Πώς μπορώ να διευρύνω τον κύκλο μου;

Πρόσφατα έχασα τον σύντροφό μου (ανακοπή καρδιάς), όσο καιρό ήμασταν μαζί δεν ένιωθα την ανάγκη να έχω άλλα άτομα δίπλα μου καθώς ήταν ο άνθρωπός μου, ο κολλητός μου. Τώρα βρίσκομαι σε αρκετά δύσκολη θέση καθώς είμαι μόνη μου. Έχω μια φίλη και κάποιες γνωστές.. Υπάρχουν βραδιές που δεν περνάνε με τίποτα, το σπίτι έχει αρχίσει και με πνίγει και είμαι στη φάση της αναζήτησης σπιτιού. Γενικότερα προσπαθώ να είμαι καλά, προσπαθώ να σκεφτώ ότι θα περάσει και ότι θα έρθουν καλύτερες μέρες..αλλά όταν έρχεται το συναίσθημα της μοναξιάς...γονατίζω. Άραγε θα βρεθεί κάποιος που θα δεθώ ξανά τόσο πολύ μαζί του? Άραγε θα βρεθεί κάποιος που θα καταφέρει να με πλησιάσει τόσο πολύ?

συλλυπητιρια κατ αρχην (ξερω την τσακισα την λεξη) ποσος καιρος παει?

Είχε πεθάνει ο πατέρας μου πριν κάποιους μήνες...έτσι κι εγώ δεν μπορώ να μείνω μόνη....ειδικά τα βράδια, που ξέρεις ότι δεν θα γυρίσει κανείς είναι ανυπόφορα....ήταν να μείνω κάποιες μέρες μόνη-θα έλειπε η μητέρα μου και τ αδέρφια μου διακοπές,κι ο φίλος μου δεν μπορούσε να έρθει-και πραγματικά κόντεψα τη πρώτη μέρα να σαλτάρω....έκλαιγα συνέχεια και κάποια στιγμή δεν άντεξα και πήρα τηλ μια φίλη μου και τις υπόλοιπες μέρες κοιμόμασταν μια σπίτι μου μια σπίτι της...τόσο καιρό τελείως μόνη μου στο σπίτι, βράδυ, δεν έχω μείνει....οπότε πραγματικά καταλαβαίνω ότι είναι τρομερά δύσκολο να σαι μόνος σπίτι....πάντως θα σε βοηθήσει σίγουρα να αλλάξεις σπίτι γιατί όλα θυμίζουν τον άνθρωπο σου που έφυγε...εμείς δε θέλουμε με τίποτα να το κάνουμε....ο πατέρας μου είχε σχεδιάσει το σπίτι, τα έπιπλα, είχε φτιάξει το κήπο...οπότε δε γίνεται να φύγουμε......
αν γίνεται κάποιο βράδυ να κοιμηθείς σ αυτή τη φίλη σου?ο πιο εύκολος τρόπος να διευρύνεις τον κύκλο σου είναι ίσως μέσω των φίλων και των γνωστών σου....αν έχουν παρέες, φίλους και βρίσκονται μαζί τους μπορείς κάποια στιγμή να κανονίσεις να βγεις μαζί τους κι έτσι να γνωρίσεις κι άλλους ανθρώπους...επίσης, αν εργάζεσαι μέσα απ αυτόν το χώρο μπορείς ν αποκτήσεις γνωστούς και φίλους..παράλληλα αν έχεις αδέρφια ή ξαδέρφια κλπ που έχεις επαφή μαζί τους και περνάτε καλά μαζί γίνεται να κάνεις παρέα μαζί τους....τέλος, κάτι που θεωρώ ότι θα σε βοηθήσει και να διευρύνεις τον κύκλο σου, αλλά και να νιώσεις καλύτερα είναι να ασχοληθείς με πράγματα που σ αρέσουν.... τι εννοώ, σ αρέσει η λογοτεχνία μπορείς να γραφτείς σε κάποιο σύλλογο ανάγνωσης, σ αρέσει κάποιο άθλημα, κάποια πολεμική τέχνη, ο χορός, η μαγειρική γιατί δεν κάνεις κάποια μαθήματα? κλπ...
όσο για το τελευταίο που λες, δεν ξέρω αν γίνεται να γνωρίσεις κάποιον και να έχεις την ίδια σχέση που είχες με το σύντροφο σου αφού κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και οι συνθήκες και οι συγκυρίες κάτω από τις οποίες τον γνωρίζεις και εξελίσσεται η σχέση σας είναι επίσης μοναδικές....αλλά σίγουρα πιστεύω ότι μπορείς να δεθείς και με κάποιον άλλο....χωρίς βέβαια να ξεχάσεις το σύντροφό σου...

