Παω να τρελαθω...

Καλησπερα σε ολο το φορουμ και καλως σας βρηκα!
Θα ηθελα να παραθεσω κι εγω το δικο μου προσωπικο προβλημα!
Ειμαι παντρεμενος 15 χρονια με την ιδια γυναικα και εχουμε μαζι δυο παιδια.Εδω και πολλα χρονια επαψα να της δινω τα χαδια που ζηταγε και περιοριστηκα σε μια τυπικη ελληνικη σχεση οπου ο αντρας ειναι ο κουβαλιτης και καλος οικογενιαρχης και η γυναικα μια τυπικη νοικοκυρα.Ματαια η γυναικα μου,προσπαθουσε να μου ξυπνησει τον ερωτα και τα παιχνιδακια που ειχαμε τοτε,στα πρωτα χρονια τις σχεσης μας,με αγκαλιτσες και φιλια σε ανυποπτο χρονο!Εγω εκει,βραχος!Πιστευα πως ο ερωτας,ηταν ενα βημα πριν απο την πραγματικη αγαπη που εγω ενιωθα μεσα μου γι αυτη αλλα ποτε δεν το ειχα εξωτερικευσει.
Ετσι κι αυτην ακολουθησε το δικο μου παραδειγμα,μονο που μαζι με τον ερωτα που ειχε για μενα εχασε και την αγαπη της!
Για να μην μακρηγορω,τον τελευταιο καιρο ξυπνησε μεσα μου η επιθυμια και την ερωτευτικα εντελως ξαφνικα για δευτερη φορα! (Απιστευτο ε? )Αλλα το "πουλακι ειχε πεταξει" .Ειχε φτασει στο σημειο να χαιρετε οταν ελειπα,να νευριαζει οταν γυριζα σπιτι,να την νευριαζουν τα παντα πανω μου και να αποφευγει το σεξ μαζι μου οπως ο διαολος το λιβανι!Και οταν αυτο γινοτανε,να θελει να τελειωνει το συντομοτερο!!Και μετα απο ενα καβγα που ειχαμε,εφοσον τα ξαναβρηκαμε με δικη μου υποχωρηση,μου εκμηστηρευτικε πως ειχε παρει την αποφαση να μου πει να χωρισουμε,αλλα λιγο πριν μου το ανακοινωσει ειδε την αλλαγη της συμπεριφορας μου και εκλεγε καθε βραδυ για τον ποιο δρομο επρεπε να ακολουθησει!Να σημειωσω οτι στον καβγα μας,ητανε ετοιμη να μου ζητησει διαζυγιο αλλα τελευταια στιγμη το ανεβαλε για την επομενη μερα γιατι εκεινη ακριβως τη στιγμη μπηκε μεσα η κορη μας!Αυτη η αποφαση της ομως δεν εκφραστικε ποτε γιατι προλαβα να της μιλησω.
Της ανεφερα οτι δεν ειχα ιδεα για το τι συναιβενε μεσα της και μεταξυ μας (και αληθεια ηταν) και πως απο δω και περα θα δει εναν εντελως διαφορετικο ανθρωπο!Το κακο ομως ειναι οτι αυτη επαψε να ειναι ερωτευμενη μαζι μου και πως θα καταβαλει προσπαθειες να ξανανιωσει αυτο που ενιωθε πριν απο ολα αυτα!Το σεξ δεν θελει να το σκεφτεται προς το παρον και οταν θα ειναι ετοιμη τοτε θα μου το ζητησει (εμενα αλλα με καινε τωρα).
Μια εβδομαδα αργοτερα πηρε την αποφαση να μου ζητησει να φυγω απο το σπιτι ετσι ωστε να ηρεμισει και να ξαναβρει τον εαυτο της.Σε καμια περιπτωση δεν μου αφαιρεσε το δικαιωμα να βλεπω τα παιδια,στην επιχειρηση που με βοηθα δε σταματησε να το κανει,μου διαβεβαιωσαι πως θα συνεχισει να ειναι οπως πριν σε ολα,απλα δεν θελει να στριφογυριζω μεσα στα ποδια της.Σε καμια περιπτωση επισης δεν "παιζει" τριτο προσωπο.
Τα πρωτα βραδια,εφοσον εφυγα απο το σπιτι,χαλαρωναμε στη βεραντα μας και συζητουσαμε-αναλυαμε λαθη του παρελθοντος και μετα ο καθενας σπιτι του. Αρχισε σιγα-σιγα να δειχνει βελτιωση,σημερα ομως επεσε ξαφνικα..Δεν μπορω να καταλαβω τι γινεται και πως να συμπεριφερθω.
Θα καταφερει αραγε να ξαναγινουμε οπως πριν?Να με δει ξανα σαν συντροφο της και οχι σαν φιλο,συνεταιρο ή συγκατοικο?Εγω συνεχιζω να της δειχνω με καθε τροπο την αγαπη μου και ποσο ερωτευμενος ειμαι μαζι της.Αλλα δυστυχως εκεινης δεν της βγαινει!Μηπως θα πρεπει να ελλατωσω τις επισκεψεις μου βρισκοντας δικαιολογιες για να δει αν θα της λειψω?Αυτη τη στιγμη της αρκει που κοιμαται πλεον τα βραδια χωρις να κλαιει μεχρι τις πρωτες πρωινες ωρες για το τι αποφαση να παρει,ηρεμη πια (ετσι λεει)και που ο,τι προβλημα αντιμετωπιζει απο δω και περα μου το εκμηστηρευεται και δεν το πνιγει μεσα της!
Σιγουρα η περιπτωση μου δεν ειναι και τοσο ιδιαζουσα.Πιστευω πολλα αλλα ζευγαρια το εχουν αντιμετωπισει και θα σας θερμοπαρακαλουσα να μου λυσετε τις αποριες μου γιατι ολες αυτες τις μερες εχω παψει να ζω.
Σας ευχαριστω και σας ζητω συγνωμη αν σας κουρασα!

