ΒΟΗΘΕΙΑ..

Από που να ξεκινησω.. Ας τα παρουμε ενα ενα.. Ελπιζω να εχετε την υπομονη να το διαβασετε..
Ξεκινησα να μιλαω μεσα στον Ιουνιο μεσω ιντερνετ με μια κοπελα την οποια ηξερα παλια απ το σχολειο (την περναω 5 χρονια).. Δεν ειχαμε επαφες τοτε καθως ηταν απ τα μεγαλυτερα *******κια της περιοχης κι εγω δε γουσταρα..

Τον Ιουνιο ημουν αλλου εγω αλλου αυτη και τελικα βρεθηκαμε αρχες ιουλιου στον τοπο καταγωγης μας (δε θελω να λεω λεπτομερειες).. Ξεκινησαμε λοιπον κατι αφου το θελαμε και οι 2.. Αρχισαν ομως απο νωρις οι τσακωμοι.. Να διευκρινισω οτι απο την αρχη το ηξερα οτι τα πραγματα δε θα πηγαιναν καλα κι οτι στην ουσια επαιζα με τη φωτια αφου ηξερα το χαρακτηρα της.. Την ηθελα τοσο ομως που το εβαλα στην ακρη αυτο..
Νευριαζε με το παραμικρο! Απ τις 4-5 ωρες που ημασταν μαζι, σχεδον ολες τσακωνομασταν για ανουσια πραγματα..! Αυτη να νευριαζει και να μιλαει σα νταλικιερης κι εγω να προσπαθω να ειμαι ηρεμος για να μην της πηγαινω κοντρα.. Πραγματικα δε μπορω να περιγραψω τον τροπο που συμπεριφερεται.. Αρπαζεται με το παραμικρο σα να ψαχνει αφορμη. και σε ολα να κατηγορει εμενα (οτι εχει πχ κατι το υφος μου), ενω οταν της ελεγα εγω οτι θα μπορουσε να ειναι λιγο πιο ευγενικη, ελεγε καθε φορα ''αυτη ειμαι και σ οποιον αρεσω''.. Γενικως ειναι ατομο απ ο,τι ξερω, που γουσταρει να βρισκεται συνεχως στην κοντρα..
Τσακωνομασταν, περιμενα να κανει κατι και επειδη ηταν ψυχοφθορο για μενα ολο αυτο, τελικα εγω εκανα την κινηση.. Και ξανα παλι τα ιδια..Και ξανα και ξανα.. Τι εκανα κινησεις, τι την εγραφα μπας και τσιμπησει, τιποτα... Επαιρνα τηλεφωνα, εκανε σκηνες μπροστα σε αλλους, μου το εκλεινε στα μουτρα, μιλουσε αποτομα..
Ειτε μιλουσα ειτε οχι κατι της εφταιγε.. Γενικα κρυβει πολλα.. Δε μπορω να την ψυχολογησω.. Χθες καταφερα και μπηκα στο λογαριασμο της στο μσν και ειδα διαφορα (δε με τιμαει που το λεω, αλλα το παραδεχομαι) και φρικαρα.. Λες και ανακαλυψα την Αμερικη θα μου πειτε..

Εχω κουραστει απιστευτα.. Ειμαι ενα ερειπιο.. Δε θυμαμαι απο ποτε εχω να νιωσω ετσι.. Δεν τρωω, στη δουλεια μου ειμαι στον κοσμο μου..Πρωτη φορα μετα απο 3 χρονια ζητησα να παρω για λιγες ωρες αδεια.. Ειμαι συνεχως με ενα στομαχι χαλια.. Ειμαι ολη την ωρα με αγχολυτικα( ειχα περασει κριση πανικου πριν 2 χρονια κι ακομη παιρνω αντικαταθλιπτικα)..
Απ την αλλη δε μπορω να την αφησω.. Ολοι με βριζουν επειδη ξερουν ποια ειναι (και το χαρακτηρα της) κι επειδη ειμαι ωραιο παιδι δε μου αξιζει να χαλαω το καλοκαιρι γι αυτο το πραγμα.. Δεν ξερω γιατι εχω κολλησει.. Επειδη τη θελω; Επειδη παιζει μαζι μου;; Πως να το αντιμετωπισω;; Δεν ειναι ευκολο να πατησεις ενα κουμπακι και να τα διαγραψεις ολα.. Πρωτη φορα στη ζωη μου εφτασα σε σημειο να μπουν ακραιες σκεψεις στο μυαλο μου..

Το ξερω οτι το θεμα δεν ειναι η ιδια, αλλα η παρανοια που υπαρχει στο μυαλο μου σε αυτες τις περιπτωσεις.. Οτι δε θελω να παιζουν μαζι μου, οτι θελω να εχω τον ελεγχο, οτι δε θελω να με αφηνουν για να πηγαινουν με αλλον.. Και πραγματικα αυτη την κοπελα τη θελω τοσο που δεν αντεχω να τη σκεφτομαι με αλλον..
Το προβλημα ειναι στο μυαλο μου.. Ενω πηγαινω σε ψυχολογο χρονια, ειναι κατι που δεν εχω καταφερει να λυσω.. Τρελαινομαι καθε φορα, δεν εχω κολλητους, με την οικογενεια μου δεν τα παω καλα και δεν εχω τροπους να τα αντιμετωπιζω.. Κι αυτη τη φορα ειμαι στη χειροτερη φαση μου..

