Πρώτα ραντεβού

Λοιπόν πείτε αν θέλετε πρώτα ραντεβού που σας έμειναν, σαν καλή η δυσάρεστη ανάμνηση, περίεργα μέρη, ραντεβού στο φεγγάρι, στη θάλασσα ότι σαν έκαναν να πείτε άξιζε το κόπο η ήταν τόσο βαρετά βασανιστικά που κοιτούσατε το ρολόι στο τοίχο.

ελα καροτακι !! Λοιπον το πρωτο μου ραντεβου ηταν στην πεμπτη δημοτικου, ενα αγορακι απο την ταξη μου μου ειχε πει στο διαλλειμα "ειρηνουλα θελεις να τα φτιαξουμε?" κι εγω δεν ηξερα καλα καλα τι σημαινει τα "φτιαχνουμε" κ τον ειπα "ναι", οι γαματες εξοδοι μας ηταν στο παρκο της γειτονιας μου οπου λεγαμε ποσο ομορφος/η εισαι, παιζαμε στις κουνιες κ τρωγαμε παγωτο, αυτο γινοταν καθε απογευμα για ενα μηνα, οκ το γαμησα παω στα σοβαρα τωρα, με την σχεση ζωης μου (που δυστυχως τελειωσε), ημουν πολυ ανασφαλης κ ντροπαλη, λοιπον στο πρωτο ραντεβου εγω κουνιομουν σαν το εκρεμμες κ απο το αγχος μπερδευα τα λογια μου, κοντεψα να παθω κριση πανικου, κ ενιωθα οτι πνιγομαι κ θελω να φυγω, κ με ειχε πιασει κοψιμο, στα επομενα ραντεβου ηταν βεβαια καλυτερα τα πραγματα, πες κι εσυ τωρα !!!!

εγώ είπα σε άλλο θέμα. μακντόναλντς!

χαχαχαχα και goody's επισης μην ξεχνιομαστε, α κ σου χω κ καλυτερο, στο μπουγατσατζιδικο η στο ζαχαροπλαστειο της γειτονιας, τα σπαει !!!!!!!!!!!! :PPPPPPPP

τι εννοείς ραντεβού? πχ πριν γίνει κάτι με τον άλλο, και καλά σαν γνωριμία? αν ναι, όσα ραντεβού έχω πάει, ήταν βαρετά και δεν προχώρησε τίποτα μετά!

Μπλαντ ντειτ κατα καποιο τροπο....φιλικη γνωριμια μεσω φεισμπουκ ...ειχε δει κ ειχα δει φωτο... συνηθως οταν βγαινω ετσι φροντιζω να μην φοραω τακουνια γιατι δεν θελω να φερω τον αλλον σε δυσκολη θεση αν δεν ξερω ποσο υψος εχει....υπολογισα μεσες ακρες πως κ 1.75 να ειναι θα ειμαστε ισα σχεδον με τα τακουνια...οποτε ολα οκ...αμ δε......!!!!Παιδια εσκυψα για να τον φιλησω!!!!!Κ με ισια παπουτσια παλι του ριχνω 2-3 ποντους!!!Παντως οποτε βρισκομαστε παιρναμε μια χαρα!!

Εμένα αυτό που μου έρχεται στο μυαλό ήταν σ' ένα από τα καραβάκια που κάνουν βόλτες στον θερμαικό. Τον βαριόμουν, ήμουν εντελώς ξενερωμένη και το αγοράκι δεν ήξερε τι να πει και τι να κάνει, όλο εγώ μιλούσα. Αυτό που είχε πολύ πλάκα ήταν ότι όταν πήγαινε να με φιλήσει εγώ άναβα τσιγάρο για να τον αποφύγω (αυτός δεν ήταν καπνιστής) και από τότε το έχω μάθει το κόλπο, όποτε δεν μου αρέσει κάποιος ανάβω τσιγάρο :p.

Ελα ρε στον θερμαικο σε πηγαινε εσενα ?? Ακομα καλυτερα δλδ, ε ρε τυποι που υπαρχουν !!!!!!

Στα καραβάκια ρε συ. Εμένα αυτό μου άρεσε, ο τύπος δεν μ' άρεσε!

Τι σ αρεσε ρε συ η μποχα ??? Ντοινγκ !!!!! :p

Στα καραβάκια δεν έχεις πάει ποτέ για καφέ; Εμένα μου αρέσει.

