ΠΩΣ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΩ ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΟΥ?????

Γεια σε όλους.
Καταρχήν πρέπει να συστηθώ. Είμαι ο σύζυγος. Ετών 34. Πρώτο thread στο forum. Διάβασα αρκετά άλλα threads πρώτα και δεν βρήκα κάποιο παρόμοιο με αυτό που χρειάζομαι εγώ. Συγχωρέστε με προκαταβολικά αν υπάρχουν κανόνες που δεν τήρησα αλλά είπα να ξεκινήσω αυτό το thread καθώς ζητώ από όλους όσοι έχετε το χρόνο να με βοηθήσετε.
Ψάχνω για βοήθεια. Προσπαθώ να δω τι μπορώ εγώ να κάνω εγώ για να βοηθήσω την γυναίκα μου ( θα αναφέρομαι σε αυτήν με το όνομα ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ καθώς ήδη και από μόνη της ψάχνει για βοήθεια μέσω του διαδικτύου και της ενεργής συμμετοχής σε forum σαν και αυτό αλλά δεν νομίζω πως δεν θα έπρεπε να δημοσιεύσω προσωπικά της στοιχεία και γιαυτό θα είμαι πολύ προσεκτικός στο τι αναφέρω)να ξεπεράσει το πρόβλημα που έχει. Τελευταία (άραγε με αυτά τα προβλήματα γίνεται να είναι τελευταία???? ή υπάρχουν από πολύ παλιά ???? Ξεπερνιούνται ή απλώς ελαττώνονται????? διαβάζω σε άλλα threads για 8 για 10 χρόνια και απορώ έτσι είναι αυτά???? δεν τελειώνουν?????) πάσχει (αυτή είναι η κατάλληλη λέξη ή θα έπρεπε να πω ταλαιπωρείται???) από αγχώδεις διαταραχές. Ψυχωσοματικά προβλήματα που έντονα, πιθανώς πιο πριν επίσης να υπήρχαν αλλά δεν εμφανίζονταν έντονα, ξεκίνησαν πριν από περίπου 1,5 χρόνο. Πόνοι σε όλο το σώμα. Πλάτη λαιμός κεφάλι χέρια πόδια στομάχι στηθάγχη την ταλαιπωρούν. Θεραπεία? Μέσω νευρολόγου φαρμακευτική μόνο αγωγή. Πριν 1,5 χρόνο efexor τώρα αφού τα σταμάτησε όπως της είπε η νευρολόγος στις αρχές του καλοκαιριού υποτροπίασε και άρχισε με άλλα μεταξύ των οποίων ένα ηρεμιστικό, ένα αντικαταθλιπτικό και ένα άλλο. Ψυχολογικά??? Μέσα σε ένα γάμο οι σχέσεις παιρνούν κρίσεις. Τέτοιες περάσαμε και εμείς. Αλλά αποξενωθήκαμε, χαθήκαμε, μόνο το παιδί μας ( Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΜΟΥ!!! ετών 8) μας κρατούσε ουσιαστικά μαζί κάποιες φορές. Παραφερθήκαμε, χάσαμε και κάποια όρια κάποιες φορές. Μπορεί να μην χειροδικήσαμε αλλά τα λόγια είναι χοιρότερα από το ξύλο πολλές φορές. Ζήσαμε και όμορφα. Οταν ο χρόνος και η διάθεση και οι υποχρεώσεις και χίλια μύρια άλλα μας το επέτρεψαν. Αλλά τα ωραία τείνει κανείς να τα ξεχνά όταν ζει μια μαυρίλα σαν την κατάθλιψη που περνά η ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ.
Την παρακολουθεί ακόμα μόνο η νευρολόγος. Δεν το έχει πάρει απόφαση να πάει σε ψυχολόγο. Είμαστε και από επαρχία. Καλός ο αέρας εδώ καλή και η έλλειψη κυκλοφοριακού καλές και οι διαπροσωπικές σχέσεις αλλά όταν έχεις να αντιμετωπίσεις την κατάθλιψη δεν πολυμιλάς γιαυτήν, δεν βρίσκεις εύκολα το κουράγιο να πας στον ψυχολόγο, (είναι άραγε κάποιος από τους 2-3 που έχει η πόλη ο κατάλληλος ή χρειάζεται κάποια ειδίκευση?).
Παίρνω λοιπόν το θάρρος και σας ζητώ να μιλήσετε (έστω να γράψετε) μαζί μου και να με βοηθήσετε. Απόψεις, προτάσεις, θέσεις από πάσχοντες και μη που θέλουν να πουν τι θα ήθελαν οι ίδιοι από τον σύντροφό τους όλα ευπρόσδεκτα.
Κλείνοντας αυτη την πρώτη επαφή και για να μη σας κουράσω αλλο με την μία, σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για το όποιο ενδιαφέρον. Στο επόμενο μήνυμά μου θα περιγράψω λίγο πιο λεπτομερώς τι ακριβώς περνάμε (γιατί η ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ και εγώ μαζί και μόνοι μας το περνάμε)
Αρχάριος εδώ όντας, επίσης θα ήθελα να μάθω τι ώρες υπάρχει ζωντανή σηζήτηση στο Chat button που βλέπω?
Φιλικά Ο HUSBAND

Υ.Γ.Πάντως το παραδέχομαι. Πολύ ενεργό forum. Παρά τα προβλήματα που περιγράφονται στο forum η ενεργητικότητα που υπάρχει είναι τεράστια.

Αγαπητέ φίλε, έχω να σου πω πολλά........όσα δεν φαντάζεσαι. Στείλε μου U2U ή email.

Aυτή σας η προσφώνηση προς το πρόσωπό της... ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ... ακόμα, παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζετε... με ωθεί να σας απευθύνω φωνή, κραυγή, παράκληση. ΜΕΙΝΕΤΕ ΚΟΝΤΑ ΤΗΣ, στηρίξτε την με όποιο τίμημα. Σκεφτείτε τον ΑΓΓΕΛΟ σας.

Μέχρι πριν 1 χρόνο ήμουν κι εγώ η ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ του συζύγου μου. Η κατάθλιψή μου και τα μύρια συνεπακόλουθα προβλήματα στη σχέση μας, αλλά κυρίως η ΕΛΛΕΙΨΗ ΥΠΟΜΟΝΗΣ του ανθρώπου μου για την ίασή μου, έφεραν το χωρισμό, το γκρέμισμα μιας μεγάλης αγάπης και εν κατακλείδι, μια μητέρα καταθλιπτική που παλεύει καθημερινά να ισορροπήσει ανάμεσα στο δικό της ψυχικό κενό και το 7χρονο αγγελούδι της.

Σας εκλιπαρώ. Μείνετε κοντά της. Μην επιτρέψετε στον ανθρώπινο εγωισμό και την ανυπομονησία να σας κάνουν 2 κόσμους χωριστούς. Παραμερίστε το \"εγώ\" και κάντε ΓΕΦΥΡΑ τον άγγελό σας, για να ξαναβρείτε την ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ σας. Εκεί είναι, είμαι σίγουρη. Λίγο χαμένη ίσως στο λαβύρινθο του μυαλού της, αλλά ΕΚΕΙ. Μείνετε κι εσείς ΕΚΕΙ.

