Printable View
εδω και ενα μιση χρονο εχει πε8ανει η γιαγια μου, δευτερη μανα μ 8α ελεγα.μερικα βραδυα την 8υμαμαι και κλαιω ως το πρωι.νιω8ω οτι εγω φταιω.8α μπορουσα να την κρατησω στην ζωη.δεν 8α με πειραζε να πε8ανω αφου ξερω οτι 8α τν δω.το εχω σκεφτει πολλες φορες αλλα δεν τολμαω να το κανω..μου λειπει ρε γμτ.και τι δεν 8α εδινα για να γυριζα τον χρονο πισω..ολη την ζωη μου 8α αλλαζα..
Σιγουρα νιωθουμε απωλεια και θλιψη οταν χανουμε καποιον αλλα πρεπει να βρεις εναν τροπο να το ξεπερασεις. Η ζωη προχωρα και πρεπει και εσυ να κοιταξεις μπροστα. Μην αφηνεις πραγματα να σε κρατανε πισω, μην αφηνεις τον εαυτο σου να θλιβεται και να μιζεριαζει. Υπαρχουν πιο βαθια πραγματα που δεν μας αφηνουν να ξεπερναμε καταστασεις και πιστευω οτι δεν ειναι μονο το θεμα της απωλειας, εχεις και καποιο κομματι του εαυτου σου οπου υπολειτουργει. Πρεπει να το ψαξεις. Πηγαινε σε εναν ψυχολογο αν δεν μπορεις να το ξεπερασεις και να αντιμετωπισεις τον εαυτο σου γτ δεν εξηγειται να εισαι ετσι μετα απο εναμιση χρονο..
γιατι να φταις εσυ? και με ποιον τροπο θα μπορουσες να την κρατησεις στην ζωη? δεν το καταλαβαινω...Quote:
Originally Posted by change