Θέλεις να είσαι ανορεκτική??

Συγχωρέστε με για το μακροσκελές του post, αλλά είναι μετάφραση ενός ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟΥ κειμένου που εντόπισα σε ιστοσελίδα ανορεκτικών και πραγματικά ΑΞΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΟΠΟ:

«Λοιπόν… Νομίζεις ότι η πείνα είναι ο καλύτερος τρόπος να χάσεις βάρος, έτσι? Νομίζω ότι μάλλον διαβάζεις πολλά παραμύθια. Λοιπόν, αυτά που θα πω δεν είναι παραμύθι. Ούτε είναι απλά διατροφική διαταραχή. Είναι ξεκάθαρα μια Κόλαση. Αλλά αφού το θέλεις, θα προχωρήσω και θα σε προετοιμάσω για την Κόλαση. Θα μάθεις τι ακριβώς πρόκειται να σου συμβεί. Αν αυτά που θα σου πω δεν σε κάνουν να συνειδητοποιήσεις πόσο ανόητα προχωράς προσπαθώντας ν’αναπτύξεις την Ανορεξία σου, τότε θα σου ευχηθώ καλή τύχη στη δολοφονία του εαυτού του. Γιατί αυτό θα κάνεις: θα σκοτώσεις τον εαυτό σου.
Η μεγαλύτερη ειρωνεία σε όσους παλεύουν να χάσουν βάρος πεινώντας είναι ότι ο μισός χρόνος περνάει άπρακτος. Στοιχηματίζω πως σκέφτεσαι παράλογα ότι θα γίνεις ξαφνικά λεπτή και γοητευτική, έτσι? Λάθος. Δεν θα γίνεις γοητευτική και στην πραγματικότητα θα παίρνεις κιλά. Ένα πράγμα είναι σίγουρο: η παράνοια είναι σίγουρα τμήμα του τρόπου που σκέφτεσαι. Το μυαλό σου δεν θα σου ανήκει πλέον. Πές του ΑΝΤΙΟ, λοιπόν κι εύχομαι να μην απολαύσεις την εμπειρία…
Όσο λιγότερο τρως, τόσο πιο χαμηλά πάει ο μεταβολισμός σου. Πεινάς και ξαναπεινάς κι ούτε γραμμάριο χάνεις… ή είσαι τόσο «τυχερή» που αν και πεινάς και ξαναπεινάς, εν τούτοις κερδίζεις βάρος. Το σώμα σου μοιάζει να έχει «κατεβάσει ρολλά» και τα κιλά σου δεν λένε να φύγουν.. Παρόλο που δεν χάνεις βάρος, παραμένεις γαντζωμένη σ’αυτό τον τρόπο ζωής. Ακόμα δεν είσαι σε θέση να σταματήσεις. Τη στιγμή που το σώμα σου θα υποφέρει απ’την ασιτία, εσύ θα είσαι πολύ μακριά απ’την εξής απροσδόκητη σκέψη: «Αχ.. δεν καταφέρνω τίποτα… μάλλον θα αρχίσω να ξανατρώω». Όχι… θα είσαι απελπισμένη, θα τρως λίγο και όλο πιο λίγο και θα δουλεύεις όλο και περισσότερο. Ξαφνικά, δεν θα είσαι ΙΚΑΝΗ να δουλέψεις πλέον. Οι μύες σου θα σταματήσουν να συνεργάζονται. Θα πανικοβληθείς και θα προσπαθήσεις να φας έστω και λίγο για να αντισταθμίσεις κάπως την αδυναμία σου (απλό σχήμα λόγου αυτό που σου λέω, αφού φυσικά δεν χάνεις βάρος). Τότε όμως δεν θα μπορείς να φας. Μόλις και μετά βίας θα τρως τόσο, ώστε να μένεις ζωντανή και δεν θα μπορείς να το σταματήσεις. Δεν θα γίνει όπως ήθελες κι όμως, ακόμη δεν θα μπορείς να το σταματήσεις και άσχετα απ’αυτό, δεν θα μπορείς να δεις την αλήθεια. Ποτέ δεν θα ξέρεις πώς πραγματικά φαίνεσαι. Μπα.. ανεξάρτητα από τις σκέψεις σου, μάλλον ζυγίζεις περίπου 200 κιλά… Αυτό είναι αλήθεια, είτε ζυγίζεις 75 κιλά είτε 35 κιλά. Θα είσαι χοντρή. ΠΑΡΑΝΟΙΑ είναι η σωστή λέξη έτσι? Ναι, μάλλον είσαι μια απ’τις τόσες και τόσες «τυχερές» που δεν χάνουν βάρος. Αλλά μη στέκεσαι εκεί και σκέφτεσαι ότι δεν πρόκειται να αρρωστήσεις. Δεν είναι αλήθεια… καθόλου. Το δέρμα και τα μαλλιά σου είναι ξηρά, τα δόντια σου χάλια, η περίοδός σου έχει σταματήσει, τα κόκκαλά σου πονάνε, οι μύες σου μουδιάζουν.. λοιπόν δεν υπάρχει λόγος να συνεχίζεις. Ακόμα το θέλεις βέβαια. Μετά απ’όλα αυτά, δεν θα είσαι σαν αυτές. Δεν θα είσαι μια ΑΠΟΤΥΧΙΑ. Θα είσαι επιτυχημένη: Λεπτή και τέλεια. Όμορφη.
Λοιπόν, μιας και πρόκειται να νικήσεις, να σου πω και το βραβείο, εντάξει? Είναι πολύ καλό! Θα είσαι αδύνατη. Θα είσαι αρρωστημένα αδύνατη. Τα πλευρά σου θα προεξέχουν και τα κόκκαλα των γοφών σου θα είναι μυτερά. Εσύ δεν θα τα δεις. Εσύ θα κοιτάς στον καθρέφτη και θα βλέπεις μια χοντρή. Θα βλέπεις «ψωμάκια». Θα βλέπεις τις γυναίκες που ζυγίζουν 25 κιλά περισσότερο από σένα και θ’αναρωτιέσαι γιατί δεν μπορείς να γίνεις τόσο λεπτή όσο αυτές. Θα κοιτιέσαι στον καθρέφτη κάθε μέρα και θα παίρνεις όρκο ότι έβαλες τουλάχιστον 5 κιλά. Οι άλλοι γύρω σου θα σε περνούν για τρελή, αλλά ούτε αυτό θα το βλέπεις. Ποτέ δεν θα δεις την αλήθεια. Οι άλλοι θα την βλέπουν… Θα είσαι αρρωστημένα αδύνατη.. αλλά δεν θα είσαι όμορφη και όλοι θα το βλέπουν αυτό. Εσύ όχι… θα είσαι κολλημένη στις ιδέες σου και θ’αναρωτιέσαι ότι σε λίγο θα μοιάζεις σε κείνη τη χοντρή θεία σου.. Δεν θα είσαι ελκυστική. Δεν θα είσαι. Θα έχεις μεγάλους μαύρους κύκλους στα μάτια. Το δέρμα σου θα έχει ένα χλωμό κίτρινο χρώμα, σε συνδυασμό μ’ένα ωραιότατο γκρίζο. Το μακιγιάζ δεν θα βοηθά. Μη νομίζεις, δεν θα σε βοηθήσει. Ούτε καν να το επιχειρήσεις, θα χάσεις το χρόνο σου. Χρόνο που θα ήταν καλύτερα να ξοδέψεις στην αγαπημένη σου ασχολία: να στέκεσαι και να κοιτάς το φαγητό. Φυσικά, οι άλλοι γύρω σου ούτε που θα προσέξουν ότι είσαι ωχρή. Θα είναι απασχολημένοι με τα φωτεινά χρώματα που θα φοράς για να καλύψεις το γκρίζο σου. Ό,τι κι αν επιχειρείς να κάνεις, θα οδηγεί σε κάποια μελανιά, σε μώλωπες. Ο,τιδήποτε.