Ηυςband καλώς ήρθες στο forum. Και μόνο που ζητάς βοήθεια δείχνει ότι πραγματικά ενδιαφέρεσαι για την οικογένειά σου.
Οι αγχώδεις διαταραχές από τις οποίες και εγώ προσωπικά υποφέρω 17 χρόνια τώρα-έχω την δική σου ηλικία- είναι χρόνιες.
Νομίζω ότι τελικά δεν \"ξεριζώνονται\" όμως περιορίζονται και τα άτομα τα οποία αναζητούν βοήθεια καταφέρνουν να ζουν φυσιολογικά και να είναι λειτουργικοί σε ένα μεγάλο βαθμό.
Βέβαια ως χρόνιο πρόβλημα υγείας έχουν και αυτές τις υποτροπές τους.
Ενδεχομένως η φαρμακευτική αγωγή που πήρε η γυναίκα σου να μην ήταν αυτή που της ταιριάζει για αυτό και δεν υπήρξαν αποτελέσματα.
Ίσως είναι καλύτερο να επισκευτείτε κάποιον ψυχίατρο.
Πράγματι, όσο καιρό παρακολουθώ το forum τα μέλη του δεν έχουν αναφερθεί στις \"παράπλευρες απώλειες\" που δημιουργούν οι αγχώδεις διαταραχές (αναφέρομαι στα ψυχοσωματικά συμτώματα που περιγράφεις) είμαι σίγουρος όμως ότι λίγο πολύ όλοι τα βιώνουμε.
Θα σου συνιστούσα μέχρι να βρείτε την σωστή θεραπεία να κάνεις υπομονή (σε ότι αφορά την συπεριφορά της συζύγου σου) γιατί οι αγχώδεις διαταραχές δημιουργούν στους ανθρώπους που τις βιώνουν παραξενιές.
ʼλλωστε όπως είπες και εσύ μερικές φορές τα λόγια είναι χειρότερα από το ξύλο.
Έχεις υποχρέωση να βοηθήσεις την αγαπημένη σου, γεγονός που θα συμβάλλει και στην ισσοροπημένη ανάπτυξη του παιδιού σου.
Γι΄ αυτο λοιπόν βρίσκεσαι σε καλό δρόμο.Θα περιμένουμε να μας πεις περισσότερες λεπτομέρεις όπως αναφέρεις.

Φιλικά, Μιχάλης

Φίλε husband! Μπορώ να σου πω ότι όχι μόνο δεν ενόχλησες κανέναν όπως χαρακτηριστικά ανέφερες στον πρόλογό σου, αλλά άνοιξες ένα θέμα που όντως δεν είχε τεθεί ανοικτά στο παρελθόν από άλλα άτομα και είναι πάρα πολύ σημαντικό!
Σίγουρα ο ρόλος που κλήθηκες να έχεις τόσο στην οικογένειά σου αλλά και στη σχέση σου δεν είναι ούτε εύκολος, ούτε έχει ιδιαίτερους κανόνες μιας και η αντιμετώπιση διαφέρει ανάλογα με την ψυχολογική κατάσταση του ατόμου που ταλαιπωρείται από χρόνιες ενοχλήσεις.........:(
Κατανοούν όλοι βάση κοινής λογικής ότι σε μία χρόνια σχέση (πόσο μάλιστα αν υπάρχει και παιδί...) δεν μπορεί μόνο ένας να σέρνει το κάρο γιατί αναλογικά κάποια στιγμή και αυτός θα κουραστεί και θα καταρρεύσει......Ίσως εσύ αρχίζεις να αισθάνεσαι πιο έντονα από όσα αναφέρεις αυτή την κόπωση και ζητάς βοήθεια πριν αποσυρθείς από όλα! Όλοι έχουμε άλλωστε τις ψυχικές μας αντοχές.....

Δεδομένου όμως ότι η γυναίκα σου έχει αποδεχτεί το σύνολο των προβλημάτων της και προσπαθεί έστω και μέσω δικτύου να ανακαλύψει μια διέξοδο.....πιστεύω ότι και σε νοιάζεται και θέλει να επανέλθει η οικογένειά της σε μια κατάσταση αρμονίας και ευτυχίας!!!!!!! Παλεύει όπως μπορεί και γι\'αυτό το λόγο αξίζει να είσαι σύμμαχός της στον αγώνα προκειμένου σταδιακά να οδηγηθείτε και η δυο στα επίπεδα που θέλετε.

Προσωπικά πιστεύω ότι η όλη προσέγγιση με νευρολόγο είναι λάθος μιας και τα αποτελέσματα ήδη το έχουν επιβεβαιώσει.......
Η όλη κατάσταση ίσως όντως να έχει πιο δημιουργική προσέγγιση με κάποιον ψυχίατρο ή κλινικό ψυχολόγο......... Πέσ\'της ότι δεν έχει να χάσει τίποτα επιχειρώντας μιαν άλλη επιστημονική παρέμβαση με εμπειρία σε διαταρραχές σαν τις δικές της!!!

Σου εύχομαι καλό κουράγιο και όλα να πάνε προς το καλύτερο!!!- Βαθιά πιστεύω ότι μπορούν γιατί έχω περάσει τον γολγοθά της και βρέθηκα κάποια στιγμή στην κορυφή του έστω και με αγιάτρευτες πληγές νικήτρια..........;)

