Είναι κοινωνική φοβία?

Παιδια,θα ηθελα να μου πειτε τη γνωμη σας,αν γνωρίζετε,στο εξης.
Οταν νιωθεις πολυ αγχος οταν βρισκονται ανθρωποι τριγυρω,είτε γιατι νιωθεις οτι φαινεσαι παραξενη,είτε οτι θα γίνεις ρεζιλι,είτε οτι σε κριτικάρουν,παντως αγχος..ειναι κοινωνική φοβία αυτο?
Για να δωσω ενα παραδειγμα.Σε μια βολτα στο δρομο οταν περναει ενα αυτοκίνητο ή ενας περαστικος να σφιγγομαι κ να νιωθω οτι δειχνω περιεργη,κ μολις αδειαζει ο δρομος ολα καλα,ειμαι φυσιολογική κ παλι.Το μονο αρνητικό μετα ειναι που σκεφτομαι γιατι να το παθαίνω αυτο.
Δεν μπορω να χαρω μια βολτα,τον ήλιο,περιμενω ποτε θα πεσει ο ήλιος για να βγω για περιπατο. ;(
Το παθαινετε εσείς?κ πως το αντιμετωπίζετε?

Quote:

---

Originally Posted by niah

Παιδια,θα ηθελα να μου πειτε τη γνωμη σας,αν γνωρίζετε,στο εξης.
Οταν νιωθεις πολυ αγχος οταν βρισκονται ανθρωποι τριγυρω,είτε γιατι νιωθεις οτι φαινεσαι παραξενη,είτε οτι θα γίνεις ρεζιλι,είτε οτι σε κριτικάρουν,παντως αγχος..ειναι κοινωνική φοβία αυτο?
Για να δωσω ενα παραδειγμα.Σε μια βολτα στο δρομο οταν περναει ενα αυτοκίνητο ή ενας περαστικος να σφιγγομαι κ να νιωθω οτι δειχνω περιεργη,κ μολις αδειαζει ο δρομος ολα καλα,ειμαι φυσιολογική κ παλι.Το μονο αρνητικό μετα ειναι που σκεφτομαι γιατι να το παθαίνω αυτο.
Δεν μπορω να χαρω μια βολτα,τον ήλιο,περιμενω ποτε θα πεσει ο ήλιος για να βγω για περιπατο. ;(
Το παθαινετε εσείς?κ πως το αντιμετωπίζετε?

---

Τα είχα ολα αυτα και εγώ..Το θέμα είναι το άγχος που νιώθεις είναι παθολογικό? Σε αποτρέπει απο το να βγεις έξω? Γιατι κοινωνικο άγχος όλοι λιγο πολυ έχουν σε εναν βαθμό..οταν αρχίσει και γίνεται πρόβλημα τότε είναι κοινωνική φοβία.

Μπορεί απλά να έχεις θεματάκι με την αυτοεκτίμηση σου..δεν είναι απαραίτητα κοινωνική φοβία. Ίσως αν μας πεις λιγο περισσότερα να καταλάβουμε λίγο καλύτερα. :)

Ναι κοινωνικό αγχος ηθελα να πω.
Ναι εχει γινει παθολογικό οπως αναφερω και στο παραδειγμα,περιμενω να νυχτωσει για να βγω εξω ωστε να μην ειμαι τοσο ορατη,κ να νιωθω πιο ανετα..
και δεν εχω να κρυψω κ κατι ρε γαμωτο :/

εντιτ
Για κοινωνικες εκδηλώσεις/καταστασεις, δουλεια κλπ,δεν τα αναφερω καν.Εδω στον περιπατο ζοριζομαι..

Quote:

---

Originally Posted by niah

Ναι κοινωνικό αγχος ηθελα να πω.
Ναι εχει γινει παθολογικό οπως αναφερω και στο παραδειγμα,περιμενω να νυχτωσει για να βγω εξω ωστε να μην ειμαι τοσο ορατη..το θεμα ειναι οτι δεν εχω να κρυψω κατι στην ουσια ρε γαμωτο :/

---

Πως νιώθεις για τον εαυτό σου? Πάντα ένιωθες έτσι ή τώρα τελευταία? Αν είναι τώρα τελευταία σκέψου τι μπορεί να συνέβει για να σε κάνει να νιώσεις έτσι..