Είχες όμορφα μαλλιά? Δεν θα έχεις πια. Θα είναι ξηρά σαν άχυρο και θαμπά. Δεν θα λάμπουν. Νομίζεις ότι μια κρέμα θα τα βοηθούσε? Μπα. Δεν πρόκειται να τα βοηθήσει και δεν υπάρχει νόημα να δοκιμάσεις. Ίσως μαλακώσει για λίγο τα μαλλιά σου –αφού χρησιμοποιήσεις μισό μπουκάλι φυσικά- αλλά δεν θα τα κάνει να δείχνουν καλύτερα. Αγόρασε μια περούκα με αλογοουρά. Θα σου χρειαστεί. Πιθανότατα, θα τη φοράς συνεχώς. Επίσης θα χρειαστείς και μια βαφή μαλλιών. Ειλικρινά ελπίζω να μην έχουν ωραίο χρώμα τα μαλλιά σου.. Γιατί σε λίγο δεν θα έχουν, ούτως ή άλλως. Ναι.. .το χρώμα των μαλλιών σου ξεθωριάζει. Γίνεται κάπως γκρίζο. Είναι ωραίο χρώμα το γκρίζο, ε? Μ’αρέσει πολύ. Νομίζω ότι το τωρινό γκρίζο-καφέ χρώμα τους ήταν οι φυσικές κόκκινες ή ξανθές ανταύγειες που είχες κάποτε… κάποτε.. ως ένδειξη αξιοπρέπειας στην εμφάνισή σου.
Μιλώντας για μαλλιά, σου αρέσει αλήθεια η φαλάκρα? Το ελπίζω να σου αρέσει γιατί θα αποκτήσεις. Έχω μερικά υπέροχα κενά μαλλιών στο κεφάλι μου. Σχεδόν αόρατα. Ναι, αλήθεια! Έχω σέξυ τρίχες παντού. Χνούδι. Χνούδι.. είναι τέλεια! Όλα τα αγόρια το λατρεύουν και τα κορίτσια με ρωτούν πώς θα αποκτήσουν κι αυτές χνούδι. Ζηλεύουν, ξέρεις. Θα τους πω πώς το απέκτησα, λοιπόν: ΠΕΙΝΩΝΤΑΣ. Δεν θα το επιχειρήσουν ποτέ… Ξέρω γιατί. Όχι επειδή είναι έξυπνες και υγιείς, όχι, όχι.. Αλλά επειδή έχουν αδύναμο χαρακτήρα. Όχι δυνατό, όπως εγώ.
Βέβαια καθώς μιλάμε τώρα, οι μύες μου πονάνε χειρότερα και δεν μπορώ πλέον να σηκώσω ούτε 2 κιλά βάρους, αλλά είμαι ακόμα δυνατή έτσι? Ναι.. είμαι.. γιατί ΔΕΝ ΤΡΩΩ. Κι αυτή είναι η αληθινή δύναμη ε? Απαρνήσου λοιπόν τη βασική έστω διατροφή για να ζήσεις.. Ναι.. δυνατή κι έξυπνη.
Βάζω στοίχημα ότι είσαι μια απ’αυτές τις κοπέλες με τα αξιοζήλευτα, φυσικά μακριά νύχια. Εκείνα τα γυαλιστερά, μακρυά νύχια που ο κόσμος αναρωτιέται αν είναι ψεύτικα ή αληθινά. Κόψτα. Πήγαινε και κόψτα τώρα. Θα σπάσουν μόνο τους σε λίγο καιρό εξάλλου. Πες επίσης ΑΝΤΙΟ και στα προσφάτως γκριζαρισμένα μαλλιά σου. Όπου να’ναι, πέφτουν κι αυτά. Όταν κάνεις μπάνιο, πρέπει να καθαρίζεις 6 φορές το νεροχύτη απ’τις τρίχες που θα πέφτουν, ώστε να μπορούν να κυλούν τα νερά..
Επίσης πρέπει να βρείς τρόπο να ξεφορτωθείς τα ταμπόν και τις σερβιέτες που χρησιμοποιούσες. Δεν θα σου χρειάζονται πλέον. Ελπίζω ότι δεν κάνεις έρωτα γιατί χωρίς περίοδο, δεν θα ξέρεις αν είσαι έγκυος ή όχι. Υποθέτω ότι θα κάνεις το τεστ εγκυμοσύνης κάθε 2-3 βδομάδες και…ναι… μπορείς ακόμη να μείνεις έγκυος.
Ελπίζω ότι ΔΕΝ αγαπάς τα μωρά, γιατί κατά πάσα πιθανότητα θα το χάσεις, αν ποτέ μείνεις έγκυος. Θα ήταν το καλύτερο για σένα αυτό, λόγω των «υπέροχων» γενετικών ανωμαλιών που προκαλεί η Ανορεξία. ʼρα, θα έπρεπε να ζήσεις ξέροντας ότι το μωρό σου ή πέθανε ή επέζησε έχοντας φοβερές αναπηρίες… εξαιτίας σου… Αλλά ένα λεπτό σώμα ΑΞΙΖΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ έτσι? Ένα μικρό τίμημα είναι για την τελειότητα, εξάλλου δεν είσαι η μόνη που θα το πληρώσεις. Ποιος έχει ανάγκη τις ανόητες πνευματικές του ικανότητες? Ελπίζω το παιδί σου να μην τις έχει. Αλλά αυτό δεν θα είναι μάλλον πρόβλημα. Γιατί πιθανότατα δεν θ’αποκτήσεις ποτέ παιδί. Θα γίνεις στείρα και άτεκνη. Ε, καλά… η εγκυμοσύνη εξάλλου σε κάνει παχιά, έτσι?
