Αποφασισα να ξαναγραψω γιατι πραγματικα χρειαζομαι συμπαρασταση, τους τελευταιους μηνες δεν αισθανομαι καθολου καλα ολα ξεκινησαν απο τη δουλεια μου οπως ξερουμε ολοι η οικονομικη κριση εχει αγγιξει τους παντες ετσι στις περισσοτερες δουλειες η γκρινια δεν εχει ορια, ετσι και στην δικια μου, η αληθεια ειναι λογω φορτους εργασιας και δουλεια γυρω στις 12 ωρες καθημερινα να εχω κανει λαθη, να σημειωσω οτι στην δουλεια αυτη ειμαι 10 χρονια και εχω δωσει τα παντα και πληρωνομαι οχι καλα.Ουτε αδεια ουτε τιποτα και ποτε δεν παραπονεθηκα δουλεια παντα το ιδιο εγω κραταγα το γραφειο εκλεινα δουλειες τα παντα.Το τελευταιο ομως καιρο λογω κουρασης και προσωπικων προβληματων να εχω κανει λαθη.Το θεμα ειναι ομως οτι κοιτανε μονο το τωρα και ξεχναν τα προηγουμενα και εγω εχω ξενερωση και εχω παθει καταθλιψη και φοβια καθε φορα που περνουν τηλεφωνο τι θα μου πουν προσπαθω να τους γραψω αλλα δεν τα καταφερνω θελω να φυγω απο την δουλεια δεν αντεχω αλλο θελω να βρω την ηρεμια μου να κανω και αλλα πραγματα να εχω πιο ελευθερο χρονο.Από την αλλη ξερω οτι αν τους το πω θα επαναστατησουν μιας και δεν υπαρχει αλλο ατομο αλλα απο την αλλη αξιζει να χασω τον εαυτο μου τον οποιο εχω χασει ηδη.Κουραστηκα θελω να γελασω παλι θελω να ζησω και να σταματησω να κανω ασχημες σκεψεις
Δεν κοιμαμαι τα βραδια, δεν μιλαω, δεν γελαω εχω χαση παρα πολλα κιλα γυρω στα 10.Φοβαμαι μην παθω τιποτα απο το πολυ αγχος
Το μονο που σκεφτομαι ειναι οτι θελω να φυγω να φυγω να φυγω..................................
