σχέση

Γεια σας!!! :):) Είμαι 19 και δεν έχω κάνει ποτέ σχέση. Ποτέ δεν το κυνήγησα, αλλά ποτέ δεν μου δόθηκε η ευκαιρία για να κάνω. Θα θελα να ρχιζα κάτι έστω και τώρα αλλά υπάρχουν αρκετά "θέματα" όπως τα λέω που με κρατάνε πίσω. Είμαι αρκετά ντροπαλή με άτομα που δεν γνωρίζω με αποτέλεσμα οι γνωριμίες που έχω και που μπορώ να κάνω να περιορίζονται σ' αυτές της σχολής. Στο τμήμα μου υπάρχουν πολύ λίγα αγόρια και δεν μου αρέσει κάποιος.
Μέχρι τώρα δεν με έχει πλησιάσει κανείς ερωτικά και πιστεύω ότι αυτό οφείλεται κυρίως στον χαρακτήρα μου γιατί δείχνω κλειστή και ότι αυτό τους κάνει να κρατούν μια απόσταση. Όσον αφορά την εμφάνισή μου, θεωρώ ότι είμαι μια φυσιολογική κοπέλα όχι κάτι το ιδιαίτερο.

Τα θεματάκια μου:
1) Έχω απογοητευτεί από φιλίες που έκανα στο παρελθόν και έχω παρατηρήσει ότι πλέον δεν δένομαι με τους ανθρώπους. Δηλαδή και με τις φίλες που έχω τώρα απ' την σχολή, δεν θα με πειράξει αν δεν είμαστε μαζί του χρόνου. Πιστεύω ότι ποτέ δεν θα μπορέσω να δεθώ με κάποιον, ούτε να ερωτευτώ λόγω αυτού.
2) Βαριέμαι εύκολα. Δεν μπορώ να είμαι συνέχεια με τους ίδιους ανθρώπους, θέλω να βλέπω συνεχώς καινούρια πρόσωπα.
3) Όταν δεν γνωρίζω κάποιον, μπορώ άνετα να του μιλήσω όταν είμαστε μεγάλη παρέα. Αν όμως βρεθούμε οι δυο μας ντρέπομαι, νιώθω αμηχανία και συνήθως δεν μιλάω πολύ εώς καθόλου με αποτέλεσμα, να κάνω και τον άλλο να νιώθει αμήχανα. Θυμάμαι όταν έκανα τις πρώτες γνωριμίες μου στη σχολή, στην αρχή ρωτούσα από που είσαι κλπ αλλά μετά πάγωνα εντελώς... Δεν μπορώ να κάνω συζήτηση με κάποιον όταν είμαστε οι δυο μας, κυρίως με αγόρια. Συνεχώς σκέφτομαι τι θα πω και δεν μου έρχεται τίποτα στο μυαλό και κομπλάρω και μετά η απόλυτη σιωπή...
4) Λόγω απειρίας δεν ξέρω πως να δείξω σε κάποιον ότι μου αρέσει.
5) Από μικρή έχω μια φοβία με τον θάνατο, η οποία έρχεται ανά διαστήματα. Κάποιες φορές, φοβάμαι ότι θα πεθάνω ή ότι θα πεθάνουν κάποια αγαπημένα μου πρόσωπα και αυτό με ρίχνει ψυχολογικά και σκέφτομαι ότι δεν έχει νόημα οι άνθρωποι να κάνουν σχέσεις ή να παντρεύονται γιατί στο τέλος θα πεθάνουν.
Ευχαριστώ για τον χρόνο σας.. κάθε συμβουλή εκπρόσδεκτη!!:):)

για ενα κοριτσακι μικρο 19 χρονων, αγνο, απειρο, γλυκο κι ομορφο, πιστεψε με ειναι το πιο ευκολο πραμα να βρει ενα αγορι και να ξεκινησει κατι. μπορει να εχεις ηδη θαυμαστες αλλα να μη τους εχεις παρει χαμπαρι. οταν λοιπον καποιος βλεπεις σου δινει προσοχη, ειδικα οταν προσεχει πως φερετε και θελει να ειναι καλος μαζι σου, δε σου χαλαει χατηρι κλπ, τοτε καταλαβαινεις πως μπορει να σκεφτεται καπως για σενα...

