δεν ειχα σχεση ποτε!!

Χερετιζω τα μελη του site. Καταρχας οπως και αναφερα στο τιτλο δεν ειχα ποτε μου σχεση με κοπελα, αρα δεν εχω φιλησει ουτε κανει ερωτα. Η σχεσεις μου με το αντιθετο φυλο ειναι μηδανικες. Εκτος το οτι δεν ειχα ποτε μου σχεση δεν εχω ουτε μια φιλη γυναικα, ουτε ειχα ποτε μου στο σχολειο, γενικος οποτε ηταν καποια κοντα κοιταγα να τα την αποφυγω ή κοκκινιζα και αλλες φορες αν μου μιλαγε καμια μπορει και να μπερδευα τα λογια μου στην απαντηση. Μου διαγνωστηκε κοινωνικη φοβια πριν μερικα χρονια, αλλα δεν βλεπω και καμια μεγαλη αλλαγη στην καθημερινοτητα μου, μετα απο τις επισκεψεις σε ψυχιατρους, ετσι τους παρετησα. Γενικος παντα ετσι ημουν απο μικρος κλειστος χαρακτηρας και λιγομιλητος στην ταξη, σχεδον κανενας απο τους καθηγητες δεν θα με θυμοταν μετα απο το τελος της σχολικης χρονιας καθως στην ταξη ημουν φαντασμα. Αλλα η μεγαλη ζημια την επαθα στην δευτερα γυμνασιου οπου ειχα δεχτει ψυχικη κακοποιησει. Οσο αν μου αρεσκαν καποτε γυναικας μπορω να πω ναι, καποτε, αλλα μετα απο καποια περιστατητα εχω παψει να αναζητω και να διεκδηκω καποια αφου μπορω να φανταστω οτι αυτη θα με περηγελασει και γενικος δεν μπορω να ξεχωρισω αν καποια εχει αισθηματα για μενα ή τουλαχιστον αν τις αρεσω. Ετσι κατεντησα αντικοινωνικος και δεν το κρυβω οτι μεσα μου εχω ενα μεγαλο μισος προς την κοινωνια και τους ανθρωπους που την αποτελουν, οσο για αυτοκτονια δεν περασε ποτε απο το μυαλο μου καθως δεν εχω να παρω τιποτε απο αυτη. Ευχαριστω περιμενω σχολια.

Ένας άγνωστος απεύθυνεται σε πολλούς αγνώστους...

Καλημέρα άγνωστε.:)
Αφού εγκατέλειψες και την πιθανότητα να βοηθηθείς από φαρμακευτική υποστήριξη, (ψυχιατρική), και εφόσον δεν αναφέρεις αν δοκίμασες κάποιον άλλον κλάδο, ή κάποιους άλλους τρόπους αντιμετώπισης της κοινωνικής φοβίας, θα υποθέσω πως δεν έχεις προς το παρόν κάνει ό,τι μπορούσες και σου ήταν δυνατό για να απομακρυνθείς σταδιακά από τη δυσλειτουργία. Είναι έτσι? Τα υπόλοιπα είναι παρεπόμενα αυτού. Εφόσον παραμένει η φοβία, οι ευκαιρίες για επαφή με ανθρώπους ελαχιστοποιείται, ενώ η μακρόχρονη παραμονή σε μία κατάσταση που προκαλεί δυσφορία, ολοένα προσθέτει φορτία που με τον καιρό παγιώνονται, όπως αυτά που ανέφερες. Τι θα κάνεις για να αλλάξεις ό,τι ζεις? Έχεις κάποιο σχέδιο, σκέψεις, σου προτείνεις κάτι ο ίδιος πριν προτείνουν άλλοι?

offtopic euronymous ακους black metal ή καμια σχεση το nickname?