Δεν μου αρέσει ο αθλητισμός. Κάποτε μου άρεσε. Όχι πια.. εξάλλου κι εσύ δεν θα μοιάζεις σε κανένα αθλητικό σώμα σε λίγο καιρό.. Δεν θα μπορείς να τρέξεις ή να χοροπηδήσεις. ΑΝΤΙΟ αντανακλαστικά, αντίο συνεργασία χεριών-ματιών. Δεν θα είσαι σε θέση να τρέξεις καθόλου κι αν επιχειρήσεις να παίξεις, θα σπάσεις κανένα γοφό. Ποτέ δεν χρειάστηκες αυτό τον παλιογοφό, εξάλλου. Ο νέος, πλαστικός γοφός σου είναι μια χαρά. Δεν είναι βέβαια σαν τον παλιό γοφό σου που έμενε πάντα ανέπαφος. Τούτος δεν «δένει» με την οστεϊκή σου μάζα. Αλλά η καμπουριαστή σου εμφάνιση είναι μια χαρά. Ελπίζω να το σκέφτηκες, γιατί θα είσαι έτσι καμπουριασμένη, το πολύ μέχρι τα 30 σου.
Αφού είσαι μια από αυτές τις ΕΚΛΕΚΤΕΣ, μια απ’τις ανορεξικές, βάζω στοίχημα ότι απολαμβάνεις το κρύο, δροσερό νεράκι. ʼστο καλύτερα. Πιες απλό, ζεστό νεράκι ή αναψυκτικό διαίτης. Πονάει φοβερά το να πίνεις κρύα πράγματα.. Έχεις πλέον ευαίσθητα δόντια. Ξέχνα επίσης εκείνες τις ειδικές οδοντόκρεμες.. Δεν κάνουν τίποτα στα δόντια σου, που αργοπεθαίνουν από αβιταμίνωση. Ποτέ δεν συμπαθούσες αυτά τα δόντια εξάλλου. Η τεχνητή οδοντοστοιχία είναι μια χαρά.
Πώς σου αρέσει να κάθεσαι? Α… με σταυρωμένα γόνατα ε? Χμ.. κακή ιδέα. Δεν μπορείς πια να κάθεσαι έτσι. Τα πόδια σου θα «πέφτουν» συνεχώς μουδιασμένα. Επώδυνο μούδιασμα. Δεν είναι όπως είχες συνηθίσει, αυτό το αίσθημα μυρμηγκιάσματος. Πονάει. Μια συμβουλή: αφού ξεσταυρώσεις τα πόδια σου, απλά κάτσε εκεί που είσαι. Μην επιχειρήσεις να τα κουνήσεις ή να τα τσιμπήσεις για να «ξυπνήσουν».. Κακή ιδέα. Προκαλεί πολύ πόνο. Μη στέκεσαι ούτε όρθια, εκτός κι αν διασκεδάζεις το να καταρρέεις…
Αυτό θα είναι κάτι καλό που θα αποκομίσεις. Ένα νέο χόμπυ. Το να ΠΕΦΤΕΙΣ. Τα πόδια σου δεν θα σε κρατάνε πια. Το να λυγίζουν ξαφνικά εκεί που στέκεσαι, θα γίνει η αγαπημένη τους δραστηριότητα. Γουστάρουν πολύ να καταρρέουν. Θα ξοδέψεις πολύ χρόνο στο πάτωμα. Οι λιποθυμίες και η αδυναμία θα είναι συχνές, επίσης, και μη φανταστείς ότι θα μπορείς να τις κρύψεις. Οι άλλοι γύρω σου θα βλέπουν τα τρεκλίσματά σου και θ’αναρωτιούνται.. κι αν ακόμη είναι εντελώς ανόητοι, θα καταλάβουν το γιατί.. ιδιαίτερα αν ζυγίζεις 15 κιλά λιγότερο.
Ετοιμάσου για γκρίνια. «Φάε αυτό, φάε εκείνο, γιατί το κάνεις αυτό στον εαυτό σου??». Μπορείς πάντα να τρέξεις στο δωμάτιό σου για ν’απαλλαγείς απ’όλα αυτά. Μετά μπορείς να πεις ψέματα στο κρεβάτι και να δαγκώσεις τα χείλη σου μέχρι να ματώσουν.. ΓΙΑΤΙ ΘΕΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΑΥΤΟ, αναρωτήθηκες. Λόγω της κράμπας στα πόδια φυσικά.. αχ.. μάλλον ξέχασα να το αναφέρω αυτό. Οι κράμπες είναι ωραίες. Οι μύες σου κατρακυλούν σε βασανιστικούς «κόμπους». Επιχειρείς να σκύψεις και να τρίψεις τους κόμπους και.. τι? Δεν υπάρχουν κόμποι. Δεν μπορείς να τρίψεις κόμπους γιατί απλά δεν υπάρχουν . Απλά ΝΙΩΘΕΙΣ ότι υπάρχουν. Δεν υπάρχει κάτι που μπορείς να κάνεις. Πες λοιπόν ψέματα και πάλεψε να μην τσιρίξεις.. και πίστεψέ με.. θα το θέλεις πολύ.
Αλλά ίσως να μη σκέφτεσαι και πολύ τα πόδια σου.. ίσως αποσπούν την προσοχή σου οι πονοκέφαλοι.. Πάρε μια ασπιρίνη.. ή μην πάρεις καλύτερα. Το στομάχι σου είναι τόσο άδειο.. η ασπιρίνη θα σου προκαλέσει εμετό.
Μπορείς πάντα ν’αποσπάσεις το μυαλό σου απ’τους πονοκεφάλους και τις κράμπες, πηγαίνοντας στην τουαλέτα. Αυτό είναι πράγματι πρωτοτυπία. Δεν το κάνεις πια συχνά. Το να κάθεσαι στη λεκάνη, έχει γίνει μια χλιδάτη συνήθεια. Επώδυνη μεν, αλλά χλιδάτη. Μερικές φορές διπλώνεις απ’τον πόνο.. και δεν είναι απαραίτητο να είσαι στην τουαλέτα για να σου συμβεί αυτό. Όχι. Σου συμβαίνει παντού, στη δουλειά, στο κρεβάτι, στην καρέκλα του γραφείου σου. Διπλώνεσαι στα δύο γιατί πονούν φοβερά τα έντερά σου. Τι είναι? Είναι περιττώματα, αυτό είναι. Περιττώματα που συνθλίβουν τα σωθικά σου (όπως ένας βράχος συνθλίβει τους κόκκους της άμμου) και κινούνται αργά. Αυτό συμβαίνει πάλι και πάλι. Τελικά καταφέρνεις να τα ελέγξεις και να τα σμπρώξεις προς τα κάτω, οπότε μπορείς να πας στην τουαλέτα. Είσαι εκεί μέσα, κάνεις ό,τι κάνεις με φοβερούς πόνους και τα καταφέρνεις. Τρομάζεις όταν πας να σκουπιστείς και βλέπεις ΑΙΜΑ. Αλλά δεν μιλάς. Όχι, γιατί ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να μιλήσεις, το να ζητήσεις ΒΟΗΘΕΙΑ είναι κακό. Πετάς το χαρτί και προσποιείσαι ότι ΔΕΝ φοβήθηκες. Αλλά μην ανησυχείς τόσο πολύ, δεν θα κρατήσει για πάντα αυτό. Σωστά, θα περάσει κι αυτό.. αλλά μόνο επειδή θα βγουν τα περιττώματα θα περάσει. Ναι, ναι, τέρμα η αφόδευση για σένα. Για μισό λεπτό! Αν δεν αφοδεύεις, τι θα κάνεις? Μα θα ουρήσεις φυσικά, αλλά όχι όπως συνήθιζες. Θα ουρείς με δύο τρόπους πλέον: τον παλιό και τον καινούργιο. Θυμάσαι από πού έρχονται τα περιττώματα? Ε, κάτι άλλο βγαίνει τώρα από κει. Νερό, Σωστά, νερό. Δεν μιλάω για διάρροια. Μιλάω ξεκάθαρα για νερό, ακριβώς όπως ουρούσες στη συνηθισμένη θέση… Θα σε τρομοκρατήσει και αυτό.. Αλλά ακόμη δεν θα μιλήσεις. Περιστασιακά θα «ψεκάζονται» και κάτι στερεά, μαζί με το νερό.