Βρε τσιλα,(μη μου πεις οτι το πηρες το ψευδωνυμο απο την γνωστη μαυρουλα), πως τα καταφερες ετσι? Και τι συμπεριφορα ηταν αυτη? Ειχες μια γυναικα που σε αγαπουσε, εκανε τα παιδια σου,ηταν πιστη και σε αποζητουσε με διαφορους τροπους και εσυ ησουν εντελως αδιαφορος?Και μετα τι αλλαξε?Ξυπνησες ενα πρωι και ενιωσες παλι ερωτευμενος μαζι της? Δε μπορω να καταλαβω ακριβως τι παιχτηκε. Παντως αδελφε θεωρω πως δεν μπορουν να ξαναγινουν τα πραγματα οπως ητανε στην αρχη οσο και αν θελω να σου χαιδεψω τα αυτια και να σε κανω να νιωσεις καλυτερα.Ειμαι και εγω παρα πολυ ρομαντικος τυπος αλλα καποια πραγματα απλα δεν γινονται ρε φιλε.Το γυαλι εχει ραγισει. Και δυστυχως η ευτυχως οι γυναικες σε αυτα τα θεματα ειναι πολυ πιο ψυχρα πλασματα απο εμας και δεν εχουν οικτο.Νομιζω οτι της γυναικας σου της τελειωσε και αυτηνης με τη σειρα της αυτο που ενιωθε για σενα ειδικα αφου εισεπρατε απο εσενα επι σειρα ετων αν καταλαβα καλα την "απορριψη".Δε ζητουσε κατι εξωφρενικο. Μονο τα αυτονοητα και για καποιο λογο εσυ δεν μπορουσες να της τα δωσεις.Δεν σε κατηγορω ομως. Αυτο μπορει να συμβει στον καθενα απο εμας.Μπορει ισως να περνουσες καποια φαση (midlife crisis?), δε ξερω τι να σκεφτω.Παντως αμα ραγισει το γυαλι φιλε μου δε νομιζω οτι γινεται ξανα σαν καινουριο.Εκφραζω παντα την προσωπικη μου αποψη και συγνωμη αν σε στεναχορω.Μπορει τα πραγματα εν τελει να φτιαξουν μεταξυ σας και να τα ξαναβρειτε.Δε θα κατσω να σου πω να σκεφτεις τι μπορει να εφταιξε, θα σουν πουν τις γνωμες τους και τα υπολοιπα μελη του φορουμ.Απλα θελω να πω οτι δεν χρειαζεται να τρελαινεσαι οπως λες.Πρεπει να φανεις ψυχραιμος και να δεις το προβλημα καταματα.Και ευχομαι να βγεις απο αυτη την περιπετεια με τα λιγοτερο δυνατον τραυματα, αλλα αλωβητος δεν θα φυγεις σιγουρα.Τουλαχιστον θα μπορεις να εχεις μια πολιτισμενη φιλικη σχεση με την γυναικα σου αν τυχον φτασετε σε χωρισμο και να μεγαλωσετε τα παιδια σας σαν να ησαστε μαζι. Και μην σε φοβιζει η λεξη χωρισμος. Ειναι κατι δυσαρεστο αλλα οχι κατι τραγικο και καταστροφικο τουλαχιστον σε περιπτωσεις σαν την δικια σου....Τι να πω.Θελω να σε κανω να νιωσεις καλα αλλα δε μου βγαινει.Δε μπορω να σου δωσω την παρηγορια που ισως αναζητας σε αυτο το φορουμ.Νιωθω οτι θα σου πω ψεματα.Τεσπα, ελπιζω να πανε ολα καλα και να μας ενημερωσεις για τυχον εξελιξεις αν θελεις.

