Σεξουαλική ταυτότητα/Έρωτας ...
Καλησπέρα σε όλους,
είμαι κοπέλα 17 χρονών, τώρα θα πάω Γ Λυκείου, και θα ήθελα να μιλήσω για δύο θέματα τα οποία με προβληματίζουν ιδιαίτερα στη φάση που βρίσκομαι.
Το πρώτο έχει να κάνει με τη σεξουαλική μου ταυτότητα. Εδώ και 2 περίπου χρόνια έχω αρχίσει να νιώθω έντονη έλξη για το ίδιο φύλο, την ίδια στιγμή που καμία από τις straight "σχέσεις" που είχα δεν έχει ολοκληρωθεί, αν και από τα προκαταρκτικά έχω δοκιμάσει τα πάντα (φτάνοντας 3 φορές τόσο κοντά στο να γίνει). Κανένα όμως από τα αγόρια που είχα γνωρίσει (οι οποίοι ήταν πάντα αρκετά μεγαλύτεροί μου) δεν με έκαναν να νιώθω τόσο άνετα μαζί τους, ή καλύτερα δεν μου έβγαζαν αυτή την ασφάλεια που χρειάζομαι για να ολοκληρώσω μια σχέση. Παρόλο που ένιωθα αρχικά μεγάλο ενθουσιασμό για τα 3-4 αγόρια με τα οποία έκανα κάποιου είδους σχέση (οι οποίες κράταγαν το μέγιστο 4 μήνες), ωστόσο κάτι στην πορεία με έκανε να κομπλάρω, ύστερα να ξενερώνω και τελικά να φτάνω στο σημείο να δίνω ένα τέλος στις σύντομες αυτές σχέσεις. Εδώ που τα λέμε, δεν πιστεύω πως κάποιος από αυτούς άξιζε κιόλας πραγματικά για να τον κρατήσω δίπλα μου, εφόσον δεν μου προσέφερε αυτά που ήθελα. Όλοι έτειναν να ΄ναι πολύ διαφορετικοί από τις προσδοκίες μου. Και οι απόψεις τους για τα πράγματα, και ο τρόπος και η φάση ζωής τους εντελώς αντίθετα με τη δική μου. Είναι στιγμές που σκέφτομαι ότι τελικά μπορεί να 'ναι πολύ δύσκολο να βρω αυτά που ψάχνω σ' έναν άντρα και να τον ερωτευτώ. Και εκτός αυτού η έλξη που έχω νιώσει κατά καιρούς για 3 περιπτώσεις γυναικών (και τώρα "βασανίζομαι" απ' την 4η) μου ενδεικνύει ότι ίσως η σεξουαλική μου ταυτότητα να 'ναι διαφορετική από αυτή που νόμιζα, ότι τόσο καιρό έψαχνα να βρω αυτό που θέλω σε λάθος χωράφια. Δεν ξέρω τί ακριβώς μου συμβαίνει... από τη στιγμή όμως, που δεν έχω δοκιμάσει ακόμα τίποτα απολύτως με γυναίκα, δεν μπορώ να καταλήξω με σιγουριά στο τί τελικά είναι αυτό που μ' αρέσει. Το μόνο για το οποίο είμαι σίγουρη είναι ότι νιώθω αρκετή έλξη από το γυναικείο φύλο, χωρίς να με ενοχλεί αυτό σαν γεγονός όσο το ότι δεν έχω κατασταλλάξει ακόμα σε μια πλευρά, ώστε να ξέρω κι εγώ ποιά είναι η ταυτότητά μου. Πάντως, το σκεπτικό μου είναι ότι δεν με απασχολεί τί φύλο θα είναι ο άνθρωπος που θα έχω πλάι μου, αρκεί να βρω όσα θέλω στο πρόσωπό του, να με κάνει να νιώθω ξεχωριστά. Και αυτό υπάρχει μια γυναίκα που το έχει πετύχει!
