το προβλημα μου

καλημερα!πασχω απο ιδψ εδω και χρονια...συγκεκριμενα,εχω εμμονες με προσωπα τα οποια εχω δαιμονοποιησει αλλοτε επειδη μέχουν βλαωει σε καποιο μικρο βαθμο κι αλλοτε για δικους μου ηλιθιους προληπτικους λογους συν καποιες ανουσιες μικροεμμονες που εχω καθιερωσει για να "πηγαινουν" ολα καλα...με διαφορες τεχνικες εξουδετερωσης και ιεροτελεστιες καταφερνα να μην σκεφτομαι αυτες τις αρνητικες εικονες και να τις αντικαθιστω με αλλες θετικες κι ευχαριστες...αφου λοιπον τραβηξε αυτο το πραγμα για πολυ καιρο αποφασισα να βαλω ενα τελος,δεν μπορουσα να ζω αλλο με τα ψεμματα και τις ανασφαλειες...οταν συνειδητοποιησα ποιο ειναι το προβλημα μου και τις λεπτομερειες του, επεσα σε μια μορφη ηπιας καταθλιψης που με εχει εξουθενωσει...τρωω ελαχιστα,δεν εχω ορεξη για τιποτα,δεν βλεπω φιλους,αισθανομαι δυστυχισμενος..ευχομαι να μπορουσα να κοιμαμαι για 20 ωρες να μην σκεφτομαιτιποτα...εχω ξεκινησει ψυχοθεραπεια εδω και 1 εβδομαδα και παιρνω ladose σε καθημερινη βαση...εχω φοβερη δυσφορια και αγχος καθως πλεον ερχομαι αντιμετωπος με τις εμμονες μου χωρις να μπαινω στη διαδικασια να τις εξουδετερωσω...ειμαι απαισιοδοξος,δεν ξερω αν θα τα καταφερω...ευχομαι να με βοηθησουν τα φαρμακα στην παρουσα φαση...στο φορουμ μπαινω καθημερινα γιατι διαβαζοντας εμπειριες αλλων ατομων παιρνω θαρρος και διαπιστωνω πως δεν ειμαι ο μονος που εχω προβλημα...

Kανε υπομονη ειναι πολυ νωρις ακομα.Να χαιρεσαι με τον εαυτο σου που μπηκες στο δρομο της αντιμετωπισης.Και νιωσε αισιοδοξια για αυτη σου την αποφαση.Είναι πολυ σημαντικό βημα.
Αυτο συζητησε το και με τον/την ψυχολογο σου και πιστευω κι ο ιδιος θα σου πει οτι ειναι αρχη ακομα για αυτο και δεν νιωθεις καμια ιδιαιτερη ανακουφιση.Μαλιστα λενε οτι στην αρχη τα φαρμακα μπορει να σου βγαλουν πολλαπλασια τα συμπτωματα που εχεις.Απαξ και τα συνηθισει ο οργανισμος αρχιζουν και δρουν στο προβλημα για το οποιο τα παιρνεις.

Quote:

---

Originally Posted by niah

Kανε υπομονη ειναι πολυ νωρις ακομα.Να χαιρεσαι με τον εαυτο σου που μπηκες στο δρομο της αντιμετωπισης.Και νιωσε αισιοδοξια για αυτη σου την αποφαση.Είναι πολυ σημαντικό βημα.
Αυτο συζητησε το και με τον/την ψυχολογο σου και πιστευω κι ο ιδιος θα σου πει οτι ειναι αρχη ακομα για αυτο και δεν νιωθεις καμια ιδιαιτερη ανακουφιση.Μαλιστα λενε οτι στην αρχη τα φαρμακα μπορει να σου βγαλουν πολλαπλασια τα συμπτωματα που εχεις.Απαξ και τα συνηθισει ο οργανισμος αρχιζουν και δρουν στο προβλημα για το οποιο τα παιρνεις.

---

ευχαριστω για την απαντηση!ναι,η αληθεια ειναι οτι αισθανομαι οτι εχω την ταση να αναπτυσσω νεες ιδεοληψιες απ'τη στιγμη που θα παρω το χαπι...ελπιζω να ειναι παροδικο...κατι για τα φαρμακα ηθελα να ρωτησω επειδη οι περισσοτεροι λενε οτι ωφελουνται απ'αυτα...τι ακριβως κανουν τα φαρμακα?μειωνουν το ποσοστο των εμμονων η σβηνουν την επιθυμια καποιου να τις εξουδετερωνει κανοντας τες λιγοτερο δυσαρεστες?

