Αντρική Φοβία γάμου?

Θα προσπαθήσω να γράψω τον προβληματισμό μου συνοπτικά. Είμαι με έναν άνθρωπο τον τελευταίο 1,5 χρόνο, είμασταν μαζι και στο παρελθον άλλα 2,5 χρόνια, περασαμε 2 χρονια χωρισμένοι για να δούμε οτι χώρια δεν μπορούμε. Δηλαδή τον ξέρω αρκετά. Ενώ μου είχε εκφρασει επιθυμία να παντρευτουμε κλπ, διαπιστώνω τώρα που εθεσα κ εγω το θέμα πιο συγκεκριμένα, οτι η ιδέα αυτή τον αγχωνει, τον πνίγει και ότι δεν ειναι έτοιμος για αυτό εν αντιθεση με μενα που έχω φτάσει σε αυτό το σημείο.
Και αναρωτιέμαι... Τι κανει κανεις? Μήπως τελικά δεν του ερθει ποτέ η επιθυμία, μήπως δεν έχει νοημα να τον περιμένω μήπως χάνω το χρονο μου? Θελω να ειμαι μαζί του αλλα όταν δεν συμπίπτουν οι επιθυμίες τι κανει κανεις? Δεν ειναι οτι θέλει να ειναι με κάποια άλλη. Και προτιμά να συζήσει αλλα όχι να παντρευτει -οχι ακομα αλλα δεν ξερει αν θα θελει και ποτέ-. Μου λέει οτι βλέπω τη σχεση σα δουλεία και οτι θέλω να ολοκληρώνω "επίπεδα" ενώ το νόημα ειναι να ειμαστε εμεις μεταξύ μας καλά. Μήπως τελικά βλέπω το δέντρο και χάνω το δάσος -όπως λεει-? Η αλήθεια ειναι οτι ειχαμε κάποια προβλήματα τον τελευταίο καιρό και τον εχουν πάει πίσω σε αυτή την απόφαση, για μένα τα προβλήματα αυτά υπάρχουν επιδή έχω ανάγκη να περάσουμε σε άλλο επίπεδο και ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται. Ποια ειναι η γνώμη σας? Μήπως πρέπει να αποχωρίσω? Μήπως πρεπει να του δωσω χρόνο? Γιατι δηλαδη τα πιο απλά πράγματα ειναι τόσο δύσκολα? Είμαι 30 κ αυτός 33. (δεν ειναι δηλαδή οτι είμαστε και νήπια!)

Παιδια θελει να κανει μαζι σου; Αλλιως γιατι να παντρευτειτε;

Πάντως δε μου φαίνεται να κόβει και τις φλέβες του για σενα.
Εκτός κι αν είναι ο χαρακτήρας του ντροπαλός, που δεν παίρνει πρωτοβουλίες, μη εκδηλωτικός στα αισθήματα του, διστακτικός και φοβιτσιάρης, αγχώδης στις αλλαγές και προτιμά την ασφάλεια του ως έχουν τα πράγματα από το άγνωστο της αλλαγής.

Από την άλλη, μήπως είσαι μαζί του πολύ πιεστική όταν του ζητάς γάμους; γιατί αυτό αγχώνει και ίσως απωθεί. Φέρνε του το καλήτερα ήπια, με τρόπο, δίνοντας και χρόνο, όχι εδώ και τώρα, άπλά βάζε του την ιδέα, αφού έχει καταλάβει σαφώς τι θελεις. Κι αν δεις ότι το πράγμα παρατραβά πολύ περισσότερο απ ότι πρέπει αποφασίζεις αν θα αποχωρήσεις. Πάντως να ξέρεις ότι στην εποχή μας μορφή ολοκλήρωσης της σχέσης είναι η συμβίωση χωρίς γάμο κι ο γάμος να ακολουθεί χρόνια μετά. Ο γάμος δεν είναι και το επιβεβλημένο για να δέσει η σχέση.