όπως έλεγε και το έργο...
Goooooooooooooood morning Vietnam.
Thanks για τις απαντήσεις σας
01:45 και να που βρήκα και λίγο χρόνο. Χρόνο που πρέπει και αυτόν να μάθω να το διαχειρίζομαι. Χρειάζομαι όμως όπως αντιλαμβάνομαι πολλά να μάθω. Το σίγουρο είναι ότι εγώ τουλάχιστον δεν παριατούμαι εύκολα. Και ας μου ζήτηση η ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ να χωρίσουμε πριν από 3 μήνες. Μπορεί να πόνεσα. Τι μπορεί. Με τσάκισε. Ήταν και κάτι prive chat σε άλλο site με θέμα πως θέλει να ξεφύγει από όλα και να πάει να ζήσει με τον άλλον.....Ηταν και κάτι η επανάληψη των ίδιων γεγονότων. Γονάτισα. Αλλά δεν παραιτούμε. (έτσι για να θημηθώ και ένα τραγουδί \"είμαι ακόμα εδώ.\") Αλλά εξαρχής πίστευα ότι η επικοινωνία έστω και ηλετρκονική έστω και με αγνώστους δεν μπορεί να ξεφύγει από τον έλεγχο της πραγματικότητας. Ομως η ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ είχε ξεφύγει. Το έβλεπα και την άφηνα να αντιδρά όπως η ίδια νόμιζε. Και τώρα πάλι την αφήνω. Δεν νιώθω ότι πρέπει να την πιέσω. Ξυπνάει το πρωί πολλές φορές με σωματικούς πόνους και θέλει μόλις τελειώνει με την πρωινή (πολύ υπεύθυνη) δουλειά που έχει να ξαπλώσει στο κρεβάτι και να μη σηκωθεί για τίποτα. Για κανένα. ούτε τηλέφωνο στους γονείς της. ούτε στον αδερφό της. Μόνο σε μένα έχει ανοιχτεί. Εκφράζεται για την κατάστασή της. Και πάλι όχι πάντα. Κρύβεται, φοβάται να πει ναί έχω κατάθλιψη και θα προσπαθήσω να τελειώσω με αυτή την ιστορία. (μήπως εγώ ή κάποιος άλλο ς θα το έλεγε ????) Θέλει να τελειώσει από μόνο του όλο αυτό το μαρτύριο που περνάει. Γίνεται όμως????? Και εγώ???? Τί να κάνω όταν μου λέει βοήθησέ με????? Τί να της πω. \"Εντάξει μη φοβάσαι? Θα περάσει? Σε αγαπάω?\" Και τι να κάνω? ΟΚ έχω αναλάβει πολλά πράγματα στο σπίτι. Έχουμε και βοήθεια από μία κυρία. Έχω κόψει και τα δικά μου ωράρια από την (επίσης υπεύθυνη καιχρονοβόρα όντα ιδιώτης) δουλειά. Για να βρίσκομαι δίπλα της. Για να έχει ένα χέρι να ακουμπήσει αν το θέλει. Γιατί από την άσχημη σωματική και ψυχολογική κατάσταση από το κλάμα , από το γιατί σε μένα, από το πότε θα περάσει, από το τι θα γίνει με το παιδί μας από.... από..... στο τέλος η ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ ξεχνάει και τι ακριβώς θέλει. Και πως να την συνεφέρω? Πως να την κάνω να σταματήσει να βυθίζεται στην μαυρίλα των σκέψεών της? Γιατί η πραγματικότητά μας δεν είναι άσχημη. Αλλά πως να το μεταφέρω αυτό. Με πίεση? Με το σήκω τώρα να πάμε μία βόλτα? όταν ξέρω ότι θα απαντήσει άσε με τώρα ρε HUSBAND δέν έχω όρεξη.
Συγχωρέστε μου τον ίσως χωρίς τάξη και συνιερμούς λόγο μου αλλά έχω αποφασίσει μόνο ορθογραφίες να διορθώνω. Ο λόγος ο γραπτός όταν επιδέχεται διορθώσεις δέν έχει την αμεσότητα του προφορικού αλλά χωρίς τις διορθώσεις πλησιάζει πολή με τον προφορικό. Και ο προφορικός τουλάχιστον εμένα ΜΕ (ΟΚ είμαι βόρειος μη βαράτε κιόλας) αρέσει πολύ.
Συνεχίζω με άλλα θέματα που χρειάζομαι βοήθεια.
Πρέπει ή όχι να αναλάβω ακόμα περισσότερα? Όσο είχ σπασμένο το πόδι της (Βέβαια και αυτό το περάσαμε......το ατύχημα πριν 8 μήνες) και ήταν με πατερίτσα την πηγαινοέφερνα εγώ στην δουλεία της. Δεν ήθελα ούτε εγώ ούτε η ίδια με τα taxi πρωί πρωί με την μαυρίλα της να αντιμετωπίζει ξένους. Τώρα εδώ και 2,5 μήνες παράτησε τις πατερίτσες αλλά πάλι δεν πατάει καλά. Πρηξίματα λόγω μετεγχηριτκής ακινησίας των μυών . Αλλά το διατάυτα είναι το εξής. Να την αφήνω να προσπαθεί και ΄μόνη της? Να την αφήνω να ζορίζεται έστω για να οδηγάει. Δεν είναι ότι δεν μπορεί. Αλλά στο δεν θέλω να κάνω τίποτα και αφήστε με ήσυχη πρέπει να δώσει κάποιος ένα τέλος. Εστω να βάλει κάποιο εμπόδιο? Ή καλλίτερα αφού έτσι νιώθει άστο και θα δείξει ο χρόνος?
Από την άλλη βλέπω πως ούτε με τον ΑΓΓΕΛΟ ΜΑΣ δεν έχει την διάθεση να ασχοληθεί. Την βλέπω. Θέλει μόνο να ξαπλώνει. Με τις σκέψεις της. Δεν ξέρω. Ειλικρινά δεν ξέρω.
Εγραψα πιο πάνω και λες και ήθελα να το προσπεράσω πως μου ζήτησε διαζύγιο. Ναι θα ήθελα να μην είχε συμβεί. Οπως και θα ήθελα να μην είχαμε αποξενωθεί. Οπως και θα ήθελα να μην αμφιβάλλει η ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ για μένα ακριβώς γιατί είχαμε αποξενωθεί τόσο. Αλλά άλλαξα. Εγινα πιο ανοικτός. Πιο ανοικτός να λέμε βέβαια. Γιατί πως να ανοιχτώ απέναντί της. Πως να της πω πόσο στεναχωριέμαι. Πως να δείξω ότι και εγώ λυγίζω. Για δευτερόλεπτα μεν αλλά λυγίζω. Πως να ανοιχτώ? Εστω όμως και έτσι θα την δώ στεναχωρημένη? Θα καθίσω δίπλα της και θα πω καμμιά βλακεία έστω για να ξεχαστεί. Θα την δώ καλλίτερα? Θα προσπαθήσω να βγάλω όλο το καλό που μπορώ και εγώ να συγκεντρώσω. Όμως αρκούν αυτά? Ή κινούμαι σε λάθος δρόμο? Πως να την βοηθήσω ουσιαστικά να ξεπεράσει το άγχος της? Εδώ ούτε στο γιατρό για το πόδι της δεν θέλει να πάει. Με τα πολλά με τα πολλά σήμερα πήγαμε και πάλι κατεύθυνε τον ορθοπεδικό για το πως θα αντιμετωπίσει το αυχενικό (Βέβαια και αυτό παίζει μαζί με όλα τα άλλα) άλλά έστω και έτσι μια αρχή κάναμε σήμερα.
Ειλικρινά δεν θέλω να σας κουράζω ούτε να σας κατευθύνω όσους έχετε διάθεση να ασχοληθείτε ( και γιαυτό σας θαυμάζω ειλικρινά) με ένα άγνωστ husband.
Μερικά προσωπικά αν μου επιτρέπετε
troubledman Ειλικρινά θα ήθελα να μου μιλήσεις αλλά συγχώρεσε με αν ανθρώπινα (και τώρα που το γράφω αυτό δακρύζω και πονάω) δεν μπορώ λόγω των ανωτέρω περιγραφομένων καταστάσεων να μπω σε προσωπικα μυνήματα
Elsa όχι μόνο θέλω να μείνω αλλά αντιλαμβάνομαι ότι μόνο η φυσική μου παρουσία δεν είναι κατι το τόσο εξαιρετικό ούτε κάνω θαύματα μόνω κοιτάζοντάς της και γιαυτό ΕΙΜΑΙ ΑΚΟΜΑ ΕΔΩ.... σαν κερί που λιώνει.....για να ανοίξω πάλι φτερά .... να πετάξω ψηλά και ναι και αν ακούγεται εγωιστικό και εγώ θέλω να νιώσω καλά με την ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ. Και μία προσωπική άποψη \" Its no use crying over spilled milk\" ή αλλιώς δεν αξίζει την στεναχώρια μας το γάλα που έχει ήδη χυθεί. Εκτός βέβαι αν είναι το καλλίτερο γάλα που μπορείς να βρείς....
Μιχάλη 17 χρόνια είναι πολλά ή έτσι εγώ τα ακούω??? 17 χρόνια έτσι όπως είναι η κάθε μέρα μας???? Πές μου ειλικρινά πως πρέπει να κάνω υπομονή και θα προσπαθήσω να κάνω, αλλά 17 χρόνια ???
Olga χαίρομαι που σε είδα αισιόδοξη και έτσι είμαι και εγώ. Thanks επίσης για την καλά συγκαλλυμένη σου προτροπή. Και εγώ θέλω να βγούμε νικητές. Ακούω (διαβάζω μάλλον), κρίνω αποφασίζω.