Οχι ειναι αρκετα χρονια τωρα.Είναι κι αλλα ψυχολογικά στη μεση.Και δεν ξερω αν αυτο (η αισθηση κριτικής) προκαλει κ τα αλλα ψυχολογικά,ή τα αλλα αυτο.Είναι αλυσιδα.
Ενταξει ποτε δεν ενιωθα ιδιαιτερα ανετα οταν βρισκομουν αναμεσα σε πολυ κόσμο,αλλα δεν τραβαγα τετοια κολληματα πριν ξεκινησουν αυτα.Ούτε με απετρεπε αυτο απ το να βγω εξω.

Quote:

---

Originally Posted by niah

Οχι ειναι αρκετα χρονια τωρα.Είναι κι αλλα ψυχολογικά στη μεση.Και δεν ξερω αν αυτο (η αισθηση κριτικής) προκαλει κ τα αλλα ψυχολογικά,ή τα αλλα αυτο.Είναι αλυσιδα.
Ενταξει ποτε δεν ενιωθα ιδιαιτερα ανετα οταν βρισκομουν αναμεσα σε πολυ κόσμο,αλλα δεν τραβαγα τετοια κολληματα πριν ξεκινησουν αυτα.Ούτε με απετρεπε αυτο στο να βγω εξω.

---

Πόσο χρονών είσαι? Με την οικογένεια πώς τα πας?
Θα σε βοηθήσω φέρνοντας σου παράδειγμα πχ εγώ χρόνια άκουγα απο τους γονείς μου δεν είσαι αρκετά καλή, είσαι βάρος κλπ κλπ..Επίσης οι γονείς μου έχουν ανθυγεινό τρόπο ζωής δεν βγαίνουν έξω, δεν εχουν φίλους κλπ οπότε αυτόματα σαν παιδάκι έμαθα οτι "πρέπει" να μένω σπίτι..Αργότερα οταν πέρασα στην σχολή μου και αναγκάστικα να κάνω φυσιολογικά πράγματα όλα αυτά μου βγήκαν σε κοινωνικό άγχος δεν μίλαγα πολυ, όταν έβγαινα δεν ένιωθα άνετα οποτε έπινα αβέρτα και κάπνιζα αβέρτα, δεν ανοιγόμουν σε κανέναν, ένιωθα μειονεκτικά, ένιωθα οτι κανένας δεν με καταλαβαίνει..Πέρα απο αυτά τα πρακτικά στην ουσία δεν ήξερα ποια είμαι εγώ, τι θέλω, τι μ'αρέσει εκανα πάντα αυτο που ευχαριστούσε τους άλλους..Εσύ ξέρεις ποια είσαι και τι θές?

Ειμαι 27.Με την οικογένεια μου ειναι καλες οι σχεσεις μου.Ενταξει εχουν ειπωθει και βλακειες κ απ τις δυο πλευρες οπως συμβαινει σε ολα τα σπιτια.Ποτε δεν μου ειπαν οτι ειμαι βαρος.Το μονο λαθος που θα μπορούσα να τους καταλογίσω σ οσα μου διδαξαν,είναι οτι,παρολλο που φυσικά έδιναν πρωτευουσα σημασία στις πραξεις κ το πνευματικό μερος ενος ανθρωπου,τους ανυσηχουσε καποιες φορες και η εικόνα που λαμβανουν οι παραεξω.
Με λιγα λογια το γνωστο ρητο: "η γυναικα του Καισαρα δεν αρκει να ειναι,αλλα πρεπει και να φαινεται τιμια".
Λοιπον ηξεραν οτι ημουν,επρεπε ομως κ να φαινομαι.Αυτο ειναι το μονο φαουλ τους που θεωρω οτι σχετιζεται μ αυτη τη φαση.Καποτε αντιστεκομουν κι ελεγα οτι δεν μ ενδιαφερει τιποτα στη γνωμη των παραεξω,εφοσον εγω ηξερα τι ειμαι κ τι κανω.Ισως ομως μεσα μου παντοτε με ενδιεφερε.Κι οταν ξεσπασαν τα υπολοιπα,εγινα αδυναμη κ σε αυτο.
Δυστυχως στο τελευταιο ερωτημα οχι..ειδικα πλεον,δεν ξερω ποια ειμαι κ τι θελω.Αν ξερω ενα θελω μου σιγουρα,ειναι οτι θελω να απαλλαγω απ ολες αυτες τις ιδεες κ το αδικαιολογητο αγχος,κ να ζησω πάλι φυσιολογικά.

