Όλα είναι πολύ έντονα- υπάρχει λύση?

Καλημέρα σε όλους:)
Θέλω παιδιά κάτι να σας ρωτήσω. Έχω ιστορικό πολλών χρόνων (25 περίπου) πανικών και φοβιών και γενικά ψυχοσωματικών διαταραχών. Δεν είναι αυτό που με απασχολεί εδώ όμως. Τους πανικούς τους έχω κατά κράτος νικήσει (άντε να έρχεται κανένας μια φορά το δίμηνο και αυτός ψόφιος- όχι όπως παλιά).Τις φοβίες μου επίσης τις έχω εξαφανίσει ή κοντρολάρει.Με στενοχωρεί όμως το γεγονός πως ό,τι μου συμβαίνει το βιώνω πάρα πολύ έντονα. Ξέρω πως κάνω λάθος, ξέρω πως είναι μα..ακία , αλλά παρόλα αυτά δε μπορώ να το αποβάλλω.Και δε μιλάω μόνο για προβλήματα στη δουλειά, στη σχέση ή στην οικογένεια. Ένα "μπου" να μου κάνει καποιος από πίσω για αστειάκι (να τρομάξω), μπορεί να τσιτώσουν τόσο τα νεύρα μου που να ζορίζομαι να κοιμηθώ το βράδυ. Ένα καβγά για το τίποτα να κάνω με τον άντρα μου, το ίδιο. Θα χουμε συμφιλιωθεί ως το βράδυ, θα είμαστε μια χαρά αγαπημένοι, αλλά το στρες δε περνάει εύκολα. Υπάρχει λύση?? Πιο χοντρόπετση βρε παιδί μου, πιο αναίσθητη, μπορώ να γίνω?? Μήπως τελικά το θέμα μου δεν είναι ψυχολογικό αλλά οργανικό?(πολλές κατεχολαμίνες πχ). Υπάρχει τέτοια περίπτωση?
Κάποιος γιατρός πριν χρόνια μου χε πει πως μπορεί το νευρικό μου σύστημα- συμπαθητικό ή παρασυμπαθητικό, δε θυμάμαι- λειτουργεί πιο δυναμικά από το άλλο. Αυτό μπορεί να έχει βάση?

Ίσως δεν το τοποθέτησα στην κατάλληλη ενότητα,ίσως η ερώτηση είναι μαμακία ή αδιάφορη για πολλούς αλλά και πάλι.... δεν υπάρχει κανένας να μου απαντήσει?
Am i invisible???

Τίνα

Τίνα, είχα διαβάσει το post σου και , για να πω την αλήθεια, περίμενα να δω τι θα σου έγραφαν, γιατί εγώ δεν ήξερα τι να σου γράψω!

Το μόνο που καταλαβαίνω είναι πως τα νεύρα σου είναι κάπως ευαίσθητα, γι\' αυτό και το όλο θέμα. Παρόμοια \"προβλήματα\" είχα κι εγώ αλλά τα αποδίδω σε ιδιαίτερα αγχώδεις περιόδους της ζωής μου.

Όταν ηρεμούσα, υποχωρούσαν κι αυτά...

(Ξέρω πως δε λέω τίποτα το φοβερό, απλά σου γράφω για να μη νομίζεις οτι είσαι invisible. :) Σίγουρα δεν είσαι. )

Μοιάζει να βιώνεις ψυχολογική ένταση και δεν ξέρω πως να στο περιγράψω ακριβώς, γιατί πρόκειται για αδόκιμο όρο.
Είναι λίγο διαφορετικό από το άγχος, κάτι σαν εσωτερική αναστάτωση.
Μερικές (ή πολλές, δε ξέρω) ψυχοθεραπευτικές συνεδρίες θα σε βοηθήσουν.