Ετσι για να ξεφύγω λίγο στο κλείσιμο σήμερα. Μα καλά αυτοί οι Ισπανοί μας είχαν ματαγμιένους?? Ακόμα δεν το έχω ξεπεράσει. Αλλά έχει ο καιρός γυρίσματα.Θα τους πατήσουμε στο ευρωπαικό.
Bye για σήμερα. Περιμένω εναγωνίως.

Husband <----------newbie
:D:D
Τώρα (03:10 )κατάλαβα τι είναι το U2U και που τα βρίσκεις ;);)
Alex thanks για τις συμβουλές

husband , χαίρομαι ειλικρινά που είσαι δεκτικός σε όλα τα εξωτερικά ερεθίσματα , συγκεντρώνοντας με αυτόν τον τρόπο θετικές πληροφορίες που ίσως σε βοηθήσουν δημιουργικά στη δική σου προσωπική λήψη αποφάσεων για την όλη δύσκολη κατάσταση που βιώνεις!;)

Ευελπιστώ ειλικρινά να βρεις την καλύτερη αποτελεσματική οδό για να επέλθει ισορροπία τόσο σε εσένα όσο και στην οικογενειακή σου ζωή!!!

ΦΙΛΙΑ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ!!! ΟΤΙ ΑΛΛΟ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙΣ ΠΑΛΙ ΕΔΩ ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙΣ!!!:):)

Να είσαι καλά Husband και να ξέρεις ότι με υπομονή και καλή διάθεση όλα λύνονται.
Φιλικά
Αλέξης

\"We will stand. We will fight. WE SHALL NOT GO QUIET IN THE NIGHT\" Harrison Ford νομίζω απόσπασμα από το independence day.
03:38 . Και 08 :00 θα είμαι στην δουλειά.
Το συγχωρέστε με το είπα πολλές φορές ε?. ʼντε έστω υπομείνατέ με. Πρέπει να τα γράψω. Και δεν είμαι εκτός θέματος αλλά θέλω να καταλάβετε ακριβώς πως νιώθω και τι θέλω.

Είμαστε μαζί 16 χρόνια . Εκ των οποίων 9 παντρεμένοι. Περιγραφή τελαυταίων μηνών.

Και να ήταν μόνο τα μηνύματα στο κινητό… από τον Απρίλιο. Αυτά βέβαια ποτέ δεν τα είδα. Μόνο αργότερα διαπίστωσα ότι από τις 11 μμ μέχρι τις 06 πμ συνεχίζονταν. Μέχρι και το βράδυ που ήμουν στο νοσοκομείο μετά από τροχαίο με παράτησε μόνο μου τάχα για να με αφήσει να ξεκουραστώ για να μιλήσει με ΑΥΤΟΝ. Μετά τα είδα πολύ μετά.

Και να ήταν μόνο τα τηλέφωνα από την δουλεία και από το σπίτι μας. Το ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ. 30 λεπτά τηλέφωνο με εξωτερικό. Πάνω από 1 λεπτό δεν μου έχει μιλήσει στη ζωή μας. Στο τηλέφωνο. Βέβαια και εγώ δεν την πολυσυμπαθώ αυτή την ρημαδοκινητοτηλεφωνία. Πάνω από 2 λεπτά ούτε με τον ΑΓΓΕΛΟ μας δεν μιλάει όταν λείπει για διακοπές στην γιαγιά. 30 λεπτά με ΑΥΤΟΝ??? Πονάει. Πολύ.
Και αυτά πολύ μετά τα είδα. Βλέπεις και οι λογαριασμοί αργούνε να έρθουν. Και ποτέ δεν τους κοίταζα.

Ελα όμως που είδα το mail μου. Το ξεχασμένο mail μου που της είχα δώσει τους κωδικούς. Έλα που μπήκα και στο ρημάδι το messenger.Και τσουπ. Νατο το offline message.

Και ενώ ήθελε να κάνουμε έρωτα εγώ ΗΞΕΡΑ. Εσπάσα μια πόρτα. Και της είπα ότι ξέρω γιατί δεν είχε όρεξη ούτε να μου μιλήσει και δεν αντέχω την υποκρισία. Και μου απάντησε πως δεν ήξερε καν ποιος ήταν ΑΥΤΟΣ. Και μου είπε πως δεν τρέχει τίποτα. Και έλα που ξέρω από υπολογιστές και ότι έγραφε από εκεί και πέρα ΜΑ ΟΤΙ ΕΓΡΑΦΕ εγώ το διάβαζα μετά. Δεν παει να άλλαζε κωδικούς και password. Δεν πάει ο άλλος να της έβγαλε κωδικούς και password από το εξωτερικό. Ξέρω από computer όπως οι άλλοι ξέρουν από λάδι. Και έλα που του έγραφε πολλά.
Και δεν της ξαναέκανα θέμα. Δεν αποκαλύψω τι ήξερα. Μόνο την ρωτούσα που και που αν έχει σταματήσει με αυτό το messenger προσπαθώντας να την κάνω να σταματήσει και συνέχισε να με διαβεβαιώνει πως δεν τρέχει τίποτα. Και το μόνο που έγραφε σε ΑΥΤΟΝ, ενώ εμένα μόνο ψυχρά με αντιμετώπιζε, ήταν πόσο ΤΟΝ αγαπούσε και πόσο τον ποθούσε και πόσο τον είχε ανάγκη και πόσο τον σκεφτόταν και ότι ήθελε να μου ζητήσει διαζύγιο αλλά δεν ήξερε πώς να μου το ζητήσει. Και ενώ εγώ μόνο διάβαζα προσπαθώντας να την καταλάβω και προσπαθώντας να αλλάξω σε αυτό που κάποτε είχε αγαπήσει και προφανώς είχαμε αλλάξει και οι δύο σε κάτι άλλο, και ενώ εγώ προσπαθούσα ΑΥΤΟΣ την παρότρυνε να με αφήσει και εμένα και το παιδί μας και να πάει να τον βρει. Δεν την ένοιαζε τίποτα. Εκεί το πήρα χαμπάρι. ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΚΑΛΑ. Έπρεπε εγώ να κάνω κάτι. Και προσπαθούσα. Και έκρυβα κάθε πόνο μέσα μου. Αλλά δεν ήταν αρκετό. Έπρεπε κάτι να αλλάξει στην ζωή της. Η ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ έβγαζε τον πόνο χρόνων που έκρυβε μέσα της. Δεν ήταν ότι τον αγαπούσε. Ήθελε κάτι να αλλάξει. Και μου ζήτησε διαζύγιο κλαίγοντας. Λέγοντας ότι δεν ήθελε να μου κάνει κακό. Και σε ΑΥΤΟΝ έγραφε πόσο αποφασισμένη ήταν να τα παρατήσει όλα γιατί τον αγαπούσε. Την ίδια μέρα. Και να φύγει στο εξωτερικό. Όμως εγώ την αγαπούσα και την αγαπάω πιο πολύ. (δεν ξέρω πόοοοσο σάγαπω….). Δεν έβαλα κανένα εγωισμό από πάνω. Φτάνει. Τον είχα και εγώ Θεό τον εγωισμό. Αλλά με τύφλωσε. Δεν έβλεπα καθαρά. Δεν ένιωθα τι ένιωθε η ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ. Για χρόνια. Τα κατάλαβα αυτά απότομα. Αλλά τα κατάλαβα. (Γιαυτό ίσως και τώρα να τα γράφω. Για να μην τα ξεχάσω. Γιατί τώρα πονάω και εγώ από τις τύψεις μου. Που άφησα την ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ μόνη της. Στην μελαγχολία και την κατάθλιψη και το άγχος. Στην αρκούδα το λύκο και το τσακάλι να την φάνε. Και αν δεν την έχουν φάει ακόμα να της έχουν ανοίξει τέτοιες πληγές που ακόμα και σήμερα πονάει όλο της το σώμα. Και η καρδιά της? Τι περνάει άραγε τώρα? Ούτε να το σκέφτομαι )

