οχι φαρμακα

Επισκεπτομαι αρκετα χρονια ψυχιατρο - ψυχαναλυτη και κανω ψυχαναλυση (οχι κλασσικη στο ντιβανι ,αλλα και οι δυο καθιστοι )
Δεν παιρνω φαρμακα .Θα ηθελα να ρωτησω αν υπαρχουν αλλα μελη που ακολουθουν παρομοια διαδικασια με μενα

Outsider

και εγώ ακολουθώ ψυχαναλυτική περίπου 1,5 χρόνο, με πάρα πολύ καλά αποτελέσματα. Η αλήθεια είναι ότι δεν το περίμενα και δεν το πολυπίστευα, αλλά προς το παρόν διαψεύδομαι....ευτυχώς δηλαδή.

η αβεβαιοτητα της ψυχαναλυτικης διαδικασιας με εχει κανει πολλες
να σκεφτομαι οτι παλευω μονος μου και οτι ο ψυχαναλυτης απλα τηρει το \'\'πρωτοκολλο\'\' ωστε να γινεται η ψυχαναλυση ,να υπαρχει η αναγκαια αποσταση και ο,τι αλλο χρειαζεται ωστε ναναι ψυχαναλυση και οχι φιλικη κουβεντα
Αλλα τι γινεται αν δεν πιστευεις στον εαυτο σου και αν θεωρεις οτι τα προβληματα σου ειναι μεγαλα?
Το μονο που χρειαζεται απο μερους μου ειναι να μιλαω ,αλλα πολλες φορες ντρεπομαι να αναφερω καποια πραματα που ειναι \'\'αστεια\'\' και με απασχολουνε και ετσι καταληγω να μη λεω τιποτα και να περναει αρκετη ωρα στη σιωπη
Απο τη μια τα μεγαλα προβληματα και απο την αλλη τα \'\'αστεια\'\' της καθημερινοτητας Τα πρωτα σκεφτομαι οτι θελουνε πολλα κοτσια ,ταλλα τα θεωρω ασημαντα αλλα μαπασχολουνε

paramythi
Αξιοποιεις με τον καλυτερο τροπο την ευκαιρια της ψυχαναλυσης και σου αξιζουνε συγχαρητηρια
Σε εναμισυ χρονο ειδες πολυ καλα αποτελεσματα .Σε 9 μηνες αποταν ξεκινησα πρωτη φορα σταματησα και ξαναξεκινησα μετα απο 4 χρονια (αισθανομουνα οτι δεν παει πουθενα τοτε και τα παρατησα αρνουμενος παραλληλα να δυσκολευω τον εαυτο μου) Νομιζω οτι δουλεψες πολυ γιαυτο γνωριζοντας ποσο επωδυνη διαδικασια γινεται αρκετες φορες αρα σιγουρα επεμεινες πολυ και ειχες πιστη στο καλυτερο [η οποια ειναι πραγματικη πιστη γιατι δεν υπαρχει απο πριν καμια διαβεβαιωση οτι σε τοσο καιρο θασαι αλλος ανθρωπος και δε θα σε απασχολουνε τα τωρινα προβληματα
,υποσχεσεις δηλαδη που δινονται σε αλλες θεραπειες)
Ευχομαι να εχεις ακομα καλυτερη πορεια απο δω και στο μελλον ¨)

outsider μου , χαίρομαι ειλικρινά που έχεις βρει τον δικό σου δρόμο προς την έμμεση επιστημονική αυτο-ίσαση........:)
Αν δεν γίνοναι αδιάκριτη και αν βέβαια θέλεις να απαντήσεις , ποιοί λόγοι σε ώθησαν να ζητήσεις βοήθεια από κάποιον ειδικό του χώρου?
Σε εμένα σίγουρα μόνο ψυχανάλυση δεν είναι ούτε επαρκής , ούτε άμεσα δραστική......Never mind.......

