Originally Posted by
Θεοφανία
μου θυμίζεις μια "φίλη" που είχα παλιά!
Ήταν μια ζωή παχουλή, δεν είχε ποτέ σχέση, όποτε κατάφερνε να βρει κάποιον σε μια εβδομάδα τον χάναμε γιατί κρεμόταν πάνω του και δεν τον άφηνε σε ησυχία. Είχα περάσει ατέλειωτες ώρες να ασχολούμαι από το πως θα ντύνεται, πως θα μιλάει, πως θα φέρεται...χρόνια.
Ήταν ουρά μου. Όπου πήγαινα από πίσω, δεν μ άφηνε λεπτό. Περισσότερο από λύπηση παρά επειδή την ένιωθα φίλη μου, την έκανα παρέα, γιατί και εσύ κάποια στιγμή θα καταλάβεις πως να ξεχωρίζεις τους φίλους απ' όλους αυτούς που θα σε προσεγγίσουν γιατί σε έχουν ανάγκγη.
Πέρασε λοιπόν ο καιρός γνωρίζει έναν τύπο γίνονται φίλοι, αυτή τον ερωτεύεται. προσπαθούσα εγώ να τους κάνω κατάσταση γιατί με αυτόν είμασταν συμμαθητές, εκείνος τίποτα.
Τεσπά, μου ξεφουρνίζει αυτός πως του αρέσει σαν άνθρωπος αλλά δεν τη θέλει σεξουαλικά γιατί είναι ...χοντρή.
Πέρασα, (δεν θυμάμαι πόσους μήνες), να της κάνω σαπορτ, (κόντεψα να αποκτήσω χοληστερίνη από τα ψητά κρέατα), και ξεποδαριαζόμουν ώρες στο εξοχικό να προχωράμε όσο όλοι οι φυσιολογικοί άνθρωποι λιαζόντουσαν στη θάλασσα.
Τα φτιάχνουν λοιπόν.
Μετά από λίγο καιρό άρχισε να μου βγάζει τοσα απωθημένα, αλλά τόσα απωθημένα που δεν πίστευα στα μάτια μου.
Από το ότι αδυνάτισε και άρχισε (και μενα) να μου λεει για ρούχα, (που όταν τη γνώρισα νόμιζε πως το στρινγκ είναι κανόνας στη μονόπολη), να μου το παίζει όλη μέρα ερωτευμένη-ευτυχισμένη-ολοκληρωμένη λες και μιλούσε με άλλον άνθρωπο και όχι με αυτόν που μόνο που δεν του κάθισα του άλλου για να τα φτιάξουν..:ρ
Άσε που απο κει που ήταν ουρά μου, για να βρεθούμε έπρεπε να έχει πεθάνει ο δικός της γιατί δεν ξεκολλούσε από πάνω του.
Τεσπά, μια ωραία μέρα την έβρισα τόσο πολύ που μάλλον το πήρε το μηνυμα γιατι έκανε δυο μήνες να με ξαναπάρει. Έκτοτε κάνει προσπάθειες κατά καιρούς να τα βρούμε, αλλά ...δεν.
Μπροκ, αυτές δεν είναι φιλίες.
Η φιλία θέλει ισσορροπία σεβασμό και πάνω απ' όλα αγάπη...:)