Ξερω,ντρεπομαι γι αυτο που εχω κανει γιατι εγω ειμουν ο κυριος υπαιτιος ολων αυτων.Ολοι με συμβουλευουν να κανω υπομονη και πως θελει πολυ δουλεια για να επανελθουν τα πραγματα οπως πριν.Και αυτο το λενε περισσοτερο οι φιλες της που τους εκμηστηρευεται τα αισθηματα της.Ο αδερφος μου παλι,πιο ψυχραιμος,ρεαλιστης και με εμπερια σε παρομοια θεματα μου λεει πως ειναι φυσιολογικο να παιρναμε μια κριση,πως ισως εχει τα ψυχολογικα της και πως δεν μπορουμε να ειμαστε στο μυαλο της καθε γυναικας για να ξερουμε πως σκεφτεται για το μελλον.Απλα μου λεει κι αυτος να κανω υπομονη,να της δωσω χωρο να αναπνευσει και να μην την πιεζω με χρονικα ορια. (Ποτε,αντε ακομα? κ.τ.λ)
Ενταξει,να κανω οσο υπομονη θελει.Το κανει για τα παιδια ομως ή προσπαθει και για μας???

συμφωνω γενικα με τον λοστ αλλα εχω μερικες αποριες
ποσο καιρο κρατησε η σεξουαλικη σας απομακρυνση?
τι εκανες εσυ αυτο το διαστημα, ζουσες ανεραστος, η ειχες την σταση του ελληνα οικογενειαρχη (που μας λεγες) ο οποιος ειναι κουβαλητης και πατερας, εχει απομακρυνθει απ την συζυγο , αλλα εχει τις εξωσυζυγικες σχεσεις του????
κι αν δεν ζουσες εσυ ανεραστος ( η ακομα κι αν ζουσες) πως σκεφτηκες οτι μια ενα γυναικα θα ζει χωρις σεξ?

Αν ακούσεις 10 ανθρώπους θα ακούσεις και 10 διαφορετικές απόψεις (ίσως και 15!). Δυστυχώς όσο και έντονα να εκφράζεται η κάθε άποψη εσύ θα αναγκαστείς να σκεφτείς και να πάρεις αποφάσεις.
Τώρα η άποψή μου. Το σέξ δεν είναι τίποτα μπροστά σε μια καλή σχέση, οποιουδήποτε είδους σχέση.