ΥΓ. Το να βιώνεις τα συναισθήματα σου έντονα, έχει και μια πολύ θετική πλευρά που πολλοί άνθρωποι που γενικά εμφανίζουν \"ρηχό\" συναισθημα θα σε ζήλευαν.
Αλλά μάλλον εσύ δεν αναφέρεσαι σε αυτή την πλευρά. Αναφέρεσαι σε συγκεκριμένα συναισθήματα (άγχος, θυμό)

Σας ευχαριστώ και τους 2 που μπήκατε στον κόπο να απαντήσετε στο ποστ μου :)
Αγγέλικα, ήθελα να σου γράψω και νωρίτερα , να σ ευχαριστήσω για την υποστήριξη και την ανταπόκρισή σου, αλλά λόγω δουλειάς και υποχρεώσεων, άργησα και μετά (ντρέπομαι!!) το ξέχασα.
Dodoni, έχω κάνει ακετές ψυχοθεραπευτικές συνεδρίες για τη διαχείριση του πανικού. Το πρόβλημα των έντονων συναισθημάτων και αντιδράσεων το χω από μικρό παιδί, τουλάχιστον απο την εφηβεία και μετά (12-13 χρονών). Όχι μόνο για τα δυσάρεστα, μα και για τα ευχάριστα. Π.χ. αγοράζω μια ακριβή τσάντα που χω βάλει στο μάτι καιρό.... από τη χαρά μου μπορεί να μη μπορεσω να κοιμηθώ το βράδυ!!!
Δε λέω, υπάρχει θετική πλευρά σε αυτό, αλλά είναι κουραστικό. Επιπλέον έχει αρχίσει να μου δημιουργεί και οργανικά προβλήματα.(νεύρωση στομάχου και νευρική υπέρταση). Ελάφράς μορφής μεν, αλλά δεν δικαιολογείται (η υπέρταση εννοώ). Η διατροφή μου είναι άκρως υγιεινή, οι αιματολογικές μου εξετάσεις δείχνουν επίπεδα χοληστερόλης και τριγλυκεριδίων πολύ χαμηλά, παρόλα αυτά μου ανεβαίνει η πίεση πολύ εύκολα. Το διαπίστωσα αυτό τυχαία το τελευταίο δίμηνο. Είμαι και 41 χρονών.
Αναρωτιέμαι λοιπόν μήπως άδικα προσπαθώ, μήπως το θέμα είναι χημεία, είναι υπερλειτουργία νευρικού ή ενδοκρινικού συστήματος. Αναρωτιέμαι..... Έχεις καμμιά ιδέα???
Σ ευχαριστώ Δοδώνη για την απάντηση που μου έδωσες και, προκαταβολικά, για αυτή που θα μου δώσεις :)
Να είσαι καλα :)
Φιλικά, Τίνα

Tινα μου νομιζω πως βιωνω κάτι ανάλογο. Η νευρολόγος στην οποια πήγα πριν μια εβδομάδα μου ειπα \" δεν αντέχεις δηλ ουτε το ευχάριστο στρες\". Έβαλε σε μια φράση όλο αυτό που νιωθω. δηλαδή οποιαδήποτε συγκίνηση τις πιο πολλές φορες με καταλαμβάνει έντονα. ¨Οταν ανακοινώθηκαν οι βαθμοί μου στα τελευταια μαθηματα της σχολής, ήταν τόσο καλοί που πάγωσα και με έπιασε τρέμουλο....όταν ενθουσιαζομαι παγώνω, μπορει να εχω εντονη ταχυκαρδια, να τραυλισω....οταν πορώνομαι και χορευω στα κλαμπ νιώθω τοση χαρα και ενθουσιασμό που συσπάται το πρόσωπό μου και αναγκάζομαι να ακινητοποιηθώ και να ηρεμήσω λιγο, να κατέβω δηλ σε πιο ουδετερα επιπεδα συγκινήσεων. Γερασα πριν την ώρα μου να παρει? Η νευρολ. μου έδωσε καποιες εξετάσεις για να δουμε λεέι να εχω καποια άτυπη διαταραχη. Αλλιώς μου χρειαζεται πολλή ηρεμία.. Είμαι σε αναμονή.
Το έντονο συναίσθημα μου προκαλέι πολλά σωματικά ενοχλήματα, σε εσενα απο οτι καταλαβα έχει άλλη διασταση. Πως το αντιμετωπιζεις τόσα χρόνια?
φιλια πολλά