Είναι 29 χρονών, και ήταν καθηγήτριά μου φέτος στο σχολείο, η οποία ήρθε στα μέσα του Οκτώβρη σαν αναπληρώτρια. Μου έκανε εντύπωση από την πρώτη στιγμή που την είδα, όταν ξεκλειδώνοντας την πόρτα της αίθουσας γύρισε το κεφάλι της προς το μέρος μου και χαμογέλασε... εκείνη τη στιγμή ένιωσα κάτι το τόσο περίεργο να συμβαίνει μέσα μου για πρώτη φορά, σαν να ήξερα ότι αυτός ο άνθρωπος έχει όλα όσα έχουν τη δύναμη να με αναστατώσουν, να διεγείρουν τις αισθήσεις μου στο έπακρο, να εξάψουν τη φαντασία μου, να με μαγέψουν πραγματικά. Με τον καιρό ο ενθουσιασμός μου όλο και μεγάλωνε, είχε πια ριζωθεί μέσα μου για τα καλά ο έρωτάς μου για 'κείνη, ιδίως ύστερα από μια μέρα που η διάθεσή μου ήταν αρκετά πεσμένη με κάλεσε, μετά από το μάθημα, και άρχισε να με ρωτάει επιμονετικά τί μου συμβαίνει δείχνοντας αρκετό ενδιαφέρον. Από τότε αρχίσαμε να έχουμε μια στοιχειώδη επικοινωνία: μιλούσαμε για μουσική, κάναμε επιστημονικές συζητήσεις, μοιραζόμουν μαζί της κομμάτια της ζωής μου, το ίδιο και εκείνη. Ακόμα πιο κοντά ήρθαμε σε μια 5ήμερη εκδρομή που οργάνωσε το σχολείο μας στο εξωτερικό προς τα τέλη Μαρτίου, εκεί επιβεβαίωσα για άλλη μια φορά ότι αυτός ο άνθρωπος έχει όλα όσα ψάχνω σε μια ψυχή και ήμουν τόσο ενθουσιασμένη, ένιωθα τόσο τύχερη που μου συνέβη να τη γνωρίσω αυτή τη γυναίκα! Δεν μπορούσα να πάψω να τη σκέφτομαι ερωτικά, κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ έπλαθα σενάρια στο μυαλό μου με τις δυο μας, κατι που εξακολουθεί συμβαίνει... κάθομαι και φαντάζομαι στιγμές που θα 'θελά να ζήσω πλάι της ως σύντροφος, είτε ερωτικές, είτε απλές στιγμές της καθημερινότητας. Δεν μπορώ να τη βγάλω απ' το μυαλό μου, με τίποτα! Εν τω μεταξύ η πλάκα είναι ότι καθ' όλη τη διάρκεια της χρονιάς, από την αρχή μέχρι το τέλος, άκουγα συνέχεια σχόλια από συμμαθητές μου για το ότι της μοιάζω πάρα πολύ... στο χρώμα του δέρματος, στα μάτια, στα μαλλιά, στον τρόπο με τον οποίο ντύνομαι, στον τρόπο με τον οποίο εκφράζομαι ορισμένες φορές και ομολογώ πως έχουν δίκιο! Από την πρώτη στιγμή παρατήρησα πολλά κοινά στοιχεία που είχαμε στην εξωτερική εμφάνιση και αργότερα ανακάλυψα κι άλλα που αφορούσαν τον εσωτερικό μας κόσμο αλλά και κάποια στοιχεία του χαρακτήρα, όπως και ορισμένες εμπειρίες τις οποίες έχουμε και οι δύο βιώσει το ίδιο κάποια στιγμή στη ζωή μας.
Η χρονιά έφτασε στο τέλος της και ενώ με είχε πιάσει μια μελαγχολία στη σκέψη ότι μπορεί να χαθούμε και να μην τη ξαναδώ, όλοι οι δρόμοι ξαφνικά δείχνουν να με οδηγούν σ' εκείνη... ένα μήνα πριν μια φίλη μου πρότεινε να πάω μαζί της διακοπές στο νησί που μένουν τα σόγια της, το ίδιο νησί στο οποίο μεγάλωσε και η καθηγήτριά μου και εξακουλουθεί να μένει εκεί η οικογένειά της, γεγονός που την κάνει να πηγαινοέρχεται αρκετά συχνά. Αυτό ήταν το πρώτο ελπιδοφόρο σημάδι που έδειχνε να με φέρνει ένα βήμα ακόμα πιο κοντά της. Το δεύτερο, που με τίποτα δεν περίμενα, ήταν ότι πριν 2 μέρες βγήκαμε για ποτό μαζί της, εγώ και ο κολλητός μου (ο οποίος εννοείται πως γνωρίζει την κατάσταση ως έχει)-την είχε και αυτός καθηγήτρια, και