Αρκετά αηδιαστικό, έτσι? Εντάξει.. αξίζει τον κόπο όμως. Αξίζει τα πάντα, ακόμα και τα μαλλιά σου, τα νύχια σου, τα κόκκαλά σου, τους μύες σου, πιθανόν το μωρό σου, την υγεία της οικογένειάς σου, Ο,ΤΙΔΗΠΟΤΕ. Θυσίασε τα όλα, πέταξέ τα όλα. Είσαι αδύνατη τώρα, αυτό μετράει. Έστω κι αν δεν το ξέρεις..
Πιθανότατα έχεις πόνους στο στήθος. Ίσως και καρδιακές αρρυθμίες. Κι αυτά σε τρομάζουν επίσης, γιατί ποτέ δεν ήθελες να πεθάνεις, απλά ήθελες να είσαι αδύνατη. Θυμήσου όμως: δεν μπορείς να μιλήσεις. Απαγορεύεται το να μιλήσεις και είναι ΑΔΥΝΑΜΙΑ να ζητήσεις βοήθεια.
Είχες ποτέ προβλήματα κατάθλιψης? Τώρα θα έχεις. Όσο λιγότερο τρως, τόσο πιο καταθλιπτική γίνεσαι. Ανεξάρτητα απ’την έλλειψη βιταμινών, ανεξάρτητα απ’τη λατρεμένη σου Ανορεξία.
Είχες προβλήματα αϋπνίας? Σωστά μάντεψες, τώρα θα έχεις και τέτοια. Είσαι εξαντλημένη πέρα απ’τα όρια, αλλά ακόμη δεν μπορείς να κοιμηθείς… Και ποιος έχει ανάγκη από ύπνο? Πάντως όχι εσύ! Μένοντας ξύπνια, καις και περισσότερες θερμίδες..
Ήσουν καλή στη δουλειά σου? Δεν θα είσαι πλέον. Δεν μπορείς να συγκεντρωθείς. Το μυαλό σου δεν λειτουργεί και το μόνο που μπορείς πλέον να σκεφτείς είναι το φαγητό. Η απόδοσή σου πέφτει.
Σου άρεσε να βγαίνεις με φίλους? Δεν θα το κάνεις για πολύ καιρό ακόμα. Θα φοβάσαι μήπως κάποιος προσέξει πόσο… παχιά είσαι! Δεν βγαίνεις πλέον απ’το σπίτι χωρίς να ρίξεις επάνω σου τόνους ρούχων.. τρομοκρατείσαι στην ιδέα ότι κάποιος θα προσέξει το αποκρουστικό κορμί σου. Είσαι πιο νευρική τώρα. Πανικόβλητη. Έχεις και δυσκολία στο να μιλήσεις. Είχες ποτέ πρόβλημα τραυλίσματος? Τώρα λοιπόν, έχεις. Ξεχνάς συχνά και τι ήθελες να πεις πριν λίγο.. ΑΝΤΙΟ μνήμη. Και δεν μπορείς πια να βγαίνεις με φίλους, οπότε υποθέτω είναι κάτι που δεν το απολαμβάνεις πλέον.
Αν βγεις με φίλους, ίσως θελήσουν να φάνε!! Ίσως θελήσουν να πάτε σε εστιατόριο ή στο σινεμά. Πώς θα δικαιολογήσεις τότε, το ότι δεν θες ποπ-κορν? Πώς θα βρεις δικαιολογία για το ότι κάθεσαι στο τραπέζι του εστιατορίου πίνοντας κοκα-κόλα διαίτης ή τσιμπώντας σαλάτα και νερό, τη στιγμή που όλοι οι άλλοι καταβροχθίζουν φαγητά? Δεν μπορείς και μάλλον αυτοί θα θελήσουν να σε κάνουν να φας. ΟΧΙ, δεν μπορείς να το κάνεις αυτό.
Μα γιατί θέλουν αυτοί να φας?? Επειδή νοιάζονται? ΟΧΙ. Επειδή θέλουν ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΧΟΝΤΡΗ. Πώς τολμούν? Όλοι θέλουν να γίνεις χοντρή. Οι γονείς σου, τα αδέλφια σου, οι φίλοι, οι συνεργάτες. Ο κόσμος είναι εναντίον σου και θέλουν όλοι να σε στροβιλίσουν σε μια αρρωστημένη παχυσαρκία. ΦΥΓΕ ΜΑΚΡΙΑ ΤΟΥΣ. Απ’όλους. Δεν καταλαβαίνουν και συνωμοτούν για την τελική σου πτώση. Δεν μπορεί να συμβεί αυτό, δεν θα τα χάσεις όλα. Κάθε στιγμή, κάποιος σε παροτρύνει να φας ή να γίνεις καλά. «για τη δική σου υγεία», λένε αλλά εσύ ξέρεις την αλήθεια. Σε μισούν και θέλουν να γίνεις χοντρή. Απομάκρυνέ τους. Διώξε μακριά όλους όσους σ’αγαπάνε. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να είσαι πάντα αδύνατη…
Όμως κάποια μέρα, όλα αυτά θα τελειώσουν. Κάποια μέρα ή θα πεθάνεις ή θα γίνεις καλά. Ο θάνατος είναι ευκολότερος.
ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΑΥΤΟ? ΓΙΑΤΙ? Ξέρω ότι ακόμη και τώρα που διάβασες όλα αυτά, στέκεσαι εκεί και θέλεις να το κάνεις. Γιατί? Τι είναι αυτό που θέλεις? ΘΕΣ ΟΜΟΡΦΙΑ? Πιστεύεις ειλικρινά ότι έτσι θα την κατακτήσεις? Πιστεύεις ειλικρινά ότι η κακή διατροφή δεν θα σου κλέψει την εμφάνισή σου? ΘΕΣ ΕΛΚΥΣΤΙΚΟΤΗΤΑ? Διάβασε αυτό. Δείξε μου την ελκυστικότητά σου. ΘΕΣ ΕΛΕΓΧΟ? Να σου πω ότι ποτέ δεν ήσουν τόσο ΕΚΤΟΣ ελέγχου, όσο είσαι τώρα που έχεις Ανορεξία. Δεν ελέγχεις το τι βάζεις στο στόμα σου. Κόλαση, δεν ελέγχεις ούτε καν τις σκέψεις σου. Δεν έχεις έλεγχο. Κανένα. Πιστεύεις ότι είσαι το μοναδικό