Printable View
Όσες φορές και να διαβάσω αυτή τη φράση του Καζαντζάκη, σκέφτομαι αν το εννοούσε αυτό που έλεγε και αν όντως το εννοούσε, σε τι επίπεδο "θέωσης" πρέπει να φτάσει ένας άνθρωπος για να βιώνει κάπως έτσι την ελευθερία του?ζηλεύω...
Εσάς ποια είναι η γνώμη σας?
void,
είναι μεγάλη δρασκελιά να παραιτηθεί κάποιος από τις προσδοκίες και τους φόβους του.
Χωρίς τέτοια ''δεσμά'', ναι, είσαι λεύτερος, αλλά προϋποθέτει βαθιά επίγνωση του εαυτού πρώτα απ' όλα
και θάρρος να σκύψεις πάνω από τη μέσα άβυσσο..
Για μένα ελευθερία είναι ο ίλιγγος μπροστά στην επιλογή :)
Να έχεις βασικά δυνατότητα να επιλέξεις και να το κάνεις ώριμα και υπεύθυνα.
Σκέφτομαι ότι η ζωή μας είναι ουσιαστικά, κατά μεγάλο ποσοστό της, φόβοι και προσδοκίες..εάν παραιτηθείς από αυτά, μήπως παραιτείσαι και από την ίδια τη ζωή?είσαι ευτυχισμένος μετά από αυτό..?εξάλλου η ελευθερία δε συμπορεύεται με την ευτυχία πάντα..Και η επιλογή που λες..δεν την έχουν όλοι.Και διαμορφώνεται και κάτω από τις συνθήκες που ζει κανείς..π.χ. κάποιος που είχε τη δυνατότητα να σπουδάσει, οπότε κάλυψε εν μέρει αυτήν την προσδοκία του, μπορεί πιο εύκολα να επιλέξει μια ζωή στην οποία δε χρειάζεται η μόρφωση σε σχέση με αυτόν που η αμορφωσιά ήταν μονόδρομος...
Kαταλαβαίνω απόλυτα αυτή τη φράση. Αν κάποιος μπορούσε να έχει αυτό το πράγμα, οποιαδήποτε άλλη κουβέντα φιλοσοφία, άποψη, κλπ, θα ήταν άχρηστη! Δεν ξέρω αν ο Καζατζάκης το κατάφερε. Μου φαίνεται δύσκολο, αλλά μάλλον δεν είναι αδύνατο.Quote:
Originally Posted by void
Να προσθέσω κάτι. Αρκετές φορές, όταν εκφράζω κάποιες σκέψεις έχω ακούσει να μου λένε "αυτό είναι πολύ βαθύ". Συνήθως απαντώ, δεν είναι βαθειά, εσύ δεν έχεις πάει ποτέ εκεί και νομίζεις ότι είναι βαθειά. Ρηχά είναι. Αυτό που θέλω να πω είναι πώς κάποια πράγματα φαντάζουν δύσκολα, αλλά στην ουσία να είναι εύκολα αν τα προσεγγίσουμε με κάποιο τρόπο.
Αφού αναφέρεις αυτό θα σου προτείνω να ρίξεις μια ματιά εδώ (στην αρχή έχει διαφήμιση). Στην ουσία είναι ανάλογο με τη ρήση του Καζατζάκη.
Δεν νομίζω να είναι θέωση. Είναι απλά μια άλλη οπτική της πραγματικότητας που την βιώνουν όσοι έχουν περάσει μέσα από έντονη πνευματική αναζήτηση όπως και ο Καμύ (δεν ξέρω αν έχεις διαβάσει). Και μένα μ' έχει προβληματίσει η συγκεκριμένη έκφραση και κατά πόσο είναι εφικτή. Το να μην ελπίζεις και να μην φοβάσαι σε εισάγει σε μια κατάσταση βουδιστικής γαλήνης θα έλεγα και δεν ξέρω αν μ'αρέσει αυτό αφού θα λείπει και το πιο πικάντικο κομμάτι της ζωής. Πάντως ωραίο το θέμα που άνοιξες. Δεν έχω διαβάσει Καζαντζάκη ακόμα, μόνο το πρώτο του που ήταν και κάπως αμφιλεγόμενο.
έχω διαβάσει τον "Ξένο" και μου άρεσε πάρα πολύ.Ο Καζαντζάκης είναι ο αγαπημένος μου, με συγκινούν πολύ τα βιβλία του.Δεν ξέρω κατά πόσο το να μην ελπίζεις και να μη φοβάσαι σε οδηγεί σε βουδιστική γαλήνη...διότι μιλάμε για ελευθερία από τα πάντα, κυρίως από θρησκευτικά παραγγέλματα...δεν ελπίζω δε φοβάμαι είναι ανέφικτο σχεδόν για τους ανθρώπους..ακόμα κι αν δε φοβάμαι για μένα η δεν ελπίζω για μένα τπτ, μπορώ να κάνω το ίδιο και όσον αφορά τους γύρω μου?Quote:
Originally Posted by Gypsy Cello
Ωραιο θεμα, και να προταση για διαβασμα, οι αδερφοφαδες, οχι τοσο γνωστο, αλλα πολυαγαπημενο βιβλιο του καζαντζακη..
Σίγουρα μπορείς να τα προσεγγίσεις με κάποιον τρόπο αλλά προσωπικά δε νομίζω ότι μπορούμε τελικά ποτέ να απαλλαγούμε πλήρως από τους φόβους και τις ελπίδες μας...και αυτό γιατί δε ζούμε μόνοι..η αλληλεπίδραση με τους άλλους ανθρώπους είναι που κάνει τη ζωή ακόμα πολυπλοκότερη..Quote:
Originally Posted by John11
"θέλει λέει να'ναι λεύτερος, σκοτώστε τον!"Quote:
Originally Posted by carrie
Εν τέλει και γω πιστέυω ότι ο φόβος και η ελπίδα είναι από τα βασικότερα στοιχεία της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης και είναι αδύνατο να μην τα νιώθουμε, εκτός κι αν περνάμε μέσα από καταθλιπτικό επεισόδιο. Μπορεί όμως να το εννοεί σε βαθύτερο φιλοσοφικό επίπεδο και όχι αναφερόμενος στην καθημερινότητα μας που έτσι κι αλλίως δεν πολυαπασχολεί τους διανοούμενους. Μήπως ήθελες να πεις αδερφάδες;
σωστά το είπε..αδερφοφάδες λέγεται.
μα ακόμα και στους διανοούμενους κάπως επιδρά η καθημερινότητα δε γίνεται...δε λέμε πχ αν επιδρά ας πούμε η οικονομική κρίση σε έναν διανοούμενο..σίγουρα όμως υπάρχει ο φόβος του θανάτου, της απώλειας αγαπημένων προσώπων, η ελπίδα ενός έρωτα...μπορεί να είναι κανείς ελεύθερος ακόμα και από αυτα?Quote:
Originally Posted by Gypsy Cello
Ο έρωτας και ο θάνατος είναι καθαρά υπαρξιακά ζητήματα και τα σημαντικότερα μάλιστα. Αλλά ακόμα και όταν πηγαίνεις στο σούπερ με την ελπίδα να βρεις το αγαπημένο σου βιολογικό γιαούρτι με φράουλα κι αυτό ελπίδα είναι. Αλλά μάλλον δεν αναφέρεται σ' αυτό ο Καζαντζάκης. Α, τον μπαγάσα, έχω ακούσει ότι ήταν και πολύ γυναικάς ο άτιμος! ;)
έλα ρε τζιπσι!!μη με γειώνεις τώρα..!!
γιατί σε γείωσα;