Μην προκαταβαλλεις τον εαυτο σου λεγοντας οτι φοβασαι μην αποκτησεις νεες ιδεοληψιες.Αρχισε να νιωθεις πιο σιγουρος για εσενα.Εχω παρατηρησει οτι οταν φοβαμαι μην αρχισω να σκεφτομαι κατι σε μια περισταση συνηθως το παθαινω μονο κ μονο επειδη προετοιμαζω τον εαυτο μου γι αυτο.
Δεν ξερω τι ακριβως ειναι το λαντοζ.Αν ειναι αντικαταθλιπτικό ή και αγχολυτικό μαζι.(παντως διδεται πολυ συχνα στην ΙΨΔ)
Εγω π.χ. τωρα παιρνω μινιτραν το οποιο ειναι κ τα δυο και μου εχουν μειωσει απιστευτα το αγχος,κ κατα συνεπεια εχουν αποδυναμωθει οι ιδεες μου.Δλδ και να μου ρθει καποια δεν τις δινω τη σημασια που της εδινα πριν.Δεν κολλαω τοσο σ αυτες.Ως αποτελεσμα αποδυναμόνωνται κι ευχομαι σε βαθος χρονου να εξαφανιστουν.δλδ και τα δυο που γραφεις,το ενα ως αποτελεσμα του αλλου.
Νομιζω οτι μαζι με ψυχοθεραπεια θα πετυχεις αυτο που θελεις.Μην βασιζεσαι μονο στα φαρμακα.Αυτα απλα θα στο κανουν πιο ευκολο.Σαν ψυχοθεραπεια εχω ακουσει οτι ενδεικνυται η γνωσιακη-συμπεριφορικη σ αυτες τις περιπτωσεις.

Το κολπο ειναι να σταματησεις με καποιον τροπο να φοβασαι τις ιδεες σου και να τις διαχωρησεις απο εσενα ως χαρακτηρα.Οι συγκεκριμενες ιδεες σου δεν εισαι εσυ..ειναι απλως σκεψεις που γεννιουνται απ αυτην την παθηση.Οταν καταφερεις να το κανεις αυτο θα χεις και τη λυση.Απο οτι εχω καταλαβει προς τα εκει σε οδηγει η γνωσιακη θεραπεια.
Διαβασε κι αλλα θεματακια πανω στην ΙΨΔ και θα δεις ορισμενα ενδιαφεροντα ποστς και μεθοδους αντιμετωπισης.
Μονο προς θεου μην αρχισεις να επηρεαζεσαι απο εμπειριες κ ιδεες αλλων.Αν φοβασαι κατι τετοιο καλυτερα μην το κανεις και ρωτα τον γιατρο σου για μεθοδους αντιμετωπισης.

ναι,η αληθεια ειναι οτι εχω φοβους για το παραμικρο..για παραδειγμα,το πρωι μου ειχε καρφωθει στο μυαλο οτι μπορει να ανηκω στο μικρο ποσοστο των ασθενων που δεν επιδρουν πανω τους κανενα φαρμακο η οτι η ψυχοθεραπεια μπορει να μην με βοηθησει...μαλλον πρεπει να βγαινω πιο συχνα εξω..οταν βγαινω εξω αλλαζω παραστασεις και ξεχνιεμαι ενω οταν κλεινομαι μεσα ψυχοπλακωνομαι

Ε βλεπεις που ηδη γνωριζεις κατι που σε ωφελει?Βοηθα τον εαυτο σου οπως μπορεις λοιπον.
Εμενα αντιθετα αυτες οι ιδεες με εκαναν αντικοινωνικη κ ενιωθα "ασφαλεια" μονο στο σπιτι.
Ειναι πολυ θετικό λοιπον αυτο που μου λες.Ασε τον αρνητισμό σου στην ακρη και πιστεψε στην επιλογη σου.
Αν οντως δεν δρουν τα φαρμακα θα το δεις μονος σου μετα απο 1,5-2 μηνες και τοτε κανεις κατι για αυτο.Πιθανότατα αλλαζεις αγωγη.Αλλα φαρμακα ταιριαζουν σε καθε οργανισμο.Αλλα δεν μπορεις να το καταλαβεις απο τωρα αυτο.Εκτος βεβαια κι αν ειχες τρομερες παρενεργειες που τοτε ναι,θα πρεπε απο τωρα να κανεις κατι κ να επικοινωνησεις με το γιατρο σου.

θα προτιμουσα να εχω κατι παθολογικο παρα να'μαι σ'αυτην την κατασταση...αυτο το πραγμα ειναι μαρτυριο..να ξερεις οτι οι σκεψεις σου ειναι παραλογες και ανουσιες αλλα να μην μπορεις να τις αγνοησεις..να επανερχονται στο μυαλο σου σ'ολη τη διαρκεια της μερας..κι οσο κι αν προσπαθεις να το παιξεις ανετος σαν να μην συμβαινει τιποτα,η δυσφορια και το αγχος ειναι αναποφευκτα

Quote:

---

Originally Posted by philosopher

θα προτιμουσα να εχω κατι παθολογικο παρα να'μαι σ'αυτην την κατασταση...αυτο το πραγμα ειναι μαρτυριο..να ξερεις οτι οι σκεψεις σου ειναι παραλογες και ανουσιες αλλα να μην μπορεις να τις αγνοησεις..να επανερχονται στο μυαλο σου σ'ολη τη διαρκεια της μερας..κι οσο κι αν προσπαθεις να το παιξεις ανετος σαν να μην συμβαινει τιποτα,η δυσφορια και το αγχος ειναι αναποφευκτα