Και γιατί χωρίσατε για δυο χρόνια; Μήπως η διστακτικότητα του οφείλεται στο ότι έχει ακόμα τις αβεβαιότητες για σενα που είχε πριν χωρίσετε; Μήπως είναι και λίγο θέμα: ξανασμίξαμε αφού και οι δυο δεν κατορθώσαμε να βρούμε κάτι καλήτερο;
Πως τα βλέπεις όλα αυτά;

Χωρισαμε τοτε γιατι νόμιζε οτι δεν τον αγαπαω και μετα εκανε μια αλλη σχεση οπου ουτε τοτε με ξεπερασε και απλα βρεθηκαμε ξανα μαζι πιο σιγουροι (?) για τα συναισθηματα μας. Και ακομα και τώρα ξέρει οτι και να χωρισουμε πάλι εμενα θα θέλει. Το θεμα του γαμου το εθιξα επιδη εκεινος μου ειχε βαλει την ιδεα στο μυαλο καιρο πριν, και οταν εβαλα το "μαχαιρι" στο λαιμό κόλλησε. Το μαχαιρι το εβαλα περισσοτερο για να δω αντιδραση όπου και βεβαιώθηκα οιτ δεν ειχε τελικα συνειδηση των λεξεων του. Και αναρωτιέμαι, ειναι θέμα αναξιοπιστίας από τη μεριά του αφού άλλα λέει και τελικά άλλα εννοεί? Ή απλα υπερβολικής ευθύνης και τελιομανίας, οτι πχ δεν το κανω αν δεν ειναι όλα τελεια. Το ξέρω οτι ο γαμος ειναι ενα τυπικό γεγονός και εγω θα το προσπερνούσα, αλλά καποια πραγματα δυστυχώς ή ευτυχώς πρεπει να γινονται με ενα συγκεκριμένο τροπο. Για να μείνει σπίτι μου πρεπει να υπαρξει κάποια επισημοποίηση, όσο μικροαστικο κ αν ακουγεται πλέον στις μέρες μας. Και ναι, εννοειται οτι τον γαμο τον κανεις μονο αν εχεισ σκοπο να κανεις οικογενεια καποια στιγμη. Παιδία, δεν τρελαθηκα για γάμους και πανηγύρια, απλά για μένα ειναι θέμα εξέλιξης μιας σχεσης. Μπορεί να ειμαι λάθος, γι' αυτο θέλω να ακουσω και άλλες αποψεις. Λίλιουμ, ναι εχει εκφρασει την επιθυμια για παιδια, αλλα ενας θεος ξέρει πότε. Θεωρητικα θελει, πρακτικα σιγουρα οχι τωρα και αγνωστο το ποτε.

χμ.. δεν του λες οτι θελεις να κανετε παιδια εκτος γαμου να δουμε τι θα κανει; Συζωντας βεβαια! Η μπορεις να του πεις, κι εγω δεν ξερω αν θελω να σε παντρευτω, δεν ειμαι σιγορη οτι θελω να περασω την υπολοιπη ζωη μου μαζι σου!

Μα το θέμα δεν είναι το τι θέλει, το θέμα ειναι οτι δεν ξέρει πότε το θέλει. Χρονοκαθυστέρηση!

Quote:

---

Originally Posted by strawberry

Μα το θέμα δεν είναι το τι θέλει, το θέμα ειναι οτι δεν ξέρει πότε το θέλει. Χρονοκαθυστέρηση!

---

με ηδη 3,5 χρονια σχεσης στο συνολο κι εναν μεγαλο χωρισμο, δεν νομιζω να μην ειχε τον χρονο να δει ποσο σε θελει και τι θελει απο εσενα.
αυτο που δειχνει σαν χρονοκαθυστερηση, εμενα μου μοιαζει περισσοτερο σαν αναποφαστιστικοτητα για την ουσια της αποφασης αυτης.
για το αν θελει να δεσμευτει μαζι σου δηλαδη..

επειδη μετα απο τοσα χρονια σχεσης, και ολην αυτη την περιπετεια γενικοτερα, η σχεση σας δεν προκειται με τα χρονια να βελτιωθει, προτεινω, αν εσυ εισαι σιγουρη γι αυτα που θελεις και κυριως για την αποκτηση παιδιων, να τα διεκδικησεις.
πες του να αφησει τα επιπεδα και τα παραλληλεπιπεδα, εαν σκεφτεται το μελλον του μαζι σου και την δημιουργια οικογενειας, ας το σκεφτει τωρα.
αν δεν ειναι σιγουρος, σκεψου εσυ πλεον τι διακινδυνευεις (χρονο κυριως διακινδυνευεις) κι αν αξιζει να συνεχισεις να πηγαινεις επ αοριστον ετσι χυμα ,εφοσον αλλα θελεις εσυ, και πραξε αναλογως..

συμφωνώ με ρεμ και συνεχίζω...