Quote:

---

Originally Posted by niah

Ειμαι 27.Με την οικογένεια μου ειναι καλες οι σχεσεις μου.Ενταξει εχουν ειπωθει και βλακειες κ απ τις δυο πλευρες οπως συμβαινει σε ολα τα σπιτια.Ποτε δεν μου ειπαν οτι ειμαι βαρος.Το μονο λαθος που θα μπορούσα να τους καταλογίσω σ οσα μου διδαξαν,είναι οτι,παρολλο που φυσικά έδιναν πρωτευουσα σημασία στις πραξεις κ το πνευματικό μερος ενος ανθρωπου,τους ανυσηχουσε καποιες φορες και η εικόνα που λαμβανουν οι παραεξω.
Με λιγα λογια το γνωστο ρητο: "η γυναικα του Καισαρα δεν αρκει να ειναι,αλλα πρεπει και να φαινεται τιμια".
Λοιπον ηξεραν οτι ημουν,επρεπε ομως κ να φαινομαι.Αυτο ειναι το μονο φαουλ τους που θεωρω οτι σχετιζεται μ αυτη τη φαση.Καποτε αντιστεκομουν κι ελεγα οτι δεν μ ενδιαφερει τιποτα στη γνωμη των παραεξω,εφοσον εγω ηξερα τι ειμαι κ τι κανω.Ισως ομως μεσα μου παντοτε με ενδιεφερε.Κι οταν ξεσπασαν τα υπολοιπα,εγινα αδυναμη κ σε αυτο.
Δυστυχως στο τελευταιο ερωτημα οχι..ειδικα πλεον,δεν ξερω ποια ειμαι κ τι θελω.Αν ξερω ενα θελω μου σιγουρα,ειναι οτι θελω να απαλλαγω απ ολες αυτες τις ιδεες κ το αδικαιολογητο αγχος,κ να ζησω πάλι φυσιολογικά.

---

Αν δεν ξέρεις ποια είσαι πλέον σημαίνει οτι ποτέ δεν ήξερες πραγματικά...Πιστεύω ότι ο μόνος τρόπος για να απαλλαγείς απο το άγχος είναι να βρεις ποια είσαι και τι θές. Γιατί πολυ απλά όταν ξέρεις ποιος είσαι δεν αφήνεις κανέναν άλλο να σε κάνει ότι θέλει και να σου επιβάλει τις απόψεις του. (βλ. οικογένεια, φίλοι, σύντροφος) Οπότε δεν έχεις και το άγχος να υποκρίνεσαι να κρατήσεις μια εικόνα προς τα έξω ή να αμφισβητείς στοιχεία του εαυτού σου ενώ δεν έχεις λόγο να το κάνεις...

Ελπίζω να βρεις τον εαυτό σου και να τον αγαπήσεις! :)

Εχεις απολυτο δικιο.Το ξερω αυτο.Αλλα με ποιον τροπο θα το καταφερω τωρα που εχω συν των αλλων κ ενα σωρο παραλλογες ιδεες στο κεφαλι μου?Ποιος θα με βοηθήσει.Με ψυχοθεραπεια θα πετυχω τπτ?η γνωσιακη-συμπεριφορική βοηθαει και σε αυτο?
Ναι όντως,ποτε δεν ηξερα πραγματικα,ομως τουλαχιστον πριν απο αυτα τα χρονια ήξερα τι δεν ημουν,σ ορισμενα πραγματα.Τωρα εχει καταρρευσει και αυτο.
Σ ευχαριστω πολυ.Αυτο ελπιζω κι εγω,κι αυτο ευχομαι για τον καθε ανθρωπο.Είναι το βασικότερο όλων.
Τελικα λεγεται κοινωνικο αγχος αυτο ε?γιατι μεχρι πριν λιγο καιρο το μπερδευα με την αγοραφοβια,μονο που εγω δεν εχω πανικους,με την εννοια να φοβαμαι οτι θα λιποθυμήσω και τετοια.Δυσκολια στην αναπνοη απ το αγχος μου εχω.Αρα δεν κολλουσε αυτο

Quote:

---

Originally Posted by niah

Εχεις απολυτο δικιο.Το ξερω αυτο.Αλλα με ποιον τροπο θα το καταφερω τωρα που εχω συν των αλλων κ ενα σωρο παραλλογες ιδεες στο κεφαλι μου?Ποιος θα με βοηθήσει.Με ψυχοθεραπεια θα πετυχω τπτ?η γνωσιακη-συμπεριφορική βοηθαει και σε αυτο?
Ναι όντως,ποτε δεν ηξερα πραγματικα,ομως τουλαχιστον πριν απο αυτα τα χρονια ήξερα τι δεν ημουν,σ ορισμενα πραγματα.Τωρα εχει καταρρευσει και αυτο.
Σ ευχαριστω πολυ.Αυτο ελπιζω κι εγω,κι αυτο ευχομαι για τον καθε ανθρωπο.Είναι το βασικότερο όλων.
Τελικα λεγεται κοινωνικο αγχος αυτο ε?γιατι μεχρι πριν λιγο καιρο το μπερδευα με την αγοραφοβια,μονο που εγω δεν εχω πανικους,με την εννοια να φοβαμαι οτι θα λιποθυμήσω και τετοια.Δυσκολια στην αναπνοη απ το αγχος μου εχω.Αρα δεν κολλουσε αυτο