οσον αφορα τα θεματακια σου:
1. εαν δε νιωθεις την αναγκη να δεθεις ακομα δε πειραζει, μη το κανεις. αργοτερα ισως βαρεθεις να εισαι μονη σου, και ψαχνεις απελπιστικα το αντιθετο, δλδ ενα ατομο να κρεμαστεις απο πανω του για να νιωσεις καλυτερα.
2. το οτι βαριομαστε ολοι το εχουμε. μπορει να ειμαι με τη κοπελα που μια ζωη ηθελα, και να βαριεμαι μαζι της! ειδικα οταν δε κανω τπτ απολυτως, καμια δραστηριοτητα, κατι αλλο τελως παντων που να σπασει αυτη τη μονοτονια και βαρεμαρα.
3. μαλλον τοτε δε πρεπει να μιλησεις, αλλα να κανεις. για σκεψουν δυο ανθρωπους μονους κλεισμενους σε ενα δωματιο, υπαρχει περιπτωση να μιλησουν για πολλη ωρα ? για να μη το προχωρησουμε τοσο ομως, απλα δεν εχεις συνηθισει πιστευω να εισαι face to face με καποιον.
4. σου απαντησα ηδη, με το να εισαι εκει, αφοσιωμενη, να μην τον γραφεις και να συμπεριφερεσαι καλα (γιατι εχω δει συμπεριφορες με βρισιδια ακομα που μετα μου ειπαν ηταν επειδη με γουσταραν λολ). προπαντων ειλικρινεια ομως, οταν δεις καποιον και σ'αρεσει και ειναι ελευθερος, αφου τον γνωρισεις σιγα σιγα, πεστου το οτι θες να ειστε μαζι. μη κατσεις να περιμενεις να το μαντεψει, γιατι κανεις δεν εχει μαντικες ικανοτητες και ειναι χασιμο χρονου.
5. δε θα το ελεγα φοβια αυτο, αλλα ρεαλισμο, συνηδιτοποιηση της πραγματικοτητας. ετσι συμβαινει, οντως ολοι καποια στιγμη θα πεθανουμε. αλλα μεχρι τοτε θα πρεπει να ζησουμε. γιαυτο ξεχνα το θανατο, αργει πολυυυυυυ ακομα. κοιτα να παρεις απ'τη ζωη οσα περισσοτερα μπορεις.

Ευχαριστώ ΚΕΝΟ!!!!:):):)

