Βαρέθηκα

Κατ' αρχήν να συστηθώ. Είμαι 27 ετών και κάτοικος Αθηνών από το 2001.
Τα τελευταία 7-8 χρόνια της ζωής μου τα έχω "χάσει" μέσα σε έναν φαύλο κύκλο κατάθλιψης και μοναξιάς.
Στα 22 μου έφτασα στο σημείο να σχεδιάζω το πώς θα αυτοκτονήσω και (ευτυχώς;) λίγες μέρες πριν το κάνω είπα να πάω στον ψυχίατρο μπας και με βοηθήσει. Από τότε συνεχώς πέφτω και σηκώνομαι αλλά καταλήγω και πάλι στην αρχή όντας όμως πιο κουρασμένος και πιο απαισιόδοξος.
Έχω ακολουθήσει 3 εξάμηνες αγωγές με αντικαταθλιπτικά (δυο φορές Ladose και μία Seroxat) και ενδιάμεσα, για ένα μικρό χρονικό διάστημα έβλεπα έναν ψυχολόγο.
Αποτέλεσμα; Αν και όλα αυτά φαίνονταν να δουλεύουν για κάποιους μήνες μετά ξανακύλαγα στην κατάθλιψη. Πλέον τους ψυχιάτρους τους βλέπω σαν φαρμακογράφους και τους ψυχολόγους σαν ταμιακές μηχανές. Δεν εμπιστεύομαι κανέναν από τους δυο...

Σήμερα είμαι πάλι χάλια. Το τελευταίο έτος δεν βγαίνω σχεδόν καθόλου από το σπίτι, έχω ξεκόψει όλες μου τις παρέες-φίλους και από κοπέλα τίποτα - που να την βρω κιόλας εδώ μέσα. Αισθάνομαι άσχημος και βαρετός. Νομίζω ότι δεν αξίζω τίποτα και η μόνη αγάπη που δέχομαι είναι αυτή της οικογενείας μου η οποία όμως δεν μπορεί να κάνει κι αλλιώς.
Έχω χάσει το ενδιαφέρον μου για οτιδήποτε και το μόνο που κάνω είναι να σηκώνομαι το πρωί και να περιμένω να φτάσει το βράδυ για να κοιμηθώ και να σταματήσω έστω και για λίγες ώρες να σκέφτομαι. Την δουλειά μου την έχω παραμελήσει (δουλεύω από το σπίτι) και νομίζω ότι θα την παρατήσω τελείως μέσα στο καλοκαίρι αφού δεν μπορώ να συγκεντρωθώ ώστε να παράγω.

Δεν αντέχω άλλο. Δεν μπορώ να συνεχίζω ξέροντας ότι θα είναι έτσι τα πράγματα για την υπόλοιπη ζωή μου. Υπάρχει κανείς που να την παλεύει μετά από τόσα χρόνια και να συνεχίζει να διατηρεί ελπίδα για το μέλλον του;

Γειά σου!

Είχα και εγώ περάσει από κατάθλιψη και σκεφτόμουν και εγώ στα 21-22 μου τρόπους να αυτοκτονήσω. Δεν είχα κανέναν, ουτε φίλους, ούτε σύντροφο, ούτε καν την οικογένειά μου η οποία γνώριζε. Δεν ήθελα να πάω σε ψυχίατρο να παίρνω χάπια και να μπλέξω με αυτά. Προτιμησα να το παλέψω μόνη και ούτως ή άλλως δεν χρειάστηκαν αν και κάποιος μου είχε πει και το αρνήθηκα. Πραγματικά ποιοι ήταν οι λόγοι που σε έσπρωξαν στην κατάθλιψη? Παρεπιπτόντως, όταν δεν είμαι καλά η καλύτερη μου ώρα είναι το βράδυ γτ ξέρω οτί θα κοιμηθω..και για έναν περίεργο λόγο όσο σκοτεινιάζει τόσο καλύτερα αισθάνομαι.