Περιμένω τα όποια συμπληρωματικά σου σχόλια........:):)

olga χεκινησα ψυχαναλυση τελη 97 γιατι αισθανομουνα καταθλιψη και αδυναμια να ανταποκριθω στις υποχρεωσεις μου ,εντονη αγοραφοβια ,φοβο για τα αρνητικα σχολια των αλλων ,δυσκολια να κανω σχεσεις ,αγχος παρα πολυ εντονο ...Αισθανομουνα οτι τα παντα με πλακωνουνε και δεν μπορω να αποδρασω

Quote:

---

Originally posted by outsider
η αβεβαιοτητα της ψυχαναλυτικης διαδικασιας με εχει κανει πολλες
να σκεφτομαι οτι παλευω μονος μου και οτι ο ψυχαναλυτης απλα τηρει το \'\'πρωτοκολλο\'\' ωστε να γινεται η ψυχαναλυση ,να υπαρχει η αναγκαια αποσταση και ο,τι αλλο χρειαζεται ωστε ναναι ψυχαναλυση και οχι φιλικη κουβεντα
Αλλα τι γινεται αν δεν πιστευεις στον εαυτο σου και αν θεωρεις οτι τα προβληματα σου ειναι μεγαλα?
Το μονο που χρειαζεται απο μερους μου ειναι να μιλαω ,αλλα πολλες φορες ντρεπομαι να αναφερω καποια πραματα που ειναι \'\'αστεια\'\' και με απασχολουνε και ετσι καταληγω να μη λεω τιποτα και να περναει αρκετη ωρα στη σιωπη
Απο τη μια τα μεγαλα προβληματα και απο την αλλη τα \'\'αστεια\'\' της καθημερινοτητας Τα πρωτα σκεφτομαι οτι θελουνε πολλα κοτσια ,ταλλα τα θεωρω ασημαντα αλλα μαπασχολουνε

---

Νομίζω ότι η πορεία της ψυχοθεραπείας εξαρτάται κατά πολύ από τη σχέση που υπάρχει μεταξύ θεραπευτή (ψυχολόγου – ψυχίατρου) και θεραπευμένου. Από την πλευρά του θεραπευμένου θα πρέπει (πάντα με βάση την προσωπική μου εμπειρία) να υπάρχει καλή διάθεση, ειλικρίνεια και εμπιστοσύνη στο θεραπευτή. Το τελευταίο δε αποτελεί ίσως τον σημαντικότερο παράγοντα. Αν δεν εμπιστεύεσαι τον γιατρό σου τότε αρχίζεις να βασίζεσαι και σε προσωπικές εκτιμήσεις με αποτέλεσμα να μην τηρείς όλα όσα σου λέει και η θεραπεία να μην έχει τα προσδοκώμενα αποτελέσματα. Αν δειλιάζεις να πεις κάποια πράγματα στο γιατρό σου, αυτό πρέπει να του το αναφέρεις, για να σε βοηθήσει να του «ανοιχτείς» και να του πεις αυτά για τα οποία δυσκολεύεσαι τώρα να του μιλήσεις. Αυτό θα ωφελήσει και εσένα για να βρεις τις απαντήσεις που ζητάς αλλά και το γιατρό σου για να έχει ακόμη καλύτερη εικόνα για την κατάστασή σου. Καμία φορά ντρεπόμουν να του πω ότι φοβάμαι να μπω σε αυτόν το «χ» δρόμο γιατί δεξιά και αριστερά αυτού, τα ψηλά κτίρια με προκαλούσαν δυσφορία. Λέω θα με βλέπει σαν ζόμπι ο άνθρωπος. Του είπα όμως κάποια στιγμή ότι έχω δυσκολία να του εκφράσω μία δυσφορία που αισθάνομαι για να μην τη θεωρήσει γελοία και με δει σαν κανένα παιδάκι που φοβάται. Με τον τρόπο του όταν του εξέφρασα αυτή τη δυσκολία στο να του μιλήσω για αυτό που αισθανόμουν με έκανε και να του το πω, και να μην αισθανθώ άσχημα για αυτό που ένιωθα. Για εμένα αν δεν πεις στο γιατρό ότι περνάει από το μυαλό σου, δε θα μπορέσει και εκείνος με τη σειρά να σου πει τι είναι καλύτερο να κάνεις αφού δε θα έχει μια ολοκληρωμένη εικόνα.
Φιλικά
Αλέξης

