Originally Posted by
Gypsy Cello
.....
Περνούσαμε πολύ καλά μαζί, είχαμε τα ίδια ενδιαφέροντα, επικοινωνούσαμε πνευματικά, (ήταν πολύ φιλόξενη στο σπίτι της) την ίδια χαζοεφηβική αίσθηση του χιούμορ και τα τρελά γέλια που κάναμε, τα θυμάμαι εώς τώρα και γελάω μόνη μου. Πολλές φορές οι γύρω δεν γελούσαν, είχαμε αναπτύξει δικό μας κώδικα επικοινωνίας και όλα καλά ως εδώ.
οπως τα λες ακριβως: "ολα καλα ως εδω. κρατα αυτα το καλα λοιπον...
Με είχε πικράνει πολλές φορές όμως και υπάρχουν περιστατικά που θυμάμαι και θυμώνω. Τις περισσότερες φορές δεν με υπερασπιζόταν όταν μάλωνα με κάποιο άτομο από την παρέα και προσπαθούσα να βρω το δίκιο μου. Προσπαθούσε πάντα και με τους άλλους και με εμένα να κράταει ουδέτερη στάση για να μην ανακατεύεται σε καυγάδες και να τα πηγαίνει καλά με όλους. Πράγμα που μ' εκνεύριζε απίστευτα γιατί εγώ δεν ανήκα στην κατηγορία των "διπλωματών", προσπαθώ ν' αποδίδω πάντα δικαιοσύνη και αν φταίει κάποιος θα το πω.
σε καταλαβαινω.
κι εγω λειτουργω οπως εσυ σε αυτο και ειδικα οταν ημουν πιο μικρη, πολυ περισσοτερο. προσπαθησε ομως να το δεις και σαν μια διαφορετικη της επιλογη, αντι να το βλεπεις σαν αδικια εις βαρος σου. δεν ειναι παντα οτι οι διπλωματες θελουν να ειναι σε ολους αρεστοι, αλλα μπορει απλα να μην αντεχουν τις κατα μετωπο συγκρουσεις... και ισως να εχουν και δικιο τελικα. ειναι πολυ επωδυνες...
Μερικές φορές έκανε κοροιδευτικά σχολιάκια μεταξύ σοβαρού και αστείου πάντα,για το γεγονός ότι έγω δεν είχα σχέση και αυτό με πλήγωνε πολύ γιατί εγώ ουδέποτε ασχολήθηκα με την δική της ζωή, ήθελα μόνο να φέρεται όμορφα και να με στηρίζει αλλά πολλές φορές ένιωθα ότι προσπαθούσαν να χτίσουν αυτοπεποίθηση επάνω στο πτώμα της δικής μου.
εχεις πολυ δικιο...
εχει συμβει και σε δικες μου κοριτσοπαρεες στο παρελθον. υπηρχε κατι που με ενοχλουσε και δεν μπορουσα να καταλαβω τι ακριβως ηταν (αυτα, στα μετεφηβικα χρονια, οπως λες κι εσυ) .
τελικα συνειδητοποιησα μετα απο καιρο ξαφνικα, οτι ειχαμε εναν τροπο γλυκοπικρου χιουμορ μεταξυ μας, με πολλα στοιχεια ειρωνιας, που μας εκανε να γελαμε πραγματικα και να διασκεδαζουμε, να αυτο-απομυθοποιουμαστε αλλα και να τα λεμε ολα εξω απο τα δοντια τελικα... αυτο ομως, δεν ειναι ετοιμος ο καθενας σε καθε φαση της ζωης του, η σε ολα τα θεματα που τον αφορουν να το δεχτει παντα καλα.. ειναι κατι που μπορει να πληγωσει και βεβαια αυτος που θα πληγωθει, δεν θα το πει, απλα θα πονεσει.. συνειδητοποιησα λοιπον καποια στιγμη τελικα, οτι υπηρχε μια τσιτα μεταξυ μας, δεν μπορω να το περιγραψω διαφορετικα, μια ετοιμοτητα για να μπορουμε να αντιμετωπισουμε αλλα και να εκτοξευσουμε το ιδιοτυπο αυτο χιουμορ. και, με κουρασε.....
ειδα οτι δεν το ειχαν συνειδητοποιησει οι αλλες και ειχε γινει μια ασπιδα εκ μερους τους σε οτι ψιλοφθονουσαν (τελικα) και σε οτι δεν ηθελαν η δεν μπορουσαν να αντιμετωπισουν με ειλικρινεια για τον εαυτο τους. απομακρυνθηκα σταδιακα και εμεινε μια σχεση λιγο πιο επιδερμικη...
Επίσης πολλές φορές μ' έχει παρατήσει για να κάνει την ζωή της χωρίς να ενδιαφέρεται και πολύ για το τι κάνω εγώ. Ατομίστρια! Ήμουν ευαίσθητο πλάσμα προερχόμενο από δυσλειτουργική οικογένεια και μοναχοπαίδι και είχα πολύ ανάγκη την φιλία για να ισορροπήσω. Για τα οικογενειακά μου δεν έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον αν και φταίω και 'γω σ' αυτό γιατί θα έπρεπε να μιλάω περισσότερο. Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε το γεγονός ότι δεν αποδέχτηκε την λέξη "κολλητή", έλεγε είμαστε καλές φίλες..