άτομο επί γης που μπορεί έτσι απλά να το κάνεις, να γίνεις λεπτότερη και μετά να σταματήσεις? Λάθος. Δεν γίνεται έτσι. ΘΕΣ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ? Θες να ΘΥΜΑΤΟΠΟΙΗΘΕΙΣ ή κάτι τέτοιο? Πιστεύεις ότι αυτό είναι ομορφιά? Βάζω στοίχημα πως σκεφτεσαι ότι είναι ένας τύπος ΤΡΑΓΙΚΗΣ ΟΜΟΡΦΙΑΣ. Δεν είναι. Δεν υπάρχει τίποτε όμορφο σαυτό. ΘΕΣ ΝΑ ΣΕ ΠΡΟΣΕΧΟΥΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ? Αγόρασε καινούργια μάσκαρα ή χόρεψε γυμνή στους δρόμους. Το να χρειάζεσαι την προσοχή των άλλων είναι φυσιολογικό, όπως υπάρχουν τόσοι άλλοι τρόποι να το πετύχεις.. Θες να κοιτάς στα μάτια τους δικούς σου ανθρώπους και να ξέρεις ότι τους σκοτώνεις κι αυτούς? Φαντάσου να παρακολουθείς εσύ το παιδί σου να αυτοκαταστρέφεται, φαντάσου την αδυναμία σου να το βοηθήσεις, φαντάσου να ξέρεις ότι πεθαίνει και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για να το σώσεις. Φαντάσου τη μέρα που φοβάσαι, που θα μπεις σπίτι και θα ΔΕΙΣ ΝΕΚΡΟ το παιδί σου απ’αυτό. Απλά σκέψου. Φυσικά, καθώς υποβάλλεις σε πείνα τον εαυτό σου, δεν θα δεις αυτό το μαρτύριο. Δεν θα είσαι σε θέση να το δεις. Δεν μπορείς να δεις τίποτα, είσαι τόσο απορροφημένη με τον εαυτό σου. Είσαι τόσο απασχολημένη να σκέφτεσαι για το βάρος σου, για το φαγητό. Θα το δεις μόνο όταν γίνεις καλά και θα ΜΙΣΗΣΕΙΣ τον εαυτό σου γι’αυτό που έκανες σ’όσους σ’αγαπούσαν. Θα εύχεσαι να υπήρχε κάτι που θα μπορούσες να κάνεις για να το διαγράψεις, αλλά δεν υπάρχει τίποτα. Απλά πρέπει να ζήσεις μ’αυτό. Και το να ζεις μ’αυτό είναι σκληρό. Ειδικά όταν σκέφτεσαι πόσες φορές θύμωσες μαζί τους, πόσες φορές έγινες αντιπαθής όταν απλά προσπαθούσαν να σου σώσουν τη ζωή…
Αν το κάνεις αυτό, κάποια μέρα θα ΞΥΠΝΗΣΕΙΣ. Κάποια μέρα θα σηκωθείς και θα συνειδητοποιήσεις πόσα πολλά έχεις χάσεις. Ίσως καταλάβεις ότι έχασες τα ομορφότερα χρόνια σου. Ότι πέταξες την ευκαιρία για ένα καλύτερο αύριο. Πέταξες τους περιπάτους, τους φίλους, τις απολαύσεις. Τόσες στιγμές πέρασαν και δεν θα γυρίσουν πίσω. Θα μετανιώσεις γι’αυτό περισσότερο απ’όλα και δεν θα μπορείς να κάνεις τίποτα.. τίποτα δεν θα μπορεί να φέρει πίσω αυτά τα χαμένα χρόνια και ξέρεις κάτι? Πιθανότατα δεν θα θυμάσαι και αρκετά απ’όσα συνέβησαν αυτά τα χρόνια…
Ίσως θέλεις να το κάνεις για την ομορφιά, το λεπτό κορμί. Ίσως ΜΙΣΕΙΣ τον εαυτό σου και σκέφτεσαι ότι έτσι μπορείς να το διορθώσεις. Θες να μάθεις σχετικά με το να μισείς τον εαυτό σου? Θες? Τότε πήγαινε στην άκρη και άρχισε να πεινάς γιατί μπορώ να σου εγγυηθώ ότι, όσο κι αν μισείς τον εαυτό σου τώρα, δεν είναι τίποτα, ΤΙΠΟΤΑ συγκρινόμενο με το πώς θα νιώθεις για σένα, αν μπλεχτείς μ’αυτό. Θα περιφρονήσεις τον εαυτό σου. Θα τον μισήσεις περισσότερο απ’όλα. Κάθε μέρα θα τον μισείς πιο πολύ. Θα τον θεωρείς σαν ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΣΚΟΥΠΙΔΙ σ’αυτό τον πλανήτη. ΑΞΙΖΕΙΣ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ, αλλά ο θάνατος παραείναι καλός για την περίπτωσή σου. Είσαι λίγο πιο χαμηλά απ’τους δολοφόνους και τους βιαστές. Αυτοί που κακοποιούν παιδιά είναι καλύτεροι από σένα και ανεξάρτητα από το πόσο σε βασανίζει τούτη η σκέψη, ξέρεις ότι αξίζεις πολύ χειρότερα.
Αλλά ξέρεις κάτι? Το να μισείς τον εαυτό σου είναι το τελευταίο που σ’ανησυχεί τώρα. Γιατί υπογράφεις την ίδια την εγγύηση του θανάτου σου. Και δε νοιάζεσαι και πολύ.. Αλλά θα νοιαστείς. Θα νοιαστείς και θα κλάψεις και θα οργιστείς και θα ορκιστείς ότι θα έδινες τα πάντα για να κερδίσεις πίσω όσα έχασες. Αλλά θα είναι πολύ αργά, γιατί τη στιγμή που θα είσαι πολύ-πολύ βαθιά σ’αυτό το τούνελ, ΘΑ ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ ήδη. Είναι πολύ αργά να ανοίξεις δρόμο διεξόδου, όσο πολύ κι αν το θέλεις.
Αυτή είναι η πραγματικότητα της Ανορεξίας, της Νευρικής Ανορεξίας. Δεν έχει καμία σχέση με τα δυναμικά άρθρα που διαβάζεις για το πόσοι και πόσοι ανέκαμψαν απ’αυτήν. Δεν έχει καμία σχέση με την ομορφιά που βλέπεις, καθώς κοιτάς εκείνο το αδύνατο μοντέλο. Δεν έχει καμία σχέση με εκείνη την όμορφη, αδύνατη κοπελίτσα που ζυγίζει μόλις 40 κιλά. Δεν έχει καμία σχέση με ο,τιδήποτε έζησες πιο πριν. Και ποτέ πια δεν θα ξαναείσαι η ίδια».-

