Όσο ζεις...δεν μαθαίνεις...τελικά...

..τουλάχιστον για μένα αυτο συμβαινει. Ειμαι άνθρωπος με ευαισθησιες που κοιτάζω τους ανθρωπους πάντα απο την θετική σκοπιά. Σπάνια κατακρίνω κάποιον ή κάποια, επειδή πιστευω οτι ολες οι πράξεις μας αντανακλουν την ψυχή μας που σε δεδομενη κατάσταση μπορει να είναι επιβαρημενη συναισθηματικά. Θαυμάζω τις γυναικες με Γ κεφαλαιο (προσπαθω και εγώ να συμπεριφέρομαι ετσι) και γοητευομαι απο τους αληθινους άντρες, αυτους που έχουν το θάρρος και την τιμιότητα να διεδικήσουν και να νικήσουν με την αλήθεια τους. Τον τελευταιο καιρό όμως με στεναχωρει πολυ η παλιανθρωπια που βλεπω γύρω μου, σε γυναικες και άντρες, συγκαλλημενη κατω απο μια μάσκα του αγνου και του αθώου, και απογοητευομαι πολύ. Αρνουμαι όμως να εγκαταλείψω τα πιστευω μου και συνεχιζω την αναζήτηση μου. Όταν απογοητευεσαι όμως, ο πόνος ειναι βαθύς, αλλά κάποτε τον ξεπερνάς. Ο κοσμος δεν ειναι αγγελικά πλασμενος τελικά....

μαθαινεις πως δε μαθαινεις. η ζωη ειναι ενα συνεχομενο μαθημα. εμενα με διδαξε πως ειναι μια αργη αυτοκτονια. σιγα σιγα πεθαινουμε, και δε μπορουμε να κανουμε τπτ για να το αποτρεψουμε. κι οσοι φαινονται παλιανθρωποι το γνωριζουν καλα αυτο, γιαυτο κοιταζουν λιγο περισσοτερο τον εαυτο τους. δε λεω να γινουμε εγωιστες, αλλα να μην αφηνουμε αλλους να μας κοροϊδευουν και να μας πατανε! και να κοιταξουμε να καλοπερασουμε οσο γινεται! ο κοσμος σιγουρα δεν ειναι αγγελικα πλασμενος, οταν ολοι μας βρισκομαστε για περιορισμενο χρονο εδω, και δε ξερουμε τι να πρωτοπρολαβουμε...

Και γω είμαι απογοητευμένη αλλά προσπαθώ να το παλεύω. Συνέβη κάτι που σε κάνει να αισθάνεσαι άσχημα;

Δεν θεωρω οτι η ζωη ειναι αργη αυτοκτονια. Η ζωή είναι ομορφη ιδιαίτερα οταν έχεις διπλα σου κάποιον ή κάποια που σε βοηθάει να ξεδιπλωσεις ολες τις πτυχες της προσωπικοτητας σου, και τις αναδεικνυει. Όμως το να μην αφήνουμε τους άλλους να μας πατάνε είναι κάτι που εγώ ακόμα δεν έχω καταφέρει να μάθω...

Και γω συμφωνώ με αυτό με ανατριχιάζει η φράση αργή αυτοκτονία.

ναι cello μου, αλλά όχι σε σχέση με τα άλλα μου ποστ. Δεν έχει νοημα να αναφέρω κάτι. Κάποιες εμπειριες ειναι μονο για τη ψυχη όχι για δημοσια χρήση...

Κατά ένα μέρος έχεις δίκιο. Από την άλλη είναι όμορφο όταν μπορείς να μοιράζεσαι προβλήματα με ανθρώπους και να μπορείς να συμβουλεύεις και να συμβουλεύεσαι. Προκύπτουν και φιλίες από εδώ.

Quote:

---

Originally Posted by julias

Δεν θεωρω οτι η ζωη ειναι αργη αυτοκτονια. Η ζωή είναι ομορφη ιδιαίτερα οταν έχεις διπλα σου κάποιον ή κάποια που σε βοηθάει να ξεδιπλωσεις ολες τις πτυχες της προσωπικοτητας σου, και τις αναδεικνυει.

---

το οτι μπορει να φαινεται ομορφη εχωντας διπλα σου καποιον ή καποια που σε βοηθαει να ξεδιπλωσεις ολες τις πτυχες της προσωπικοτητας σου, δε σημαινει οτι παυει να ειναι αργη αυτοκτονια. ο χρονος συνεχιζει να κυλαει και τοτε, οι δυσκολιες της ζωης συνεχιζουν να υπαρχουν, δε γινονται ολα πιο ευκολα, ουτε αλλαζουν επειδη εχουμε παρεα. απλα εμεις αλλαζουμε και τα βλεπουμε θετικοτερα, με αποτελεσμα να σκεφτομαστε αλλιως και να αντιμετωπιζουμε διαφορετικα καποια πραγματα. ο θανατος κι ολα τα υπολοιπα παραμενουν ομως...