τσιλα , αυτή η διαφορά φάσης δεν είναι καθόλου μα καθόλου πρωτοτυπη . Τα πιο πολλά ζευγάρια την αντιμετωπίζουν καθένα με τον δικό του μοναδικό τρόπο . Κάποιοι απλά μαθαίνουν να συζούν , καταπιέζουν τα αληθινά τους συναισθήματα , και μπαίνουν σε ένα μοτίβο συνήθειας που με την σειρά του δημιουργεί άλλα προβλήματα , αφου βρίσκουν εκτονωση μέσω άλλων οδών. Καποιοι δεν καταλαβαίνουν καν αυτήν την διαφορά , προφανώς δεν ήξερε ποτε πραγματικά ο ένας τον άλλον , και ενω φαινομενικά δεν αντιμετωπίζουν πρόβλημα έτσι ,ουσιαστικά ζουν σε όλη τους την ζωή μια φλατ σχέση χωρίς άλλες εξελίξεις .
Τέλος υπάρχουν και τα φυσιολογικά ζευγάρια που όταν καταλάβουν οτι κατί δεν πάει καλά για πολύ καιρό αρχίζουν τις επεμβάσεις για να το λύσουν. Ο γάμος στην υγιή του μορφή προυποθέτει συναισθηματική εξέλιξη και για τους δύο , και αυτός φαντάζομαι είναι ο σκόπος του , αλλά η καθημερινότητα μας μπαίνει ενδιάμεσα και το ξεχνάμε μερικές φορές και ολοκληρωτικά . Οταν λοιπόν πάψει να υπάρχει αυτή η αμοιβαία πρόκληση προς το καλυτερο τότε καλό είναι το ζευγάρι να ψάχνεται , είτε με παροδική αποστασιοποίηση του ενός απο τον άλλον , είτε με κουβέντα , είτε με κάτι ανανεωτικό . Εδώ την πατάνε πολλοί και τρέχουν για διαζύγια ξεχνώντας όλους τους λόγους που τους οδήγησαν στην πρωταρχική τους απόφαση να είναι μαζί με αυτόν τον άνθρωπο, που ποτε δεν χάνονται , απλά θάβονται και προυποθέτει κουράγιο πολύ και υπομονή για να ξαναβρεθούν .
Για μένα , αυτο που ζείτε αυτήν την στιγμή είναι μια μεταβατική περίοδος της ζωής σας , που είτε θα κάνει την σχέση σας πιο στέρεη αν καταφέρετε να βγείτε αλώβητοι απο αυτό , γιατί η αγάπη κλείνει πλήγές , είτε θα οδηγήσει στον χωρισμό αν τελικά η απογοητευση καταφέρει να επικρατήσει . Απο εσάς εξαρτάται . Δεν ξέρω τι αισθάνεσαι για την γυναίκα σου , αλλά είναι μια κατάλληλη στιγμή να της δείξεις όλη την αγάπη σου χωρίς όμως να γίνεις φορτικός η ανυπόμονος . Είναι μια δοκιμασια και για σένα αν το θες , οπου θα πρέπει να ανταπεξέλθεις με το να δείξεις εμπρακτα πόσες θυσίες είσαι διατεθειμένος να κάνεις για το come back της σχέσης σας , ασχετα αν πιάσουν τόπο η όχι , και μην κατηγορήσεις κανέναν αν δεν τα καταφέρεις. Ούτε αυτήν , ούτε εσένα .

Ετσι βλέπω τα πράγματα κάτω απο το δικό μου πρίσμα .

Φιλε Remedy,η απαντηση στο ερωτημα σου,δωθηκε στο παρακατω μυνημα.Εξωσυζηγυκες σχεσεις δεν υπηρχαν,απλα το σεξ μεταξυ μας ηταν...μια απο τα ιδια!Αλλωστε αυτη δεν ζηταγε σεξ,μια απλη αγκαλια ηθελε και εναν καλο λογο.Στη φαση που διανυουμε τωρα (δεν περασανε και πολλες μερες) ειμαστε δυο καλοι φιλοι.Αρκει αυτο για να βαλει τα θεμελια μιας νεας αρχης και να ξαναερωτευτει?Και αν ναι,τι πρεπει να κανω εγω για να την βοηθεισω?Να επισημανω και παλι,πως στα οποια προβληματα της δουλειας δειχνει να ειναι εκει.Δεν εχει παρουσιασει (ακομα) τασεις φυγης και οταν ειναι στα πανω της,κανουμε καλαμπουρια και κουτσομπολευουμε για διαφορα!Φιλε Frikoubikos αν ειναι ετσι οπως τα λες,τοτε πιστευω πως αυτο που περναμε ειναι παροδικο γιατι ενω τις πρωτες μερες ελεγε πως δεν ξερει ποτε θα ειναι ετοιμη (μπορει και ποτε) προχτες αφηνε μια "ανοιχτη πορτα" Αυτο τι σημαινει?Συγκατοικηση και σιγα-σιγα και ερωτας?Αυτο που με προβληματιζει ειναι οτι τη μια μερα ειναι καλα και την αλλη οχι.Μια φιλη μας η οποια εχει χωρισει πριν κανα δυο χρονια και τα εχει περασει αυτα,μου ειπε οτι θα τα εχει αυτα και αυτο που κανει τωρα ειναι οτι ασχολειτε με τον εαυτο της και πως αν και αυτηνης ο ανδρας εκανε δυο-τρεια πραγματακια που του ζητησε,τωρα δε θα ητανε διαζευγμενη.Εγω ρε γμτ θα κανω τα παντα!!!

