Φόβος ότι τίποτα δεν θα γίνει όπως πρώτα...

Δεν ξέρω αν το συγκεκριμένο thead τελικά έχει σχέση με τη συγκεκριμένη κατηγορία ή ακριβώς το αντίθετο...

Πάω καλύτερα γενικά, θέλω να πιστεύω ότι η θεραπεία έχει αρχίσει να φέρνει αποτελέσματα, είμαι πιο αισιόδοξη και έχω αρχίσει να σκέφτομαι το μέλλον μου.

Το μόνο πρόβλημα είναι πως πια έχω πεισθεί πώς δεν θα κάνω ξανά σχέση. Δε μου έχω εμπιστοσύνη και φοβάμαι. Σκέφτομαι πράγματα σχετικά με σπουδές, δουλειά, αγορές και τα σχετικά... αλλά δε μπορώ να διανοηθώ σχέση.

Ο γιατρός μου μου λέει να μη φοβάμαι και πως όποτε χρειαστώ τη βοήθειά του θα είναι εκεί, αλλά εγώ σκέφτομαι πως κατά κάποιον τρόπο \"θα αποτελώ την τιμωρία κάποιου\" και δεν θα το ήθελα αυτό...

Όταν θα είμαι καλά, όλα θα είναι υπέροχα, αλλά αν ... με ξαναπιάσει; Ήδη γνώρισα την απορία στο βλέμμα του άλλου και την αδυναμία να κάνει κάτι. Το άσχημο δεν είναι το τι δεν έκανε,άλλά το ότι πραγματικά δε νομίζω ότι θα μπορούσε να κάνει κάτι για να βοηθήσει...

Αισθάνθηκα ότι έδινα ένα freak show το οποίο ο άλλος απλά το παρακολουθούσε. Αν εγώ χάνω τον εαυτό μου, πώς να ζητήσω από κάποιον άλλον να με εμπιστευτεί? Βάζω τον εαυτό μου στη θέση του...

Πώς είσαι? -Καλά, μόνο που χθες δεν αισθανόμουν και πολύ καλά κι είπα να πέσω από την ταράτσα. Ή ακόμα καλύτερα μια ωραία πρωία να τον ενημερώνουν πώς ...

Με ποιον τρόπο θα μπορέσω να αποκτήσω μια φυσιολογική ζωή, όταν πια με έχω ικανή για τα χειρότερα?

Quote:

---

Originally posted by Aggelika

Το μόνο πρόβλημα είναι πως πια έχω πεισθεί πώς δεν θα κάνω ξανά σχέση. Δε μου έχω εμπιστοσύνη και φοβάμαι. Σκέφτομαι πράγματα σχετικά με σπουδές, δουλειά, αγορές και τα σχετικά... αλλά δε μπορώ να διανοηθώ σχέση.

Ο γιατρός μου μου λέει να μη φοβάμαι και πως όποτε χρειαστώ τη βοήθειά του θα είναι εκεί, αλλά εγώ σκέφτομαι πως κατά κάποιον τρόπο \"θα αποτελώ την τιμωρία κάποιου\" και δεν θα το ήθελα αυτό...

Όταν θα είμαι καλά, όλα θα είναι υπέροχα, αλλά αν ... με ξαναπιάσει; Ήδη γνώρισα την απορία στο βλέμμα του άλλου και την αδυναμία να κάνει κάτι. Το άσχημο δεν είναι το τι δεν έκανε,άλλά το ότι πραγματικά δε νομίζω ότι θα μπορούσε να κάνει κάτι για να βοηθήσει...

Αισθάνθηκα ότι έδινα ένα freak show το οποίο ο άλλος απλά το παρακολουθούσε. Αν εγώ χάνω τον εαυτό μου, πώς να ζητήσω από κάποιον άλλον να με εμπιστευτεί? Βάζω τον εαυτό μου στη θέση του...

Πώς είσαι? -Καλά, μόνο που χθες δεν αισθανόμουν και πολύ καλά κι είπα να πέσω από την ταράτσα. Ή ακόμα καλύτερα να μια ωραία πρωία να τον ενημερώνουν πώς ...

Με ποιον τρόπο θα μπορέσω να αποκτήσω μια φυσιολογική ζωή, όταν πια με έχω ικανή για τα χειρότερα?

