Ψυχωτική ζήλεια...Βοήθεια...
Γεία σας...Με το αγόρι μου πριν 2 μέρες κλείσαμε έναν χρόνο...πρίν 3 μήνες τον έβλεπα πολύ σκεφτικό και τον πίεσα να μου πει τι έχει πάθει και τι σκέφτετε...ξέρω οτι ήταν βλακία μου αλλα δεν άντεχα...με τα πολλά μου είπε οτι έχει αρχίσει να ξενερώνει...ενιωσα τόσο απέσια εκεινη την στιγμή που πραγματικά δεν ήξερα πως να αντιδράσω...ωσπου ξέσπασα σε κλάματα και προσπαθούσα να κάνω κακο στον εαυτό μου...
Για να καταλάβετε καλήτερα,ειναι η μεγαλήτερη σχέση και των 2 μας...απ την πρώτη στιγμή που τον είδα σκέφτηκα οτι αυτος είναι ο άνθρωπος που θα αγαπήσω,που θα είμαι ευτυχισμένη μαζί του...που έκανα τα πάντα γι αυτόν...Οι μήνες περνούσαν και αρχισα να ζηλεύω το παραμικρό..εκείνος μου έλεγε οτι οποτε ζηλεύω να του το δίχνω γιατί του άρεσε..έτσι άρχισα να δείχνω όλο και πιο πολύ οτι τον ζηλεύω και βρήσκομαι σε σημείο που φτιάχνω διάφορα σενάρια μεσα στο μυαλό μου..ζηλεύω ότι τον αγκίζει,οτι βρήσκετε γύρω του...ΟΛΑ...ξέρω πως δεν ειναι καθόλου ωραίο αυτό και για μένα και γι αυτόν κυρίως αλλά δεν ξέρω πως να το σταματίσω...έχω φτάσει σε σημείο να τον χαστουκίσω μεσα σε λεοφωρίο επιδή καθόταν μια δίπλα του και ο φίλος του που ήταν μαζι μας του είπε κάτι στο αφτί και εγώ νόμιζα οτι ήταν γι αυτήν...γενικά δεν φοβάμαι οτι θα με απατήσει ή κατι τέτιο και αυτό είναι το χειρότερο...ότι δεν ξέρω γιατί ζηλεύω...πραγματικά θέλω να το σταματίσω οσο τίποτα αλλα δεν βρήσκω τρόπο...
Πως πιστέυετε οτι θα μπορούσα να σταματίσω αυτή την ελεηνή ζήλια μου;;