχει ιδιαιτερος λογος.

Επιπλεον γκρινιαζω και παραπονιεμαι πολυ ευκολα και νομιζω πως πασχω απο καταθλιψη. Τι με συμβουλευεται να κανω; Χρειαζομαι ψυχολογο ή ψυχιατρο; Μηπως αγωγη;

Ευχαριστω και συγνωμη αν σας κουρασα!

από τη στιγμή που έχεις αναγνωρίσει το πρόβλημα, έχεις δώσει ήδη απάντηση στο ερώτημα αν χρειάζεσαι να δεις ειδικό. έφτασε η ώρα νομίζω να χτυπήσεις την πόρτα του ψυχολόγου.
καλή συνέχεια εύχομαι και αν θέλεις, ενημέρωσέ μας για τη συνέχειά σου:)