ΕΛΛΕΙΨΗ ΣΕΒΑΣΜΟΥ ΣΤΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΡΟΤΙΜΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ
Θα μιλησω για το θεμα αυτο που με απασχολει χρησιμοποιωντας ως παραδειγμα τη σημερινη ημερα. Οπως εχω ξαναγραψει σε αλλο ποστ, δε μου αρεσει η θαλασσα. Σημερα λοιπον πηγαμε οικογενειακως, ηρθε και ενας θειος μου, στη θαλασσα. Εγω δεν ηθελα να μπω. Επειδη εκει στη θαλασσα που παμε, εχουμε χτισει ενα σπιτακι, πηγα και ξαπλωσα λιγο στην αρχη. Αμεσως η μανα μου μουτρωσε, πηρε αυτο το αυστηρο υφος και μετα αρχισε τις φωνες. Μετα βγηκα εξω, μιλησα με το θειο και μετα πηγα να διαβασω το περιοδικο μου. Ερχεται ομως η μανα μου και κανεις λες και την τσιμπησε μυγα και αρχιζει οχι μονο να φωναζει αλλα και να με βριζει. Ειχε λυσσαξει. Ουρλιαζε και στριγγλιζε. Μου ελεγε να παω αν οχι στη θαλασσα, οπωσδηποτε στην πισινα και με απειλουσε οτι αν δεν το κανω, δε θα με αφησει να γυρισω Αθηνα, οτι θα μου κοψει τα λεφτα, το ενα, το αλλο. Εγω φυσικα δε θα μπορουσα να αντιδρασω αλλιως απο το να της φωναζω κι εγω και να τη βριζω. Ε δε γινεται ο αλλος να σου φωναζει και να σε βριζει και εσυ να καθεσαι ετσι απαθης. Ελεγε ανοησιες οπως οτι δεν κανω τιποτα ολη μερα. Εκεινη τη στιγμη βεβαια καθομουν και διαβαζα αλλα αυτο δεν την ενοιαζε. Επρεπε να παω οπωσδηποτε για μπανιο. Εγω θα πηγαινα αλλα ετσι που μου φεροταν δεν ηθελα να παω. Σιγα μην πηγαινα επειδη με απειλουσε. Στο τελος νευριασα τοσο που της ειπα να παει στο διαολο και να με παρατησει ησυχο.
Το αλλο που εγινε και με ενοχλησε σημερα ειναι οτι οταν μιλουσα με το θειο η κουβεντα πηγε στο βιβλιο και αυτος αρχισε να μου λεει ποσο σπουδαια ειναι τα βιβλια και οτι πρεπει να διαβαζω οπωσδηποτε ενα την εβδομαδα. Χωρις να θελω να πω κατι εναντιον των βιβλιων, ειπα οτι εκτος των βιβλιων υπαρχουν και αλλου ειδους αναγνωσματα. Σαν τι, ρωταει αυτος, λες και τα βιβλια ειναι το μοναδικο αναγνωσμα. Εγω του λεω, περιοδικα, μπλογκ. Θα μπορουσα να του πω και φορουμ αλλα δεν το σκεφτηκα εκεινη τη στιγμη. Αφηστε που μπορει να μην ειχε ιδεα τι ειναι ενα φορουμ. Απαξιωσε αυτα τα αναγνωσματα και εγω προσπαθησα να τον πεισω με επιχειρηματα οτι και αυτα τα αναγνωσματα αξιζουν. Του ειπα πχ οτι ειναι πιο ευχαριστα, εχουν εικονες, ειναι μοντερνα, ειναι επικαιρα, εχουν ενδιαφεροντα κοινωνικα, πολιτικα, επιστημονικα θεματα, θεματα που δε βρισκεις σε ενα βιβλιο. Αυτος ομως εκανε σα να μην ακουει. Απο διπλα ο πατερας μου, μεγαλος βιβλιοφαγος να ειναι με το μερος του θειου. Ερχεται μετα και