Μακαρι να γινει καλα, να βγει απο την εντατικη.

Γεια σας. Προβληματιστηκα αρκετα για το αν πρεπει να ενταξω εδω το θεμα, καθως απωλεια δεν υφισταται αλλα φοβαμαι οτι οπου να ναι ερχεται. Αρχικα να πω οτι ειμαι παρα πολυ ευαισθητη. Η γιαγια του συζυγου μου, την οποια αγαπαω σα να ειναι δικη μου γιαγια βρισκεται στην εντατικη και δυστυχως δεν εχουμε αισιοδοξα νεα. Εχθες πηγα να την επισκεφτω(ημουν σιγουρη οτι δεν ημουν ψυχικα δυνατη ωστε να κανω κατι τετοιο, ο μπαμπας μου ομως επεμενε), την ειδα για ενα μολις λεπτο αλλα απο εκεινη την στιγμη η αληθεια ειναι οτι δε μπορω να ηρεμησω. Κλαιω ολη την ωρα και δε μπορω να παρηγορηθω με τιποτα, φοβαμαι οτι αν γινει το ανεπανορθωτο θα με παρει απο κατω τελειως, καθως γενικα εχω καποιες τασεις καταθλιψης μετα την επιλοχειο. Φυσικα η γιαγια θελω να αναρρωσει και να δωσει ο Θεος να γινει καλα, γιατι ειναι απο τους ανθρωπους που λατρευουν τη ζωη. Δε ξερω ποιος ανθρωπος ειναι καταλληλος να με βοηθησει. Εχω θυμωσει αρκετα με τους δικους μου, αλλα να κλαιω στην οικογενεια του αντρα μου μπροστα δεν ειναι σωστο, γιατι θα επρεπε να τους συμπαραστεκομαι, να τους δινω κουραγιο και οχι να τους κανω να νιωθουν χειροτερα...Για αυτο λοιπον ειπα να ανοιχτω σε εσας

Γεια σου ASSY απ' ότι βλέπω όντως είσαι ευαίσθητος άνθρωπος. Και είναι πολύ όμορφο να έχεις τόσο καλή σχέση με την οικογένεια του συντρόφου σου. Προφανώς, ο σύντροφος σου είναι αυτός που σου το έχει μεταδώσει, έτσι δεν είναι; Με τους γονείς σου γιατί μάλωσες; Πες τα εδώ και ξεθύμανε και 'γω το ίδιο κάνω! :)