---

Αγγελική,
αυτή τη στιγμή αισθάνεσαι ότι όλα είναι μάταια, ότι δεν μπορείς να εμπιστευθείς ξανά τον εαυτό σου, ότι δε θα μπορέσεις να ξανα αποκτήσεις μια φυσιολογική ζωή.
Δε θέλω να σου πάρω αυτή την αίσθηση, όμως θέλω να σου πω ότι ο μόνος χρόνος που έχουμε και ελέγχουμε, είναι το \"εδώ και τώρα\" και δεν μπορούμε να προβλέψουμε, όση προσπάθεια κι αν κάνουμε, το \"εκεί και τότε\".
Η ζωή είναι γεμάτη ανατροπές, δυσάρεστες και ευχάριστες, όμορφες και άσχημες, θυμωμένες και ήρεμες, καλές και κακές και το ευτύχημα είναι ότι η ζωή φτιάχτηκε ακριβώς έτσι! Κανείς δε θα ήθελε να είναι \"επίπεδη\".
Αφέσου στην καθημερινότητα σου, όποια κι αν είναι αυτή και επέτρεψε στον εαυτό σου να αγκαλιάσει ακόμη και αυτά τα συναισθήματα που βιώνεις στο εδώ και τώρα. Είναι ο μόνος τρόπος για να μπορέσεις να τα προσπεράσεις. Αν σε μαλώνεις που τα βιώνεις, κινδυνεύεις να εγκλωβιστείς και να μπεις στον φαύλο κύκλο τους.

Καλή δύναμη!

Χωρίς να ξερό και πολλά πολλά για την κατάσταση σου, κρίνω μια πολύ μάταιη άρνηση στην ιδέα μιας ενδεχομένης σχέσης.

Αυτό δεν είναι κάτι που πρέπει να το σκέφτεσαι σε αυτή την στιγμή της ζωής σου.

Προσπάθησε απλά να ζεις την κάθε σου στιγμή σαν να είναι μοναδική και σταματά να σκευτεσε αρνητικά για ότι και αν πρόκειται να συμβεί στην ζωή σου (έστω και αν αυτό μπορεί να είναι μια καινούργια σχέση, φιλιά, δουλειά, σπουδές
κλπ.)

ʼνοιξε τα ματιά σου στον κόσμο και άσε της αισθήσεις σου να κάνουν ότι αυτές ξερουν καλά. Απελευθέρωσε κάθε κακή

και μάταιη σκέψη και την δεις πώς θα αλλάξουν τα πράγματα.

Καλή δύναμη

Μάλλον δε το έθεσα σωστά το όλο θέμα...

Έχω δηλώσει ανικανότητα στο χειρισμό μιας σχέσης κι αυτό είναι που ανησυχεί και το γιατρό μου... Έχω ένα \"περίεργο\" παρελθόν, έχω αποδεχτεί τα λάθη μου και κυρίως... έχω πεισθεί ότι οι σχέσεις μου \"πήγαν πίσω\" κι εμένα και το άλλο άτομο.

Δε μιλάω για τραγικές καταστάσεις, αλλά πια δεν επιθυμώ να αναλάβω την ευθύνη οποιουδήποτε άλλου ανθρώπου και της ευτυχίας του..

Αυτό σε συνδυασμό με το αντιδραστικό του χαρακτήρα μου -αν μου μπει κάτι στο μυαλό... δε μου βγαίνει με τίποτα...- έχει ανησυχήσει και το γιατρό μου, γιατί αρχίζει να φοβάται πως αντί να ισορροπήσω τη ζωή μου, θα αφιερωθώ σε επιμέρους τομείς πάλι...

Δεν είναι τραγικό, άλλωστε πολλοί άνθρωποι έχουν πράξει κάτι αντίστοιχο... απλά με απομακρύνει από αυτό που ορίζεται ως φυσιολογικό και νόρμα στην κοινωνία που ζούμε.

Δεν είναι φόβος ότι δε θα βρεθεί κάποιος και τα σχετικά... είναι φόβος ότι αυτό είναι το σωστότερο κι έτσι πρέπει να γίνει. (Όσο περί ερώτων και τα σχετικά... just not my style...)

Εχετε δίκιο πάντως πως επί της παρούσης δεν έχει σημασία κι είναι το λιγότερο που θα έπρεπε να με προβληματίζει...

Αγγελικη, στην παρούσα φάση που βρίσκεσαι το βρίσκω απόλυτα φυσιολογικό να νιώθεις προβληματισμένη. \'Οταν έχεις βιώσει καταστάσεις μη στήριξης από τους ανθρώπους που θα ήθελες να σε στηρίξουν, είναι λογικό να σου δημιουργείται μια έλλειψη εμπιστοσύνης. Όλα αυτά μας δημιουργούν βαθειά συναισθήματα ματαίωσης και απογοήτευσης τα οποία θέλουν χρόνο για να αλλάξουν.

Από προσωπική εμπειρία μιλώντας, πιστεύω οτι αυτό που χρειάζεται είναι να βιώσεις καταστάσεις πλήρους αποδοχής χωρίς κριτική και ο θεραπευτής είναι ένα πρόσωπο που μπορεί να το κάνει αυτό. Εκεί θα αρχίσεις να νιώθεις οτι μπορεί κάποιος να σε \'περιέχει\' (να σε δέχεται δηλάδή) με οποιοδήποτε συναίσθημα σου. Και αφού μπορεί να το κάνει ένας ανθρωπος, θα μπορέσουν να το κάνουν κι άλλοι.