η μαγισσα (η μανα μου) που εχει τελειωσει και το ΕΑΠ και το παιζει μορφωμενη και ελεγε "Μερικοι ανθρωποι δε διαβαζουν ουτε ενα βιβλιο στη ζωη τους, ξερουν μονο να βλεπουν ποδοσφαιρο". Γιατι αραγε το ειπε αυτο; Ανηκω εγω σε αυτη την κατηγορια; Μπορει να μη διαβαζω βιβλια, αλλα διαβαζω ολα τα αλλα αναγνωσματα που υπαρχουν. Περιοδικα, εφημεριδες, μπλογκ, φορουμ, σαιτ. Γι' αυτους μαλλον αυτα δεν αξιζουν, δε μετρανε σαν αναγνωσματα. Ο θειος στο ακουσμα της λεξης μπλογκ λεει κατι τετοιο : "Σιγα μην καθομαι να διαβαζω τι λεει η καθε πικραμενη". "Δεν ειναι ετσι τα μπλογκ. Υπαρχουν πολλα αξιολογα μπλογκ" "Ναι, ποιο; Μονο αυτο του Νικου Δημου". Μαθανε οτι ο Νικος Δημου εχει μπλογκ και θεωρουν οτι αναμεσα στα χιλιαδες μπλογκ μονο αυτο αξιζει. Κρινουν τα μπλογκ και τα απορριπτουν χωρις να εχουν διαβασει ΟΥΤΕ ΕΝΑ. Μονο τα βιβλια μετρανε ως αναγνωσματα. Και οσες φορες προσπαθω με επιχειρηματα να τους πω οτι και τα αλλα αναγνωσματα εχουν αξια, δε με ακουνε ή δε θελουν να με ακουσουν. Ετσι κι εγω νευριαζω και λεω οτι τα βιβλια ειναι παλαιολιθικα και ξεπερασμενα και οτι ειναι ασχετοι απο τεχνολογια. Ειναι πολυ ψυχοφθορο ολο αυτο. Και αδικο. Γιατι δεν εκτιμουν ουτε ολους αυτους που γραφουν σε μπλογκ, σε φορουμ, σε περιοδικα και σε πολλες περιπτωσεις κανουν πολυ αξιολογη δουλεια αλλα ουτε και εμενα που τα διαβαζω αυτα. Και μπορει να ακουστει ψωνιστικο, αλλα πιστευω οτι κανεις αλλος στην Ελλαδα, δεν εχει διαβασει τοσα περιοδικα στη ζωη του οσο εγω. Και ποτε κανεις δεν το εκτιμησε αυτο. Δεν περιμενω να μου πουν "μπραβο". Εγω το κανω επειδη με ευχαριστει και μου αρεσει. Αλλα ειναι αδικο να μη στο αναγνωριζουν. Ειναι μηπως το χασμα των γενεων; Ναι. Αλλα υπαρχουν και ατομα της ηλικιας μου που πιστευω θα ειχαν την ιδια σταση με τους γονεις μου. Μια σταση απαξιωτικη και αδικη. Εχω ακουσει απο ατομα της ηλικιας μου να λενε οτι στα μπλογκ ο καθενας γραφει το μακρυ του και το κοντο του χωρις φυσικα να εχουν μπει ποτε σε ενα μπλογκ. Ειναι πραγματικα λυπηρο ολο αυτο. Οι ανθρωποι σε απογοητευουν διαρκως επειδη κρινουν χωρις να ξερουν, επειδη ειναι ισοπεδωτικοι, επειδη δε σεβονται τα δικα σου ενδιαφεροντα και τις δικες σου προτιμησεις και θεωρουν οτι τα δικα τους ενδιαφεροντα και προτιμησεις ειναι ανωτερα και δεν θα κατσουν να ακουσουν την αντιθετη αποψη ή και να την ακουσουν θα την απορριψουν, επειδη αυτοι εχουν δικιο. Ο αλλος παντα ειναι ο λαθος. Αυτα, συν τοις αλλοις, ειναι που κανουν τις ανθρωπινες σχεσεις τοσο δυσκολες και μερικες φορες αφορητες.