Φυσικα κ εχω παει, αλλα δεν μου πολυαρεσει, προτιμω τις καφετεριες στην παραλια περισσοτερο παρα τα καραβακια...:p

Εγώ τρελαίνομαι. Το κακό είναι ότι κάνει κρύο και πρέπει να έχεις οπωσδήποτε μπουφάν μαζί σου.

Δευτέρα λυκείου Ιούνιος ήταν ένα παιδί τελειόφοιτος από μια παρέα "κακών αγοριών" που πολύ μου άρεσε, ήταν και από τους γνωστούς "γόηδες" του σχολείου, κλασσικός αλητάκος-που-όλες-οι-κοπέλες-θέλουν-να-εξημερώσουν. Εγώ μόλις είχα μπει στο skinny jean μου ξανά, αλλά λόγω πρότερου στρουμπουλού βίου δεν είχα βλέψεις, είχα και μια μαλλούρα μέχρι τη μέση.
Προχωρούσαμε μετά το σχολείο, η κοριτσοπαρέα μπροστά, η αγοροπαρέα πίσω, και στο ξαφνικό με αρπάζει από το μπράτσο και αρχίζει να με τρέχει, κυριολεκτικά. Μες τον πανικό εγώ έτρεχα μαζί του, ούτε ήξερα που πάμε, ούτε γιατί. Πατήσαμε ένα τρεχαλητό, φτάσαμε σε ένα πάρκο/παιδική χαρά, με αφήνει στις κούνιες σύξυλη και πάει να πάρει παγωτά από το περίπτερο. Τον ρωτάω προς τι το τρέξιμο, τι κάνουμε εδώ, έγινε κάτι κτλ μου λέει ότι ήθελε να με βγάλει μια βόλτα χωρίς πολλές ερωτήσεις από την παρέα, και αν είναι καινούριο το τζιν, και πως του άρεσε -άκουσον άκουσον, εκεί συνειδητοποίησα ότι είναι ψυχούλα- που η κοτσίδα μου κουνιόταν τόσο χαρωπά πάνω στον ποπό μου (ουσιαστικά μου έλεγε "κοπελιά μου αρέσει ο κώλος σου" αλλά εγώ ήμουν ερωτοχτυπημένο κοριτσόπουλο και άκουγα ό,τι ήθελα). Και όταν τον ρώτησα μες το κοκκίνισμα γιατί απλά δεν μου το ζήτησε, μου απάντησε εξίσου ντροπαλά "γιατί δεν ήθελα να πεις όχι"... Έλιωσα σαν το παγωτό...

Είναι το μόνο μου βεβιασμένο πρώτο ραντεβού, αλλά ομολογώ ότι έχω ψιλο-υιοθετήσει και εγώ την ίδια τακτική πλέον. Το πρώτο ραντεβού είναι πάντα τόσο αγχωμένο, τι θα βάλεις, που θα πας, πόσα να πεις, να κεράσεις ή όχι, ένα σωρό λεπτομέρειες που φυτεύουν πεταλούδες στο στομάχι. Μου αρέσει βέβαια αυτό το σασπένς, αλλά που και που μου τη βαράει και πιάνω τον ταύρο από τα κέρατα, και ό,τι βγει. Και σημειωτέον, είναι από τις πιο αποτελεσματικές και ευχάριστες τακτικές που ξέρω :)

Τα χειρότερα ραντεβού μου , πάντα μέσω ιντερνετ! (4-5 ήταν , μετα έβαλα μυαλό!)
Δε μ'αρεσει η καφετέρια καθόλου! Για τάβλι θα πάμε δλδ;
Εχει πολύ ωραία μέρη η θεσσαλονίκη που είναι μπροστά στα ματια μας και δε ξέρουμε οτι υπάρχουν.
π.χ. πριν κάτι χρόνια είχα κατέβει με μια κοπελα στην παραλία και χωμένο κάπου κοντα στον Μ.Αλέξανδρο είχε ένα παγκάκι,
γύρω γύρω μια μικρή λιμνούλα κι από πάνω κρέμονταν λουλουδια. Ε δε νομίζω οτι υπάρχει καλύτερο μερος για ρομαντζο.
Τελικά δε τα φτιάξαμε. Μου έλαχε άλλη.Δε ξέρω αν υπάρχει ακόμη αυτό το μέρος , έχω να βγω και ραντεβού 4 χρόνια, καθώς ήμουν και δεσμευμένος βλέπετε...