θα σου απαντησω σαν συνομιληκος. ΟΧΙ δεν υπαρχει μελλον εδω! αλλα αμα σκεφτεις οτι υπαρχουν παντα και χειροτερα, σαν εμενα πχ που δεν εχω καθολου δουλεια και ζω Αθηνα περισσοτερα χρονια με τα ιδια ετσι οπως τα περιγραφεις δλδ χωρις καθολου φιλους ή κοπελα, μα και ορεξη να κυκλοφορησω... τοτε και που βρηκες δουλεια να βγαζεις εστω λιγα κατι ειναι κι αυτο! η ζωη εδω ειναι οντως πολυ ασχημη, γιαυτο κανε οτι μπορεις να ξεφυγεις, ακομα και Σαλονικα αν δε γινεται εξωτερικο. ακομα κι αν δεν ειναι να μεινεις μονιμα, καντο για διακοπες οπουδηποτε. ξερω οτι ακουγεται δυσκολο, οταν εισαι μεστη καταθλιψη, μα η αλλαγη περιβαλλοντος βοηθαει, εστω λιγο να ξεκολλησεις απ'τη ρουτινα και τη μιζερια που μας τρωει στην Αθηνα...

Έχω περάσει και εγώ από την φάση την δική σου σε πολύ έντονο βαθμό. Κατάθλιψη, έντονη επιθυμία να πεθάνω … Κάποτε ήταν πάρα πολύ έντονο για μεγάλο χρονικό διάστημα. Το πέρασα χωρίς καθόλου φαρμακευτική αγωγή, γιατί χωρίς να δοκιμάσω σκεφτόμουν όπως εσύ. Ήθελα να σε ρωτήσω όμως, επειδή το έχεις ζήσει, δεν σε βοήθησαν οι ψυχολόγοι – ψυχίατροι – φαρμακευτική αγωγή καθόλου;; Μετά από 4 χρόνια περίπου δεν νομίζω ότι έχει αλλάξει κάτι μέσα μου.., πολλές φορές σκέφτομαι τα ίδια, μπορεί όχι κάθε μέρα, αλλά σχεδόν κάθε μέρα. Σκέφτηκα όμως κάτι ..και πολύ έντονα σήμερα. Κάθε φορά που ονειρευόμουν, τίποτα δεν έβγαινε αληθινό…, ίσως είναι καλύτερα να μην αφήνομαι στο όνειρο .., αλλά να μην σκέφτομαι καν το αύριο.., και ότι είναι να γίνει , ας γίνει. Αν μπορέσω να το εφαρμόσω αυτό ίσως να υπάρξω ευτυχισμένη. Ίσως να μου χαμογελάσει το αύριο και να βιώσω καλύτερες μέρες. Ίσως αυτό που ονειρεύομαι να έρθει από μόνο του, χωρίς να πιέζω τις καταστάσεις. Lone αν ακολουθήσουμε έναν τέτοιο τρόπο σκέψης λες να μας βοηθήσει;;

Πιστεύω οτί τα πάντα είναι θέμα μυαλού... τρόπου σκέψης. Παρατηρήστε τους ανθρώπους γύρω σας και παραδειγματιστείτε! Βλέπετε ανθρώπους με θετικές σκέψεις..τι ακριβώς βλέπετε? Οτί περνάνε μια χαρα. Όμως, έχετε παρατηρησει ποτέ τους ανθρώπους που είναι μίζεροι ή έχουν αρνητικές σκέψεις? Εγώ αυτό που βλέπω είναι οτί ΟΛΑ τους πάνε στραβα γτ είναι σαν να το θέλουν με κάποιον τρόπο χωρίς να το καταλαβαίνουν. Δεν είναι ευκολο να φύγεις από μια κατάθλιψη και το ξέρω πολύ καλά αυτό. Πρέπει ο καθε ένας να βρεί και να αγγίξει το κουμπί του μυαλού του.. τότε όλα θα αλλάξουν. Το μυαλό μας λειτουργεί απίστευτα υπέροχα...

εισαι τοσο νεος,η βοηθεια ενος ειδικου θα ηταν πολυ καλη αρκει βεβαια να λες ολα οσα σ απασχολουν..δες τη θετικη πλευρα της ζωης παλεψε το...

