ΤΕΛΜΑ

Γεια σας!!!ειμαι 23 χρ και φοιτητρια...Το προβλημα μου δεν ξερω αν ειναι σε καποια κατηγορια.Εχω παραιτηθει απο την ζωη οταν ειμαι στην αθηνα. Σαν να ερχομαι εδω και να πεφτουν οι ασφαλειες μου.Δεν θελω ουτε στη σχολη να πηγαινω και ουτε να συγκεντρωθω για να μελετησω.Πιστευω πως δεν ειμαι ικανη για τιποτα.αυτο δεν ισχυε παλια γιατι ημουν ικανη και περασσα στο πανεπιστημιο.αρχισε πριν 3 χρονια περιπου.σταματησα να ασχολουμαι με την σχολη με τα αγγλικα με οτι ειχα καταπιαστει.κ απο τοτε οτι ξεκιναω το παραταω...Δεν ημουν ποτε ετσι.χωρια οτι με εχει φαει η μοναξια.Ειχα σχεση 6,5 χρονια στην διαρκεια της οποιας εκανα περα τους παντες και τωρα που τελειωσε ειμαι εντελως μονη οσο ειμαι στην α8ηνα. Οταν παω στην πολη απο οπου καταγομαι εχω φιλουσ παρεες,εναν αν8ρωπο να μιλησω.Εχω καταάβει πως εχω "πεσει κατω" αλλα δεν μπορω να βρω την δυναμη να σηκω8ω να παλεψω για κατι καλυτερο..εχω τελματωσει....θα εκτιμησω την καθε απαντηση συμπονοιας,συμβουλης,επιθε σης,απαξιωσης κτλ ισως να με κανει να δω μπροστα μου οτι η ζωη μου τρεχει και εγω απλα την κοιταω να φευγει

Πως να μην σε περνει απο κατω στην Αθηνα;Εχει μιζερια και ειναι μαυρα..Γιαυτο ο κοσμος πια εχει σαλεψει.Δεν φταιει ομως η πολη,αλλα οι ανθρωποι.Αυτο που εχεις να κανεις για να επιβιωσεις επειδη σε καταλαμβαινω ειναι να προσπαθησεις οσο γινεται να την δεις με αλλο ματι.Δες τα καλα της και ζησε τα!!!
Μην αφησεις την φοιτητικη σου ζωη να παει χαμενη γιατι ειναι ομορφος καιρος...

Ήσουν ικανή να περάσεις στο πανεπιστήμιο. Αλλά είχες απορροφηθεί από μία σχέση και έχεις δυσκολίες στις διαπροσωπικές σχέσεις που είναι σημαντικό μέρος της ζωής μας για να περνάει ευχάριστα ο χρόνος. Δώσε λοιπόν το βάρος εκεί. Αν δεν έχεις φίλους και παρέες στην Αθήνα, μπορείς να αποκτήσεις. Αλλά αν δεν πηγαίνεις στη σχολή και μένεις στο σπίτι δεν πρόκειται να γνωρίσεις κανέναν βέβαια. Πήγαινε και πιάσε κουβέντα με τους συμφοιτητές σου, ξεκίνα να μιλάς για ότι είναι ευκολότερο για σένα. Επίσης ψάξε για άλλες δραστηριότητες που σε ευχαριστούν. Τι σου αρέσει συνήθως να κάνεις;

Νομιζω την απαντηση την εδωσες μονη σου. Οντως, η ζωη σου τρεχει και εσυ την κοιτας να φευγει. Ξερω οτι ειναι θεωρητικο και δυσκολο αλλα ξεκινα απο την αρχη. Δες την σχολη σαν ενα μερος οπου μπορεις να κανεις φιλους και μετα σιγα σιγα θα δεις οτι ολα θα αλλαξουν. Α! και οταν ξανακανεις σχεση μην παρατησεις τους φιλους σου. Οι αντρες ερχονται και παρερχονται, οι φιλοι ειναι παντα εκει.

σημερα κιολας που πηγα στην σχολη να κανω καποια πραγματα βρηκα εναν παλιο μου συμφοιτητη και τα ειπαμε....ξερεισ ειναι λιγο δυσκολο γιατι εγς ειμαι μεγαλυτερη απο τα παιδια που ειναι στο τμημα μου(οχι τραγικη διαφορα βεβαια εγω παω στα 24 και αυτα αντε να ειναι 21-22) αλλα νιωθω πως με κοιτανε με στυλ:τι ηρθε να κανει αυτη με μας.βεβαια ειμαι σιγουρη πως αν ξεκινησω σιγα σιγα θα βρεθουν και αυτοι που θα ταιριαζουμε!!!παντως πηρα το μαθημα μου οσον αφορα τις σχεσεις και τους φιλους...αν δεν παθεις δεν θα μαθεις....εδω βρηκα μια ανταποκριση και νιωθω πως δεν ειμαι μονη...ειναι μεγαλη παρηγορια να ξερεις πως υπαρχουν και αλλοι που νιωθουν το ιδιο με σενα.ετσι μπορει να δωσουμε τη δυναμη που χρειαζομαστε ο ενας στον αλλο...σας ευχαριστω πολυυυ