Η καλύτερη συμβουλή που έχω να σου δώσω στο παρόν είναι να δώσεις χώρο στα συναισθήματά σου. Νιώθεις θυμό, απογοήτευση, ματαίωση? Νιώθεις οτι δεν θέλεις να κάνεις σχέση \'η φοβάσαι? ʼστα να εκφραστούν, και η συνεδρία είναι ο καλύτερος τρόπος για να το κάνεις. Με σεβασμό πάντα σ\'αυτό που νιώθεις και σιγά σιγά. Σεβάσου ακόμα και τις εμμονές σου! Έχουν κάτι να σου πουν. Κανένα συναίσθημα δεν είναι παράλογο, απλά διαφέρει απο την κοινή λογική του νου.

Είναι ο μόνος τρόπος για να τα μετουσιώσεις.

\'Οσον αφορά το αν θα μπορείς να διαχειριστείς μια σχέση, ισχύει η φράση learning by trying! \'Ετσι κι αλλιώς, είμαστε εδώ για να μάθουμε. Αν δεν θέλεις να μπεις σε μια σχέση, its ok! Δώσε στον εαυτό σου την ευχαρίστηση να μην το κάνει. Και δεν υπάρχει συνταγή διαχείρησης. Δεν είναι οικονομικά. Είναι ένα παιχνίδι για δυο, οποτε σκέψου αν η αδυναμία σου να διαχειριστείς κάτι οφείλεται πραγματικά σε σένα ή αν κι άλλος με αυτά που έκανε ή δεν έκανε σε βοήθησε σ\'αυτό.

It takes two to tango!

Αυτά!

Aggelika , ομολογω οτι τρομαζω μ αυτα που διαβαζω , ενα τετοιο συναισθημα αντιμετωπιζω και γω απεναντι στο προσωπο που βρισκομαι σε σχεση , τα λογια σου λογια της , και εχουν καταφερει να αποσταθεροποιησουν ακομα και αυτην την σχεδον ονειρικη αισιοδοξια που με διακατεχει συνηθως. θα το συζητησουμε....... παντα υπαρχει χωρος για μια ανασα , εξαλλου δεν μπορει να βρεχει συνεχεια.

Παγκόσμια γλώσσα των καταθλιπτικών?

Λογικοί συνειρμοί πάνω σε παρόμοια βιώματα?

Ποιος ξέρει άραγε?

(Για να γελάσουμε και λίγο...
πολύ τη συμπάθησα τη κοπέλα με την οποία έχεις σχέση, Adragar...
Φαίνεται άκρως ενδιαφέρουσα... :P )

Σβήνονται απαντήσεις?!
Υπήρχαν δύο μηνύματα μεταξύ των δικών μου αλλά σβήστηκαν. Παράξενο!

Quote:

---

Originally posted by Aggelika
Δεν ξέρω αν το συγκεκριμένο thead τελικά έχει σχέση με τη συγκεκριμένη κατηγορία ή ακριβώς το αντίθετο...

Πάω καλύτερα γενικά, θέλω να πιστεύω ότι η θεραπεία έχει αρχίσει να φέρνει αποτελέσματα, είμαι πιο αισιόδοξη και έχω αρχίσει να σκέφτομαι το μέλλον μου.

Το μόνο πρόβλημα είναι πως πια έχω πεισθεί πώς δεν θα κάνω ξανά σχέση. Δε μου έχω εμπιστοσύνη και φοβάμαι. Σκέφτομαι πράγματα σχετικά με σπουδές, δουλειά, αγορές και τα σχετικά... αλλά δε μπορώ να διανοηθώ σχέση.

Ο γιατρός μου μου λέει να μη φοβάμαι και πως όποτε χρειαστώ τη βοήθειά του θα είναι εκεί, αλλά εγώ σκέφτομαι πως κατά κάποιον τρόπο \"θα αποτελώ την τιμωρία κάποιου\" και δεν θα το ήθελα αυτό...

Όταν θα είμαι καλά, όλα θα είναι υπέροχα, αλλά αν ... με ξαναπιάσει; Ήδη γνώρισα την απορία στο βλέμμα του άλλου και την αδυναμία να κάνει κάτι. Το άσχημο δεν είναι το τι δεν έκανε,άλλά το ότι πραγματικά δε νομίζω ότι θα μπορούσε να κάνει κάτι για να βοηθήσει...

Αισθάνθηκα ότι έδινα ένα freak show το οποίο ο άλλος απλά το παρακολουθούσε. Αν εγώ χάνω τον εαυτό μου, πώς να ζητήσω από κάποιον άλλον να με εμπιστευτεί? Βάζω τον εαυτό μου στη θέση του...