---

Ξερεις ποσες φορες το χω σκεφτει κι εγω αυτο το πραγμα?Να ηταν κατι οργανικο τουλαχιστον,κατι που "φαινεται" και που σηκωνει συγκεκριμενο τροπο αντιμετωπισης.Δεν μας προσφερει ομως τπτ αυτη η σκεψη.Ασε που καλυτερα να κανουμε κρατι στο τι "ευχομαστε" ;ρ
Η κατασταση ειναι ετσι και πρεπει να παλεψουμε μ αυτα τα δεδομενα,Δεν υπαρχει αλλος τροπος.
Θα δεις οτι με τον καιρο θα μπεις σ αυτον τον δρομο.Η ΙΨΔ αντιμετωπιζεται,σε μεγαλο βαθμο τουλαχιστον.
http://www.psyche.gr/psychology.htm
ριξε μια ματια εδω.

μετα απο καιρο αισθανομαι βελτιωση σε βαθμο αρκετα ικανοποιητικο...εχω γινει λειτουργικος και εχει βελτιωθει η ψυχολογια μου..τωρα η τα φαρμακα εκαναν δουλεια η η δικη μου προσπαθεια με την απομυθοποιηση των εμμονων δεν ξερω(μαλον το πρωτο)...ψυχαναγκασμους κανω ακομα αλλα σε μικροτερο βαθμο και δεν με αποδιοργανωνουν οπως παλια...εχω χασει κιλα με διαιτα και γυμναστικη κι αυτο εχει ανεβασει την ψυχολογια μου..επισης,διαβαζω καποια βιβλια αντι να καθομαι με τις ωρες στο κομπιουτερ...το καλυτερο ειναι να καταπιανεσαι με δημιουργικες δραστηριοτητες και να αποφευγεις την εσωστρεφεια..βεβαια,παντα εχω το φοβο μηπως κατρακυλησω στα ιδια καποια στιγμη αλλα προσπαθω να μην σκεφτομαι αυτο το ενδεχομενο

Η ΙΨΔ αντιμετωπίζεται φίλε μου, φτάνει να καταλάβεις τον τρόπο αντιμετώπισης, το διαχωρισμό μεταξύ λογικού και παράλογου και να χεις θέληση να το πετύχεις. Στην αρχή φαντάζει δύσκολο, όμως με τον καιρό βλέπεις αποτελέσματα, οι σκέψεις έρχονται όχι όμως με την ίδια συχνότητα και κυρίως όχι με την ίδια ένταση και διάρκεια όπως παλιά, ακόμα και την ώρα που βρίσκονται σε εξέλιξη έχεις τη συναίσθηση του φανταστικού και παράλογου τους χαρακτήρα και μπορείς ακόμα και εκεί να τις αναγνωρίσεις ως τετοιες και να τις αντιμετωπίσεις αποτελεσματικά.

Εγώ πιστεύω πως δεν πρέπει να μείνεις όμως μέχρι εδώ, πρέπει να πας και παραπέρα, εκεί που είναι οι πηγές τους, και οι πηγές τους είναι οι φοβίες στο σήμερα και τα άσχημα βιώματα του παρελθόντος. Τα δεύτερα προσπαθείς να τα αποχρωματίσεις από το έντονο συναίσθημα που τα συνοδεύει, να τα δεις από την πλευρά του ότι ήταν κατι που έγινε, τελειωσε και δεν αλλάζει πια, κάτι από το οποίο διδάχθηκες και δε θα επιτρέψεις ποτε ξανα να συμβεί κάτι παρόμοιο. Να μειώσεις επίσης μεσα από τη μέθοδο αντιμετωπισης της ΙΨΔ τη συχνότητα επίκλησης τους από τη σκέψη. Όσον αφορά τις φοβίες είναι κάνοντας υπερβάσεις, με το να εκθέτεις τον εαυτό σου στους υποτίθεται φόβους ώστε να αποκτήσεις δυνάμεις ώστε στο εξής θα φοβάσαι όλο και πιο λιγότερο να το κάνεις, να κάνεις αυτό που περισσότερο φοβάσαι να κάνεις παρά το αντίθετο (μιλώ για λογικά πράγματα βεβαια). Επειδή φοβίες και άσχημα βιώματα αναμοχλεύουν τις διαστρεβλωμένες σκέψεις και αν προσέξεις οι διαστρεβλωμένες σκέψεις αναπλάθουν φοβίες και άσχημα βιώματα με φανταστικά σενάρια και παράλογες υπερβολές.

Πιστεύω πως η αποτελεσματική αντιμετώπιση της ΙΨΔ είναι συνδυασμός όλων αυτών.