Έλσα... πολύ καλό...

Δυνατό, σκληρό... αλλά -δυστυχώς- πέρα για πέρα αληθινό...

Το μόνο πρόβλημα είναι πως την Κόλαση πρέπει να τη γνωρίσεις για να πιστέψεις ότι υπάρχει...

Μακάρι να ταρακουνήσει έστω και μία κοπέλα και να την κάνει να \"ξυπνήσει\"...

Δεν έχω λόγια...

να προσθέσω κι εγώ κατι.μη φανταστει κανεις ότι πρέπει να περάσουν δύο τρία χρόνια για να δει κανεις αυτές τισ συνέπειεσ. αν νομιζει καμια σασ κατι τετοιο, ασ γελάσω δυνατα: χα χα χα.δυο-τρεις μήνες, ειναι υπεραρκετοι.σας το λέει μια πρωην ανορεξική, ευτυχώς για μόνο για τρεις μήνες, μάλλον το είχα αρκετά υψηλή συναίσθηση του τι μου γινότανε και κοντρόλαρα(είναι υπερβολικά δύσκολο) τον εαυτό μου στο πόσο έτρωγα, συνέβαλε σε αυτό μία υπερπροστατευτική μάνα που έχει ακόμα μεγάλη επιροή πάνω μου.αλλα δε με έσωσε αυτό.ας μην αυταπατάμαι.με τον ωραίο μου αυτοέλγχο θα ήμουν τώρα καμια σαρανταριά κιλά, με υψος 1.78.αυτό που μου έκανε κλικ, γιατι ήτανε πραγματικά κλικ, στιγμιαίο, ήταν ένα παιδί που συμπαθούσα, ωραίο και γοητευτικό, που μου είπε σε κάποια φάση, \"έλα, το έχεις παρακάνει\", με πολύ απλό και φιλικό ύφος.θα μου πείτε αυτό ήταν? ναι, για μένα αυτό ήταν.το ευχαριστώ και το δοξάζω αυτό το παιδί, αυτήτη στιγμή, το Θεό, που με έσωσαν από αυτή την κατάσταση.ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΥΠΗΡΞΕ.Δεν ξέρω πως θα γλίτωνα αν δεν ήταν αυτό το κλικ.θα μου έκανε κλικ κάτι άλλο?δεν ξέρω.αυτό που ξέρω ειναι ΟΤΙ ΓΛΙΤΩΣΑ.Γιατι ναι, η νευρική ανορεξία ΕΙΝΑΙ ΑΣΘΕΝΕΙΑ.

