Σεξουαλικότητα, ερωτισμός και σχέσεις... Ανοιχτή συζήτηση
Καλησπέρα στα μέλη και τους αναγνώστες
Ορμόμενος, από διάφορα που διάβασα, θέτω στη παρέα κάποιες σκέψεις, προς δημόσια συζήτηση,
Αρχικά θεωρώ πως πρέπει να κατανοήσουμε πως σε ένα διαδικτυακό τόπο είναι φυσιολογικό να υπάρχει μια τόσο μεγάλη διαφορετικότητα απόψεων και ανομοιότητα αντιλήψεων. Αυτό από μόνο του προσδίδει και μια ιδιαίτερη δυναμική στο φόρουμ.
Το να σεβαστούμε, την διαφορετικότητα του κάθε ανθρώπου και έτσι να απουσιάζουν οι κάθε μορφής μομφές, προς το κάθε μέλος για τους τρόπους που επιλέγει στη ζωή του σχετικά με το πώς θα βιώσει τον ερωτισμό του, είναι ένα δεύτερο, εξίσου σημαντικό βήμα.
Φρονώ πως η σεξουαλικότητα είναι και θα παραμείνει ένας πολύ ισχυρός και ουσιαστικός κώδικας επικοινωνίας που θα χαρακτηρίζει πάντα τις ανθρώπινες σχέσεις και η εξέλιξη της θα διατηρηθεί ως μια ασταμάτητη διαδικασία αλλαγών, εξερεύνησης και επέκτασης των ορίων της σεξουαλικής ζωής των ανθρώπων.
Δεν υπάρχει κανόνας που ορίζει τι είναι ή τι δεν είναι υγιής σεξουαλικότητα και ενδεδειγμένη ερωτική σχέση και πιστεύω πως πρέπει η σκέψη μας να μένει έξω από οριοθετημένους γενικούς κανόνες, ενιαία πρωτόκολλα και στερεότυπα, λαμβάνοντας πάντα υπόψη την μοναδικότητα της καθεμιάς και την αλληλεπίδραση των μερών που την αποτελούν, οικοδομώντας την, κάθε φορά ξεχωριστά και ιδιαίτερα.
Θεωρώ ότι το να αφιερώσει κάποιος χρόνο και ενέργεια στη ζωή του, για να ανακαλύψει αλλά και να βιώσει τον ερωτισμό του, είναι ένας στόχος που ΠΡΕΠΕΙ να επιτευχθεί., ασχέτως αν ο καθένας πορεύεται σύμφωνα με το πώς αντιλαμβάνεται τις επιθυμίες του και προπάντων τι τίμημα είναι έτοιμος να καταβάλει για να τις γευτεί.
Στον έρωτα δεν μπορείς να κινηθείς χωρίς ψυχή, μηχανικά. Απαιτείται για τον καθένα μας, να νιώσει και να καταλάβει τα θέλω του, ίσως και τον εαυτό του μέσα απ αυτά, και παράλληλα ν’ αντιληφθεί το ανούσιο όσων κλισέ έχει δημιουργήσει η κοινωνία και που τελικά λειτουργούν ως πλαίσια που περιορίζουν την ελευθερία έκφρασης του, δίνοντας έμφαση στο “κάνε” αντί στο “βίωσε”.
Βλέπω πως για και από κάποια μέλη, αντιμετωπίζεται ως μια δύσκολη, (πολλές φορές είναι) πορεία σ’ έναν άγνωστο κόσμο, σαν ένα ταξίδι στα τροπικά δάση του Αμαζονίου ή μια διαδρομή στο κέντρο του Μανχάταν, που εγκυμονεί πιθανούς κινδύνους, αλλά δεν πρέπει να λησμονούμε το βασικό. Ότι δηλαδή, αυτή η πορεία παρέχει μοναδικές συγκινήσεις.