Γεια σου Αλόχα, τα προβλήματα που αντιμετωπίζεις δεν είναι σπάνια και έγω τα ίδια είχα στην ηλικία σου και τα ίδια έχω ακόμα και τώρα (25 ετών είμαι). Αν κάνεις μια βόλτα στο forum θα διαπιστώσεις ότι πολλά παιδιά βρίσκονται στην ίδια θέση με την δική σου. Οπότε μην αγχώνεσαι έχεις πολλούς συμπάσχοντες εδώ άλλωστε είσαι αρκετά μικρή και θα μπορέσεις να αλλάξεις την κατάσταση. Αυτό που σου λείπει οι νέες γνωριμίες ώστε να μπορέσεις να γνωρίσεις ενδιαφέροντες ανθρώπους που θα σου ταιριάζουν είτε ως φίλοι είτε ως ερωτικοί σύντροφοι. Προσπάθησε να δεις τι σε ενδιαφέρει ώστε να ξεκινήσεις μια καινούρια ασχολία και να κοινωνικοποιηθείς καλύτερα. Για παράδειγμα ένα άθλημα, μια ξένη γλώσσα ή ό, τι άλλο μπορεί να σου αρέσει. Αν είσαι ντροπαλή δεν πειράζει, και 'γω ήμουν στο λύκειο (μετά ξεθάρρεψα ;) ) μην πιέσεις τον εαυτό σου να υποκριθεί κάτι που δεν είσαι γιατί το αποτέλεσμα θα είναι αντιαισθητικό. Πρέπει να είσαι ο εαυτός και να προσπαθείς να συμμετέχεις σε συζητήσεις που σε ενδιαφέρουν, χαλαρά και όμορφα χωρίς πίεση. Και που και που να σκας και κανένα χαμόγελο :). Το γεγονός ότι έχεις απογοητευτεί είτε στην φιλία είτε στον έρωτα δεν θα πρέπει να σε αποθαρρύνει γιατί θα μπορέσεις να γνωρίσεις καινούριους ανθρώπους που θα σε αγαπήσουν και θα τους αγαπήσεις και οι όμορφες στιγμές που θα ζήσετε θα γιατρέψουν τις παλιές πληγές. Είσαι πολύ μικρή ακόμα για ν' απογοητεύεσαι! Χρειάζεται θάρρος και θετική σκέψη γιατί αλλιώς ο αρνητισμός που νιώθεις μέσα σου, βγαίνει προς τα έξω και επηρεάζει αρνητικά τις σχέσεις σου με τους άλλους ανθρώπους. Σύντομα θα ερωτευτείς, να είσαι σίγουρη :) Όλοι έτσι λέμε όταν είμαστε μόνοι μας αλλά όταν έρχεται το αγγελούδι (ξέρεις...του έρωτα εννοω!) όλα αλλάζουν και μέσα μας και έξω. Αυτό που θα πρέπει να προσέξεις είναι να κάνεις σχέση μ' ένα αγόρι αρκετά ώριμο και ευγενικό ώστε να μην παρεξηγήσει το γεγονός ότι είσαι άπειρη. Στην ηλικία των 19 άλλωστε, η απειρία είναι ένα πολύ φυσιολογικό πράγμα. Πάρε συμβουλές από μεγαλύτερους από τους γονείς σου π.χ. που θα σου χρησιμεύσουν στο να ψυχολογείς το υποψήφιο αγόρι. Για το φλερτ δεν μπορώ να σου πω κάτι συγκεκριμένο αφού δεν είναι κάτι που μαθαίνεται και δεν φλερτάρουν όλοι οι άνθρωποι με τον ίδιο τρόπο. Είναι μια διαδικασία τελείως αυθόρμητη γι' αυτό είναι τόσο όμορφη. Θα δεις που με τον καιρό και τις εμπειρίες θ' αρχίσεις να ξεθαρρεύεις! Αυτό που έχεις να κάνεις είναι να είσαι ανοιχτή και θετική μ' αυτόν που σ' αρέσει και όλα θα πάνε καλά. Θα δεις ότι από ένα σημείο και μετά ο έρωτας μιλάει από μόνος του...δεν θα χρειαστεί να πεις κάτι εσύ... Όσο για τον θάνατο είμαι και εγώ θνητή και δεν θα μπορέσω να βοηθήσω..αλλά αν δεν υπάρχει σοβαρό πρόβλημα υγειας στην οικογενεια σου, δεν αξίζει να το σκέφτεσαι. Ζήσε όσο καλύτερα μπορείς πριν φτάσεις εκεί! ΥΓ αν θέλεις να πλησιάσεις εσύ ένα αγόρι που σε ενδιαφέρει τότε μπορείς να το κάνεις μέσω κοινών γνωστών γιατί θα ήταν αρκετά ριψοκίνδυνο να το κάνεις μόνη σου όντας ντροπαλή και άπειρη.

Ευχαριστώ Gypsy Cello!!!:):):)