Quote:

---

Originally posted by outsider
η αβεβαιοτητα της ψυχαναλυτικης διαδικασιας με εχει κανει πολλες
να σκεφτομαι οτι παλευω μονος μου και οτι ο ψυχαναλυτης απλα τηρει το \'\'πρωτοκολλο\'\' ωστε να γινεται η ψυχαναλυση ,να υπαρχει η αναγκαια αποσταση και ο,τι αλλο χρειαζεται ωστε ναναι ψυχαναλυση και οχι φιλικη κουβεντα
Αλλα τι γινεται αν δεν πιστευεις στον εαυτο σου και αν θεωρεις οτι τα προβληματα σου ειναι μεγαλα?
Το μονο που χρειαζεται απο μερους μου ειναι να μιλαω ,αλλα πολλες φορες ντρεπομαι να αναφερω καποια πραματα που ειναι \'\'αστεια\'\' και με απασχολουνε και ετσι καταληγω να μη λεω τιποτα και να περναει αρκετη ωρα στη σιωπη
Απο τη μια τα μεγαλα προβληματα και απο την αλλη τα \'\'αστεια\'\' της καθημερινοτητας Τα πρωτα σκεφτομαι οτι θελουνε πολλα κοτσια ,ταλλα τα θεωρω ασημαντα αλλα μαπασχολουνε

---

outsider, έχεις αλήθεια αναρωτηθεί τι σημαίνει κάθε φορά η σιωπή κατά τη διάρκεια της συνεδρίας?
Πίστεψε με, η αποκωδικοποίηση των σιωπών, μπορεί να σου δώσει σημαντικό υλικό προς την αυτογνωσία σου.

alex30 ,εχεις δικιο σε αυτα που λες και τα εκτιμω πολυ
Μπορει να φταιω εγω ,να μην εχω εξοπλισει τον εαυτο μου με την πιστη που χρειαζεται και να περιμενω τον \'\'απο μηχανης θεο\'\' ¨))
Πρεπει να παρω πιο πολυ την υποθεση του εαυτου μου στα χερια μου και να μην αισθανομαι τοση απογνωση που καμια συζητηση και τιποτα δεν μπορει να την μετριασει.Το να μιλας ειναι λυτρωση απλα αισθανομαι οτι εχω κουραστει να μαι στα ιδια και βαθια μεσα μου πιστευω οτι δεν μπορω ναλλαξω ¨( Το βασικο μαλλον ειναι να βρει κανεις τη δυναμη να πιστεψει


dodoni σε καποια συνεδρια που ημουνα σιωπηλος αρκετη ωρα ,μετα ρωτησα το γιατρο , τι σημαινουν ολες αυτες οι σιωπες ,οτι σας υποτιμαω ,οτι σας φοβαμαι ?? Αλλα δεν μου απαντησε ¨)

outsider γλυκέ μου , δεδομένου ότι ο γιατρός σου όταν σε ανέλαβε για ψυχανάλυση με προταρχικά συμπτώματα από ότι αναφέρεις την κατάθλιψη και την αγοραφοβία, έκρινε ο ίδιος ότι δεν χρειάζεται φαρμακευτική αγωγή παράλληλα με την ψυχαλάλυση......ή στο υπέδειξε και εσύ δεν επιθυμούσες κάτι τέτοιο?

Ειλικρινά θα ήθελα να μάθω!:)
ΦΙΛΙΑ!

olga ουδεποτε μου προτεινε φαρμακα Εγω ημουν εκεινος που το προτεινα καμποσες φορες αλλα το αρνηθηκε .Μαλιστα καποτε σε αρκετα πιεστικη ερωτηση μου για καποια συγκεκριμενα συμπτωματα τι φαρμακο θα βοηθουσε μου χε πει \'\'θα μπορουσατε να παρετε stilnox\'\' αλλα δεν εβγαλε χαρτι να φτιαξει συνταγη !! Δηλαδη αν ταθελα τοσο πολυ ,επρεπε να βρω ακρη να τα παρω αλλα οχι μεσω εκεινου ¨)

