Boηθεια...Αρχισα να χτυπαω τον συντροφο μου.
Αυτες τις μερες μαλωσαμε για το θεμα απιστια.Τις 2 τελευταιες μερες τα ειμασταν και μαλωναμε με αποκορυφομα να μου πει να μαζεψω τα πραγματα και να φυγω απο το σπιτι.Δεν εχω που να παω βεβαια.
Τα βρηκαμε και σημερα του ειπα οτι τον χρειαζομαι.Τον χρειαζομαι πολυ σε σημειο να του πω οτι δεν θελω να παει στην δουλεια.
Το βραδι στο σπιτι κατα τις 9 το βραδι ειμασταν σπιτι και αρχισε να ασχολειται με αλλα πραγματα.Αρχισα να το χανω....Στις 10 αρχισα να κλαιω...στις 11 αρχισα να σκεφτομαι οτι περνανε οι ωρες απο την ζωη μου και χανω τον χρονο μου περιμενοντας...λιγο αργοτερα μπηκα σε τετοια οργη που αρχισα να τον χτυπαω και να φωναζω οτι τον μισω.Μπηκα σε τετοια οργη που δεν εβλεπα μπροστα μου.Πραγματηκα και κυριολεκτικα...δεν θυμαμαι τιποτα απο αυτα τα 30 δευτερολεπτα που του επιτεθηκα.απλα θυμαμαι οτι το οτι με επιασε τοσο δυνατα απο τα χερια που μου αφησε μελανια στα χερια αλλα το οτι με πονεσε με εφερε λιγο στα ισα μου και στραγκιξε λιγη απο την ολη οργη που ενιωθα.
Πριν του επιτεθω εκλαιγα τοσο πολυ και εκεινος απλα με κοιταγε και δεν ελεγε ουτε εκανε τιποτα.Απλα ανεκφραστος με κοιταγε.
Νιωθω ασχημα που συνεβει αυτο.Δεν θελω να ειμαι τετοιο ατομο...
Θελω να ειμαι καλος ανθρωπος αλλα η ζωη νιωθω οτι ειναι τοσο αδικη μαζι μου και ενω ειμαι καλος ανθρωπος μου συμβαινουν ασχημα πραγματα.Ποσο μαλλον απο ανθρωπους που αγαπαω....:/