δεν ξέρω τι με πιάνει ώρες ώρες
πίστευα ότι έχω την τέλεια σχέση, όμως ο φίλος μου, που κάθε μέρα μου λέει πόσο με αγαπά, που κάθε φορά που κάνω πατάτα με συγχωρεί, που κάθε φορά που προβληματίζομαι συζητά, πριν από λίγο καιρό που ήταν στην πόλη του κ είχε βγει με τους φίλους του, ψιλοσούρωσε. έτυχε να έχω ανάγκη να του μιλήσω κ αυτός ήταν κάπως αποσυντονισμένος, εγώ εκνευρίστηκα γιατί πίστευα ότι με γράφει, αυτός άρχισε να αμύνεται και μετά από δυο ώρες έφτασε σε σημείο να μου πει "ώχου και γιατί κάθε φορά που έχεις ζόρι πρέπει να μιζεριάζω και εγώ;". την άλλη μέρα το πρωί τα ξαναβρήκαμε και έχει περάσει καιρός από τότε, πήγαμε διακοπές, ήρθε στην εξοχή μαζί μου, όμως από τότε νιώθω περίεργα. με προβληματίζει το ότι βγαίνει με τους φίλους του μέχρι αργά, παρόλο που πάντοτε του είχα εμπιστοσύνη και που ξέρω ότι κάθονται σε κάτι πλατείες και λένε ανέκδοτα, δεν ξενυχτάνε δλδ σε μπαρόκλαμπα. τώρα άρχισε να με προβληματίζει το ότι μου είπε ότι θα μείνει και μερικές μέρες του σεπτεμβρίου στην πόλη του γιατί θέλει να τον δει η υπερήλικας γιαγία, ο πατέρας του που λείπει συνέχεια, και κάτι συγγενείς από την αμερική. το συζητήσαμε πιο πριν βέβαια και είπα κ εγώ οκ, αλλά μέσα μου με τρώει που θα είμαι εντελώς μόνη. τέλος, αναρωτιέμαι (εντελώς πρόωρα και ανούσια) τι σκοπό έχει μαζί μου, αν με θέλει πραγματικά, γιατί πχ θα μπορούσε να με καλέσει στο εξοχικό του για κάποιες μέρες, αν ήθελε να με δει, αλλά αυτό το έκανε μόνο αφότου εξέφρασα κάποιο παράπονο και δεν είμαι σίγουρη ότι το ήθελε πραγματικά. μου το είπε δυο φορές από τότε όμως εγώ δεν πάω, γιατί δεν ξέρω αν το κάνει επειδή ουσιαστικά το θέλει ή επειδή του το ζήτησα. σιχαίνομαι τη σκέψη ότι θα είμαστε άλλον ένα μήνα μακριά, και ότι ίσως να βγαίνει με τους φίλους του κάθε βράδυ και να κάθονται μέχρι τις 4 έξω. πιο πολύ νευριάζω επειδή σκέφτομαι ότι δεν σέβεται την ανησυχία μου. γιατί εγώ δεν του το έκανα ποτέ αυτό, να χτυπάω στην ανασφάλειά του. αυτός γιατί μου το κάνει; το ξέρω ότι δεν δικαιολογείται ανησυχία, απλώς θέλω επιβεβαίωση, πέρα από αυτή που μπορεί να μου δώσει ο οποιοσδήποτε. το αγόρι μου μου φέρεται εξαιρετικά, και άλλες στη θέση μου θα πετούσαν από τη χαρά τους. έχουμε προσαρμόσει ο ένας την καθημερινότητά του στου άλλου, έχουμε κοινά όνειρα και φιλοδοξίες. φοβάμαι όμως πολύ, μην πάνε όλα στράφι. όχι τόσο από το πως θα τα φέρει ο καιρός, αλλά κυρίως επειδή με πιάνει αυτή ή ανησυχία και τείνω να κάνω ανώριμες παρορμητικές κινήσεις που οδηγούν μόνο σε τσακωμούς και στεναχώριες.
το θέμα δεν είναι αυτός, αλλά εγώ. ανησυχώ για τα πάντα. γιατί; αισθάνομαι να έχω κουραστεί από όλα, αισθάνομαι να βαριέμαι (το μισώ), αισθάνομαι μόνη. θέλω να μείνω εντελώς μόνη, αλλά δεν μπορώ, δεν θέλω να στεναχωρήσω τους γονείς μου, φεύγοντας για να συλλογιστώ τα υπαρξιακά μου. για μένα αξίζει πιο πολύ να μην στεναχωρηθεί κανένας από αυτούς που αγαπώ, γιατί αρκετά τους έχω πρήξει όλους με τα βλακώδη θέματα που με απασχολούν νυχθημερόν.
επιτέλους θέλω να αισθανθώ σιγουριά για κάτι. πχ για τον εαυτό μου.
σόρρυ για το κατεβατό, έχω και πονοκέφαλο.