..αυτό με τον έρωτα μετά από δεκαπέντε χρόνια, μου φαίνεται από δύσκολο εως απίθανο.
Απ' όλα αυτά που γράφεις, βγάζω το συμπέρασμα πως ήσουν εντελώς αδιάφορος και με τη γαιδάρα δεμένη στη μουριά, μέχρι τη στιγμή που εκείνη έκανε την επανάσταση της και άρχισες να το βλέπεις διαφορετικά υπό το φόβο του χωρισμού.
Θα σου πω όμως κάτι: ότι και αν κάνεις τώρα, εκείνη αντιλαμβάνεται πως γίνεται μετά τη δική της συμπεριφορά και αυτό να ξέρεις τη νευριάζει πιο πολύ.
Μη πέφτεις πάνω της σαν κοράκι. δως της χώρο και χρόνο να της λείψεις και να σε θέλει πίσω με καθαρή ματιά και όχι κάτω από πίεση γιατί τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα.

Δεν παρατήρησες για τόσα χρόνια την αλλαγή? Δεν πρόλαβες, κάτι τέτοιο? ή δεν ήσουν καν "εκεί"? Ίσως οι λεγόμενες υποχρεώσεις σας παρέσυραν στο χάσιμο αυτό, όμως το τόσο μακρόχρονο μάλλον δείχνει αλλού, στον ξεχωριστό κόσμο του καθενός, κάπως έτσι.
Τι έδινες? Τι έδινε? Το επικοινωνούσατε, ή το κρατάγατε ο καθένας για τον εαυτό του? Πώς να κρατηθεί επαφή υπό τέτοιους όρους?

Τσίλα , ο έρωτας είναι το εναρκτήριο έλασμα μιας σχέσης , θα το ξέρεις ήδη . Στόχος είναι η αγάπη , οχι όπως θέλουμε να την εννοούμε εμείς , αλλά όπως είναι αληθινά . Το αν μπορεί να αγαπήσει ο ένας τον άλλον πιστεύω οτι μπορείνα γίνει . Τώρα αν θα χρειαστεί να θυμηθείτε τους λόγους που ερωτευτηκατε εξ αρχής και να σας φέρει πιο κοντά ξανά ό.κ καλό θα είναι και αυτό αλλά σίγουρα δεν θα είναι αρκετό στην διάρκεια . Αν τα ξαναβρείτε θα πρέπει να ανεβείτε επίπεδο στην σχέση σας .

Αν όντως την αγαπάς , περίμενε . Αυτά που σου λέει η φίλη σου δεν μου φαίνονται άκυρα . Αν δεν καταφέρεις κάτι έτσι ,τότε δεν ήταν για να συνεχίσει .

Η αγάπη πάντοτε ανέχεται , πάντοτε ελπίζει , πάντοτε υπομένει . Δεν ζητεί τα εαυτής . ( κλεμμενο απο Αγία Γραφή ) , αλλά εμείς συνήθως μπερδεύουμε τους εγωισμούς μας , με την αυτοεκτίμηση και τον αυτοσεβασμο και τα κάνουμε όλα 'ίσωμα'.

