Βοήθεια για ένα περίεργο πρόβλημα
Γεια σας. Χαίρομαι που σας γράφω με την ελπίδα ότι μπορείτε να με βοηθήσετε. Δεν ξέρω που αλλού να βάλω αυτό το θέμα γι αυτό το έβαλα στα γενικά.
Λοιπόν το πρόβλημά μου είναι ότι έχω μια κοπέλα η οποία λέει ότι με αγαπάει πάρα πολύ. Σαν φίλοι κάνουμε πάρα πολύ καλή παρέα και χαιρόμαστε να είμαστε μαζί. Αλλά όταν το γυρνάμε στην ερωτική σχέση δεν ξέρω κάτι με πιάνει και αισθάνομαι εξουθενωμένος. Δεν ειναι και καμιά θεά από ομορφιά αλλά είναι γλυκιά κοπελίτσα και μου αρέσει αρκετά. Τα έχουμε φτιαξει και τα έχουμε ξαναχαλάσει 3 φορές.
Πολλές φορές αισθάνομαι υποκριτής μαζί της, ότι την κοροιδεύω ενώ άλλες φοβάμαι να μην τη χάσω επειδή με αγαπάει τόσο πολύ. Το κυριότερο πράγμα για το οποίο τα χάλασα μαζί της τρεις φορές είναι αυτή η εξουθένωση που αισθάνομαι. Αισθάνομαι ότι αδειάζω συνέχεια όταν είμαι μαζί της με πιάνει κατάπτωση ψυχική και επίσης αισθάνομαι ότι εξαχρειώνομαι χάνω τον εαυτό μου και τον προσανατολισμό μου στη ζωή.
Όταν είμαστε στο φιλικό δεν συμβαίνει τίποτα από όλα αυτά. Αλλά μόνο και στη σκέψη ότι είμαστε μαζί εξουθενώνομαι.
Δεν ξέρω ένα μέρος του εαυτού μου τη θέλει ενώ ένα άλλο δεν τη θέλει καθόλου; Μήπως επειδή προσπαθώ να την αγαπήσω; Το ανώτερο που έχει κρατήσει η σχέση μας σε αυτές τις 3 φορές που τα φτιάξαμε είναι 1 βδομάδα. Μετά από εκεί αισθάνομαι εξαντλημένος και κακόκεφος. Περνάει λίγος καιρός μαζεύω δυνάμεις, ανασυγκροτούμαι και αισθάνομαι δυνατός, λέω τώρα και να μου συμβεί θα προσπαθήσω να το ξεπεράσω αλλά συμβαίνουν παλι τα ίδια και κάνω πίσω. Δεν ξέρω σκάβω μέσα μου να βρω αγάπη να της δώσω ενώ ταυτόχρονα δεν μπορώ να δεχτώ την αγάπη που μου δίνει αυτή και έτσι είμαι σε μια φάση μόνο δοσίματος; Γι' αυτό και αδειάζω συνέχεια;
Αυτή η εξουθένωση μου έχει ξανασυμβεί πριν αρκετά χρόνια στα φοιτητικά μου χρόνια με μια κοπέλα η οποία δεν μου άρεσε καθόλου και καθόμουν μαζί της μόνο για το σεξ. Αισθανόμουν εξουθενωμένος και σκεφτόμουν μεταφυσικά πράγματα περί αυτού του γεγονότος. Μετα από εκείνη τη σχέση δεν ξαναέκανα άλλη ως τώρα που έχω αυτή τη σχέση.
Και με εκείνη την κοπέλα στα φοιτητικά μου χρόνια κάναμε καλή παρέα και κακώς το γυρίσαμε στο ερωτικό ήξερα ότι την κοροιδεύω και παρόλα αυτά καθόμουν μαζί της.
Αλλά η τωρινή μου αρέσει δεν μπορώ να πω ότι δεν μου αρέσει. Απλώς μερικές φορές σκέφτομαι ότι θα μπορούσα να βρω κάτι καλύτερο για μένα, μια πιο δυναμική ίσως, πιο όμορφη.
Θέλω να της δώσω τοσα πολλά επειδή λέει ότι με αγαπάει πολύ αλλά πολλές φορές αισθάνομαι υποκριτής. Παράλληλα σκεφτόμουν μια άλλη κοπέλα που είναι κοινή μας φίλη και πραγματικά με πιάνει χαρα όταν σκέφτομαι να είμαι μαζι με εκείνη αλλά έτσι πως έγιναν τα πράγματα δεν καθησε μαζί της (λίγο δικός μου εγωισμός λίγο δικός της).
Δεν θέλω να την πληγώνω άλλο με το να της τα χαλάω συνέχεια. Είμαι από τους τύπους που τα θέλουν όλα δικά τους, μου λείπει η αυτοεκτίμηση και καταλάβαίνω ότι κυνηγάω την επιβεβαίωση. Ίσως γι αυτό θέλω και εκείνη την κοινή μας φίλη επειδή πιστεύω ότι είναι πανέξυπνη όμορφη και υψηλής ηθικής κάτι που με κάνει να αισθάνομαι ασφάλεια σαν να είναι οδηγός μου στη ζωή.
Ίσως τα έγραψα λίγο μπερδεμένα δεν ξέρω.
Παρακαλώ όσοι μπορείτε βοηθείστε για το τι μπορεί να είναι αυτό και όσοι θέλετε απλά να πείτε κάτι μια ιδέα έστω και ένα διάλογο να το πείτε.
