we don't need no education (?)

Καλησπέρα σε όλους. Ήθελα να ανταλλάξουμε απόψεις πάνω στο θέμα της μόρφωσης, τυπικής και μη. Ορισμένες ερωτήσεις μου είναι: Είστε ικανοποιημένοι με το μορφωτικό σας επίπεδο; Πόσο χρόνο αφιερώνετε (αν αφιερώνετε) στην προσπάθεια αύξησης της γνώσης, για να το πούμε χοντρικά; Πιστεύετε ότι κάποια στιγμή αυτή η προσπάθεια θα πρέπει να αμβλύνεται ή να σταματά (π.χ. με την ολοκλήρωση σχολείου-σπουδών κτλ.) ή αντιθέτως όσο πιο πολύ μπαίνει κανείς σε αυτή τη διαδικασία τόσο περισσότερο 'δεν μπορεί' να ξεφύγει αλλά αφοσιώνεται σ' αυτήν όλο και περισσότερο; Πιστεύετε ότι η προσπάθεια για κατάκτηση όλο και μεγαλύτερου πνευματικού 'υλικού΄(μέσω της μελέτης) διευκολύνει όλους τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας (και ψυχολογίας) ή αντιθέτως μπορεί να μας απομακρύνει από αυτό που αποκαλούμε 'ζωή΄, εμπειρίες, πραγματικότητα κτλ.; Υπάρχει ίσως μέση λύση;
Μπορεί εκ πρώτης όψεως το θέμα να φαίνεται αταίριαστο στο παρόν forum, αλλά προσωπικά με απασχολεί αρκετά και πιστεύω ότι συνδέεται ως ένα βαθμό με την ευρύτερη ψυχολογία μας και τον διάλογο με τον εαυτό μας. Θα ενδιαφερόμουν να ακούσω τις απόψεις σας!

Η πρωταρχική μόρφωση που αποκτάς σε αρχικό επίπεδο μέσω σχολείου , απλά σου δίνει τα βασικά θεμέλια για την περετέρω πνευματική σου αναζήτηση , η οποία ουσιαστικά δεν σταματά ποτέ εάν και εφόσων το θελήσεις εσύ.
Η επίμονη και χρόνια πνευματική αναζήτηση δεν απομακρύνει το άτομο από την καθημερινότητα, αλλά μπορεί κάποια στιγμή δεδομένου ότι θα έχει περάσει σε ένα πιο εξελιγμένο ιδεολογικό επίπεδο απλώς να την βλέπει με άλλο μάτι χωρίς απαραίτητα να αποξενωθεί από αυτήν……
Θα μπορούσαμε ακόμα και την ίδια μας τη ζωή να χαρακτηρίσουμε μορφή γνώσης σε όλα της τα διαδραστικά επίπεδα, μιας και την βιώνουμε καθημερινά όλοι μας με κάθε επιμέρους ιδιαιτερότητα που έχει και διαρκώς αποκτούμε κατά την εξελικτική μας πορεία μέσα στα λειτουργικά της επίγεια πλαίσια - εμπειρίες, ερεθίσματα, προβληματισμούς, ιδεολογικές αντιθέσεις, επιμόρφωση και φιλοσοφικές αντικρούσεις ακόμα και μέσα από αρνητικά βιώματα που μπορεί να δίνει σε πολλούς.

Η αφοσίωση δε που αναφέρεις στην αναζήτηση της βαθύτερης επίγνωσης στην ψυχολογία του ανθρώπου διαμέσου της μάθησης μάλλον έχει βοηθήσει τους ανθρώπους να αντιμετωπίσουν τους ενδοιασμούς και τις ψυχικές τους αδυναμίες , παρά τους έχει βυθίσει στην απόλυτη απόγνωση.

ʼλλωστε μην ξεχνάς ότι η ανήσυχη φύση του ανθρώπινου νου, οδήγησε διαχρονικά με την έρευνα , στην αμφισβήτηση, στη διδασκαλία , στη στατιστική επανάληψη και στον πειραματισμό στο επίπεδο των σημερινών μας γνώσεων.
ΦΙΛΙΚΑ ΟΛΓΑ;)

\"Η εκπαίδευση είναι θαυμάσιο πράγμα. Αλλά είναι καλό να θυμόμαστε πού και πού ότι τίποτα από όσα αξίζει να γνωρίζουμε δεν μπορεί να διδαχτεί.\"
Oscar Wilde

Agis, καλό θα ήταν να ξεκαθαρίσεις λίγο τη σκέψη σου για να γίνεις πιο κατανοητός και να μη γράφουμε γενικόλογα.
Το θέμα της \"μελέτης\" με έχει προβληματίσει αρκετά αλλά δε μπορώ να καταλάβω αν έχει σχέση με αυτό που εννοείς.
Θεωρώ πως όσο περισσότερο διευρύνει κανείς τους ορίζοντές του,τόσο πιο καχύποπτα \"βλέπει\" την καθημερινότητα και τόσο μειώνεται η ικανότητά του να ενθουσιαστεί-παρασυρθεί από τις καταστάσεις.
Αναζητά λόγους και αιτίες σε κάθε περίπτωση και πιθανολογεί την έκβαση της κάθε κατάστασης. Χώρια που παύουν να υφίστανται απόλυτα μεγέθη...
Αυτό ναι, επηρεάζει τρομερά την ψυχολογία μας και το πώς βλέπουμε τα πράγματα.
Απλά δεν ξέρω αν εννοείς κάτι τέτοιο...

ίσως η γνώση ή η επιδίωξη γνώσης να είναι η θεωρία
που εμποδίζει καμιά φορά τη ζωή να χορεύει στο πεδίο της πράξης.
το λέω για μένα αυτό, γιατί ποτέ δε σταμάτησα να βιώνω ό,τι βίωνα τότε που είμουνα στις 2 τελευταίες τάξεις του λυκείου, που σερνόμουνα από βιβλιοθήκη σε βιβλιοθήκη, κι αργότερα στο πανεπιστήμιο, όπου οι βιβλιοθήκες που είχαν προηγηθεί με είχαν οπλίσει προς τη μοναξιά: ένα είδος αυτοδίδακτου που δεν συχρωτιζόταν εύκολα με τους υπόλοιπους, και ήταν σχεδόν για πάντα παράταιρος.
όσο και να περάσουν τα χρόνια, παρόλο που εργάζομαι και έχω βαριές οικογενειακές υποχρεώσεις, το πεδίο μιας μαθητικής γνώσης, είναι το πεδίο μου. σπάνια νιώθω ότι κάτι φτάνει προς το τέλος του. η επιδίωξη της γνώσης είναι ένα ευτυχές άλλοθι.
νομίζω.