ήταν αυτός που το κανόνισε κιόλας. Από το βραδύ πριν βγούμε ήμουν σε τόση πολλή υπερένταση, είχα τόση ταχυπαλμία που δεν μπορούσα να ηρεμίσω καθόλου, δεν κατάφερα να κοιμηθώ πάνω από 3 ώρες. Όταν την είδα να εμφανίζεται μπροστά μου, εκεί που είχαμε κανονίσει να συναντιθούμε, άρχισα να τρέμω ολόκληρη. Λίγο αργότερα, αφού κάτσαμε και μας είπε να της κόψουμε πια τον πληθυντικό κάτι το οποίο μ' έκανε να νιώσω πιο οικεία απέναντί της, σιγά σιγά άρχισε να μου φεύγει όλη η αγωνία, η υπερένταση και το άγχος, μέχρι που ανακουφίστηκα εντελώς, και όσην ώρα ήμασταν εκεί ένιωθα τέτοια ψυχική ηρεμία και χαρά, ήμουν τόσο ανάλαφρη, απολάμβανα κάθε λεπτό που περνούσα μαζί της, τόσο ώστε σε κάποια φάση πάνω σε μια συζήτηση που είχαμε έπιασα τον εαυτό μου να πρασύρεται και να μιλάει με τόσο πάθος, τόση ομορφιά και απλότητα στα λόγια και εκείνη τη στιγμή την είδα το βλάμμα της να χαμηλώνει και τη ματιά της να καρφώνεται μια μπροστά της στο τραπέζι, μια επάνω μου και να σχηματίζεται ένα κρυφό χαμογελάκι στα χείλια της σαν να 'δειχνε ότι κάτι της άρεσε, την άγγιξε στιγμιαία. Στη φάση εκείνη τρελάθηκα, ήθελα πραγματικά να τη φιλήσω!
Τελικά, φάνηκε να της άρεσε αρκετά η παρέα μας, αφού μας πρότεινε να ξαναβγούμε, και εκτός αυτού μου είπε όποτε κάνω το live (γιατί σκοπεύω να παίξω μουσική με κάτι παιδιά live) να της το πω, για να έρθει. Μετά από αυτά ξέρω πια πως στο χέρι μου είναι αν θέλω να διατηρήσω επαφές! Είμαι κατενθουσιασμένη με όλα αυτά που μου συμβαίνουν αυτό το διάστημα, τόσο που το να συγκεντρωθώ στα μαθήματά μου αυτή τη στιγμή είναι ένα από τα τελευταία πράγματα που σκέφτομαι, αν και ξέρω πως δεν θα πρέπει να το αφήσω να με επηρρεάζει αν θέλω να πετύχω τους στόχους που έχω θέσει. Εν πάση περιπτώση, αυτό που γνωρίζω καλά είναι πως για τους επόμενους 10 μήνες, μέχρι να τελειώσω το σχολείο δλδ, είναι δύσκολο να γίνει η οποιαδήποτε κίνηση. Από την άλλη δε γνωρίζω καθόλου για τις σεξουαλικές της προτιμήσεις, εφόσον δεν έχει τεθεί ποτέ σε συζήτηση ένα τέτοιο θέμα (και λογικό είναι), αλλά δεν έχω και κανένα σημάδι το οποίο να μου δείχνει κάτι, έστω και στο ελάχιστο, για το τί προτιμάει. Ξέρω μόνο ότι μένει μόνη της και είναι αδέσμευτη. Το πιο φυσιολογικό θα ήταν να προτιμά τους άντρες, αλλά ακόμα και να μην είναι έτσι, δεν νομίζω πως θα έλεγε κάτι το οποίο θα έκανε φαναιρό το αντίθετο. Έτσι κι αλλιώς δεν της έχω δώσει και εγώ ποτέ το δικαίωμα να βάλει στο νου της ότι θα έκανα μια ομοφυλόφιλη σχέση. Από την άλλη είναι και κάπως μεγάλη η διαφορά μας. Απλά, δεν ξέρω κι εγώ πως να το χειριστώ το θέμα. Μήπως είναι καλύτερα να το αφήσω να περιμένει? Θα ήταν καλό να αφήσω τα πράγματα να κυλίσουν ενταλώς στην τύχη τους? Τί θα μπορούσα να κάνω για να τη φέρω πιο κοντά (με την πάροδο χρόνου φυσικά)? Και πώς αργότερα να τολμήσω να της εκφράσω αυτά που νιώθω, έστω υπονοούμενα, με τις πράξεις μου (γιατί για να γίνει ευθέως είναι ρίσκο)? Είμαι μπερδεμένη, τα 'χω παίξει από την πολλή χαρά και υπερένταση, από την άλλη λυπάμαι που δεν μπορώ με τίποτα να το αφήσω για λίγο εκτός σκέψης!