Πώς είσαι? -Καλά, μόνο που χθες δεν αισθανόμουν και πολύ καλά κι είπα να πέσω από την ταράτσα. Ή ακόμα καλύτερα μια ωραία πρωία να τον ενημερώνουν πώς ...

Με ποιον τρόπο θα μπορέσω να αποκτήσω μια φυσιολογική ζωή, όταν πια με έχω ικανή για τα χειρότερα?

---

παντα υπαρχουν ατομα που 8α εκαναν τα παντα για να εισαι εσυ καλα εστω και αν ξερουν οτι 8α μπουν σε λουκι .οποιος καταφερει να σε κανει να νιωσεις τελεια 8α ειναι ο πιο ευτυχισμενος.δωστου μια ευκερια.

Το έχω ζήσει αυτό το είδος της ευτυχίας και θα μου μείνει αξέχαστο...

υγ:ο θεός μας έδωσε αναμνήσεις για να έχουμε τριαντάφυλλα τον δεκέμβρη.

8α συμφωνησω Rap.den iparxei tipota kalitero apo to na boithas kai na kaneis ton/tin allo/i xaroumen/i

Για να μπορείς να βοηθήσεις τους άλλους θα πρέπει πρώτα να μάθεις να βοηθάς τον εαυτό σου. Ειδάλλως θα κάνεις πειράματα στους άλλους αφού δε θα ξέρεις από προσωπική εμπειρία τι βοηθάει και τι όχι.

Είναι φορές που ξέρεις ακριβώς τι μπορεί να σε βοηθήσει- δυστυχώς εσύ ο ίδιος δεν πληρείς αυτές τις προυποθέσεις και αναγκάζεσαι να τις προσδώσεις σε ένα πρόσωπο που πλάθεις στη φαντασία σου και που περιμένεις να έρθει ως από μηχανής θεός. Το πιθανότερο είναι αυτό το πρόσωπο να μην έρθει ενώ εσύ με την πρώτη ευκαιρία θα γίνεις αυτός ο από μηχανής θεός που ονειρευόσουν για σένα, για κάποιον άλλον όμως που το πιθανότερο είναι να περνάει τα ίδια με σένα. Η βοήθεια που προσφέρεις είναι ακριβώς αυτή που περίμενες να προσφερθεί σε σένα και όσο βλέπεις αυτήν τη βοήθεια να φέρνει αποτελέσματα τότε νοιώθεις ευτυχισμένος, νοιώθεις πως πάτσισες με εκείνο το πρώτο λούκι που σε είχε ρίξει σε όλο αυτό το τριπάκι.

υγ: ένα είδος ολοκλήρωσης είναι, πολύ σπουδαίο για μένα.

πολες φορες ξερεις τι 8α σε βοη8ησει αλλα δεν το κανεις σε σενα για τους χ υ λογους.στο αλλον αλλην ομως μπορει να πετυχουν κανονικα.οποτε δεν νομιζω οτι παντα ο κανονας λεει οτι αμα δεν βοη8ας εσενα δεν β0η8ας και τους αλλους.διαφωνω αρκετα με αυτο τουλαχιστον συμφωνα με μενα παντα.γενικα παντα υπαρχει η εξερεση αλλα πραγματι δεν υπαρχει τιποτα καλυτερο απο το να βοη8ας.

Μεγάλο ρόλο παίζει η εμπειρία. Αν από εσένα δεν έχεις εμπειρία και είσαι αυτοκαταστροφικός τότε τι είδους βοήθεια μπορείς να προσφέρεις στον άλλον; Υπάρχουν έξω πολλοί που από τα βιώματά τους μπορούν να προσφέρουν και κάποιοι άλλοι που θέλωντας να βοηθήσουν κάνουν σαν τους \"μαθητευόμενους μάγους\". Αν για εμένα δε μάθεις να βοηθάς και να αγαπάς τον εαυτό σου δύσκολα θα μάθεις να προσφέρεις και να αγαπάς τους άλλους; Η αγάπη προς τον εαυτό με την έννοια όχι τη συμφεροντολογική, αλλά με την έννοια του να προσφέρεις σε εσένα χωρίς να προκαλείς κακό στο συνάνθρωπό σου. Περισσότερο θα με βοηθήσει ένας που έχει περάσει άμεσα ή έμεσα ότι και εγώ από έναν που δεν τα έχει περάσει. Δεν είναι κανόνας φυσικά. Αλλά αν δεν έχεις μάθει πρώτα να αγαπάς εσένα πως θα μάθεις να αγαπάς τους άλλους;
Δε βγήκε νομίζω τυχαία το \"αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σε ευατόν\" δηλ όπως αγαπάς τον εαυτό σου να αγαπήσεις και τον συνάνθρωπό σου.
Αλέξης