τραγικη ειρωνια....αλλοι δεν μπορουν να μεινουν μονοι και αλλοι θελουν να μεινουν καποια στιγμη....... (απο γενικη αποψη οχι αμα χασεις καποιον προς Θεου)

θελει χρονο να γιανει.....νομιζα πως αμα καταπιαστεις αμεσως με κατι εχεις υπερενταση πιο πολυ απ οσο ξαλαφρωνεις.......ετσι δεν ειναι?

έτσι είναι....περίεργο πράγμα ο άνθρωπος και η ψυχολογία του...μία επιζητεί τη μοναχικότητα μία την απεχθάνεται....και ίσως όταν μπορεί να έχει το ένα αναζητά το άλλο....
ίσως ναι, αν ασχολείσαι με κάτι άλλο βοηθάει...ακόμα και στο πιο απλό...κουράζεσαι περισσότερο και είναι ίσως πιο εύκολο να κοιμηθείς....αλλά απ την άλλη θες χρόνο και να σκεφτείς και να αναπολήσεις....
οπότε πάλι στα ίδια ερχόμαστε...μία θες να κάτσεις να σκεφτείς, μία να δράσεις...αλλά δεν γίνονται ταυτόχρονα και τα δύο...

κι όσο για το χρόνο...δεν ξέρω αν θα γιάνει κάτι με τον καιρό...αλλά σίγουρα μπλέκεται η καθημερινότητα στη μέση που καλώς ή κακώς δε σου αφήνει πάντα περιθώρια....

εγω π μενω μονη απτα 18 κ εχω πολυ λιγες παρεες!εχω κατοικιδιο ομως...
και βεβαια μπορεις να ξαναβρεις παρεες και γιατι οχι κ συντροφο κ η μονα3ια δεν ειναι ωραιο πραγμα αλλα συνηθιζεται, τωρα να σαι κ ενα βραδυ μονος δεν εγινε κ κατι αρκει να μην εισαι καθε μερα ολη μερα δλδ αμα δουλευες εχεις επαφες με αλλους μπορεις να πας κ για εναν καφε με ενα συναδελφο αν ερχισεις κ ανοιγεσαι..εισαι κομπλε, τωρα αμα ζητας στοργη κ προδερμ θες αλλα πραγματα αν ειναι προσφατο κανε λιγη υπομονη να κλεισουν οι πληγες κ αρχισε να ανοιγεσαι ενα καφεδακι ενα ποτακι η ισως καποια δραστηριοτητα κ θα σαι εντα3ει..

συλληπητηρια δεσποινα..ειμαι κι εγω στην ιδια θεση με σενα.ειναι 6μηνες που εχασα τον ανθρωπο μου.νιωθω οτι εχει αλλαξειο κοσμος που ζω.προσπαθω αλλα..μαλλον δεν τα καταφερνω.ετσο ενοιωθα κι εγω με το παιδι που ημουν 8 χρονια.εχω κι εγω φιλες αλλα δεν ειναι το ιδιο. εκανα μια προσπαθεια με ενα ανθρωπο αλλα με εκανε να αισθανθω αθλια ενω ημουν πολυ ειλικρινης μαζι του..
δεν θελω ομως να σε ψυχοπλακωσω και συγγνωμη αν το εκανα.ευχομαι να ξεπερασουμε τον πονο μας και ο,τι αλλο ποθεις..
εγω σκεφτομαι να αρχισω ενα χομπυ αν και ολα μου τον θυμιζουν,,
καλη δυναμη