Επιπλεον ,η καταθλιψη και η αγοραφοβια ειναι καποια απο τα πραγματα που του ειπα οταν πρωτοπηγα αλλα ουδεποτε μου χει \'\'επικυρωσει\'\' καποιο συμπτωμα η καποια \'\'διαγνωση\'\' ωστε να σου πω με ακριβεια εχω διαπιστωμενα το α το β και το γ παθολογικο στοιχειο

outsider,

ποτέ μου δεν πίστεψα απόλυτα δεν καμία θεραπεία, γιατί θεωρώ ότι κανείς δεν είναι κάτοχος της αλήθειας. Την όποια αλήθεια ο καθένας την προσεγγίζει από τη θέση που βρίσκεται και βάζει έτσι το λιθαράκι του στην αποκάλυψή της. Συμφωνώ απόλυτα με τον Νίκο, οι σιωπές σου στις συνεδρίες λένε πολλά, φωνάζουν θα έλεγα. Τι φοβάσαι; Μήπως σε κατακρίνει και ο ψυχαναλυτής σου όπως και οι άλλοι. Αυτό δεν ισχύει και το γνωρίζεις αυτό. Και εμένα μου τυχαίνει πολλές φορές να μην ξέρω τι να πω, αλλά επειδή πρέπει να μιλήσω λέω ότι μπούρδα μου κατέβει. Σε διαβεβαιώ ότι, από αυτές τις μπούρδες αποκαλύφθηκαν πολλά άγνωστα μυστικά της συμπεριφοράς μου. ʼσε τον εαυτό σου ελεύθερο και μην τον λογοκρίνεις κάθε φορά που θέλει να χαλαρώσει.

Ίσως πάλι να έχει δίκιο και ο Αλέξης που μιλά για χημεία θεραπευτή - θεραπευόμενου. Αν θεωρείς ότι δεν μπορείς να συζητάς ελεύθερα με τον ψυχαναλυτή σου, δεν έχει παρά να επιλέξεις ένα νέο πρόσωπο, ίσως του άλλου φύλου.

Ότι και να επιλέξεις πάντως, σου εύχομαι να βρεις τον εαυτό σου και να κάνεις την αναγκαία υπέρβαση.

Βοηθαει η ψυχοθεραπεια σε φοβια θανατου, δλδ. να ειναι συνεχεια το μυαλο σου στο οτι καποτε θα πεθανεις και να ασχολεισαι με αυτο (στη σκεψη μονο απλα ειναι μαλακια γιατι σε ριχνει ψυχολογικα και δε χαιρεσαι στο 100% τα πραγματα). Τις συμβουλες στυλ μη σκεφτεσαι ετσι γιατι χανεις στιγμες κτλ κτλ ας τις αφησουμε γιατι δε με βοηθανε, ξερω καλα οτι αν σκεφτεσαι ετσι δε κερδιζεις τπτ κ γενικα ολα τα αρνητικα του αλλα το νιωθω λες και βγαινει απο μεσα μου αυτη η εμμονη σκεψη..

SpyroGr21 νομιζω οτι θα μπορουσες να εκθεσεις τους φοβους σου σε καποιον ψυχοθεραπευτη και να οδηγηθεις σε καποιες απαντησεις Γιατι σκεφτεσαι συχνα το θανατο ,τι σε οδηγει σε τετοιες σκεψεις ,τι οφελος -οσο και αν ακουγεται παραδοξο ! - εχεις
,γιατι το να \'\'κολλας\'\' σε κατι ακομα και αν το φοβασαι μπορει να σε εμποδιζει να κανεις κατι αλλο που πρεπει αλλα για καποιο λογο δε θελεις η δεν μπορεις ,οποτε μια φοβια μπορει ναναι μια ενασχοληση που ναιμεν μπορει να σε εξαντλει και να σε κανει να νιωθεις δυσαρεστα αλλα μπορει να σου αποκρυπτει κατι αλλο που δεν μπορεις να αντιμετωπισεις και θα πρεπει να βγαλεις στην επιφανεια