Οι ανθρωποι υιοθετουν το ρολο διαφορετικου χαρακτηρα αναλογα με την γλωσσα.

Quote:

---

If you speak multiple languages, you
might have multiple personalities. Reporting
October 15 in Personality and Social
Psychology Bulletin, psychologists at
Hong Kong Polytechnic University found
that native Chinese students who were
fluent in English appeared more assertive,
extraverted and open to new experiences—
personality traits often associated
with Westerners—when conversing
with an interviewer in English as opposed
to Cantonese.
The interviewer’s ethnicity mattered,
too. In either language, observers rated
students as more extraverted, assertive,
helpful and open to new experiences
when speaking to a Caucasian interviewer
as compared with when they talked to
a Chinese interviewer.
The authors argue that personalities
are not fixed. Instead the language a
person is speaking—and with whom—
can lead individuals to take on the personality
traits of the culture associated
with that language or person.
—Nathan Collins

---

Εαν μιλας πολλες γλωσσες τοτε μπορεις να εχεις πολλους χαρακτηρες αναλογα με την γλωσσα που μιλας.

Οι προσωπικοτες δεν ειναι προκαθορισμενες. Αντιθετα αναλογα με την γλωσσα που μιλας και με το ποιον μιλας μπορει να οδηγησει τα ατομα να υιοθετησουν την ιδιομορφια και την κουλτουρα με την γλωσσα του ομιλητη τους.

Δικες μου σκεψεις :

Ειναι κατι που εχω αισθανθει και εγω. Οταν μιλαω και επικοινωνω στα αγγλικα (που γινεται πολυ σπανια) , τοτε αισθανομαι την προσωπικοτητα μου να αλλαζει.

Επισης πολλες φορες θελεις να γραψεις κατι και χρησιμοποιεις την αγγλικη ορολογια παρολο τον πλουτο της ελληνικης γλωσσας , λογω του οτι νοιωθεις οτι αυτη εκφραση ,το συναισθημα σε εκφραζει περισσοτερο στην συγκεκριμενη γλωσσα.

Ενδιαφερον και αυτο:)

Μπα εγώ ίδια είμαι όποια γλώσσα κι αν μιλάω. Αν και προτιμάω να βρίζω στα αγγλικά :Ρ
Είναι αργάμιση τώρα keep, στα κρεββάτια σας όλοι!

Μερικα σχολια που εχουν γινει για το συγκεκριμενο αρθρο στα αγγλικα:

Quote:

---

Why the sensational BS title?!

Of course people behave and speak differently i different situation, depending on whom they talk to and how they see the other person. And of course the native Chinese learned and used Chinese when children, used it at home, and in different social situations than they've used English.

Now, if they used different languages the same way, then this would be real weird..

It's OK and needed to have studies that confirm the obvious, but instead of pretending it's a sensation, you may have done some homework and connect it with many other studies on similar subject.

People who speak multiple languages, people who travel, who lived in different environments learn to adapt and behave different. There were studies which confirmed another simple obvious, that people who leave a cinema behave differently depending on the type of the movie played. etc, etc...

---

Quote:

---

Well this article is challenging. I am a polyglot and have considered myself as having multiple personalities. First of all my mind is very fluid in capabilities. Some say children have an other way of perceiving reality due to the state of their brain development. I say I haven't lost that ability.

So to me multiple personality sounds familiar. It's like dressing up the mind with a new mindset. But it is not like behaving differently because of a different situation. More like the whole set changes in same situations. It also feels like someone else. If I can I would give these personalities different nicknames.

It is difficult to explain something that comes natural to me.

---

Quote:

---

This certainly reinforces the view that language is a fundamental part of culture. And if language spoken affects personality function, that also supports the "Worfian hypothesis" view that language spoken modifies cognitive function, as well. The emphasis place on retaining threatened legacy languages by Indigenous peoples also makes more sense because speaking the traditional language is necessary to retaining a culture's traditional way of becoming and being a person.

---

Quote:

---

Or as we used to say, "When in Rome, do as the Romans do."

---

Quote:

---

It ain't the language, you eggheads; it's the cultural context. I'm me no matter which of my languages I'm speaking, and I adjust things like tone and manner for the cultural context of the people I'm interacting with at any given timeI believe the term of art is <i>accommodation</i>.

---

αχ, δεν μπορείς να το κάνεις στα ελληνικά. Δεν τα μπορώ τ' αγγλικά ρε γαμώτο με κουράζουν.