Moυ λενε να βγαινω εξω, σε κλαμπ αλλα υπαρχει και αυτο οτι δεν μου αρεσουν αυτοι οι τοποι λογου επειδη πιστευω οτι υποτιμουν το επιπεδο μου. Προτυμοντας να βγαινω αν βγω σε τοπους που η μουσικη ειναι διαφορετικη κατι που δεν αρεσει στους φιλους μου(τους ειχα παρει 2 φορες και στο τελος ειχα την εντιποση οτι δεν το νοιωσαν). Δυσφορια μερικες φορες μπορει να εχω αλλα επειδη κατα βαθος ειμαι πολλη εγωιστης και προσπαθω να ειμαι οσο γινεται αισιοδοξος (καθως δεν με πειραν και τα χρονια) εχω κυριξει εσωτερικο πολεμο. Γι αυτο αλλοστε σταματησα και τα φαρμακα αφου ειμαι τις αποψεις οτι η λυση βρισκεται μεσα μας. Το μεγαλο μου προβλημα ειναι οτι δεν μπορω να κανω επαφη με γυναικα γιατι η αποχη μου με εκανε να μην μπορω να καταλαβω τι σκεφτεται κατι που στους ανδρες μου εινα ευκολο και απο τοτε που καταλαβα οτι ισως εχω κοινωνικη φοβια (προτιμω να λεω ισως) προσπαθησα να αλλαξω την σταση μου και σε ενα σημειο τα καταφερα αφου εγινα ποιο σαρκαστικος ή επιθετικος στις εκφρασεις μου απεναντι σε αλλους οταν βρεθω σε δυσκολη θεση κατι που διαπιστοσαν και συγγενικα μου προσωπα, εχωντας αναπτυξη το ακολουθω οτι αν εμπλακω σε καυγα θα μπορουσα το σωμα μου να φθαρει αλλα θα εδεινε καυσιμα στην ψυχη βγαζοντας την απο τον ληθαργο. Και εδω το ζητημα για αυτο αλλωστε μπηκα εδω οτι με τους ανδρες καταφερα ενα ειδος κοινωνικοποιησης αφου καταφερα να κανω περισσοτερους φιλους, ενω με τις γυναικες τιποτε και λογικα αυτο ειναι που με νοιαζει για λογος αυτονοητους. Και να τις βρισω στο τελος ή να βγαλω την καφριλα στο τελος δεν νομιζω να κανει καλο, αν φυσικα τα καταφερω και δεν μετανοιωνω μετα που δεν το εκανα, αλλα και παλλη αυτο δεν ηταν λυση. Σχεδιο δεν θα το ονομαζα αυτο αλλα με σταδιακα βηματα ναι προσπαθω αλλα μην μηνουμε στην μονο Μ ιδεα, αλλα και να την πετυχουμε.

Ένας άγνωστος απεύθυνεται σε πολλούς αγνώστους...

Ναι ακουω

Ένας άγνωστος απεύθυνεται σε πολλούς αγνώστους...

επειδη την εχω περασει κι εγω αυτη τη φαση (και ισως τη περναω ακομα) και ειμαι καπως σαν αυτο που περιγραφεις, πολυ κλειστος, αντικοινωνικος, επιθετικος, σχεδον μισανθρωπος κλπ, να πω απλα να προσπαθησεις να μην επηρεαζεσαι τοσο απο τη μουσικη και το image που ακολουθουν, να βρεις τον εαυτο σου και να ξεχωρισεις εκτος αυτης, αφηνωντας καποια πραγματα να κυλισουν ομαλα. προσπαθησε να γινεις πιο κοινωνικος και λιγο πιο φιλικος, ειδικα με ατομα τα οποια θα ηθελες να συνεχισεις να κανεις παρεα. οταν βλεπεις μια κοπελα, δεν ειναι δυνατον να της κανεις επιθεση και να περιμενεις να σου κατσει κι ολας. δοκιμασε να δειξεις κατανοηση γιατι ολοι αυτο χρειαζομαστε, καποιο ατομο να μας καταλαβει (οι κοπελες σαν πιο ευαισθητες ακομα περισσοτερο). και οχι να πει η κοπελα, προσπαθησε να καταλαβεις γιατι το ειπε, ισως δεν εφταιγες καν εσυ, ισως εφταιγε και η ιδια και ειχε τα θεματακια της. δε ξερω καν την ηλικια σου, ουτε αν εισαι απο Αθηνα ή Θεσσαλονικη, οπως και να εχει ομως, μεγαλωνοντας θα καταλαβεις οτι σημασια δεν εχει να παραμεινουμε ιδιοι κολλημενοι σε μια ιδεα που λεει οτι πχ τα κλαμπ υποτιμουν τη νοημοσυνη μας κλπ, αλλα να εξελιχτουμε, ακολουθωντας με ανεση αυτο που η ιδια η ζωη μας σπρωχνει να κανουμε. γενικοτερα ανοιξου σαν ανθρωπος, μη παραμενεις σε οσα ξερεις, δεξου τους αλλους οπως ειναι, και τη ζωη με οτι κι αν σου φερει. δεν εχω κατι καλυτερο να γραψω, γιατι κι εγω ενας κολλημενος ειμαι με ορισμενα θεματα, και τελικα ολοι να βελτιωθουμε προσπαθουμε τρεχωντας μη μας προσπερασει η ζωη...

