χάνω το μυαλό μου, βοήθεια
Γεια σας ονομάζομαι Γιώργος είμαι 22 χρονών και θα εξηγήσω όσο το δυνατόν καλύτερα το πρόβλημα μου.
Οι γονείς μου χώρισαν όταν ήμουν 14-15 χρονών, από τότε μένω με την μάνα μου και την μικρότερη αδερφή μου. Τα παιδικά μου χρόνια με γεμίζουν στενάχωρες σκέψεις και πικρία.Είχα έναν πατέρα παθητικό, αδιάφορο που με κορόιδευε δεν με στήριξε να ανδρωθώ και με κατηγορούσε ότι φταίω εγώ για τον χωρισμό τους.
Όταν ήμουν στο γυμνάσιο το καιρό που χώρισαν οι δικοί μου γνώρισα μια κοπέλα αρκετά μεγαλύτερη από μένα και έκανα σεξ για πρώτη φορά. Αυτή η σχέση κράτησε 2 βδομάδες και από τότε δεν ξανά πλησίασα γυναικά, τις εξιδανίκευα και τις υποτιμούσα παράλληλα ζούσα μέσα στην στεναχώρια και στον εγωισμό.
Πρώτη Λυκείου άρχισα να πίνω μπάφους καθημερινά, να μην με νοιάζει τίποτα και να κάνω παρέα με πολύ μεγαλύτερους μου, γενικά δεν είχα μια φυσιολογική ζωή μέχρι και σήμερα και ζούσα μοναχικά στο δωμάτιο ονειροπολώντας.
Αυτή η μη φυσιολογική ζωή νομίζω ότι συντέλεσε στο να μην είμαι καλά στα μυαλά μου ανέπτυξα πολλές φοβίες όπως αγοραφοβία και φοβία για τις γυναίκες, ενδοιασμούς για το ποιος είμαι και τι σκέφτομαι, άρχισα να αμφιβάλω για τις ερωτικές προτιμήσεις μου και να πιστεύω ότι ίσως είμαι ομοφυλόφιλος.
Άρχισα να διαβάζω για διάφορες ψυχικές ασθένειες στο ίντερνετ και προσπαθούσα να καταλάβω τι έχω , κατέληξα ότι έχω ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή και επισκέφτηκα έναν ψυχοθεραπευτή όπου και το επαλήθευσε λέγοντας μου ότι πάσχω επίσης από δυσμορφοβία.
Ξεκινήσαμε γνωστική συμπεριφοριστική θεραπεία , του εξήγησα για τις παράλογες(μαγικές) σκέψεις μου και την φοβία μου προς τις γυναίκες άλλα δεν μίλησα για ομοφυλοφιλία.
Αυτός μου εξήγησε ότι είναι λογικός ο φόβος γιατί είχα μεγάλη αποχή και ότι αν ξανά κάνω κάτι με κάποια γυναίκα θα φύγει, επίσης μου είπε ότι διαστρεβλώνω και μεγαλοποιώ τα πράγματα και ότι έχω διάφορες βαθιά ριζωμένες πεποιθήσεις μέσα μου.
Ύστερα από δυο βδομάδες σταμάτησα λέγοντας του ότι δεν μπορώ να συνεργαστώ και δίνω τζάμπα λεφτά, άσε που το θεωρούσα άσκοπο.
Το χειμώνα ξεκίνησα να πηγαίνω σε μια σχολή για σκοπούς κοινωνικοποίησης κυρίως
άλλα οι σκέψεις και το άγχος παρέμειναν και μεγάλωναν με την πάροδο του χρόνου.
Κάπνιζα καθημερινά φούντα και σκεφτόμουν τις ίδιες αρνητικές σκέψεις, ώσπου ένα βράδυ καπνίζοντας το τελευταίο μου τσιγάρο οι σκέψεις αυτές μεγάλωσαν και άρχισα να πιστεύω ότι η μάνα μου χαίρεται που είμαι ομοφυλόφιλος και είδα εκείνο το βράδυ στο πρόσωπο της κάτι το τρομαχτικό, με ανατρίχιαζε και με έκανε να χάνω τον εαυτό μου.
