Φίλος με καρκίνο...

Σήμερα έμαθα από τον αδερφό μου ότι ένας κοινός καλός μας φίλος διεγνώσθη με καρκίνο (κακοήθη). Πριν από δέκα μέρες είχα επικοινωνήσει μαζί του, όταν είχε εισαχθεί στην κλινική για τη χειρουργική επέμβαση. Ακούγονταν ευδιάθετος, σχετικά ήρεμος, μιας και οι γιατροί τον είχαν διαβεβαιώσει ότι πρόκειται για καλοήθεια. Πριν από δύο μέρες πήρε τα αποτελέσματα της βιοψίας.
Θέλω να τον βοηθήσω ψυχολογικά. Πέρα από την αμηχανία μου (γενικότερα σε τέτοιου είδους καταστάσεις), φοβάμαι ότι η θλίψη μου θα είναι εμφανής και δεν το θέλω. Πρώτα απ' όλα θέλω να του μιλήσω τηλεφωνικά (μένει σε διαφορετική πόλη από εμένα). Σε σύντομο χρονικό διάστημα θα τον δω και από κοντά. Βασικά δεν θέλω να τον προσεγγίσω λέγοντας του "δεν συμβαίνει τίποτα" κ.λπ. αλλά από την άλλη ούτε με διάθεση που θα δείχνει ότι συμβαίνει κάτι πολύ σοβαρό (άλλωστε έχει "μάχη" μπροστά του και ποτέ δεν μπορεί να ξέρει κανείς την κατάληξη). Αν κάποιος έχει παρόμοιες εμπειρίες από το οικογενειακό ή φιλικό του περιβάλλον, θα με βοηθούσε να σας "ακούσω"...

Εχω χασει φιλη στα 43 της απο καρκινο.... Την ειχα γνωρισει ομως ακριβως μετα την διαγνωση κ την επεμβαση... Πιστευω οτι πρεπει να εισαι διπλα στον φιλο σου στηριζοντας τον χωρις ομως να φανει οτι τον λυπασαι..αντιθετα να προσπαθεις να τον κανεις να βλεπει οτι ολα θα πανε καλα κ να μην σταματησει τον αγωνα....Να μην το βαλει κατω..Ευχομ αι τα καλυτερα για τον φιλο σου...

Νομίζω ότι το "κουράγιο και θα είμαι δίπλα σου" αρκεί. Εφόσον ξέρει την κατάστασή του δεν έχει νόημα να του χαιδέψεις τα αυτιά. Μείνε δίπλα του όσο μπορείς. Και στο βαθμό που σας βγαίνει η αγκαλιά είναι καλή.

Φιλε μου αυτο που πρεπει να κανεις εσυ και ολος ο στενος κυκλος του φιλου σου ειναι να μην τον αφησετε να αποδυναμωθει, να τον στειριζεται και οχι να τον λυπαστε ....Θελει δυνατο χαρακτηρα για μια τετοια κατασταση στο λεω απο εμπειρια . Εχασα το πατερα μου απο καρκινο, τον πολεμουσε σχεδον 4 χρονια.

Πρώτα απ' όλα παιδιά σας ευχαριστώ που απαντήσατε...
Είμαι σαστισμένος από την εξέλιξη. Όταν έκανε την επέμβαση δεν περνούσε καν από το μυαλό μου ότι πρόκειται για κάτι το σοβαρό.
Ακούγεται ψύχραιμος... Μιλά σαν όλο αυτό να αφορά κάποιον άλλο... Δεν ξέρω... ίσως να προσπαθεί να "προστατευθεί" με αυτόν τον τρόπο...
Αποφάσισα να τον επισκεφτώ σύντομα. Καλύτερα να τα πούμε από κοντά, πιο άμεσα...

Τον Ιανουάριο, ένας πολύ καλός μου φίλος από το 1993, μου είπε ότι πάσχει από καρκίνο. Έχασα τον κόσμο κάτω από τα πόδια μου! Το καλό στην περίπτωσή του, είναι πως ήταν και εξακολουθεί να είναι ψύχραιμος και δυνατός, παρ’ ότι η περίπτωσή του είναι από τις ιδιαίτερα δύσκολες και τα ποσοστά σωτηρίας ελάχιστα. Επειδή το 2007 είχα χάσει άλλο ένα φίλο από την ίδια αρρώστια, έχω να σου πω ότι το πώς θα το χειριστείς, έχει να κάνει με το πώς το χειρίζεται και ο ίδιος ο φίλος σου.
Σίγουρα δεν είναι καλό να καταλάβει ότι βρίσκεσαι σε βαθιά θλίψη, γιατί αυτό κατά μία έννοια , είναι σαν να μην πιστεύεις ότι θα σωθεί. Από την άλλη, ακόμα και ο ίδιος ξέρει ότι είναι λογικό να στεναχωριέσαι για αυτό που του συμβαίνει.
Τα πράγματα δεν είναι και τόσο τραγικά στο θέμα του χειρισμού. Όταν φτάσεις εκεί, το ένστικτο θα σε οδηγήσει να κάνεις το σωστό. Θα βρεις την δύναμη που τώρα δεν φαντάζεσαι ότι έχεις.