Και εγώ αφού την άλλη μέρα έκλαψα. Αφού έσπασα. Ρέταρα. Αλλά είχα δύναμη. Αφού μίλησα με ένα φίλο. Αφού συνήλθα, της είπα ΟΧΙ. Διαζύγιο δεν σου δίνω. Δεν θέλω να φύγεις. Αν θέλεις εσύ κάνε ότι νομίζεις. Δεν μπορώ να σε εμποδίσω. Ούτε εμπόδιο θα βάλω το παιδί μας. Αλλά εγώ είπα ΟΧΙ. Τα θέλω όλα. Την ζωή μας. Την ωραία ζωή μας. Τις χαρές μας. Την επικοινωνία μας. Τον έρωτά μας. Κα αυτόν τον άλλο θέλω να σταματήσεις να του μιλάς. Και σε λίγες μέρες φαινόταν πως την κέρδιζα πίσω. Βήμα βήμα. Εκατοστό εκατοστό. Μόνο με συναίσθημα. Χωρίς λογική. Χωρίς τον πόνο που έκρυβα. Και ας διάβαζα ΟΤΙ ΜΑ ΟΤΙ εξακολουθούσε να του γράφει καθημερινά. Την κέρδιζα πίσω. Αλλά ήξερα ακριβώς πως ένιωθε. Τα διάβαζα από αυτά που έγραφε σε ΑΥΤΟΝ. Και πηγαίναμε καλλίτερα κάπως. Σιγά σιγά όμως και με πισωγυρίσματα. Η εμπιστοσύνη της ΑΓΑΠΗΜΕΝΗΣ ΜΟΥ σε μένα είχε χαθεί από την αποξένωση. Η δικιά μου εμπιστοσύνη σε αυτήν?? ʼστο. Μόνο εγώ ξέρω πως το βλέπω. Δεν μπορώ εύκολα να το περιγράψω. To πρωί εξακολουθούσε να γράφει σε αυτόν και τα βράδια μου έλεγε πόσο κουρασμένη ήταν. Και εγώ έκανα υπομονή. Και περίμενα να ξυπνήσει. Και την τσιγκλούσα να ξυπνήσει.

Και έρχεται μία μέρα που έγραφε σε ΑΥΤΟΝ πόσο τον γούσταρε καθώς τον έβλεπε σε webcam. (Μεταξύ μας δεν έλεγε και πολλά. Και φαλακρίτσα είχε και μυτόγκας ήταν. Έτσι τον είδα εγώ. Αλλά η ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ έγραφε πόσο τον αγαπούσε ακόμα)
΄Την ίδια μέρα σε ένα από αυτά τα πισωγυρίσματα μου λέει λοιπόν ότι νιώθει να την πατάω κάτω. Ισως και να το έκανα προσπαθώντας να περιορίσω, να κλείσω την επικοινωνία της με ΑΥΤΟΝ. Δεν καταλάβαινα τότε τι συνέβαινε. Τώρα αντιλαμβάνομαι ότι ήταν η κατάθλιψη που ένιωθε. Και μόνο εμένα είχε για να κατηγορήσει. Αλλά τότε δεν ήξερα.
Και της λέω ότι το τελευταίο της μήνυμα σε αυτόν το διάβασα από την cache. Και ένιωθα και εγώ ότι με πατούσε. Και πως τρίτη φορά δεν θα την άντεχα την υποκρισία. Και πάω για μια βόλτα. Έξω να ξεσκάσω. Όταν γύρισα μου λέει πως τελείωσε με ΑΥΤΟΝ. Πώς τον έβρισε. (Η αλήθεια ήταν όμως ότι ΑΥΤΟΣ την παράτησε. Την κορόιδευε. Και της έκανε πλάκα. Και ενώ η ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ μπήκε για να του μιλήσει πάλι ερωτικά τον κατάλαβε και τελικά τον έβρισε).
Εκεί τελείωσε η ιστορία με ΑΥΤΟΝ.

Εκεί βγήκε στην επιφάνεια η αληθινή αιτία όμως. Αυτό που αισθανόμουν αλλά τελικά η νευρολόγος διέγνωσε χωρίς καμμία γνώση των ανωτέρω γεγονότων. Από τα συμπτώματά τα σωματικά και την συμπεριφορά την κλειστή. Και της διέταξε ουσιαστικά να πάει σε ψυχίατρο ή αλλιώς θα της έφερνε ψυχίατρο με το ζόρι στο σπίτι. Γιατί ούτε από το σπίτι δεν ήθελε να βγει. Ήταν και καταμεσίς το καλοκαίρι. Υποχρεώσεις στην δουλειά τις είχε παρατήσει. Και ξεκινήσαμε να κάνουμε διακοπές. Βόλεψα και παράτησα και εγώ την δουλειά σε άλλον και φύγαμε. Αλλά η κατάθλιψη και το άγχος και τα σωματικά μαζί μας. Μέρι σήμερα. Και αυτός ο ρημάδης ο ψυχολόγος που η νευρολόγος συνέστησε ούτε στο κινητό δεν απαντάει.