---

Κοινωνικό Αγχος, κοινωνική φοβία το ίδιο είναι..Ναι έτσι λέγεται. Βέβαια δεν είμαι ψυχίατρος για να σου πω αν το έχεις..στο κάτω κάτω της γραφής αυτά είναι απλά ταμπέλες για να συνεννοούμαστε και για να δίνουμε ένα όνομα σ αυτά που μας προβληματίζουν. Εγώ το ξεπέρασα μόνη μου χωρίς την βοήθεια ψυχολόγου, ψυχίατρου κλπ δεν ξέρω αν θα σε βοηθήσει αλλα μπορείς να το δοκιμάσεις. Στην ουσία εσύ θα κάνεις εσυ την δουλειά απλά κάποιος άλλος θα σε καθοδηγήσει. Τώρα για το πως..για εμένα απλά συνέβη ένα γεγονός στην ζωή μου που ειπα φτάνει πια και στην πορεία ανακάλυψα ποια είμαι, τι θέλω, με αγάπησα, μου αρέσω και σταμάτησα να με καταπιέζω. Ουσιαστικά χρειάστηκε να φάω ενα γερό χαστούκι απ'τη ζωή για να ξυπνήσω.

Βρες τι σε καταπιέζει και πολέμησε το.

Για τις παράλογες σκέψεις..οταν σκέφτεσαι κάτι παράλογο κάνε κατι να απασχολήσεις τον εαυτό σου ή σκέψου κατι άλλο θετικό..ΕΣΥ εχεις τον έλεγχο του μυαλού σου..μην το αφήνεις να παίρνει το πηδάλιο. Θυμίσου έχεις την δύναμη να σε κάνεις δυστυχισμένη ή ευτυχισμένη. Είναι δικιά σου επιλογή αυτό.

Ελπίζω αυτό να βοηθάει...

Ναι εννοουσα οτι αλλο κοινωνικο αγχος/φοβία κ αλλο αγοραφοβια.
Καταλαβαινω οτι ολα αυτα ισως θεωρουνται "ταμπελες",ομως οπως το λες,αν δεν ξερεις πως μπορεις να συζητήσεις για κατι συγκεκριμένο κ να αναζητήσεις καταλληλες θεραπειες αναλόγως των παθήσεων?Γι αυτο ψαχνομαι.
Σ ευχαριστώ πολυ.
Χαιρομαι που βρηκες τον τροπο και τα καταφερες,και δεν το αφησες να διαιωνιζεται.
Να σαι καλα :)

Quote:

---

Originally Posted by niah

Ναι εννοουσα οτι αλλο κοινωνικο αγχος/φοβία κ αλλο αγοραφοβια.
Καταλαβαινω οτι ολα αυτα ισως θεωρουνται "ταμπελες",ομως οπως το λες,αν δεν ξερεις πως μπορεις να συζητήσεις για κατι συγκεκριμένο κ να αναζητήσεις καταλληλες θεραπειες αναλόγως των παθήσεων?Γι αυτο ψαχνομαι.
Σ ευχαριστώ πολυ.
Χαιρομαι που βρηκες τον τροπο και τα καταφερες,και δεν το αφησες να διαιωνιζεται.
Να σαι καλα :)

---

Ναι καμια σχέση το ένα με το άλλο..Δεν σε κατηγόρησα που ψάχνεσαι βρε συμφωνώ πρέπει να δίνεις ενα όνομα σε αυτό που σε απασχολεί. Και εγώ χαίρομαι που τα κατάφερα και μερικές φορές σκέφτομαι πρεπει να ονειρεύομαι δεν είναι αλήθεια..Βασικά δεν ξέρω αν όντως τα κατάφερα, ξέρω όμως σίγουρα πως αυτή τη στιγμή είμαι καλά και ειμαι κατά 200 % καλύτερα απο πριν και βρήκα τον εαυτό μου επιτέλους.

Να'σαι και εσύ καλά :)