Mπορει να με καταλαβες λαθος, η μουσικη ηταν κατι σαν σωσηβιο που ηρθε και με βρηκε, αυτη με βρηκε στην ποιο χαμενη περιοδο της ζωης μου και μου εδωσε την δυναμη να σταθω και να κοιταξω καταματα την κατασταση. Ακομα και πριν αρχισω να ακουω δεν ημουν και ο ποιο κοινωνικος και βρησκομουν στην ιδια κατασταση, αλλα δεν καταλαβενα (ειναι τελικα η αγνοια η λυση!!!???). Το χρειαζομουν αλλοστε αυτο το σοκ για να παρουν νεα ματια αυτα τα γεματα κενοτητα που ειχα τοσα χρονια. Οταν λεμε μπλακ ναι ακουω αλλα ακουω και αλλα ειδη εκτος τα -core, μερικες φορες και εντεχνο ροκ ελληνικο. Οσο με τα ατομα που θεωρω φιλους μου προσπαθω να ειμαι παντα κοντα τους αν με χρειαστουν και να τους συμβολευω, απο την δικη μου οπτικη γωνια, ολοι χρειαζονται μια αλλη αποψη, τωρα πολλες φορες και οι ιδιοι δεν μου λενε ισως επειδη με θεωρουν ακαταλληλο για αυτα τα θεματα αλλα με λιγη πιεση μου λενε στο τελος. Οσο για τα κλαμπ το θεωρω αδυνατο να αλλαξω γνωμη ακομα και αν ο κοσμος γυρισει αναποδα, γιατι ετσι θα χαθουν οι ιδεες και η προσωπικοτητα μου και την θεση τους θα παρει ενα μοντελο και θα παψει η μοναδικοτητα μας να υπαρχει και θα χαθουμε μεσα στους αλλους. Και εσυ φιλε δεν πιστευω οτι πας κλαμπ. Εγω θα τους δεχτω οκ, με την ζωη συμφηλιοθηκαμε αλλα αυτοι θα με δεχτουν, αυτη ειναι ισως η απορια που ολοι κρυβουμε μεσα μας και δεν μας αφηνει. Ευχαριστω για το κομμεντ

Ένας άγνωστος απεύθυνεται σε πολλούς αγνώστους...

Γεια σου Euronymous, καταρχήν να πω ότι η μουσική δεν επηρεάζει (τουλάχιστον όχι σε τόσο μεγάλο βαθμό) την ζωή μας και τις επιλογές μας. Και μένα τα μπουζούκια μ' αρέσουν αλλά απέχω μακράν από τους λάτρεις αυτού του είδους. Καλό θα ήταν γενικότερα, να μην πιστεύουμε σε στερεότυπα. Πιστεύω πως τέτοιου είδους προβλήματα ίσως και να έχουν ρίζες στην παιδική μας ηλικία, ίσως σε τραύματα τα οποία έχουμε βιώσει και πέρασαν στο υποσυνείδητο επηρεάζοντας μας χωρίς να το καταλάβουμε. Έτσι, ένα παιδί συνεσταλμένο από τη φύση του, γίνεται χειρότερα μετά από ένα τέτοιο βίωμα. Το γεγονός ότι η υποκοινωνικότητα, η συστολή και ο φόβος μεταβάλλονται σε επιθετικότητα δεν είναι η λύση του προβλήματος αλλά η συνήθης αντίδραση ανθρώπων με τέτοια προβλήματα η οποία διαιωνίζει το κακό. Αφού λες ότι είσαι αποφασισμένος ν' αλλάξεις πρέπει πιστεύω να απευθυνθείς και πάλι σε ειδικό γιατί από μόνος σου δεν θα τα καταφέρεις όση θέληση και να έχεις επειδή απλά δεν ξέρεις τον τρόπο. Είναι σαν να λέμε: έχω καρκίνο και θα χειρουργηθώ μόνος χωρίς γιατρό. Μπορεί να ξέρεις ότι υπάρχει πρόβλημα αλλά δεν ξέρεις ποιος ακριβώς είναι ο τρόπος θεραπείας του. Γι' αυτό μην θεωρείς την επιθετικότητα καλό σημάδι, ίσα ίσα, θα σου φέρει νέους μπελάδες. Με τους γονείς σου το έχεις συζητήσει καθόλου; Πάντως το ότι δεν έχεις σκεφτεί ποτέ την αυτοκτονία είναι πολύ θετικό στοιχείο. Μπράβο σου που τα καταφέρνεις να πιστεύεις στην ζωή! :)