χμμμ
αυτο εδω τωρα, προσεξε το λιγο.
μιλας με ορους μιας σχεσης προστασιας- κηδεμονιας... τι θα πει σε εχει παρατησει? σε ειχε αναλαβει ποτε και σε παρατησε? τι ηταν? γονιος κι εσυ ανηλικο?
μην βιαστεις να πεις "τροπος του λεγειν" η "λαθος εκφραση".
ειναι μια εκφραση που δειχνει ξεκαθαρα τον τροπο που εβλεπες αυτη την σχεση η την ιδανικη για σενα φιλια, γενικοτερα...
δειχνεις να ψαχνεις μια σχεση για να αποθεσεις τον εαυτο σου για προστασια....
δεν ειναι για ολους τα πργματα ετσι ομως...
δεν ψαχνουν ολοι τοσο απολυτες και στενες φιλικες σχεσεις και προτιμουν να κινουνται πιο ανεξαρτητα, ακομα και απο κολλητους τους φιλους...
αυτο νομιζω ηθελε να σου δειξει οταν σε διορθωνε στο "κολλητες". οτι ειχες μια ταση υπερβολικης προσκολησης που δεν ηταν και δικη της αναγκη απο την φιλια σας...
δεν λεω οτι ησουν λλαθος.
λεω ομως οτι ισως δεν ηταν ουτε κι αυτη...
απλα ειχατε διαφορετικες αναγκες απο μια καλη φιλια και διαφορετικες προσδοκιες...
Από ένα σημείο και μετά, κατά την διάρκεια της φοιτητικής μας ζωής η επικοινωνία μας περιορίστικε στα τυπικά (γενέθλια, γιορτές κ.τ.λ) και αποφάσισα να το διακόψω τελείως αφού η ουσιαστική επαφή είχε χαθεί.
ισως τελικα η επαφη χαθηκε οχι απο ελλειψη ενδιαφεροντος της μιας προς την αλλη, αλλα γιατι δεν καταφερατε να καταλαβετε και να ισορροπησετε μεταξυ των διαφορετικων σας "θελω" απο αυτην την φιλια...
αυτη δεν ενοιωθε την αναγκη τοσο σφιχτης δεσμευσης, κιε συ εβλεπες την μεγαλυτερη της ανεξαρτησια , σαν αδιαφορια και δικη σου εγκαταλειψη....
Αργότερα έμαθα ότι έφυγε στην Γαλλία για δουλειά, το καλοκαίρι όμως πιθανολογώ ότι θα γυρίσει και θα ήθελα να την δω. Δεν ξέρω όμως αν κάνω το σωστό ή αδικώ τον εαυτό μου. Θα ήθελα να ξανακάνουμε παρέα αλλά να μην είναι το αποτέλεσμα της μοναξιάς, να την συγχωρέσω για πολλά που έκανε αλλά να ξέρω ότι θα υπάρξει αληθινή μεταμέλεια και αμοιβαία κατανόηση, να γίνει κάτι το ουσιαστικό.
Τι θα κάνατε στην θέση μου;
εγω θα ελεγα να βαλεις στην ακρητην συγχωρεση και την ειλικρινη μεταμελεια, και να επικεντρωθεις στην ΑΜΟΙΒΑΙΑ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ. αυτη πιστευω ειναι η φραση κλειδι στην περιπτωση σας. το πιστευω κι εγω, οτι αφου ειχατε τοσα κοινα, δεν μπορει να εχουν χαθει. πιστευω ομως, οτι δεν πρεπει να εχεις μια σταση (μεσα σου) μεγαλοψυχιας, τυπου "ηρθα και ειμαι ετοιμη να σε συγχωρεσω" , αλλα περισσοτερο μια διαθεση ενδιαφεροντος για την φιλη σου και προσαρμογης στον τροπο που και η ιδια θελει/μπορει να ζει μια φιλια, που απ οτι καταλαβαινω ειναι με περισσοτερες δοσεις ανεξαρτησιας και αυτονομιας απο αυτες που εχεις εσυ στο μυαλο σου :)
αλλα σου λεω ξεκαθαρα, ΝΑΙ, το πιστευω οτι εχει πολυ νοημα να επιδιωξεις να την συναντησεις και πιστευω οτι θα εχετε πολλα να μοιραστειτε. αν μαλιστα, κατανοησεις τις δικες της αναγκες, με τον τροπο που σου λεω, αλλα κι αυτη, τις δικες σου αναγκες και τον τροπο που παρεξηγηθηες με ολα αυτα, ισως αποφασισετε να δωσετε στην φιλια σας μια δευτερη ευκαιρια, σε λιγο πιο ωριμες εποχες :)
Ευχαριστώ που το διαβάσατε, ειλικρινά δεν μπορώ να γράψω μικρότερο.. χιχι!
μου αρεσε αυτο το προσχαρο χιχιχι :)