Δεν είναι ότι είμαι μαζοχιστής και ήθελα να τα περάσω όλα αυτά. Δεν είναι ότι εξακολουθώ να είμαι εγωιστής και δεν θέλω να χάσω την γυναίκα μου. Δεν είναι ότι δεν είχα την δύναμη να ρίξω μια μούτζα και να φύγω. Είναι η ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ. ΤΗΝ ΑΓΑΠΑΩ. Και αν κάποια χρόνια, κάποιες μέρες, κάποιες στιγμές το ξέχασα πόσο την αγαπάω δεν ξανακάνω το ίδιο λάθος. Γιαυτό σας πρήζω και εσάς. «Ψάχνω για μια διέξοδο….» να βγούμε με λαβωματιές μεν αλλά να βγούμε τελως πάντων να δούμε λίγο φως.

ΓΙΑΥΤΟ ΖΗΤΩ ΒΟΗΘΕΙΑ
Τι να κάνω? Πώς να συμπεριφερθώ? Πώς θα θέλατε εσείς στην θέση της ΑΓΑΠΗΜΕΝΗΣ ΜΟΥ να σας συμπεριφερθούν?

Καλή μου ( αν μου επιτρέπεις) olga

Thanks που με σκέφτεσαι. \"\"...επέλθει ισορροπία τόσο σε εσένα..... \"\" Εγώ ξέρω ότι έχω δυνάμεις. Εγώ που τώρα μαθαίνω όμως για αυτά που ζείτε εσείς και η ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ ζητώ βοήθεια

Φίλε (αν μου επιτρέπεις και εσύ) Alex
Από διάθεση απεριόριστη. Πόσο υπομονή όμως????

ΥΓ1. ΑΝ ΦΤΑΣΑΤΕ ΜΕΧΡΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑΤΕ ΜΠΡΑΒΟ ΣΑΣ.
ΥΓ2. Και να φανταστεί κανείς ότι είχα αποφασίσει να μην τα γράψω αυτά. Αλλά οι προβληματισμοί και οι προβληματισμένοι (!!) είναι πολλοί τελικά. Και μόνο όμως που τα έβγαλα από μέσα μου και μόνο που νιώθω πως δεν είμαι μόνος και μόνο που έστω και ένας ενδιαφέρθηκε να με βοηθήσει νιώθω καλλίτερα
ΥΓ3. Όπως πάντα μόνο ορθογραφικές διορθώσεις (σήμερα με copy paste από Word). Ρημαδοlaptop. 3 φορές περισσότερα λάθη.

Αγαπητε φιλε ειναι το πιο περιεργο, συγκινητικο και αλλοπροσαλο post που εχω διαβασει οσο καιρο βρισκομαι σε αυτο το forum(περιπου 7 μηνες) και σε ολη τη διαρκεια που το διαβασα αλλαξα περιπου 10 γνωμες.
Θα ειμαι ειλικρινης μαζι σου και δεν θα κρυφτω πισω απο εναν υπολογιστη.
Καταρχην να σου πω πως ειμαι και εγω παντρεμενη, 34 χρονων με ενα κοριτσακι 4 χρονων και με τον αντρα μου ειμαστε μαζι 16 χρονια....οποτε οπως θα βλεπεις πολλα κοινα υπαρχουν μεταξυ μας ωστε να καταλαβαινω την θεση σου.
Στην αρχη ειπα να ενας αντρας διαφορετικος απο τους αλλους με ψυχη και καρδια που νοιαζεται για την αγαπημενη του οπως σου αρεσει να την αποκαλεις...στη συνεχεια ειπα αυτος νοιαζεται τοσο πολυ για την γυναικα του που οτι και να εχει θα την βοηθησει να το ξεπερασει και ακομα το πιστευω, μετα σιγα σιγα αρχισα να μπερδευομαι!!! τι ειναι αυτα που διαβαζω ? δεν πολυ καταλαβαινα αρχησα να τα χανω με αυτα που διαβαζα και ειπα ο κλασικος τυπος κοροιδου να γκομενιαζει η γυναικα του και αυτος τον υπνο του δικαιου(στο ειπα και στην αρχη πως δεν θα σου χρυσωσω το χαπι) αλλα μετα μεσα απο την δικη μου ψυχολογια ως γυναικα και σε μια φαση δυσκολη για μενα αρχισα να κατανοω γιατι η γυναικα σου λειτουργει ετσι και εδω εχω να σου πω το εξης ως γυναικα, συζυγο και μανα...και λυπαμαι αν σε πονεσουν αλλα ειναι αυτο που πιστευω:μια γυναικα και κυριως μια μανα δεν ζηταει διαζυγιο αν δεν ειναι πραγματικα καψουρα με τον αλλον ασχετα αν τα ψυχολογικα προβληματα ηταν αυτα που την ωθησαν στην αναζητηση του κατι καινουργιου, δυσκολα εμεις οι γυναικες γκρεμιζουμε την οικογενειακη θαλπωρη αν οντως δεν συντρεχει σοβαρος λογος ωστοσο καταλαβα πως ηταν ενας πλατωνικος ερωτας οποτε αυτο ειναι μαλλον καλο.
Εσενα παλι καλα εκανει και σε προβληματισε γιατι η γυναικα σου στραφηκε αλλου και καλα καταλαβες την αιτια ολου του κακου δηλ πιστευω πως οντως και με την δικη σου σταση πρεπει να την εκανες να απομακρυνθει αλλα μην κατηγορεις τον ευατο σου πως εισαι εσυ ο υπευθυνος της ολης καταστασης ηταν να μην μπειτε σε αυτη την φαση και τωρα που λενε τρεχατε ποδαρακια μου να μην σας χεσει ο κολος με το συμπαθειος κιολας...
Για να ρθουμε και στο διαταυτα τωρα , ενα πραγμα ξερω για τις γυναικες πως σε οποια φαση και να ειναι αν τους δωσεις feelings δεν μπορουν να αντισταθουν, μην την αφηνεις να αδρανησει και καταρχην φροντιστε πρωτα στο ιατρικο και θεραπευτικο κομματι, να στραφειτε στους καταλληλους θεραπευτες και μετα ο δευτερος και μεγαλυτερος θεραπευτης θα γινεις εσυ και το παιδι σας δηλ ο πυρηνας της οικογενειας.
Οριοθετησε μια καινουργια συμπεριφορα που να εισαι ερωτικος και ευαισθητος αλλα οχι μαλθακος(να μην εκμεταλλευεται δηλ την αγαπη σου), να εισαι με εκπληξεις και δωρακια αλλα να μην ειναι ξεκαρφωτα ωστε να φαινεται για πιο λογο αλλαξες πχ μην την παρεις κανενα δωρο στο ξαφνικο αλλα να την κανεις ενα πιο ρομαντικο και προσωπικο δωρο σε μια γιορτη που θα το περιμενε ετσι και αλλιως, εκπληροσετης μια μεγαλη της επιθυμια ετσι μικρα καθημερινα πραγματα για να την ανεβασεις σιγα σιγα την ψυχολογια και το ηθικο και κυριως γινε ερωτικος αλλαξε την σταση σου με καθε τροπο εμφανισιακα, με την συμπεριφορα σου, με τις βολτες σας σαν πρωτα, κανενα σαββατοκυριακο αν μπορειται να φυγετε απο την ρουτινα αλλα χωρις να την ρωτησεις αν θελει να ειναι εκπληξη ρε παιδι μου!!!
τετοια μικρα και καθημερινα ο πολεμος κερδιζεται πρωτα στις μικρες μαχες και αν δεν πιασει τιποτα απο ολα αυτα τι να πω, τοτε η μαχη ηταν χαμενη αλλα εσυ δεν το καταλαβες διοτι η ψυχη της γυναικας αβυσσος ...
ΣΟΡΥ αν ακουγομαι σκληρη αλλα και η ζωη απο μονη της ειναι σαν βραχος οσο και να την χτυπας αυτη στεκει αγεροχα, σου ευχομαι ολοψυχα να κερδισεις σε αυτο τον αγωνα που λεγεται ζωη, οικογενεια, παδι και κυριως ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ.
Ειλικρινα συγκινηθηκα παρα πολυ απο το ηθος και την αγαπη σου για αυτη την γυναικα και ευχομαι να καταλαβει και η ιδια της τι τυχερη ειναι που εχει τετοιον ανθρωπο διπλα της και να ευχαριστηθει την ζωη της γιατι ολους σας αξιζει κατι τετοιο.