Quote:

---

Originally Posted by julias

..τουλάχιστον για μένα αυτο συμβαινει. Ειμαι άνθρωπος με ευαισθησιες που κοιτάζω τους ανθρωπους πάντα απο την θετική σκοπιά. Σπάνια κατακρίνω κάποιον ή κάποια, επειδή πιστευω οτι ολες οι πράξεις μας αντανακλουν την ψυχή μας που σε δεδομενη κατάσταση μπορει να είναι επιβαρημενη συναισθηματικά. Θαυμάζω τις γυναικες με Γ κεφαλαιο (προσπαθω και εγώ να συμπεριφέρομαι ετσι) και γοητευομαι απο τους αληθινους άντρες, αυτους που έχουν το θάρρος και την τιμιότητα να διεδικήσουν και να νικήσουν με την αλήθεια τους. Τον τελευταιο καιρό όμως με στεναχωρει πολυ η παλιανθρωπια που βλεπω γύρω μου, σε γυναικες και άντρες, συγκαλλημενη κατω απο μια μάσκα του αγνου και του αθώου, και απογοητευομαι πολύ. Αρνουμαι όμως να εγκαταλείψω τα πιστευω μου και συνεχιζω την αναζήτηση μου. Όταν απογοητευεσαι όμως, ο πόνος ειναι βαθύς, αλλά κάποτε τον ξεπερνάς. Ο κοσμος δεν ειναι αγγελικά πλασμενος τελικά....

---

Ο κοσμος οχι δεν ειναι αγγελικα πλασμενος. Καποτε ηθελα να πιστευω σε αυτο. Να μην απαγοητευεσαι! Οταν απογοητευομαστε σταματαμε να βλεπουμε θετικα την ζωη και την σταματαμε. Να κοιτας να βρισκεις τροπους να περνας ομορφα, να τα εχεις καλα με εσενα. Την μασκα του αγνου και του αθωου πολλες φορες την βλεπουμε εμεις γτ αυτο θελουμε να δουμε. Απογοητευεσαι γτ ισως περιμενεις κατι απο τους ανθρωπους ή δενεσαι και εμπιστευεσαι. Μην περιμενεις τπτ απο τους ανθρωπους, να περιμενεις πολλα απο σενα. Μην αφηνεσαι, υπαρχουν και ορια τα οποια πρεπει να θεσεις εσυ πρωτα με τον εαυτο σου και μετα με τους εξω. Αν ολα αυτα τα κανεις πιστευω οτι θα τα δεις διαφορετικα και θα νιωθεις και εσυ καλυτερα. Διευκρινηση : δεν ειπα να μην εμπιστευεσαι κανεναν, να εμπιστευεσαι αλλα με μετρο! Αφησου στον εαυτο σου οσο θες αλλα οχι στους αλλους. Παντα πρεπει να βαζουμε τα ορια μας!

Quote:

---

Originally Posted by julias

Δεν θεωρω οτι η ζωη ειναι αργη αυτοκτονια. Η ζωή είναι ομορφη ιδιαίτερα οταν έχεις διπλα σου κάποιον ή κάποια που σε βοηθάει να ξεδιπλωσεις ολες τις πτυχες της προσωπικοτητας σου, και τις αναδεικνυει. Όμως το να μην αφήνουμε τους άλλους να μας πατάνε είναι κάτι που εγώ ακόμα δεν έχω καταφέρει να μάθω...

---

Αυτο θελει δουλεια με σενα κυριως. Οσο θα δινεσαι απλοχερα και χωρις ορια θα σε πατανε.. γιατι προφανως δινεσαι στον οποιονδηποτε. Δεν πρεπει να ειναι ομως ετσι! Αυτο δεν σημαινει οτι θα κλεισεις και ολες σου τις πορτες για να μην ξαναγινει διοτι ειναι ΜΕΓΑΛΟ ΛΑΘΟΣ και στο τελος θα πονεσεις εσυ. Γιατι με αυτο δεν θα εχεις κανεναν διπλα σου και δεν το θελει κανενας αυτο. Τα παντα θελουν ισορροπια, εαν εσυ δεν την δημιουργησεις τοτε δεν θα την εχεις. Θα το μαθεις με τον καιρο αυτο..

Το να κλαιει κάποιος δεν οδηγει πουθενά. Το θέμα είναι να ξέρουμε τί θέλουμε, πώς να το παίρνουμε, χωρις να εκμεταλλευομαστε και παταμε άλλους. Ο καθένας με τον τρόπο του. Ο καθένας σε ισότιμη και αληθινή σχέση.

Συμφωνω μαζι σου julias.. Το να κλαιμε μας παει πισω την ζωη. Να γελαμε και να χαιρομαστε οσο γινεται. Ενα κλικ του μυαλου μας ειναι αρκει να βρουμε το κουμπακι και να το πατησουμε. Οσο ζουμε... μαθαινουμε πολλα αρκει να βρουμε τον τροπο να το δουμε. ;)

Ξωτικο γραφεις ποιηματα φανταζομαι!

Καλα σε λες ξωτικο τοτε.. αχ και μου αρεσουν πολυ (τα ξωτικα)!!!

Ο κοσμος μας σιγουρα δεν ειναι αγγελικα πλασμενος! Το θεμα,ομως,ειναι να μαθαινουμε απ'τα λαθη μας και να προχωραμε μπροστα ατενιζοντας το μελλον με αισιοδοξια!