Αν προσπαθούσες να περάσεις τον ελεύθερο χρόνο σου κάνοντας πράγματα που αγαπάς, π.χ. μουσική, ζωγραφική, βόλτα σε μέρη που αγαπάς (έστω και μόνος σου);; Ίσως σε βοηθούσε να ξεχαστείς, να ηρεμίσεις και δειλά, δειλά να αρχίσεις να χαμογελάς. Η ομορφιά είναι μία υποκειμενική άποψη. Δεν αρέσουμε σε όλους τους ανθρώπους και δεν μας αρέσουν όλοι οι άνθρωποι. Η ομορφιά της ψυχής μας είναι αυτή που έχει αξία. Για παράδειγμα σκέψου ότι είχες να επιλέξεις μία κοπέλα που να μην είναι μοντέλο, αλλά νορμάλ , η οποία να είχε πολύ καλό και ευγενικό χαρακτήρα και μία άλλη που ήταν πανέμορφη , αλλά έβριζε σαν νταβατζής …, ποια θα επέλεγες. Εγώ πάντως θα επέλεγα κάποιον που είναι λιγάκι άσχημος εμφανισιακά, αλλά που να είναι πολύ ευγενικός. Οπότε μην σκέφτεσαι καν πως είσαι εμφανισιακά. Όσο για το βαρετός…, αντί γι αυτό περιέγραψέ μας κάποια πολύ θετικά στοιχεία του χαρακτήρα σου. Έστω και ένα που μπορείς να διακρίνεις.

Quote:

---

Originally Posted by Christina82

Πραγματικά ποιοι ήταν οι λόγοι που σε έσπρωξαν στην κατάθλιψη?

---

Ως αφορμή ίσως να ήταν ο θάνατος του πατέρα μου στα 14 μου - έτσι τουλάχιστον είχαμε καταλήξει με τον γιατρό.
Το θέμα όμως είναι ότι από κάποιο σημείο και μετά τα πάντα άρχισαν να χάνουν το νόημά τους. Ακόμα και στο διάστημα ανάμεσα στις θεραπείες, αν και παύω να είμαι στενοχωρημένος βρίσκω κάποια ενδιαφέροντα, συνεχίζω να πιστεύω στην ματαιοδοξία της ζωής μου, πράγμα πολύ άσχημο, και απλά περιμένω να ξαναπέσω.

Quote:

---

Originally Posted by KENO

...αμα σκεφτεις οτι υπαρχουν παντα και χειροτερα...

---

Ναι φίλε και εγώ να σου πω την αλήθεια αναγνωρίζω ότι είμαι από τους "τυχερούς" που μεγάλωσα σε ένα άνετο περιβάλλον με μία πολύ αγαπημένη οικογένεια και που ποτέ δεν μου έλειψε τίποτα. Αυτό όμως συνεχίζει να μην μου λέει κάτι και να μην με γεμίζει. Ειδικά όταν βλέπω ανθρώπους σε πολύ χειρότερη κατάσταση να είναι ευτυχισμένοι και μέσα στα βάσανά τους να απολαμβάνουν τη ζωή τους με κάνει να νιώθω ζήλια σε ένα βαθμό και να θεωρώ τον εαυτό μου ΚΑΙ αχάριστο από πάνω.

Quote:

---

Originally Posted by KENO

η ζωη εδω ειναι οντως πολυ ασχημη, γιαυτο κανε οτι μπορεις να ξεφυγεις, ακομα και Σαλονικα αν δε γινεται εξωτερικο. ακομα κι αν δεν ειναι να μεινεις μονιμα, καντο για διακοπες οπουδηποτε. ξερω οτι ακουγεται δυσκολο, οταν εισαι μεστη καταθλιψη, μα η αλλαγη περιβαλλοντος βοηθαει, εστω λιγο να ξεκολλησεις απ'τη ρουτινα και τη μιζερια που μας τρωει στην Αθηνα...

---

Το σκέφτομαι πολύ καιρό τώρα να την κάνω έτσι. Για ένα διάστημα σπούδαζα στην Αγγλία και το πήγαινε-έλα νομίζω βοηθούσε αρκετά. Αλλά όπως λες κι εσύ είναι δύσκολο και νιώθω ότι δεν έχω την ενέργεια να το κάνω. Ίσως να το βάλω στόχο μου μέσα στα επόμενα χρόνια να φύγω... δεν ξέρω, ίσως το δοκιμάσω κι αυτό.