Το ίδιο πρωί πήγα με τον θείο μου σε έναν ψυχίατρο, προτού πω οτιδήποτε με ρώτησε πόσο καιρό είμαι σε αυτή την κατάσταση και μου είπε ότι πάσχω από σχιζοφρένεια.
Έχεις λέει τα θετικά συμπτώματα της ασθένειας δείχνοντάς μου από το βιβλίο, μου έγραψε και κάτι ηρεμιστικά διότι δεν μπορούσα να κοιμηθώ τα βράδια, το σπίτι με την μάνα μου μέσα με αναστάτωνε πολύ.
Στο επόμενο ραντεβού μου ακύρωσε περί σχιζοφρένειας και μου είπε ότι διαστρέβλωσα
τα πράγματα ......(ο τυπάς είναι στο επάγγελμα μόλις 3 χρόνια και μου έλεγε παπαριές).
Απλά η αλήθεια είναι ότι εγώ φοβισμένος περί ομοφυλοφιλίας προτιμούσα να έχω σχιζοφρένεια και τον επηρέασα στο να πει κάτι τέτοιο.Στο τελευταίο ραντεβού μου είπε ότι ίσως έχω Μεταιχμιακή διαταραχή προσωπικότητας και ότι δεν είμαι ομοφυλόφιλος, αυτός δεν έβλεπε κάτι τέτοιο.
Παράλληλα άρχισα να επισκέπτομαι έναν καθηγητή ψυχιατρικής, μου είπε αυτό που έπαθα είναι αγχωτική διαταραχή με διασχιστικά συμπτώματα και είναι η εποχή που καλούμαι να ανδρωθώ,ότι η σχέση με αυτήν την κοπέλα με επηρέασε σίγουρα αρνητικά και με στιγμάτισε.
Τώρα το θέμα είναι ότι σταμάτησα να πηγαίνω και σε αυτόν γιατί πάντα όταν πήγαινα με έβαζε να περιμένω 20 και βάλε λεπτά, όταν έμπαινα μέσα χτυπούσαν τηλέφωνα και τα σήκωνε και έπαιρνε ένα κάρο λεφτά.
Έτσι αποφάσισα να συνεχίσω μόνος, για κακή μου τύχη όμως η μάνα μου που τόσο ήθελε να βοηθήσει με σύστησε σε έναν απατεώνα που το έπαιζε ψυχίατρος στην Γαλλία και κατάφερε να μας πάρει κάποια λεφτά.
Αλλά ο τρελός αυτός είχε μια ιδέα , να πάρω μια βίζιτα στο σπίτι να μου μάθει να γαμάω...
Σήμερα λοιπόν με πήρε από κάτω ξανά η όλη φάση και αποφάσισα να γράψω αυτό το κείμενο,γιατί με ποια νουν αυτοκτονικές σκέψεις τον τελευταίο χρόνο.
Πιστεύεται ότι ίσως είμαι ομοφυλόφιλος? ίσως επειδή είχα έναν απόμακρο πατέρα και μια κτητική μάνα?
Πιστεύετε ότι μου γάμησε το μυαλό ο Φρόιντ και τα πολλά τσιγαριλίκια ?
Είναι απλά παράλογες σκέψεις? έχω χάσει το μυαλό μου,μέχρι και στο Άγιο Όρος πήγα σαν άθεος μπας και βρω λύση.
Θέλω πολύ να ξεφύγω από όλα αυτά, να κάνω μια σχέση, να αρχίσω να δουλεύω και να μην ζω φοβισμένος στην τρύπα μου.
Να επισκεφτώ ξανά έναν γιατρό ? δεν τους έχω εμπιστοσύνη οι περισσότεροι είναι κερδοσκόποι και κοιτάνε πως να σε γεμίσουν φάρμακα, να αυτοκτονήσω δεν το θεωρό πολύ καλή ιδέα, αλλά όλα αυτά σε συνδυασμό με τα άσκοπα χρόνια που περνάνε με ωθούν στο να κάνω κάτι τέτοιο.
Σας ευχαριστώ προκαταβολικά.
