Το θελω πολυ,αλλα το αγχος και ο φοβος μου κοβουν τη χαρα!
Γεια σας..Οπως εχω γραψει και σε προηγουμε μου θεμα πασχω εδω και μερικα χρονια απο κρισεις πανικου..Βεβαια ξεκινησα θεραπεια με μια καλη ψυχολογο,χωρις φαρμακα και νιωθω πολυ καλυτερα.
Το θεμα μου ομως ειναι το εξης.. Σας εχει τυχει να θελετε τοοοοοσο πολυ να κανετε καποια πραγματα,και ο φοβος απ τις κρισεις πανικου να μην σας αφηνει να τα χαρειτε?Για να γινω πιο συγκεκριμενη..Ειμαι 22,κι απ τα 18 θελω να βγαλω διπλωμα και να παρω αμαξακι.Αλλα με τις κρισεις πανικου ολο το ανεβαλα γιατι φοβομουν μη με πιασει κριση. Πλεον εμαθα με τον πατερα μου να οδηγαω και το μονο που μου λειπει ειναι να παρω το διπλωμα..Εκανα το μεγαλο βημα και γραφτηκα στη σχολη.Τη δευτερα ξεκιναω και παρολο που το θελω τοσοοοο να οδηγαω πλεον κανονικα μου χουν κοπει λιγο τα ποδια..Τι θα γινει αν με πιασει κριση πανικου οσο ειμαι με το δασκαλο,η κατα τη διαρκεια των θεωρητικων μαθηματων κλπ...Η πχ αν με πιασει κριση πανικου οταν θα μ εξεταζουν..Τι θα τους πω? συγγνωμη κανω λιγο στην ακρη γιατι μ επιασε κριση πανικου?? Αν καποιος περασε το ιδιο,ας μου πει την δικη του ιστορια μπας και παρω λιγο θαρρος βρε παιδια..! ευχαριστω προκαταβολικα..:)