Quote:

---

Originally Posted by Χριστίνα*

Ήθελα να σε ρωτήσω όμως, επειδή το έχεις ζήσει, δεν σε βοήθησαν οι ψυχολόγοι – ψυχίατροι – φαρμακευτική αγωγή καθόλου;;

---

Βοήθησαν όπως είπα και στο πρώτο μου post για το διάστημα της θεραπείας και λίγους μήνες μετά. Αυτό που με φοβίζει είναι η εξάρτιση της ζωής-ευτυχίας μου από μία ουσία (χάπια) για όλη μου τη ζωή. Παραπέμπει λίγο σε μία άλλη κατάσταση και αν και δεν θα το χαρακτήριζα "πρεζάκια" και θεός φυλάξει δεν κρίνω όποιον το κάνει αυτό, μαγκιά του και μπράβο του αν έχει βρει τη δικιά του λύση, εγώ απεχθάνομαι τις εξαρτίσεις και για παράδειγμα περνώντας μέσα από πολλά σκατά (ναρκωτικά) δεν κόλλησα ποτέ, και σήμερα κλίνω και τις δύο βδομάδες κόβοντας το τσιγάρο και το φαγητό.

Quote:

---

Originally Posted by Χριστίνα*

Κάθε φορά που ονειρευόμουν, τίποτα δεν έβγαινε αληθινό…, ίσως είναι καλύτερα να μην αφήνομαι στο όνειρο .., αλλά να μην σκέφτομαι καν το αύριο.., και ότι είναι να γίνει , ας γίνει. Αν μπορέσω να το εφαρμόσω αυτό ίσως να υπάρξω ευτυχισμένη. Ίσως να μου χαμογελάσει το αύριο και να βιώσω καλύτερες μέρες. Ίσως αυτό που ονειρεύομαι να έρθει από μόνο του, χωρίς να πιέζω τις καταστάσεις. Lone αν ακολουθήσουμε έναν τέτοιο τρόπο σκέψης λες να μας βοηθήσει;;

---

Χριστινάκι, εγώ έμαθα ότι το σωστό είναι να δουλεύεις για το αύριο με αποτέλεσμα να χάσω το σήμερα για πάρα πολύ καιρό, και όταν άρχισα να συνειδητοποιώ ότι το αύριο που πάντα περίμενα άρχισε να αργεί ή πέρασε τόσο γρήγορα που το έχασα γιατί κοίταγα κάπου αλλού, εκεί ήταν που άρχισα να φρικάρω. Νομίζω ότι έχεις ένα μεγάλο δίκιο σε αυτό που λες και ίσως αυτή να είναι η λύση. Δεν ξέρω αλλά μου ακούγεται καλό για δοκιμή - να δούμε τώρα πώς αλλάζεις τρόπο σκέψης μέσα σε αυτή την κατάσταση που βρίσκομαι...

Quote:

---

Originally Posted by Christina82

...έχετε παρατηρησει ποτέ τους ανθρώπους που είναι μίζεροι ή έχουν αρνητικές σκέψεις? Εγώ αυτό που βλέπω είναι οτί ΟΛΑ τους πάνε στραβα γτ είναι σαν να το θέλουν με κάποιον τρόπο χωρίς να το καταλαβαίνουν.

---

Όπως διάβαζα και σε ένα βιβλίο αυτοβοήθειας, οι καταθλιπτικοί έχουν κάτι σαν ένα φίλτρο αρνητικότητας μέσα στον τρόπο σκέψης τους. Όταν δεχόμαστε ένα θετικό ερέθισμα το υποβαθμίζουμε με σκέψεις όπως "δεν μου αξίζει πραγματικά" και το προσπερνάμε ταχύτατα, ενώ όταν κάτι αρνητικό μας συμβεί κολλάμε εκεί λες και έφτασε το τέλος του κόσμου. Αν καταφέρει κάποιος να το αλλάξει αυτό τότε σώθηκε είναι όμως τραγικά δύσκολο όταν βρίσκεσαι στους πρόποδες ενός βουνού να οραματιστείς την θέα που θα έχεις στην κορυφή ώστε να πάρεις θάρρος και να ξεκινήσεις το σκαρφάλωμα...