01:50 Από τους αγαπημένους μου U2
\"....U say u want your story to remain untold.......when all i want is u...\"

Αρχίζω από τoυς συνομιλητές (μήπως συγγραφείς καλύτερα?)

Quote:

---

Originally posted by alexandros3
Κυρίως παιδί θα έλεγα εγώ.

---

Αλέξανδρε με έχασες. Δηλαδή???

Κική. Thanks καταρχήν για την ειλικρίνεια. Επίσης thanks για την διάθεση και τις προτάσεις σου. Ειλικρινά χαίρομαι που έστω και άγνωστη μπορείς να νιώσεις εσύ αυτό που εγώ ζω και θέλεις να με βοηθήσεις. Και αν εσύ έχεις αλλάξει 10 φορές γνώμη εγώ να δεις που τα ζώ αυτά που προσπάθησα να περιγράψω.

Έτσι για να τα βάλω και εγώ σε μία τάξη
Αγαπηθήκαμε. Κάναμε την ζωή μας δύσκολη με δουλειές πολύ απαιτητικές. Κάναμε ένα παιδί. Επικεντρωθήκαμε μόνο σε αυτό. Ξεχάσαμε ο ένας τις ανάγκες του άλλου. Απομακρυνθήκαμε. Παρουσιάστηκαν προβλήματα στην γυναίκα μου και δεν δώσαμε την βαρύτητα που έπρεπε.Στηθάγχη και δυσκολία αναπνοής. Εξετάσεις επί εξετάσεων. Τελικά νευρολόγος. ʼρχισε θεραπεία με efexor. Περάσαν τα συμπτώματα σχετικά γρήγορα αλλά η αγωγή συνεχίζονταν. Ρημάδα καθημερινότητα και στερνή μου γνώση. Απομακρυνθήκαμε και άλλο. Τέλειωσε η θεραπεία ( μετά 1,5 χρόνο). Για λίγο ένιωσε καλά. Απολύτως καλά. Πίστεψε πως όλα τέλειωσαν. Σκεφτόταν ένα δεύτερο παιδί. Το ήθελε και το θέλει πολύ. Σκεφτόμουν το ιατρικό της μέλλον (και μάλλον δίκαια) δεν έπαιρνα την απόφαση να προχωρήσουμε. Της στοίχισε και αυτό. Δώθηκε η αφορμή μέσω ενός internet έρωτα. Φτάσαμε οριακά στο χωρισμό. Είχαμε και παλαιότερα κρίσεις και είχε αναφερθεί η λέξη χωρισμός αλλά αυτή τη φορά τον πλησιάσαμε πολύ. Ξανά στη νευρολόγο. Νέα θεράπεία. Περισσότερα τα σωματικά προβλήματα αυτή τη φορά. Πάνε 3 μήνες. ΕΚ των οποίων τον τελευταίο μήνα άλλαξε την αγωγή η νευρολόγος και πρόσθεσε και ένα αγχωλυτικό και ένα υπνωτικό-ηρεμηστικό. Σήμερα 10-9-06 μετά πολύυυυυυυυυυυυ καιρό βρεθήκαμε με γνωστά πρόσωπα και περάσαμε καλά. Αλλά τα σωματικά (έστω και λιγότερο έντονα) πάλι το βράδυ παρουσιάστηκαν. Πάμε καλίτερα. Αγαπιώμαστε.

Το ξέρετε το ανέκδοτο με τους ψυχολόγους? Δεν είναι άσχετο γιαυτό το παραθέτω. Ερ. Πόσοι λοιπόν ψυχολόγοι χρειάζονται για να αλλάξουν μία λάμπα?
Απ. Ένας, αρκεί να θέλει και η λάμπα να αλλάξει.

Δηλαδή και επι τω προκειμένω
Αν η ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ το μόνο που θέλει είναι να την αφήσω στην ησυχία της (και παίρνω σαν δεδομένο ότι πλέον έχει πιστέψει σε εμένα και δεν είμαι απλώς αυτός που της έχω κάνει μαύρη την ζωή), αν η ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ νιώθει άσχημα γιατί λόγω των σωματικών καταστάσεων που προκαλούνται από ότι περνάει ψυχολογικά, αν..αν.βάλτε ότι θέλετε στο μυαλό σας αλλά the bottom line είναι ότι δεν έχει διάθεση γιατί δεν νιώθει καλά σωματικά

Εγώ της κάνω καλό λοιπόν λέγοντας της πάμε μια βόλτα ή την αναγκάζω να νιώσει ακόμα πιο άσχημα γιατί νιώθει ότι δεν μπορεί να πάει έστω μία βόλτα με το αμάξι?

Εγώ της κάνω καλό ή όχι δείχνοντας ερωτική απέναντί της διάθεση. Τι διάθεση να βρει αυτή και πόσο όμορφα ή άσχημα μπορεί να νιώθει θέλοντας να ενδώσει και αυτή στην ομορφιά του έρωτα αλλά νιώθοντας ότι ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ.? Δεχόμενοι σαν πραγματικότητα (και όχι γυναικεία δικαιολογία για να με αποφύγει) την ύπαρξη ενός μόνιμου πονοκέφαλου για τον οποίο δεν μπορεί ούτε ένα depon να πάρει γιατί την ταράζει το στομάχι της τι διάθεση, πολύ δε περισσότερο ερωτική , μπορεί να βρει η ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ?

Από την άλλη πάλι (και αυτή είναι η στάση που τηρώ) κάνω καλά ή όχι περιμένοντας να δω, να υποψιαστώ έστω, ότι νιώθει ή ίδια καλλίτερα και τότε να εκφραστώ και εγώ σιγοντάροντας και αβαντάροντάς την? Το περίμενε έχει και αυτό κάποια όρια?