φανταζομαι οτι η σχεση διηρκησε λιγο δεν ανεφερες...εγω πιστευω οτι περισσοτερο χρειαζεσαι καποιαν επειδη νιωθεις μονος παρα αυτην..καλα τα ψυχολογικα προβληματα δεν λυνονται απαραιτητα..αλλα κ εσυ αφου ηξερες ειναι ωραιο τωρα μια γυναικα να βριζει?και αντρας εμενα μενοχλει...
δεν ξερω τι να σου πω το χω παθει κ εγω να κολλησω με ακαταλληλο ατομο οπως κ οι περισσοτεροι και να κλαιω τη μοιρα μου..νομιζω οτι το περασα αυτο το σταδιο, προσπαθησε να κανεις πραγματα που σου αρεσουν να ξεχαστεις και ανοιξε τα ματια για αλλα κοριτσια και αν θες μια ηρεμη σχεση κοιτα την ψυχη της κοπελας, την φυση της .

Εγω νομιζω οτι χρειαζεσαι φιλους και μια βελτιωση των σχεσων με την οικογενεια, τουλαχιστον για την ψυχικη σου ηρεμια, και για να μη στηριζεσαι σε ενα ατομο μονο. ΕΠισης ακου κι αυτο, οταν εχουμε ολο τον κοσμο εχουμε κατι το ατομο που μας ενδιαφερει, οταν αφηνουμε ολο τον υπολοιπο κοσμο για να εχουμε το ατομο που μας ενδιαφερει, τοτε το δεν το εχουμε ουτε αυτο.

απο αυτα που ηδη ειπες, νομιζω οτι το ξερεις κι ο ιδιος οτι εχεις κολλησει απο δικες σου ελλειψεις και προβληματα κι οχι επειδη περνας καλα, η επειδη την εκτιμας...
ε, η απαντηση ειναι, οτι ΑΥΤΑ πρεπει να λυσεις για να ηρεμησεις, πως να το κανουμε?
ειπες οτι βλεπεις ηδη ψυχοθεραπευτη. αυτος τι γνωμη εχει γι αυτη την ιστορια?

εχουμε το ιδιο προβλημα..κι εγω ημουν με εναν ανθρωπο που δεν με υπολογιζε καθολου..και με εκανε να νιωσω πολυ χαλια...σαν να το κανε επιτηδες.η δε μητερα μου τα χε χασει οταν τον ειδε και καταλαβε περι τινος προκειται..εμφανησιακα ηταν συμπαθητικο παιδι και κατα βαθος ..σκ....α..κι εγω ειμαι νορμαλ ατομο..δεν ξερω τι παθαινουμε.μαλλον δινουμε πολλα στην αρχη και φτιαχνουμε σεναρια στο μιυαλο μας οπως μας βολευει..ευχομαι τα καλυτερα και σε σενα και ηρεμια..ολα καλα θα πανε..το λεω για να το πιστεψω κι εγω..

Παιδια εχετε δικιο οτι απο δικες μου ελλειψεις προσπαθω να στηριζομαι σε ατομα που δεν αξιζουν.. Το γνωριζω αυτο..
Εν τω μεταξυ οσο περναει η ωρα τρελαινομαι.. Την παιρνω τωρα στη δουλεια της τηλ να μου πει τι ωρα θα βρεθουμε μετα για να μιλησουμε και μου λεει ''καλα μαλακας εισαι; τι με παιρνεις'';;;

Δε μπορειτε να φανταστειτε πως ειμαι.. Το κεφαλι μου νιωθω οτι ειναι ετοιμο να εκραγει.. Φοβαμαι οτι θα κανω κατι κακο

DonJuan ακουσε με, εσυ εισαι μια χαρα με τον εαυτο σου. Συγκεντρωσου σε εσενα. Εσυ αισθανεσαι καλα. Φαντασου εναν κυκλο, που εισαι εσυ, το συναισθημα σου. Δεν αισθανεσαι καλα οταν επιτρεπεις να σου γεμισει το συναισθημα και να στο καθορισει καποιος αλλος. Διωξε τους αλλους και γεμισε το με εσενα. Συγκεντρωσου σε εσενα. Εσυ εισαι μια χαρα. Κανε αυτο για αρχη

Σ' ευχαριστω.. Σαφως και το ξερω οτι ειμαι καλα.. Βρισκομαι σε αδιεξοδο ομως σε τετοιες καταστασεις.. Εχω τοσο θυμο και δεν ξερω τι να κανω.. Επισης κανω τη μαλακια να το κραταω μεσα μου και να μην ξεσπαω για να μην τη χασω (τι να χασω δηλαδη)..

Βρεθηκαμε χθες το βραδυ για να μιλησουμε.. Της ειπα τι νιωθω.. Μου ειπε οτι την κουραζω πολυ κι οτι δε θελει ουτε να με βλεπει.. Στο τελος ηθελε να φυγει, της ζητησα να καθησει αλλο ενα λεπτο τσαντιστηκε κι αρχισε να τρεχει. Δεν ηθελε ουτε να την ακουμπαω. Ηταν η πρωτη φορα που ετρεξα πισω απο γυναικα.. Στο τελος την αφησα αφου εβαλε τις φωνες.. Μετα απο λιγο της εστειλα 2 μηνυματα.. Οτι τη θελω, οτι θα αλλαξουν τα πραγματα και να μου εχει εμπιστοσυνη.. Με εγραψε.. Την πηρα σημερα το πρωι και μου το εκλεισε στα μουτρα..

Τι να κανω;; Δεν εχω ξαναβρεθει σε τετοια θεση.. Πως γινεται να τα ξεχασω ολα; Τρελαινομαι.. Δεν ξερω πως να το χειριστω..

Καμια απαντηση ρε παιδια;;