Quote:

---

Originally Posted by redrose

εισαι τοσο νεος,η βοηθεια ενος ειδικου θα ηταν πολυ καλη αρκει βεβαια να λες ολα οσα σ απασχολουν..δες τη θετικη πλευρα της ζωης παλεψε το...

---

Πήγα στους ειδικούς επανειλημμένα και θα το κάνω για λίγα χρόνια ακόμα, όμως όπως προείπα κάθε φορά βρίσκομαι πιο κάτω και πιο απογοητευμένος αφού αισθάνομαι πιο αβοήθητος.

Quote:

---

Originally Posted by Χριστίνα*

Αν προσπαθούσες να περάσεις τον ελεύθερο χρόνο σου κάνοντας πράγματα που αγαπάς, π.χ. μουσική, ζωγραφική, βόλτα σε μέρη που αγαπάς (έστω και μόνος σου);; Ίσως σε βοηθούσε να ξεχαστείς, να ηρεμίσεις και δειλά, δειλά να αρχίσεις να χαμογελάς.

---

Προς το παρόν έχω αρχίσει να περπατάω μόνος μου και ελπίζω μέχρι το τέλος του καλοκαιριού να το έχω γυρίσει σε τρέξιμο. Είναι το μόνο που με ηρεμεί κάπως έστω και όσο βρίσκομαι μακριά από το σπίτι.

Quote:

---

Originally Posted by Χριστίνα*

Εγώ πάντως θα επέλεγα κάποιον που είναι λιγάκι άσχημος εμφανισιακά, αλλά που να είναι πολύ ευγενικός. Οπότε μην σκέφτεσαι καν πως είσαι εμφανισιακά.

---

Αν και ξέρω ότι ο χειρότερος κριτής είναι ο ίδιος μας ο εαυτός θα έλεγα ότι είμαι ο ιδανικός φίλος και αυτό με έχει κάψει βαθύτατα. Ακόμα τρέχω από αυτή μου την "αρετή".

Quote:

---

Originally Posted by Χριστίνα*

Όσο για το βαρετός…, αντί γι αυτό περιέγραψέ μας κάποια πολύ θετικά στοιχεία του χαρακτήρα σου. Έστω και ένα που μπορείς να διακρίνεις.

---

Είμαι καλός ακροατής και δεν προδίδω τους δικούς μου ανθρώπους. Αντίθετα τους βάζω πάνω από εμένα.
Τώρα ότι θα έχω και κάτι άλλο καλό, σίγουρα, αλλά δεν μπορώ να το διακρίνω.


Σας ευχαριστώ που είστε εδώ και μου απαντάτε και συγνώμη αν γράφω πολύ.
Καλή σας μέρα.

Ναι φίλε και εγώ να σου πω την αλήθεια αναγνωρίζω ότι είμαι από τους "τυχερούς" που μεγάλωσα σε ένα άνετο περιβάλλον με μία πολύ αγαπημένη οικογένεια και που ποτέ δεν μου έλειψε τίποτα. Αυτό όμως συνεχίζει να μην μου λέει κάτι και να μην με γεμίζει. Ειδικά όταν βλέπω ανθρώπους σε πολύ χειρότερη κατάσταση να είναι ευτυχισμένοι και μέσα στα βάσανά τους να απολαμβάνουν τη ζωή τους με κάνει να νιώθω ζήλια σε ένα βαθμό και να θεωρώ τον εαυτό μου ΚΑΙ αχάριστο από πάνω.

