Originally Posted by
keep_walking
Στην συγχρονη εποχη η ανια ειναι μη αποδεκτο συναισθημα και οι ανθρωποι που κανουν τους αλλους να βαριουνται εχουν εξασφαλισει ενα διαβατηριο για τη μοναξια.
Μπορουμε να ξεχωρισουμε πολλα προφιλ.
Τους φλυαρους που σε μια συζητηση αναλυουν εξαντλητικα το καθε τι. Αλλοι ποσως ενδιαφερονται για το αν απασχολει τον συνομιλητη τους το θεμα της κουβεντας που εχουν ανοιξει.
Υπαρχουν και εκεινοι που γινονται ανιαροι , επειδη η συζητηση μαζι τους στερειται πρωτοτυπιας ή χιουμορ με αλλα λογια ποτε δεν λενε κατι που δεν εχουμε ξανακουσει.
Πισω απο αυτα κρυβεται ενας κοινος παραγοντας.
Η ανασφαλεια Ο φοβος μηπως κανουμε γκαφα και αποτυχουμε ως συνομιλητες μπορει να μας οδηγησει να αναζητησουμε καταφυγιο στην κοινοτυπια
το προβλημα ειναι οτι αυτη η τεχνικη δεν εξασφαλιζει την συμμετοχη των συνομιλητων μας , αλλα μαλλον φερνει τα αντιθετα απο τα επιθυμητα αποτελεσματα.
" Οι ανθρωποι που δεν μπορεις να κατηγορησεις ποτε για τιποτα εχουν ενα σημαντικο μειονεκτημα: δεν ειναι καθολου ενδιαφεροντες".
(Ηθοποιος Ζα ζα Γκαμπορ.)
Αλλοι παραγοντες που ενισχυουν την προδιαθεση μας να γινομαστε πληκτικοι ειναι η χαμηλη αντιληψη μη λεκτικων μηνυματων ,
Οταν βαριομαστε εχουμε την ταση να απομακρυνομαστε απο αυτον , να αποστρεφουμε το βλεμμα μας και να κανουμε κοφτες κινησεις με τα χερια προσπαθωντας να παρουμε το λογο.
Ομως καθως ορισμενοι δυσκολευονται να αποκωδικοποιησουν αυτα τα μη λεκτικα μηνυματα , δεν καταβαλλουν καμμια προσπαθεια να ζωντανεψουν το διαλογο , για να κερδισουν το ενδιαφερον του συνομιλητη τους.
Σε καποιες περιπτωσεις ωστοσο ο λογος που μας κουραζει καποιος δεν εχει να κανει με τον τροπο που αναπτυσει ενα θεμα αλλα με τον υπερβαλλοντα ζηλο του για αυτο. Ολοι εχουμε υποστει κατα καιρους ατελειωτους μονολογους απο συνομιλητες που ειναι τοσο παθιασμενοι με κατι , που δεν μπορυν να σταματησουν να μιλουν με τιποτα.
(το αρθρο απο το focus...σχεδον αυτουσιο κομματι και πολυ ενδιαφερον)