Δεν υπάρχει αντρική και γυναικεία φόβία.
Υπάρχει, μου κάνει ο γάμος/παιδιά ώς προοπτική. Θέλω ή δεν θέλω.
Στην περίπτωση τη δική σου δεν μπορείς να ξέρεις αν θέλει, ή κερδίζει χρόνο λέγοντας σου πως κάποια στιγμή θα γίνει.
Ξέρεις, τα λόγια είναι τσάμπα, οι πράξεις μετράνε. Κάνε μια επι της ουσίας συζήτηση μαζί του, δείξτου ότι θες μια σοβαρή τοποθέτηση του και όχι αερολογίες και αναλόγως πράξε. Δηλαδή, ξεκαθάρισε πως δεν μπορείς να μείνεις στο "κάποια στιγμή θα γίνει", αλλά στο πότε θα γίνει και πάνω απ' όλα τόνισε του αυτό που σου είπε και η ρεμ. Είστε πολλά χρόνια μαζί για να μην ξέρει ακόμη αν θέλει ή δεν θέλει να συνεχίσει μαζί σου σε άλλο επίπεδο.

Quote:

---

Originally Posted by Θεοφανία

...Ξέρεις, τα λόγια είναι τσάμπα, οι πράξεις μετράνε ..... .

---

α γεια σου

Tα λόγια του είναι ότι θέλει απλα δεν μπορει να δει το χρόνο σε αυτό. Είναι κάτι που θελει να κανει στο μέλλον. Και οτι η ουσία ειναι να περνάμε εμεις καλά μεταξύ μας. Η αλήθεια ειναι οτι τον τελευταιο καιρο εχουν υπάρξει προβλήματα και τον εχουν κανει να φοβηθεί για να παρει τετοια απόφαση. Αυτό που συνειδητοποίησα εγώ ειναι ότι πρώτη φορά ουσιαστικα βρισκεται να σκεφτεται το θεμα γάμος, μόνο κ μόνο επιδή πίεσα καταστάσεις. Δηλαδη τόσο καιρο αμελούσε και να το σκεφτει... κι ας έλεγε κουβέντες. Οπότε το πιο λογικό μάλλον ειναι να του δώσω χρόνο -'οσο κρίνω οτι μπορώ- , να δω αν θα χαλαρώσουμε κιολας να περάσουμε καλα το επόμενο διάστημα και βλέπουμε.

Γεια σου Φράουλα! Το γεγονός ότι επανασυνδεθήκατε μέτα από τον χωρισμό σας μάλλον σημαίνει πως ο ένας βρίσκει στον άλλον πράγματα που δεν τα βρήκε αλλού. Μάλλον θα ταιριάζετε πολύ.


Αν και ο γάμος είναι μια τυπκή διαδικασία που δεν έχει σημασία για την ουσία της σχέσης, το ότι ο ίδιος το είχε προτείνει και τώρα αλλάζει άποψη, είναι κάτι που προκαλεί ερωτηματικά και γι' αυτό καλό θα ήταν να το συζητήσετε με ειλικρίνεια και υπευθυνότητα.

Παρολ' αυτά, όσο και αν σου φαίνεται παράξενο, στην σύγχρονη εποχή ένας άντρας στα 33 είναι ακόμα "μικρός" για γάμο και δεδομένου ότι η γυναίκα ωριμάζει και αισθάνεται έτοιμη για γάμο πιο νωρίς από ότι ο άντρας, να μην σου κάνει εντύπωση η συμπεριφορά του. Ξέρω πολλούς που στα 40 τους είναι ακόμα ανύπαντροι και ψάχνουν καινούριες εμπειρίες.

Όσο για το χάσιμο χρόνου που προαναφέρθηκε από άλλα μέλη, θα ήθελα να πω ότι έτσι κι αλλιώς, ακόμα και αν χωρίσετε για να κάνεις μια καινούρια αρχή, δεν μπορείς να είσαι σίγουρη ότι και ο επόμενος δεν θα κάνει τα ίδια. Αυτό που συνιστώ είναι να μείνεις χαλαρή, ν' απεμπολίσεις το άγχος της δήθεν "αποκατάστασης" και να ζήσεις την φυσιολογική εξέλιξη και ροή της ζωής. Όταν εκβιάζουμε καταστάσεις ποτέ τα πράγματα δεν γίνονται όπως είναι το πρέπον. Παιδιά μπορείτε να κάνετε έτσι κι αλλιώς και υπάρχει και η εναλλακτική επιλογή του συμφώνου συμβίωσης.