Quote:

---

Originally Posted by Gypsy Cello

αχ, δεν μπορείς να το κάνεις στα ελληνικά. Δεν τα μπορώ τ' αγγλικά ρε γαμώτο με κουράζουν.

---

Τσου...ειναι πολυ δουλεια , οποιος δεν μπορει και θελει να συμμετασχει αγνοει τα αγγλικα και επικεντρωνεται στα ελληνικα.

Κιπ πράγματι δεν είναι άτοπος ο ισχυρισμός εφόσον μέσω της γλώσσας αποτυπώνεται και το mentalite που λένε οι Γάλλοι..δηλαδή η νοοτροπία του λαού που χρησιμοποιεί την εκάστοτε γλώσσα. Και ο κάθε λαός ανάλογα με τα χαρακτηριστικά του χρησιμοποιεί και τα κατάλληλα φωνήεντα ή σύμφωνα..διαμορφώνει την προφορά του κλπ. Και μέσα από τη γλώσσα μεταδίδονται και μηνύματα συμπεριφοράς..δε νομίζω ότι αλλάζει η προσωπικότητα αλλά σίγουρα μιλώντας κάποια συγκεκριμένη γλώσσα υιοθετείς και κάποια χαρακτηριστικά του λαού της..
Εγώ π.χ. όταν μιλάω αγγλικά φροντίζω να είμαι απόλυτα ακριβής, όταν μιλάω ισπανικά νιώθω ένα ταμπεραμέντο μεσογειακό σε αντίθεση με τα γαλλικά που παρόλο που η Γαλλία βρίσκεται στη Μεσόγειο , έχουν ένα τουπέ σα γλώσσα..

τα γαλλικά είναι η αγαπημένη μου γλώσσα, αλλά είναι τρομερά δύσκολη.
Πήγα κάποτε στη Γαλλική Ακαδημία, άντεξα έξι μήνες και έφυγα τελείως τσιμεντόλιθος.
Μου φαίνόταν απίστευτα γελοία η προφορά, όχι να την ακούω, αλλά να την υιοθετήσω εγώ για να εκφραστώ.

Εμένα μου αρέσουν πολύ τα γαλλικά αλλά να τα ακούω από Γάλλους.. ειδικά εμείς οι Έλληνες που προφέρουμε ολόκληρη τη λέξη και ανοίγουμε αρκετά το στόμα τα διακορεύουμε τα γαλλικούλια :-)

συν του ότι έχουν απίστευτα δύσκολη γραμματική.
Μια λέξη που γράφεται το ίδιο, έχει εντελώς διαφορετική έννοια με τον τρόπο που προφέρεται.

συμφωνω με το θεμα της μενταλιτε, που θετει η βοιντ.
η μενταλιτε ομως,
δεν ταυτιζεται με την προσωπικοτητα.
η προσωπικοτητα ειναι μια (εκτος απο περιπτωσεις διαταραχων)
μια παραμετρος ομως που δεν ειδα στα ελληνικα (τα αγγλικα βαρεθηκα να τα διαβασω)
ειναι, οτι αυτο που παιζει ΣΙΓΟΥΡΑ ρολο, ειναι το βαθος (και το πλατος) της γνωσης της γλωσσας.
σπανια καποιος ξερει μια ξενη γλωσσα σαν την μητρικη του κι αν ξερει αλλη μια τοσο καλα, σιγουρα δεν θα ξερει και αλλες που μπορει να κουτσομιλαει..
η δυσκολια αυτη να βρει στο μυαλο του τις σωστες λεξεις και εκφρασεις, μπορει να του αλλαζει τον τροπο εκφρασης, τον ιδιαιτερο τροπο που κανει χιουμορ κλπ γιατι δεν γνωριζει αντιστοιχες εκφρασεις αλλα και ουτε και το πως αυτες περνουν στον ξενο λαο...
ΑΥΤΟ ΟΜΩς ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΗΝ ΕΚΦΡΑΣΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΛΛΑΓΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ.
εγω πχ, στα αγγλικα, που ξερω σε πολυ καλο επιπεδο, εκφραζομαι λιγο χειροτερα απ οτι στα ελληνικα. δεν νομιζω οτι αλλαζει κατι στην προσωπικοτητα μου.
στα ιταλικα παλι.... δεν νομιζω να μπορει καποιος να καταλαβει καν την προσωπικοτητα μου :)

αυτα :)