Ξαναγυρίζω σε αυτό το θέμα που δεν έπαψε να με απασχολεί καιρό. Αρχίζω να φοβάμαι για τον εαυτό μου- ότι δε θα μπορέσω να ανταπεξέλθω στις απαιτήσεις της ζωής. Νοιώθω ακριβώς αυτό που λέγει η weird... δεν αντέχω ούτε το ευχάριστο στρες!! Προχτές, παρακολουθώντας αθλητικούς αγώνες του γιού μου, αγχώθηκα τόσο, που πάγωσα ολόκληρη, έτρεμα και πήρα 2 αγχολυτικά μαζεμένα, για να μη με καταλάβει το γιαβρί μου και του χαλάσω τη χαρά.
Βεβαίως έχω και σωματικά ενοχλήματα, ζάλη, ταχυκαρδίες, πόνους και φοβερή παγωμάρα και ρίγος.

Σκέφτομαι να επισκεφτώ ψυχίατρο, ξανά. Δεν έχω πια ιδιαίτερο πρόβλημα με τους πανικούς, αλλά μήπως όλα διαφορετικές όψεις του ίδιου νομίσματος δεν είναι???

Θέλω ένα χάπι που να επιπεδώσει συγκινήσεις και αντιδράσεις. Θέλω αταραξία. Κι ας είναι και τεχνητή.

btw weird τελικά οι εξετάσεις σου τι έδειξαν???

Θεσσαλονίκη ξέρει κανείς κάποιον ψυχίατρο καλο? γιατί έχω πικρή εμπειρία απο μπαγλαμάδες - συγνώμη για την έκφραση!! Όποιος γνωρίζει ας μου στείλει u2u, please.
Φιλιά,
Τίνα

Απο ότι φαίνεται σε ενοχλέι το οτιδηποτε έντονο..Πιστευω θα σε ενοχλεί και η δυνατή μουσική το δυνατό φως ,ο πολυς κόσμος κτλ..Κάνω λάθος;

Ο πολύς κόσμος , όχι ιδιαίτερα. Το δυνατό φως δε με χαλάει-δυνατό, όχι ανακριτικό!!-

Ήμουν φαν της δυνατής μουσικής αλλά όχι πια. Αυτή, ναι, με ενοχλεί.

Τα δυνατά συναισθήματα δεν μπορώ να κουμαντάρω. Και το πρόβλημα είναι ότι κάθε χαζή μικρή χαρά ή λύπη, αγωνία ή προσμονή, γίνεται αντιληπτή απο το νευρικό μου σύστημα σαν κορυφαίο, φοβερό ή τραγικό γεγονός. Μ εξουθενώνει!!!

Tινα φυσικα οι γονεις που εχουμε διαταραχες κ παιδια ειναι πολυ λογικο να πιστευουμε οτι δεν μπορουμε να ανταπεξελθουμε στο ρολο μας σα γονεις...Απο κει κ περα επειδη κι εγω τα βιωνω ολα στο κοκκινο δεν μπορω να σου πω κατι....αλλα δεν εισαι η μονη που νιωθεις ο,τι νιωθεις...ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ!!!!!!!!!!Υ� �ΕΡΑΝΘΡΩΠΗ ΙΣΩΣ ΑΛΛΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ!!

