Δύσκολη κατάσταση με φοβίες - Αντιμετώπιση;

Καλησπέρα σας και ειλικρινά μπράβο σας για τις τόσο χρήσιμες πληροφορίες - παραδείγματα - συμβουλές που προσφέρετε μέσα από αυτό το forum.
Σας διαβάζω αρκετό καιρό και πραγματικά έχω βοηθηθεί, στο πως να αντιμετωπίσω μια δύσκολη κατάσταση που αντιμετωπίζουμε. Δεν είχα την ευκαιρία να εγγραφώ και να γράψω πιο πριν, διότι δεν ήθελα να αντιληφθεί κάτι η γυναίκα μου.

Τον τελευταίο καιρό, συγκεκριμένα το τελευταίο 20ήμερο περίπου, αντιμετωπίζουμε μια πολύ δύσκολη κατάσταση. Όχι όμως και αδικαιολόγητη.

Εργαζόμασταν μαζί στην ίδια δουλειά και η ίδια ήταν σε πολύ υπεύθυνο πόστο. Όμως λόγω αρκετών λάθος χειρισμών, όχι δικών μας, αλλά και με δικό μας μερίδιο ευθύνης, χάσαμε αρκετά χρήματα και την ίδια την δουλειά. Έτσι βρεθήκαμε να ξαναξεκινάμε από την αρχή.

Πριν λοιπόν από 20 ημέρες περίπου, η γυναίκα μου, ή για να το λέω σωστά η αρραβωνιαστικιά μου, άρχισε να μου εκθέτει κάποιους φόβους της.
Μην βρούμε κάποιο "μπελά" από την συγκεκριμένη δουλειά, τι θα κάνουμε τώρα στο μέλλον μας, πως θα συνεχίσουμε την ζωή μας, και άλλα παρόμοια.

Μέρα με την μέρα όμως η κατάσταση επιδεινωνόταν. Άρχισε να μου λέει ότι μας παρακολουθούν, μετά ότι υπάρχει σχέδιο εναντίων της, μετά ότι το σχέδιο αυτό είναι οργανωμένο από τους ιδιοκτήτες της δουλειάς, ότι όλοι την κοιτάν στον δρόμο, μετά ότι της παρακολουθούν το τηλέφωνο, μετά ότι μας παρακολουθούν την τηλεόραση.

Προσπάθησα να της εξηγήσω ότι δεν γίνεται να μας τα κάνουν όλα αυτά για τον απλό λόγο ότι όλα αυτά κοστίζουν και ότι για να μπει κάποιος σε τόσα έξοδα, πρέπει να κερδίσει και κάτι. Και από εμάς δεν έχει να κερδίσει τίποτα. Η απάντηση της ήταν ότι "παίζουνε" κάποια project, σε μεγάλες εταιρείες και ότι θα κερδίσουν χρήματα από αυτά τα project.

Μετά άρχισε να υποψιάζεται ότι υπάρχει μια μεγάλη συνομωσία εναντίων της, την οποία δεν την αντιλαμβάνομαι και έκλεγε συνεχώς διότι δεν την πίστευα.

Χρειάστηκε να πάμε στο νοσοκομείο για κάποιο άσχετο θέμα υγείας και θεώρησε ότι οι γιατροί δεν ήταν πραγματικοί γιατροί, αλλά "κλώνοι" οι οποίοι ήταν και αυτοί μέσα στην συνομωσία.

Άρχισε να ξεχνάει πράγματα που μόλις πριν είχε πει ή είχαν συμβεί και υποψιαζόταν τα πάντα και τους πάντες. Μιλούσε με την μητέρα της στο τηλέφωνο και όταν το έκλεινε μου έλεγε ότι πίστευε ότι δεν ήταν η μητέρα της άλλα κάποια που την παρίστανε.

