Γιατί μένουμε σε τελειωμένες καταστάσεις;;;
Γεια σας!Είμαι νέο μέλος και θα ήθελα να μοιραστώ το πρόβλημά μου μαζί σας αν κ ίσως να μη φαίνεται κάτι σοβαρό η σημαντικό.Ωστόσο πιστεύω οτι αγγίζει θέματα ψυχολογίας και ίσως έχει συμβεί σε κάποιους από εσάς.Καταρχήν να σας πω λίγα λόγια για μένα.Είμαι γενικά ντροπαλό κ σχετικά κλειστό άτομο αλλά έχω κάποιες παρέες-φίλες που εκτιμούν κ καταλαβαίνουν το χιούμορ μου κ θέλουν να ειναι μαζι μου..περνάμε καλά.Μένω σ'ενα μέρος επαρχιακό κ δουλεύω εκει.Το Νοέμβρη γνώρισα ένα παιδί έξω σε μπαρ της περιοχής.Εξ αρχης μου φαινόταν πολύ πιο ανοιχτος και απελευθερωμένος απο μενα.Αυτός με διεκδικουσε εντονα κι απροκάλυπτα μπροστα στη παρέα μου χωρις να ξερει κανεναν στεκόταν διπλα μας με το ποτο του κι απλα με κοιτουσε με πλησιασε ανταλλάξαμε κινητα βγηκαμε καποιες φορες και αρχισαμε να κοιμομαστε μαζι.Απ'την αρχη ημουν καχύποπτη αλλα καθώς ημουν και καιρο μονη μου ειπα να το ρισκαρω.Αυτο κράτησε ενα μηνα.Μετα η συμπεριφορα του αρχιζε ν αλλαζει.Τη μια δεν ηθελε να μιλαμε συχνα στο τηλ και την αλλη μου κανε παραπονα οτι τον ξεχναω.Οταν τον ρωτησα αν θα τα ξαναπουμε μου ειπε οτι γενικα με θεωρει καλη κοπελα αλλά οτι ειναι πιεσμενος αυτο το καιρο κι οτι εμενα δεν ηθελε να με βλεπει σα μια πιεση που τν αγχωνει γι αυτο ειπε να ξεκινησει μαζι μου κατι "χαλαρό"χωρις πολλεσ δεσμευσεις...αλλα δεν εφερε αντιρρηση στο να τα ξαναπουμε απλα ρωτησε"ναι αμε γιατι δε θες"Κι αναρωτιεμαι προς τι τα παραπονα που μιλαγες στο τηλ..τρεχει κατι μ αυτον που μιλησες εξω...η δε με πηρες τηλ...αν θελεις κατι χαλαρο???Να Κσημειωσω οτι γενικα δουλευε χρονια σε μπαρ κτλ κ γενικα ειναι πολυ πιο εμπειρος απο μενα.Κι εγω ειμαι γνωστη στη περιοχη λογω επαγγελματος αλλα δεν εχω σχεση με τη νυχτα.Τελος παντων του ειπα οτι τον καταλαβαινω κ οκ τα λεμε.Ολα αυτα μεσω facebook.Το θεμα ειναι οτι ζουμε στο ιδιο μερος κ τον βλέπω εξω συχνα.Κοιταζει εντονα χωρις να εχει δισταγμους κ μ εχει πλησιασει καποιες φορες φιλικα κ καποιες για να κανει κοπλιμεντα η να προσπαθησει με ερωτησεις να καταλάβει αν χαρηκα που τν ειδα η οχι.του μιλαω φιλικα γενικα όμως όταν παει στο πιο πονηρο γινομαι πιο ψυχρη.Ωστοσο μεσα μου ακομα τον σκεφτομαι μετα απο τοσους μηνες....!Κι αυτο το χω με ολους τους πρωην (που δεν ηταν κ πολλοι ...)Το πρόβλημά μου λοιπόν ειναι κυρίως πως να τον αντιμετωπίζω απο δω και περα γιατι θα βρισκομαστε εξω και δευτερον πως να μη μένω σε καταστασεις που ειναι προφανες οτι εχουν τελειωσει.Ελπίζω σε μια κατατοπιστικη κι ενθαρρυντικη απάντηση-συμβουλή!!ευχαριστώ