- Έτσι ακριβώς νιώθω lone. Υπάρχουν πάρα πολλές φορές που στεναχωριέμαι και άλλες πάλι που προσπαθώ να είμαι αναίσθητη. Τι μπορούμε να κάνουμε άλλωστε;; Η ζωή μας δεν εξαρτάται πάντα από εμάς, αλλά και από την τύχη μας – κάρμα μας. Αν κάποιος έχει την τύχη να βιώσει και να γνωρίσει π.χ. 10 άτομα σημαντικά στην ζωή του, θα μπορούσε να επηρεάσει την τύχη του και να επιλέξει 1 ή 2. Αν όμως ότι και αν κάνει, πριν καν προλάβει να γνωρίσει ένα άτομο, όλα χάνονται και δεν έχει τύχη, δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Κάποιος που δεν το έχει βιώσει, σίγουρα όλα αυτά μπορεί να του φαίνονται ακόμα και γελοία, ή ότι φταίμε εμείς.., μόνο κάποιος που βίωσε κάτι τέτοιο ξέρει, κανένας άλλος. Η αγάπη των γονιών μας, μας κάνει χαρούμενους, αλλά για να υπάρξει ευτυχία, πρέπει ένας άνθρωπος να εξελίσσεται και να μην μένει προσκολλημένος για χρόνια στις ίδιες καταστάσεις – παραστάσεις. Πρέπει να δημιουργήσει την δική του ζωή ως ενήλικας πια , με τις δικές του ανάγκες και θέλω και όταν δεν μπορεί να το καταφέρει, νιώθει σίγουρα καταθλιπτικά στοιχεία.

Προς το παρόν έχω αρχίσει να περπατάω μόνος μου και ελπίζω μέχρι το τέλος του καλοκαιριού να το έχω γυρίσει σε τρέξιμο. Είναι το μόνο που με ηρεμεί κάπως έστω και όσο βρίσκομαι μακριά από το σπίτι.

- Είναι πολύ θετικό που προσπαθείς με κάποιον τρόπο να το παλέψεις. Συνέχισε να κάνεις πράγματα που θα σε βοηθήσουν να ηρεμίσεις ψυχολογικά, που θα σου ανεβάσουν την διάθεση, που θα σε κάνουν να ξεχαστείς. Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύω ότι κρύβουν κάποιο αγκάθι μέσα στην καρδιά τους, είτε θέλουν να το δείξουν , είτε όχι. Όλοι τους προσπαθούν να το ξεπεράσουν με διάφορους τρόπους και να ξεχαστούν. Εσύ με τρέξιμο – περίπατο, εγώ με χιούμορ, αυτοσαρκασμό και στιχουργία. Όλοι μας έχουμε έναν τρόπο, γιατί πολλοί από εμάς, όπως εσύ, όπως και εγώ δεν έχουμε άλλη επιλογή.

Αν και ξέρω ότι ο χειρότερος κριτής είναι ο ίδιος μας ο εαυτός θα έλεγα ότι είμαι ο ιδανικός φίλος και αυτό με έχει κάψει βαθύτατα. Ακόμα τρέχω από αυτή μου την "αρετή".

Είμαι καλός ακροατής και δεν προδίδω τους δικούς μου ανθρώπους. Αντίθετα τους βάζω πάνω από εμένα.
Τώρα ότι θα έχω και κάτι άλλο καλό, σίγουρα, αλλά δεν μπορώ να το διακρίνω.

- Μην δίνεις την ψυχή σου σε όλους τους φίλους το ίδιο. Δεν μας νοιάζονται όλοι. Στο λέω εκ πείρας. Το καλό είναι να δίνεσαι σε όσους το αξίζουν να αγαπηθούν και να έχουν την αφιλοκερδή και αληθινή φιλία σου.
Είναι πολύ θετικό που αναγνώρισες κάποια θετικά σου στοιχεία. Δεν είμαστε μόνο με ελαττώματα , αλλά έχουμε και κάποια πολύ θετικά στοιχεία στον χαρακτήρα μας. Προσπάθησε αυτά τα στοιχεία σου να τα αναδεικνύεις σε όσους αγαπάς και σε αγαπούν πραγματικά. Είναι υπέροχο να έχεις δίπλα σου έναν ειλικρινή φίλο – φίλη και να μην σε προδίδει. Αυτά τα στοιχεία στον χαρακτήρα σου είναι ικανά να κάνουν κάποιους ανθρώπους δίπλα σου ευτυχισμένους. Επομένως σε καμία περίπτωση δεν είσαι βαρετός.