Για την ιστορία, είχα φτάσει 51 κιλά με ύψος 1.78(έχασα 10 κιλά σε τρεις μήνες). ΚΑΙ ¨αυτοί οι τρεις μήνες ήταν υπεραρκετοι για: να πάθαίνω κράμπες, να μουδιάζω και να νιώθα τους 5 βαθμους κελσιου σαν πολικες συνθήκες(ελλείψει λιπους), να μαδάνε τα μαλλιά μου, να με πονάνε τα κοκκαλά μου, μισούσα τους γύρω μου που με μισούσανε και ήθελαν να είμαι χοντρη, δεν μπορούσα να πηγαίνω για φαγητό με φίλους, κόπηκε η περίοδος και έπανήλθε 7 μήνες αφού είχα ξεπεράσει την ανορεξία, ημουν δυστυχισμένη που ήμουν χοντρη(μέτραγες τα κόκκλα σε όλο μου το σώμα από απόσταση χιλιομετρου), ξύπναγα το βράδυ με εφιάλτεσ ότι ετρωγα και ξανακοιμόμουν ανακουφισμένη επειδή θυμουμουν ότι είχα φάει ένα ραπανάκι, χνουδι????αμε!σαν τριχωτό αρκουδι!!!!τόσο ωραία!

αυτά για όσεσ νόμιζουνε ότι θα αδυνατίσουνε και θα γίνουνε όμερφες, και μετά θα είναι χαρούμενεσ, και χωρις νευρική ανορεξια.ασ γελασς χαιρεκακα: ΧΑ ΧΑ ΧΑ.

και το μετα: ναι νιώθω ασχημα για αυτή μου την εμπειρία, λέω πως είναι δυνατόν να ήμουν ΤΟΣΟ ΗΛΙΘΙΑ ΕΓΩ.ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ?ΝΑ ΤΗΝ ΠΑΤΗΣΩ ΕΤΣΙ?ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ.ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ. ΝΙΩΘΩ ΗΛΙΘΙΑ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑ ΚΑΠΟΤΕ, και δε θα μπορεσω ποτε να το διαγράψω από το παρελθόν μου. Αλλά, επαθα και ΕΜΑΘΑ. Αυτή, κυρίες και κύριοι, είναι η ΜΟΝΗ ΘΕΤΙΚΗ πλευρά. Είδατε? έχει μία! ;)

και τελικά, η ομορφιά κρύβεται στο νερό, τα φρούτα, τα λαχανικά, το κρέας, το ψάρι, στην υγιεινή διατροφή, που κάνει την επιδερμίδα μασ να λάμπει, τα μαλλιά μας να είναι υγιή, το δέρμα ροδαλό, τα κόκκαλα δυνατά για να κάνουμε τούμπες ατην αμμουδιά, μας δίνει αντοχή για να κάνουμε πολλές ακόμα τούμπες, μας χαρίζει τις καμπύλες για τις οποίες έχει προδιάθεση ο σωματότυπος μας και τις καμπύλες που θα αγαπήσει αυτός που θέλει και αξίζει να τις χαρεί. Με λίγα λόγια η ομορφιά κρύβεται στην υγεία, και στο να αγαπάμε τον εαυτό μας.είναι κοινότυπο, αλλά, γιατί να σε αγαπήσει κάποιος, αμα δεν αγαπάς εσυ τον εαυτό σου;


Η ομορφια είναι στα μάτια αυτού που τη βλέπει, αμά κάποιος δε σε θεωρεί όμορφη και σου λέει ότι είσαι χοντρη ή πρέπει να αδυνατίσεις και να κάνεις εκείνο ή το άλλο για να είσαι πιο όμορφη(έκτος άμα το λέει για λόγους υγείας και ειλικρινά ενδιαφέρεται για σένα και υπάρχει όντως πρόβλημα),τότε είναι άσχημος.και δυστυχώς γι\'αυτον(και φρόντισε ΝΑ ΜΗ ΓΙΝΕΙ και δυστυχώς για σένα), δεν είναι άσχημος εξωτερικά.

Υ.Γ. σορυ για το μεγαλο ποστ

carrie, συνήθως τόσο σοβαρά προβλήματα δεν ξεπερνιούνται με μια φιλική παρέμβαση...
Τουλάχιστον αυτό πίστευα τόσα χρόνια για την νευρική ανορεξία.

Ελσα, το κείμενο είναι όντως συγκλονιστικό...

carrie,

μπορεί να έχασες πολύ βάρος αλλά 3 μήνες είναι μικρή θητεία...

Σίγουρα βέβαια ... αν το άφηνες να εξελιχθεί σε νευρική ανορεξία θα οδηγούσε...

Χαίρομαι πάντως που ... γλίτωσες.

\"carrie, συνήθως τόσο σοβαρά προβλήματα δεν ξεπερνιούνται με μια φιλική παρέμβαση...
Τουλάχιστον αυτό πίστευα τόσα χρόνια για την νευρική ανορεξία.\"

μιχάλη λυπάμαι που δεν έγινα αρκετά σαφής για σένα. δεν ήταν φιλική παρέμβαση αυτό που με έκανε να ξεπεράσω τη νευρική ανορεξία.η οικογένεια μου όλη, η μάνα μου, ο πατέρας μου, θειές, η γιαγιά μου, ξαδέρφια, αρκετοί γείτονες και φίλοι, φίλες και συμμαθητές προσπαθούσαν να με πείσουν ότι΄ήμουν πάρα πολυ΄αδύνατη, με συμβούλευαν, με ταρακουναγαν με φράσεισ του στυλ \"πως έχεις καταντήσει έτσι\" και \"είσαι χάλια\", προσπαθούσαν να με κάνουν να φάω, και όπως προανέφερα τους μισούσα γιατί νομιζα ότι ήθελαν να είμαι χοντρή. αυτο το παιδι που ανέφερα δεν ήταν καν φίλςο μου, δυο-τρεις φορές τον είχα δει, και από τοτε δεν το εχω ξανασυναντησει.δεν είπα ΄τοι με έωσε η φιλικη του παρέμβαση, είπα ότι μου εκανε ενα κλικ, και ξαφνικά στμάτησα να μετράω τις θερμίδεσ και να αγχώνομαι με τη ζυγαριά. ήταν ενα κλικ:

\"αυτό που μου έκανε κλικ, γιατι ήτανε πραγματικά κλικ, στιγμιαίο, \"

σε αυτό μορεί να συνηγόρησαν πολλά πράγαμτα. μπορεί να ήτα;ν η συγκυρία, το πλήρωμα του χρόνου, η όλη κατάσταη, δεν ξέρω, πάντως μου έκανε κλικ, και κέντρο αναφοράς αυτού του κλικ είναι αυτό το παιδι.ε, δενν ξέρω αμα δεν ήταν αυτό τι θα είχε γίενι, μπορει να μου είχε κάνει κλικ κάτι άλλο, να ήταν η ωρα της ανορεξίας να πάρει ποδι.δε μπορω όμως να σας πω αν και αν και τι θα ειχε γίνει εαν.αυτο που ξέρω αυτο λέω. και όχι η φιλική παρέμβαση δεν μπορεί να κάνει τιποτα στην νευρική ανορεξία.