Το προσπαθώ, interappted....έχω διαβάσει και τη δικιά σου ιστορία, δύσκολη κατάσταση, επίπονη.
Επειδή απ ότι κατάλαβα είσαι θεσσαλονικιά, στείλε μου u2u αν έχεις κάποιον ψυχίατρο να μου συστήσεις. Αποφάσισα να το ξαναψάξω το θέμα της διαταραχής μου, παρότι είναι σε σχετική ύφεση,φοβάμαι πως αν μου συμβεί κάτι πραγματικά τραγικό θα κλατάρω. Πρέπει τώρα που όλα βαίνουν καλώς, να οργανωθώ.

οκ σου στελνω 2 γιατρους κ κρινε

Quote:

---

Originally posted by weird
Tινα μου νομιζω πως βιωνω κάτι ανάλογο. Η νευρολόγος στην οποια πήγα πριν μια εβδομάδα μου ειπα \" δεν αντέχεις δηλ ουτε το ευχάριστο στρες\". Έβαλε σε μια φράση όλο αυτό που νιωθω. δηλαδή οποιαδήποτε συγκίνηση τις πιο πολλές φορες με καταλαμβάνει έντονα. ¨Οταν ανακοινώθηκαν οι βαθμοί μου στα τελευταια μαθηματα της σχολής, ήταν τόσο καλοί που πάγωσα και με έπιασε τρέμουλο....όταν ενθουσιαζομαι παγώνω, μπορει να εχω εντονη ταχυκαρδια, να τραυλισω....οταν πορώνομαι και χορευω στα κλαμπ νιώθω τοση χαρα και ενθουσιασμό που συσπάται το πρόσωπό μου και αναγκάζομαι να ακινητοποιηθώ και να ηρεμήσω λιγο, να κατέβω δηλ σε πιο ουδετερα επιπεδα συγκινήσεων. Γερασα πριν την ώρα μου να παρει? Η νευρολ. μου έδωσε καποιες εξετάσεις για να δουμε λεέι να εχω καποια άτυπη διαταραχη. Αλλιώς μου χρειαζεται πολλή ηρεμία.. Είμαι σε αναμονή.
Το έντονο συναίσθημα μου προκαλέι πολλά σωματικά ενοχλήματα, σε εσενα απο οτι καταλαβα έχει άλλη διασταση. Πως το αντιμετωπιζεις τόσα χρόνια?
φιλια πολλά

---

Weird μου τελικα τι εδειξαν οι εξετασεισ??

ΟΥΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦ........Επαναφέρω αυτό το νήμα, γιατί είναι το δικό μου νήμα και θέλω να γράφω εδώ όταν είμαι ζορισμένη κι αγχωμένη. Έχω ανθρώπους γύρω μου που με νοιάζονται και μ αγαπάνε, αλλά ρε γμτ θέλω να μιλώ και σε σας τους ομοιοπαθείς.... αν δεν εχεις περάσει ο ίδιος κανα λούκι ψυχολογικό... ΔΕΝ καταλαβαίνεις!!

anyway .... γιατί αφήνω χαρούμενα γεγονότα να γυρνάνε σε άγχος??? γιατί όλα καταλήγουν στο πώς με βαθμολογούν και με κατατάσσουν οι άλλοι? γιατί πρέπει να είναι όλα μαόλα τέλεια για να είμαι και γω ήσυχη?? (που βέβαια ποτέ δε γίνεται). Τι κολλήματα τρώει το μυαλό μου στα πιο ανούσια πράγματα??? πχ κάποια αναποδιά στην οργάνωση της γιορτής μου, την άλλη βδομάδα. Το σκέφτομαι, το βλέπω, πλάθω σενάρια για το τι θα γίνει και όλα θα χαλάσουν.

