Φόβος ότι τίποτα δεν θα γίνει όπως πρώτα...
Δεν ξέρω αν το συγκεκριμένο thead τελικά έχει σχέση με τη συγκεκριμένη κατηγορία ή ακριβώς το αντίθετο...
Πάω καλύτερα γενικά, θέλω να πιστεύω ότι η θεραπεία έχει αρχίσει να φέρνει αποτελέσματα, είμαι πιο αισιόδοξη και έχω αρχίσει να σκέφτομαι το μέλλον μου.
Το μόνο πρόβλημα είναι πως πια έχω πεισθεί πώς δεν θα κάνω ξανά σχέση. Δε μου έχω εμπιστοσύνη και φοβάμαι. Σκέφτομαι πράγματα σχετικά με σπουδές, δουλειά, αγορές και τα σχετικά... αλλά δε μπορώ να διανοηθώ σχέση.
Ο γιατρός μου μου λέει να μη φοβάμαι και πως όποτε χρειαστώ τη βοήθειά του θα είναι εκεί, αλλά εγώ σκέφτομαι πως κατά κάποιον τρόπο \"θα αποτελώ την τιμωρία κάποιου\" και δεν θα το ήθελα αυτό...
Όταν θα είμαι καλά, όλα θα είναι υπέροχα, αλλά αν ... με ξαναπιάσει; Ήδη γνώρισα την απορία στο βλέμμα του άλλου και την αδυναμία να κάνει κάτι. Το άσχημο δεν είναι το τι δεν έκανε,άλλά το ότι πραγματικά δε νομίζω ότι θα μπορούσε να κάνει κάτι για να βοηθήσει...
Αισθάνθηκα ότι έδινα ένα freak show το οποίο ο άλλος απλά το παρακολουθούσε. Αν εγώ χάνω τον εαυτό μου, πώς να ζητήσω από κάποιον άλλον να με εμπιστευτεί? Βάζω τον εαυτό μου στη θέση του...
Πώς είσαι? -Καλά, μόνο που χθες δεν αισθανόμουν και πολύ καλά κι είπα να πέσω από την ταράτσα. Ή ακόμα καλύτερα μια ωραία πρωία να τον ενημερώνουν πώς ...
Με ποιον τρόπο θα μπορέσω να αποκτήσω μια φυσιολογική ζωή, όταν πια με έχω ικανή για τα χειρότερα?