Η σεξουαλική αποχή (τον τελαυταίο χρόνο μία φορά και άν το μήνα, τους δε 4 τελευταίους μήνες μηδενική επαφή σεξουαλική) είναι δυνατόν να μην την επηρρεάζει άσχημα? ΚΑι τί να κάνω εγώ? Με το ζόρι να την πιέσω? ((((ουφ τα κατάφερα και το ρώτησα και αυτό)))))

Ειλικρινά άς μου πει κάποιος.
Είναι δυνατόν από την άσχημη ψυχολογία (δεν ξέρω αν είναι από άγχος, από κατάθλιψη ή από ότι άλλο) μπορεί να πονάει το στομάχι, τα χέρια, τα πόδια, η πλάτη, το κεφάλι? Μα η ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ δεν νιώθει καλά ακριβώς γιατί την πονάει όλο της το σώμα. Και όταν έστω και λίγο νιώθει καλλίτερα σωματικά τότε ανεβαίνει και η διάθεσή της. Δηλαδή δεν υπάρχει κανένα φάρμακο, καμία τεχνική να σε κάνει να μην πονάς?
ΑΠό την άλλη μήπως είναι αυτό που ούτε η ίδια αλλά, μάλλον ούτε και εγώ, θέλουμε να παραδεχτούμε. Μήπως κάναμε τόσο μαύρη τη ζωή μας στο παρελθόν που η ψυχή της, η ευαίσθητη αυτή ψυχή της, δεν άντεξε και τώρα πονάει? Μήπως η ψυχή της είναι αυτή που πονάει και γιαυτό πονάει όλο της το σώμα? Η ψυχή κάποιου είναι μοιρασμένη σε όλο το σώμα?
Και ποιά είναι η γιατρειά της ψυχής? Η εύρεση και παραδοχή του αρχικού αιτίου. Τι θα κάνει δηλαδή ο ψυχολόγος? ʼντε και το βρήκε το αίτιο. Ναι η ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ ήταν δυστιχισμένη μαζί μου. Ναι εγχωνόταν πολύ με την δουλεία της. Και λοιπόν? Τώρα τι γίνεται? Φτάνει αυτό?
ʼντε και να βρεί τρόπο αυτός ο ψυχολόγος και να το καταλάβει και η ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ (μήπως και εγώ?) και δεν κάνουμε τα ίδια λάθη στο μέλλον. Αυτό ήταν? Γιατρεύτηκε? Δεν πονάει πλέον? Καθημερινά νιώθει εντελώς καλά τώρα? Πάει και πέρασε?

Εκ των προτέρων thanks για την όποια συμμετοχή στο θέμα που με απασχολεί.

καλημέρα αγαπητέ φίλε...
εγώ ανησυχώ και για τους δυο σας. ο τρίτος δε με ενδιαφέρει, στην ουσία είναι σαν να μην υπάρχει. πιστεύω πως και οι δυο θέλετε ξεχωριστή βοήθεια, γιατί και εκείνη, αλλά και εσύ, υποφέρετε τόσο πολύ, που είναι άδικο.
άδικο.
αν εκείνη δε θλελει να δει ειδικό, έναν ψυχίατρο, εσύ κάντο για σένα. σίγουρα θα σε βοηθήσει να λύσεις κάποιες καταστάσεις.
είναι κρίμα να πονάς τόσο. κάνε κουράγιο και οργάνωσε έτσι τη ζωή σου. το να κάνεις υπομονή δε φτάνει, πίστεψέ με. χρειάζεσαι συμπαράσταση.
καλημέρα, ο θεός μαζί σου!

husband, η κατάθλιψη από μόνη της περιορίζει την διάθεση για οτιδήποτε. Από το να φροντίσεις το σπίτι σου, το σώμα σου, την δουλειά σου, ακόμα και το παιδί σου.
Είναι λογικό λοιπόν να περιορίζεται η διάθεση για σεξουαλική επαφή!
Βέβαια 4 μήνες είναι too much...

Από την άλλη πάλι, ακολουθώντας φαρμακευτική αγωγή με αντικαταθλιπτικά, επέρχεται μιά ισσοροπία στον οργανισμό, \"επανέρχεται\" κάπως το άτομο στα φυσιολογικά του, αλλά όπως μπορούν πολλά μέλη στο φόρουμ να σου επιβεβαιώσουν, η πιο σύνηθες παρενέργεια είναι η έλλειψη διάθεσης για σεξ!
(Και ακολουθούν και άλλες παρενέργειες σεξουαλικού τύπου, όπως αδυναμία στύσης, εκσπερμάτωσης, στους άντρες, ανοργασμία στις γυναίκες κτλ.)

Αν λοιπόν αυτή τη στιγμή η γυναίκα σου είναι σε θεραπεία με αντικαταθλιπτικά όπως το effexor που ανέφερες ότι είχε χρησιμοποιήσει στο παρελθόν, η αποχή από το sex είναι κατά κάποιο τρόπο ερμηνεύσιμη.

Επίσης η σεξουαλική αποχή -εφόσον δεν συντρέχουν άλλοι λόγοι- είναι σημάδι ότι μια σχέση έχει \"κουραστεί\"...

Εύχομαι να σε βοήθησα, με όσα σου είπα, και όχι να σε μπέρδεψα!

Με εκπλήσει το εξής γεγονός φίλε husband:

Είναι ποτέ δυνατόν μία γυναίκα να είναι έτοιμη να εγκαταλήψει σύζυγο και παιδί, και να φύγει στο εξωτερικό με κάποιον που δεν έχει μιλήσει ποτέ από κοντά, αλλά αλλάζουν μόνο ερωτικές κουβέντες στο ίντερνετ?

Είναι δυνατό να δηλώνει ότι τον αγαπά?

Μήπως υπήρξε κάποια γνωριμία νωρίτερα, η οποία κατέληξε αργότερα σε επικοινωνία μέσω e-mail και τηλεφώνου?

Γιατί ότι δεν τον γνώρισε ποτέ είναι η δική της εκδοχή!

Να θυμάσαι ότι πέρα από την γυναίκα σου που είσαι διατεθιμένος όπως φαίνεται να βοηθήσεις, υπάρχει ο ΑΓΓΕΛΟΣ σου!

Το παιδί πρέπει να μείνει έξω από την οποιαδήποτε διαμάχη των γονιών του. Είναι, μεγάλο πλέον, και εισπράτει όλη την ανασφάλεια της δοκιμαζόμενης σχέσης σας.

Ότι μας έχεις εκμυστηρευτεί δεν πρέπει να τα μάθει ποτέ και με κανένα τρόπο!
Τουλάχιστον όσο είναι σε αυτή την ευαίσθητη και τρυφερή ηλικία.

Γιατί όταν θα φτάσει στην εφηβία θα έχεις δύο ανθρώπους να φροντίζεις με φάρμακα και ψυχιάτρους. Και αυτές οι γαμημένες οι ασθένειες δεν ξεπερνιούνται καθόλου εύκολα όπως μπορούν δεκάδες μέλη του φόρουμ να σου επιβεβαιώσουν.

Καλό κουράγιο!