Όταν ήμουν πιτσιρίκα, έτρωγα απίστευτα κολλήματα με τους εκάστοτε γκόμενους. πχ μου λέει ο ένας, τρελός έρως μου, τι απαλά που είναι τα πόδια σου, φρεσκοαποτριχωμένα. Τα πήρα στο κρανίο. Καβγάς , φωνές, γιατί δηλαδη, τις άλλες φορές ήμουνα χάλια ρε μλκ? Ο έρμος καλή κουβέντα πήγε να πει και βγήκε ξινή. Ακόμα τη θυμάμαι τη σύγχιση και το άγχος απο κεί και πέρα μη τυχόν και τα πόδια μου είναι αρκουδίσια. Παράνοια...

Ναι, οκ τα ξεπέρασα εν μέρει. Σε μεγάλο ποσοστό.

Μου συμβαίνει και το εξής. Κάνει τετραπλό μπαιπας πέρσι ο μπαμπάς μου, που τον αγαπώ ε, και η αγωνία μου είναι φυσιολογική, μη σου πω πως εγώ στηρίζω τη μάνα μου. Η οργάνωση της γιορτής μου τώρα με αγχώνει περισσότερο!! Είμαι γαιδούρα, τελείωσε!!

ΟΥΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦ. Με πιάνει και μένα καμμιά φορά η μλκία μου

όταν πρωτοέγραψα εδώ μέσα, χαλάστηκα. Δεν ήθελα. Θυμόμουν τα παλιά, τους ασταμάτητους πανικους, τις φοβίες, τις αυπνίες, τα 39 κιλά, τις τρεμούλες, το άγχος, τους εμετούς, το ποτό, τα χάλια μου γενικώς. Έκανα μακρύ δρόμο για να φτάσω εδώ που είμαι. Τώρα όμως, χαίρομαι. Απελευθερώνομαι που μπορώ να μιλήσω και σε άλλους γι αυτά. Και με καταλαβαίνουν.Δεν ήξερα ότι υπήρχε τόσος κόσμος με πανικό. Νόμιζα πως ήμουν εγώ και πέντε άλλοι τα σούργελα του πλανήτη.

Τα είπα και ξαλάφρωσα. Και ας νοιώθω γελοία, με γελοία προβλήματα. Δε βαριε. Στο κάτω-κάτω ποιος με ξέρει εδώ με΄σα ε?? λολ Ας χαλάσω την εικόνα μου, αφού στη real life τη φροντίζω τόσο.

Quote:

---

Originally posted by Τίνα
Μου συμβαίνει και το εξής. Κάνει τετραπλό μπαιπας πέρσι ο μπαμπάς μου, που τον αγαπώ ε, και η αγωνία μου είναι φυσιολογική, μη σου πω πως εγώ στηρίζω τη μάνα μου. Η οργάνωση της γιορτής μου τώρα με αγχώνει περισσότερο!! Είμαι γαιδούρα, τελείωσε!!

ΟΥΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦ. Με πιάνει και μένα καμμιά φορά η μλκία μου

---

Γεία σου Τίνα,
Μπορεί να φαίνεται παράδοξο,όμως πιστεύω ότι όσο δύσκολα και αν περνάει κάποιος με τα προβλήματα που αναφέρεις όταν έρχονται τα ΑΛΗΘΙΝΑ ΖΟΡΙΑ, τότε τα ΑΛΗΘΙΝΑ ΖΟΡΙΑ μπαίνουν σε πρώτο πλάνο. Τότε με κάποιο τρόπο ξεχνάς τα δικά σου προβλήματα, τα βάζεις σε δεύτερο πλάνο, και δίνεις τον καλύτερο ευατό σου σε αυτούς που σε χρειάζονται.
Δεν είναι γαιδουριά σου που αγχώνεσαι τώρα για \"ψύλου πήδημα\". Τώρα το άγχος σου βγαίνει παλι μπροστά και διεκδικεί να σου πάρει τον έλεγχο. Αλλά από ότι κατάλαβα το άγχος δεν έχει πλέον καμία ελπίδα με σένα. Άντε ίσα ίσα να σε ενοχλεί και να σε τσιγκλάει που και που