Το ξερω οτι η ζωη ειναι ομορφη,αλλα δεν μπορω να το νιωσω τωρα...
..δηλαδη εδω και μηνες.Τα χαπια ειναι ανωφελα και οι αναμονη για το ποτε θα σηκωθω ορθια και θα ξεχασω την οψη αυτου του πατου με κουρασε.Καπου ειδα ή διαβασα οτι ''η μεγαλύτερη ευτυχία είναι να έχεις μια καρδιά που αισθάνεται όμορφα πράγματα''.Μα χωρις αγαπη δεν μπορω να ζησω,το ξερω.Και επειδη η σαπια διασταση του κοσμου με διαπερασε και με κατελαβε την ξεχασα την αγαπη.Αντικαταστηθηκε απο οργη και μισος για αυτον τον κοσμο,ενιωσα πως προτιμω να χαθω στην μαυριλα του κενου,να εξαυλωθω στη μαγεια του διαστηματος,παρα να συνεχισω το ανουσιο παραληριμα,τον ανωφελο αγωνα για το απολυτο μηδεν.Δηλαδη αυτο που θεωρω πιο πιθανο να ακολουθει το θανατο.Μετα απο μια τετια παραδοχη πως μπορω αραγε να σταθω πιο δυνατη και να ξεπερασω,να ξεχασω την αναγκη να χαθω...αναρωτιεμαι..
Επειτα διαβασα...για να αισθανεις καλυτερα κανε καποιον αλλον να χαρει.Ή χαμογελα σε καποιον.Ή βοηθα καποιον ανυμπορο στο δρομο.
γενικα και απλα....Η αγαπη ειναι η λυση.Παρ'ολο που ειναι τετελεσμενο γεγονος για μενα οτι θα ζησω χωρις τον ερωτα της ζωης μου και χωρις τη δουλεια της ζωης μου-το διαβεβαιω,μην αμφιβαλεται- πρεπει να ζησω εχωντας μια ανεξαντλητη πηγη αγαπης στην καρδια μου..που θα προερχεται απο μενα και τα αποθεματα της πολυ πιθανον θα ανανεωνονται μονο απο μενα.Προς το παρον αδυνατώ να το πραγματοποιησω και για ενα ακομα βραδυ αυγουστου θα αναψω τα κερια,θα κοιταξω τον ουρανο και θα χαμογελασω με μια γλυκια μελαγχολια στα ματια ακουγοντας ενα απο τα αγαπημενα μου τραγουδια..στελνω σε ολους ενα χαμογελο .. :)
http://www.youtube.com/watch?v=3OMWKs0aIIk
http://www.youtube.com/watch?v=kHg-PhseKOQ&NR=1