Οι φόβοι, οι πληγές, οι ανασφάλειες… που δημιουργούνται από λάθη στο παρελθόν, εάν δεν αντιμετωπιστούν ως μια θετική παρέμβαση και πρόσθεση εμπειριών, δλδ δυνάμωμα του χαρακτήρα και της εν γένει προσωπικότητας, το μόνο που κάνουν είναι να απομακρύνουν από την μοναδικότητα της κάθε σχέσης και από την αλληλεπίδραση των μερών που την αποτελούν και την οικοδομούν κάθε φορά ξεχωριστά και ιδιαίτερα.
Φυσικά και η κακή πορεία ή η άσχημη κατάληξη μιας σχέσης επηρεάζει σε έναν (μικρότερο ή μεγαλύτερο) βαθμό την ζωή του καθενός και αν είναι λάθος επιλογή, ιδίως όταν αυτό το λάθος οφείλεται στην μη σωστή κατανόηση των ουσιαστικών θέλω μας και των πραγματικών αναγκών μας, ίσως στην μετά της σχέσης εποχή, εμποδίσει κάποιους/ες την ομαλή συνέχεια ή την γρήγορη μετάβαση τους στην ομαλότητα, όμως
αν μέσα μας αντιμετωπίζουμε τον έρωτα και τις σχέσεις ουσιαστικά και αν τα ταυτίζουμε με έννοιες όπως "αλήθεια, ουσία, αυθεντικότητα, ειλικρίνεια, δύναμη..." τότε, όχι εύκολα αλλά σίγουρα, μιλάμε μόνο για κάτι χωρίς όρους.
Ο άνθρωπος που θα πάψει να αναλώνεται ξιφασκώντας με το έξω του, αλλά στοχεύσει πραγματικά στο μέσα του, καταφέρνοντας να κόψει σκοινιά και να αποτινάξει αλυσίδες, ανακαλύπτοντας όλα αυτά που τον φοβίζουν, τον φρενάρουν και τελικά τον δεσμεύουν,
αν βρει την μπόρεση όχι απλά να συμφιλιωθεί μαζί τους αλλά να πάει μακρύτερα από την καθολική αποδοχή τους, φτάνοντας στο σημείο να τα αγαπήσει, αδιαφορώντας για το φαίνεσθαι, αψηφώντας την περιχαρακωμένη κοινωνική ηθική που τον μεγάλωσαν, κωφεύοντας στο τι θα πουν οι άλλοι, αγνοώντας τα περί χρηστών ηθών, περιφρονώντας τον στημένο καθωσπρεπισμό και τα κοσμικά κλισέ..., θα βιώσει μια μοναδική και πρωτόγνωρη ελευθερία.
Μια τέτοια ελευθερία, θα του προσδώσει το σθένος εκείνο που κάνει την επιλογή του ανεξίτηλη σφραγίδα εν πλήρη αυτογνωσία. Μια τέτοια ελευθερία δεν οχυρώνεται σε όρους, αλλά βιώνεται μόνο άνευ όρων. Μια τέτοια ελευθερία μπορεί να επιτευχθεί. Μια τέτοια ελευθερία πορεύεται στην ολότητα της, και παρασύρει μαζί του τον άνθρωπο που τολμά.
Δύσκολος δρόμος μα συνάμα συναρπαστικά μαγικός. Και σε όσους/ες αναφωνήσουν, “δρόμος ουτοπικός”, θα τους απαντήσω “για όλους είναι η ζωή, για λίγους είναι να τη ζ ή σ ο υ ν”
Πολλοί/ες σε ότι αφορά τις σχέσεις, αναφέρονται στην απαραίτητη δέσμευση συνδέοντας την όμως με τον χρόνο και την διάρκεια της σχέσης.
Για μένα λίγη σημασία έχει ο χρόνος. Είναι αυτό που αποτυπώνει μοναδικά ο Λειβαδίτης:
"Στην πιο μικρή στιγμή μαζί σου, έζησα όλη τη ζωή"
Συνεχίζεται...
