Μέσα μου, θέλω να πιστεύω στα μικρά πράγματα. Στην μέλισσα που παράγει μέλι για τα παιδιά της, στο μυρμίγκι που πεθαίνει για τα αδέλφια του, στον μεταξοσκώληκα που παράγει
μετάξι, στην αράχνη που φτιάχνει το πιο όμορφο σπίτι μόνη της, στα μικρά ψάρια που δεν πίνουν νερό αλλά ζουν μέσα σε αυτό.
Κάποιες φορές κοιτάω και τα δέντρα, τα φίδια, τα πουλιά και τους ανθρώπους. Τα δέντρα είναι η αναπνοή μας, τα πουλιά η μουσική μας, οι άνθρωποι εμείς. Η διαφορά μας απο τα ζώα
είναι η απομάκρυνση μας από τη φύση, ίσως πνευματική, άλλοτε το κάψιμο, η εξόντωση της, το μολυσμένο φτύσιμο, τα όνειρα μας τα σκοτεινά. Άλλοτε το πότισμα, το στόλισμα, ο
θαυμασμός για τη φύση. Η φύση είναι ανώτερη απο εμάς, είναι αυτό που ξεχάσαμε.