Αγαπητή Δέσποινα,
συλλυπητήρια και καλή δύναμη. Είμαι πολύ νέα και δεν έχω βιώσει κάτι παρόμοιο. Έχω νοιώσει όμως την απώλεια πολύ κοντινών προσώπων. Δεν ξέρω αν η διεύρυνση του κύκλου σου είναι αυτό που θα σε βοηθήσει ουσιαστικά αυτήν την στιγμή. Σίγουρα θα σε κάνει να ξεχαστείς και να περνάς περισσότερο χρόνο παρέα με άλλους ανθρώπους, όμως τις στιγμές που θα μένεις μόνη, λυπάμαι που το λέω, όμως όλα θα επιστρέφουν. Η μοναξιά δεν έχει να κάνει με το πόσα άτομα μας περιτριγυρίζουν , αλλά με το πόσο μόνοι νιώθουμε εμείς. Καταλαβαίνω πως ο άνδρας σου δεν ήταν ένας "απλός" , αν θες συμβατικός, σύντροφος. Ήταν, όπως λες, ο καλύτερός σου φίλος και φαντάζομαι πως θα είχατε και εσείς τις κακές σας στιγμές σαν ζευγάρι, όμως στο σύνολό της , η σχέση σας θα ήταν πάρα πολύ όμορφη και μοναδική.
Δε νομίζω ότι το να προσπαθήσεις να καλύψεις το κενό με άλλα άτομα θα σε βοηθήσει μακροπρόθεσμα. Δυστυχώς ο σύντροφός σου δεν μπορεί να αντικατασταθεί από κανέναν και αυτό το ξέρεις εσύ καλύτερα από τον καθένα , καθώς από τα λεγόμενά σου ήταν μοναδικός για εσένα,
Αυτό που σου προτείνω τώρα είναι να βιώσεις αυτήν την απώλεια. Να κλάψεις, να νιώσεις αδύναμη και μόνη, έχασες τον άνδρα σου, φυσικά και χρειάζεσαι να θρηνήσεις ! Από εκεί και πέρα θα σου πρότεινα σε πρώτη φάση να προσπαθήσεις να μην προσκολληθείς σε άτομα . Δηλαδή , να δέχεσαι τη στήριξη και τη βοήθεια των φίλων και συγγενών σου, όμως να βρεις ασχολίες που μπορείς να κάνεις και μόνη. Να βγαίνεις όσο μπορείς στη φύση και αν έχεις τη δυνατότητα, πάρε ένα κατοικίδιο όταν αλλάξεις τόπο κατοικίας. Θα σου πρότεινα να προσπαθήσεις να πας ένα ταξίδι κάπου μόνη σου , μακριά από όλους και από όλα για να αλλάξεις παραστάσεις, έστω και ένα διήμερο.
Με λίγα λόγια , αναλογίσου αν όντως ΘΕΛΕΙΣ συντροφιά ή αν σου ΛΥΠΕΙ η συντροφιά του άνδρα σου
Και να θυμάσαι πως , οι όμορφες στιγμές και οι αναμνήσεις δε θα χαθούν ποτέ. Ο άνδρα σου θα θέλει να είσαι χαρούμενη και ευτυχισμένη και όσο θα τον θυμάσαι ( που ξέρω πως δε θα τον ξεχάσεις), θα ζει μέσα από εσένα. Επικεντρώσου στη διαχείριση των συναισθημάτων σου και μην πέσεις στην παγίδα να βρεις αντίδοτο στη μοναξιά σου εξωτερικά. Ισως θα σε βοηθούσε να επισκεφτείς κάποιον ψυχοθεραπευτή, αν και νομίζω πως αν δώσεις την ευκαιρία στον εαυτό σου να το παλέψει θα τα καταφέρεις...
Σου εύχομαι τα καλύτερα και να θυμάσαι πως οι άνθρωποι είμαστε πιο δυνατοί από ότι νομίζουμε !!