Aγαπητε Τσιλα, θα συμφωνησω ως γυναικα με την προλαλησασα Θεοφανια.Οχι μονο επειδη συμφωνω, αλλα επειδη περναω αυτην ακριβως τη φαση , οπως η γυναικα σου τωρα! Βεβαια εγω ειμαι λιγοτερα χρονια παντρεμενη και μαλιστα με συνθηκες πιο ιδιαζουσες απο τις δικες σου...πιστεψε με...Παρολα αυτα, θα σου προτεινα, να της αφησεις χωρο, χρονο, να σε επειθυμησει, χωρις να δειχνεις καταπιεστικος και αγχωμενος.Ασε τα πραγματα να κυλησουν οπως ξεκινησατε ηδη και θα δεις...Ο χρονος ειναι το μεγαλο ατου σας! Χαλαρα, με τα αστειακια σας, το κουτσομπολιο σας, σα φιλοι..Δεν ξερεις ποσο σημαντικο ειναι αυτο το "φιλοι".Φιλοι, οχι απλα συγκατοικοι...Μοιραστειτε, γελαστε, φιλοσοφηστε, αναλυστε, σχεδιαστε...Ολα θα ερθουν σιγα σιγα..Μονο που τωρα, δυστυχως για σενα θα πρεπει εσυ να κανεις την περισσοτερη δουλεια...Η ψυχολογια της πρεπει να φτιαξει και ο μεγας επισκευαστης της θα εισαι εσυ! Καλη διαθεση, παραχωρηση ανεξαρτησιας, υπομονη οταν νιωθει μια ετσι και μια λλιως...κανει κι αυτη τον αγωνα της...τι νομιζεις?
Ολα θα πανε καλα, αρκει να το δουλεψετε, αν και σε προειδοποιω, η συγκεκριμενη δουλεια εχει ολιγον απο πονο...Μην ανυπομονεις, απλα χαρισου της!Απλα, χωρις πιεση, το τονιζω αυτο.

Δεν έχασες τον έρωτα της, έχασες την ασφάλεια που της δίδει η εμπιστοσύνη στην σχέση σας.

Εχεις απάντηση στο παρακάτω ερώτημα;

Γιατί να σ΄εμπιστευτεί ότι και πάλι, σε λίγο η περισσότερο καιρό, δεν θα πάψεις να της δίνεις αυτά που έχει ανάγκη;

Σκέψου την ερώτηση και μετά αν βρεις απάντηση, σκέψου πόσο μπορεί να την απασχολεί το ίδιο ερώτημα

Εσύ την "ξέρεις", άρα εσύ θα βρεις και την συνταγή, αν αυτή υπάρχει. Πρώτα απ' όλα, αναρωτήσου κατά πόσο ξέρεις εσένα το τι θα πράξεις, αν πάλι την ξανακερδίσεις

Καλησπερα!Καταρχας να ευχηθω στην Κρυσταλια ολα να πανε κατ ευχην και οπως πιστευει αυτη προκειμενου να ξαναβρει την ευτηχια της.
Αφηνοντας τις μερες να περνανε και τη γυναικα μου να ξαναβρισκει το χαμενο της εαυτο και την ηρεμια που της ελειπε,εφτασε η ωρα να σας μεταφερω τα ευχαριστα.Αρχικα μου προτεινε να ξαναγυρισω στο σπιτι και πινοντας ποτακια στη βεραντα μας καναμε μια νεα αρχη,αυτη τη φορα ομως με ανανεωμενη την ψυχολογια της.Μεσα σε δυο-τρεις μερες και εφοσον καταλαβε πια πως ο ανθρωπος που εχει μπροστα της δεν εχει καμια σχεση με τον παλιο tsila,ξαναφουντωσε μεσα της αυτο το κατι...Και χωρις καθολου να το προσπαθησει και με την θεληση της και πανω απ ολα οχι για να μου κανει το χατιρι αλλα γιατι το ηθελε,βρεθηκαμε στο κρεβατι!
Σημερα μου ειπε μαλιστα πως ειναι σαν ξαναπαντρευτηκε με καποιον,που καμια σχεση δεν εχει με τον "πρωην αντρα της" .
Ευχομαι το δικο μου παθημα να
μην το βιωσει κανεις αλλος,αλλα κι αν αυτο συμβει να εχει το αισιο τελος που ειχε για μενα.
Τελος,καλο ειναι οσοι απο τους αντρες εχουν την ιδια συμπεριφορα απεναντι στις γυναικες τους με αυτη που ειχα εγω,να κοιταξουν να αλλαξουν σταση και να δινουν και καμια αγκαλιτσα,κανενα φολακι που και που!Τις το χρωσταμε...

μπραβο βρε τσιλας!
πολυ ευχαριστα τα νεα σου !!!!!
βιο ανεφελο και ευτυχισμενο ευχομαι :)
ελπιζω να μην το ξεχασεις κι εσυ το παθημα και να μην παραμελησεις ποτε πια να εισαι ο εραστης της γυναικας σου κι οχι μονο κουβαλητης :)