Παρατηρούσε τα πάντα οπουδήποτε και να βρισκόταν και προσπαθούσε να τα συνδυάσει με τις φοβίες της αυτές. Από τους αριθμούς κυκλοφορίας των αυτοκινήτων μέχρι την κάθε λέξη που μπορεί να έλεγα. Και όλο ρωτούσε, γιατί είπες αυτό; γιατί κυκλοφορούν αυτοκίνητα με αυτούς τους αριθμούς; γιατί είναι αυτός εκεί; δεν βλέπεις ότι θα μας κάνουν κακό;

Εγώ από την πλευρά μου, προσπάθησα να της εξηγώ με την λογική αυτά που μου έλεγε. Πολλές φορές και ειδικά στην αρχή, μην έχοντας συνειδητοποιήσει τι ακριβώς συμβαίνει, νευρίαζα κάποιες φορές και έκανα λάθη με το πως να την αντιμετωπίσω. Δεν κατάφερα τίποτα και η κατάσταση γίνονταν χειρότερη μέρα με την μέρα.

Τις τελευταίες τρεις μέρες έχει πάει σε ψυχολόγο με τους γονείς της. Εγώ δεν μπορούσα να παρευρεθώ, λόγω απόστασης (Κρήτη - Αθήνα), μιας και έπρεπε να μείνω για να τακτοποιήσω κάποιες εκκρεμότητες. Θα πάμε στον ψυχολόγο μαζί την Παρασκευή όμως και πιστεύω να βοηθηθούμε και οι δύο. Βασικά εκείνη, αλλά και εγώ για συμβουλές στον τρόπο αντιμετώπισης - προσέγγισης.

Παρατηρούμε όλοι ότι όσο μιλάμε στο τηλέφωνο, νοιώθει και φέρεται καλύτερα. Παρόλο που έχει μόνο δύο επισκέψεις στον ψυχολόγο, υπάρχει μια αισθητή βελτίωση. Έχει αρχίσει να αντιλαμβάνεται ότι υπάρχει κάποιο "θεματάκι" και ότι θα αντιμετωπιστεί. Βέβαια δεν έχουν φύγει οι αρνητικές σκέψεις, αλλά τουλάχιστον όταν μιλάμε ξεχνιούνται και περιορίζονται.

Προσπαθώ να της επισημάνω ότι δεν είναι κάτι το τρομερό, αλλά αντίθετα κάτι που μπορεί να συμβεί στον καθένα σε μια δύσκολη στιγμή. Ότι της έχω απόλυτη εμπιστοσύνη πως θα τα καταφέρει να διώξει τις αρνητικές σκέψεις και ότι θα κάνω ότι χρειαστεί για να είμαστε καλά και να πραγματοποιήσουμε τα όνειρα μας.

Θέλω να πιστεύω ότι κάνω το σωστό και ανυπομονώ να μιλήσω με τον ψυχολόγο για κατευθύνσεις.
Βέβαια διαβάζοντας εδώ μέσα έχω αντιληφθεί πολλά πράγματα και σας ευχαριστώ γι αυτό.

Ελπίζω να μην σας κούρασα,

Μανος.

Quote:

---

Originally Posted by mms

Προσπαθώ να της επισημάνω ότι δεν είναι κάτι το τρομερό, αλλά αντίθετα κάτι που μπορεί να συμβεί στον καθένα σε μια δύσκολη στιγμή. Ότι της έχω απόλυτη εμπιστοσύνη πως θα τα καταφέρει να διώξει τις αρνητικές σκέψεις και ότι θα κάνω ότι χρειαστεί για να είμαστε καλά και να πραγματοποιήσουμε τα όνειρα μας.

---

Mάνο, από αυτή την παράγραφο που έγραψες, χαίρομαι αφάνταστα που έχεις μια τόσο σωστή στάση.

MMS ΜΠΡΑΒΟ σου πραγματικα!!! Να συνεχισεις έτσι.. η αρραβωνιαστικια σου ειναι πολυ τυχερη που εχει εσενα στο πλευρο της. Μακαρι να αγαπαγαν ολοι με τον ιδιο τροπο. Ευχομαι οτι καλυτερο!

Δεν χρειαζεται νομιζω να σου πουμε κατι.. ξερεις απο μονος σου να φερεσαι με αγαπη. Η αγαπη ειναι το κλειδι σε πολλα πραγματα και εσυ το εχεις ηδη..

Μεινετε σταθερα με τον ψυχολογο κ προσπαθειστε να αποφυγετε τον ψυχιατρο ,εκτος βεβαια αν τα πραγματα φθασουν στο απροχωρητο κ αν ο ψυχολογος επιμεινει για ψυχιατρο κ φαρμακευτικη αγωγη.
Καλη δυναμη κ καλη συνεχεια!!!!!!

Σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας. Παγματικά πολλές φορές αναρρωτιέμαι αν κάνω το σωστό. Έχω κάνει και εγώ αρκετά λάθη απέναντι της, στην αρχή πριν να αντιληφθώ την κατάσταση και το τι πραγματικά συμβαίνει. Τώρα είμαι στο καράβι και το πρωί θα πάμε μαζί στον ψυχολόγο.

Από ότι μου είπαν οι γονείς της, αυτό που είπε και ο ψυχολόγος, είναι ότι θα προσπαθήσει να αποφύγει τα φάρμακα. Πιστεύω ότι θα τα καταφέρουμε και θα κάνω ότι χρειαστεί γι αυτό.

Σήμερα στο τηλέφωνο δεν ήταν πολύ καλά το πρωί, το μεσημέρι ήταν καλύτερα, το απόγευμα χάλια και τώρα πριν λίγο που ξαναμιλήσαμε καλύτερα. Τώρα ανησυχεί μήπως την σιχαθώ, μήπως δεν θα την θέλω πια και μήπως την βαρεθώ. Της εξηγώ από την πλευρά μου ότι τίποτα από αυτά δεν πρόκειται να συμβεί και ότι αυτές οι λίγο δύσκολες καταστάσεις απλά δυναμώνουν την αγάπη μου γι αυτήν. Και ειλικρινά σας το λέω, είναι αλήθεια, δεν της το λέω απλά για να το ακούσει.

Σήμερα στο τηλέωνο της ξαναείπα αρκετές φορές ότι αυτό που αντιμετωπίζει δεν είναι κάτι το φοβερό και ότι πολύς κόσμος περνάει τα ίδια με αυτήν και σε πολλές περιπτώσεις και χειρότερα. Μαζί θα το αντιμετωπίσουμε και θα πατήσουμε κάτω τους φόβους έναν έναν.
Η αλήθεια είναι ότι λέγοντας της αυτά αρχίζει να νοιώθει λίγο καλύτερα και να παίρνει λίγο θάρρος.

Ευτυχώς βρε παιδιά που υπάρχει και αυτό το forum και μπορώ λίγο να μιλήσω, διότι είναι πολύ δύσκολες καταστάσεις και για εμένα αυτές που αντιμετωπίζουμε και δεν έχω δυστυχώς κάπου να απευθυνθώ, να "ξαλαφρώνω" και εγώ λίγο.

Σας ευχαριστώ
Μάνος

Τελικά μετά από τις επισκέψεις στον ψυχολόγο, επισκεφτήκαμε και κάποιον ψυχίατρο μετά από προτροπή του ψυχολόγου. Ο ψυχίατρος από τα λίγα που συζητήσαμε μας είπε ότι έχει ιδεοψυχαναγκαστική συμπεριφορά και μας έδωσε τα caprilon σαν θεραπεία 5mg το μεσημέρι και 5 το βράδυ.

Της φέρνουν λίγη υπνηλία, αλλά από την άλλη της έλειπε πολύ ύπνος. Κοιμόταν ελάχιστες ώρες κάθε μέρα. Οι σκέψεις παραμένουν, π.χ. αυτό που ζούμε είναι ένα ψέμα, γιατί μου είχες πει τότε αυτό, μήπως μας παρακολουθούν τα τηλέφωνα...., αλλά τώρα μπορούμε και τις συζητάμε και ψάχνουμε το πως, το τι και το γιατί, σε κάθε αρνητική σκέψη.

Θέλω να πιστεύω ότι μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση χωρίς την βοήθεια φαρμάκων, αλλά από την άλλη δεν είμαι σίγουρος, μήπως όντως τα χρειάζεται έστω για λίγο διάστημα. Της έχω υποσχεθεί ότι δεν θα αφήσω να πάθει τίποτα κακό και θέλω να τηρήσω τον λόγο μου.

Τι γνώμη έχετε για αυτά τα φάρμακα;

http://www.drugs.com/international/caprilon.html

αυτο σχετικα με το caprilon βρηκα αν κ δεν λεει πολλα, μπορεις να ψαξεις κι εσυ στο ιντερνετ για περισσοτερα αποτελεσματα, ειναι σαν το ζυπρεξα (αντιψυχωτικο) η δραστικη ουσια ειναι η ολανζαπινη.