Mε την οικογενεια μου δηλαδη την μανα μου εχω τελειες σχεσεις και συζητουμε για παρα πολλα θεματα μαζι και το ξερει οτι εχω κοινωνικη φοβια στην αρχη δεν ηθελε να το πιστεψει αν και ηξερε οτι σαν ατομο ειμαι ντροπαλος μπροστα σε αγνωστους αλλα με το καιρο το δεχτηκε και πιστευω οτι προσπαθει να με βοηθησει και αυτη με το τροπο της, τον πατερα μου εχει 17 χρονια να το δω αφου η μανα μου τον χωρισε αφου τον ειδα να την ξυλοκοπει ακομα οταν ειμουν 2 χρονων, αδερφια δεν εχω. Τον πατερα μου επειδη ισως δεν τον γνωρισα ποτε μου δεν του εχω μισος αλλα ουτε και αγαπη. Θεωρω ομως ως αφετηρια οτι μολις ειχα μπει στην εφηβεια ειχα δεχτει ψυχικη κακοποιηση απο τους συμμαθητες μου κατι που ξερει και η μανα αλλα οχι λεπτομεριες.

εγω προσωπικα πιστευω πως ΟΛΑ επηρεαζουν. απο τη μουσικη που ακους συνηθως, μεχρι τα παντα! ετσι οταν εισαι μονιμως του black ή ακομα χειροτερα του doom metal, τοτε η διαθεση σου δε θα ειναι το ιδιο καλη κι ανεβασμενη οταν πχ ακους trance. υπαρχει λογος που στα μαγαζια παιζουν επιφανειακες φτηνιαρικες μαλακιες, κι οχι κατι πιο ψαγμενο κι αργο. το επιφανειακο δε σε αναγκαζει να σκεφτεις, οποτε δεν πεφτεις κι ολας (εκτος αν ειναι κανα κλαψουροτραγουδο της Βανδη κλπ). τεσπα αφηνωντας τα της μουσικης, σιγουρα το οτι εισαι μοναχοπαιδι παιζει ρολο, αφου δεν ειχες ενα αδερφακι να μαθεις ευκολοτερα πως ειναι να συνυπαρχεις με αλλα ατομα της ηλικιας ή εστω λιγο μικροτερα. και φυσικα και το οτι δεν γνωρισες καλα τον πατερα σου, να εχεις ενα ας πουμε αντρικο πρωτυπο και να νιωθεις και την οποια ασφαλεια προσφερει στο σπιτι, ισως σε κανει να νιωθεις καπως φοβισμενος, κι απο εκει προερχεται και το οτι εισαι κλειστος και αντικοινωνικος. το να απευθυνθεις σε ψυχολογο σιγουρα θα βοηθουσε, αλλα νομιζω ακομα καλυτερη δουλεια θα εκανες κι εσυ με το λεγομενο group therapy. οπως και να εχει, ψαχτο αφου σε απασχολει, και μη το αφησεις να εξελιχθει σε κατι χειροτερο, μη καταντησεις σαν εμενα...

Το γεγόνος ότι ήσουν μάρτυρας σε καβγά και μάλιστα σε τόσο μικρή ηλικία λέει πολλά. Στις μικρές ηλικίες ο εγκέφαλος λειτουργεί σαν σφουγγάρι απορροφώντας όλες τις εμπειρίες θετικές και αρνητικές. Ήμουν και εγώ μάρτυρας σε καβγά των γονιών μου. Αν και δεν ανέπτυξα κοινωνική φοβία εν τούτοις ήμουν συνεσταλμένη και πειθήνια. Τώρα άρχισα ν' αγριεύω. Αυτό με το group therapy μου ακούγεται πολύ καλό αφού έτσι θα ενισχυθεί η κοινωνικότητα σου που είναι και το κύριο ζητούμενο.

το group therapy μου ακουγεται καλη ιδεα..

To group therapy alla kai genika h douleia me psyxologo tha se voithisei poly....

kalh dynamh...