Αυτό που είναι πιο σημαντικό κατ' εμέ, είναι να μην επιφορτιστείς με περιττά άγχη.

Ευχαριστώ όλους γιΑ τις απαντήσεις σας, είναι πολύ ενδιαφέρον να ακούς πολλές απόψεις. Gypsy απλά να επισημάνω ότι ούτε παιδια ειναι έτοιμος να κάνει. Ειναι αυτή η βλακεια της ζωής που μάλλον οι γυναίκες φτάνουν πρώτες σε αυτό το σημείο. Απλά θα ήταν καλό να θέλαμε τα ίδια πραγματα την ίδια στιγμή. Βλέπω άλλα ζευγαρια να προχωρούν και πραγματικά απορώ πως πήραν την απόφαση, με έχει κάνει να το βλέπω σαν κάτι εξωπραγματικό. Και άντε μετά εγω όλο αυτό να μη το βιώσω ως απόρριψη και να μη μου γυρισει σε θυμό. Θα δούμε αν μπορώ να το διαχειριστώ.

Φραουλίτσα! :) μήπως περνάει τπτ άλλο?τπτ οικονομικό,επαγγελματικό ή οικογενειακό?Αν πχ επαγγελματικά δεν είναι σταθερος ή δυσκολεύεται και θέλει να φύγει ή φοβάται μήπως τον διώξουν? Αν υπάρχει κάτι από όλα αυτά τότε είναι λογικό να το σκέφτεται πολύ σοβαρα και να μην κάνει βεβιασμένες κινήσεις..Ακόμα και αν δεν υσχίει τπτ από όλα αυτά και ξέρεις οτί θέλει απλά κάτι τον εμποδίζει ασε του χρόνο. Αυτό το λέω γτ μετά από 2 χρόνια χωρισμού γυρισε σε σένα πάλι το οποίο κάτι θα πρέπει να σημαίνει! Μην το πιέσεις..ίσως θέλει να περάσετε όμορφες στιγμές οι οποιος κάπως να σταθεροποιηθούν για να μπορέσει να προχωρήσει γτ ίσως τον φοβίζει το οτί είχατε κάποια προβλήματα. Να μην αγχώνεσαι για τον λόγο που αναφέρει η Gypsy στην 3η παραγραφο και επίσης θα κάνεις κακό στην σχέση. Άσε ελευθερα τα πράγματα να κυλήσουν και κάποια στιγμη ίσως να στο πει από μονος του(όταν νιώσει οτί δεν πιέζεται γτ το έχουν αυτό οι άντρες-μην τους πιέσεις θα πάθουν κάτι!)...

Χαχαχχχαχα, εχεις δίκιο Χριστίνα με το σχόλιο σου "γτ το έχουν αυτό οι άντρες-μην τους πιέσεις θα πάθουν κάτι!)". Τι πράγμα και αυτό? Ναι, οσον αφορα στο επαγγελματικό δεν ειναι τακτοποιημένος απόλυτα αλλα στις μέρες μας δεν προκειται να συμβει ποτέ αυτό. Και δεν μπορεί να δεχτεί και το πρακτικό του πράγματος, δηλαδη να νοικιάσει το δικό του σπίτι και να ερθει να μεινει σε μένα, ετσι ωστε τουλαχιστον να μην κανει 2 δουλειες... Αλλά είπαμε... άλλο τρόπος σκέψης ο αντρικός, εμεις ειμαστε πιο πρακτικες.

Quote:

---

Originally Posted by strawberry

Χαχαχχχαχα, εχεις δίκιο Χριστίνα με το σχόλιο σου "γτ το έχουν αυτό οι άντρες-μην τους πιέσεις θα πάθουν κάτι!)". Τι πράγμα και αυτό? Ναι, οσον αφορα στο επαγγελματικό δεν ειναι τακτοποιημένος απόλυτα αλλα στις μέρες μας δεν προκειται να συμβει ποτέ αυτό. Και δεν μπορεί να δεχτεί και το πρακτικό του πράγματος, δηλαδη να νοικιάσει το δικό του σπίτι και να ερθει να μεινει σε μένα, ετσι ωστε τουλαχιστον να μην κανει 2 δουλειες... Αλλά είπαμε... άλλο τρόπος σκέψης ο αντρικός, εμεις ειμαστε πιο πρακτικες.

---

εεε....χμμμ....
να σε ρωτήσω κάτι?
Μένεις μόνη σου? Του έχεις ζητησει να συζήσετε?