αγγελικα, αμα είχε κρατήσει παραπάνω αυτό το πράγμα, θα θεωρούσα τον εαυτό μου ακόμα πιο ηλίθιο, πράγμα που ελπίζω ότι δεν είμαι. και για σκέψου, 1,78 υψος και 51 κιλά. ήμουν πιο αδύνατη από τα ανορεκτικά μοντέλα που βλέπεις στις πασαρελλες.

χαιρομαι πάντως που κανείς δε με πιστεύει εδω πέρα.ολοι αμφισβητίες!εντάξει, δεν είχα νευρική ανορεξία, νήστευα. και ξεπέρασα τη νηστεια με φιλικη παρέμβαση,τωρα νομιζω ότι όλοι θα ναι ευχαριστημενοι

carrie ανεξάρτητα απο το αν είχες ή όχι την ταμπέλα της ανορεξίας θα σου πω οτι είναι πολύ σημαντικό που μπόρεσες να βγεις απο τη φάση εκείνη της ανισορροπίας και να βγεις απο τη φυλακή της ζυγαριάς. Πιστεύω οτι κέρδισες απο αυτό σου το βιώμα και χωρίς να είμαι φίλη σου λέω οτι νίωθω περηφάνεια όταν συναντώ ανθρώπους με τέτοια δύναμη.. Μπράβο σου κοπέλα μου.

Elsa μου σε ευχαριστούμε για το συγκλονιστικό post σου! Ήταν ιδιαίτερα θετική η παρέμβασή σου και ειλικρινά δεν μου έκανε εντύπωση γιατί σου έμεινε στο μυαλό το κείμενο του ανορεκτικού που δημοσίευσες, μιας και ήταν ιδιαίτερα συγκλονιστικό!:o

carrie μου σίγουρα όταν έχεις άτομα να σε στηρίζουν και κατανονούν το όλο πρόβλημα , μπορείς να ισορροπήσεις πιο γρήγορα........
Χαίρομαι ειλικρινά που βρήκες διέξοδο στις διατροφικές σου διακυμάνσεις.........
Κράτα σταθερά ψυχή!!!!!!;);)

carrie μπηκα εχθες για πρωτη φορα στο forum,ακομα δεν εγραψα τιποτα για μενα απλα διαβαζω διαφορα αποσπασματικα,και στεναχωριεμαι πολυ.
Ειναι πραγματικα απιστευτο ποσο μισος βγαζουμε για τον ιδιο μας τον εαυτο που εκδηλωνεται με διαφορους τροπους.Δεν εχω περασει απο τη φαση της ανορεξιας για πολυ καιρο, αλλα ημουνα για παααααρα πολυ καιρο βουλιμικη.
Τελικα αυτο μ\'εκανε υπερβαρη και αλλα πολλα γνωστα.Η αυτογνωσια ομως και η αρχη μιας βαθιας επικοινωνιας με τον ιδιο μου τον εαυτο με κανε να δω την ζωη πια με αλλο ματι.Για αυτο πιστευω αυτο το κλικ που λες.Δεν χρειαζεσαι πολλα για ν\'αλλαξεις .
Ενα κλικ χρειαζεται.Εδω και δυο μηνες δεν εχω βουλιμικο επεισοδιο.Προσπαθω να εχω 5 γευματα την μερα υγιεινα,να μην πειναω.Χαιδευω τον εαυτο μου,δεν αυτομαστιγωνομαι αν μια μερα φαω λλιγο παραπανω.Υπαρχουν μερες που θα φαω(πριν την περιοδο πχ)και το αποδεχομαι και να μη σου πω οτι το χαιρομαι κιολας.Αρχισα να μ\'αγαπαω και να μη με στηνω στη γωνια με το παραμικρο.Και ξερεις κατι εχασα και 8 κιλα περιπου με ολο αυτο.
Και τρωω.Πριν με ολους αυτους τους εμετους και νηστικη εμενα και αδυναμη και πιο χοντρη γινομουν.Αν αγαπας τον εαυτο σου τον φροντιζεις και κανεις αυτο που πρεπει για να ειναι καλα.Συμφωνω με ολα αυτα που λες,εχεις απολυτο δικιο.Ολα αρχισαν να πηγαινουν νομιζω καλυτερα μολις αρχισα να αγαπαω χωρις ορους τον πιο σημαντικο -εκτος απο τα παιδια μου εννοειται -ανθρωπο στη ζωη μου.Τον εαυτο μου.
Και ολο αυτο μπορει να το δουλευα χρονια στο μυαλο μου αλλα ενα σημειο ηταν που με εκανε να αλλαξω.Οχι οτι δεν εχω χρονο μπροστα μου πολυ,χρονια μιζεριας δεν σβηνουν ευκολα αλλα οταν παει να με παρει απο κατω προσπαθω να παω μπροστα στον καθρεφτη να μου κλεισω το ματι και να γελασω συνωμοτικα.Ολα θα πανε καλα!!!!
Φαινομαι τρελη;Παντως οχι περισσοτερο απο πριν που καθοριζε ατη διαθεση μου η ζυγαρια και το τι ετρωγα!

χαιρομαι σπυριδουλα που τα βλεπεις ετσι τα πραγματα!κι εγω καθε μέρα επεναλαμβανω στον εαυτο μου ποσο καλή, υγιης, ομορφη και ευτυχισμενη ειμαι, και πιανει τοσο καλα, που πολλες φορες αισθανομαι τοσο χαρουμενη οπως όταν ερωτευομαι, χωρις να υπαρχει καποιος λογος!η αυθυποβολη ειναι η καλυτερη μεθοδος!

τελειο το κειμενο, πολυ αληθινο.Η ειρωνια ο τροπος που γραφονται ολα ειναι συγκλονιστικος. Μπραβο σου carrie...Αυτα ελπιζω να τα διαβασες και εσυ patoylini

prwti mera sto forum.. empaina kairo kai diavaza apospasmatika ta posts sas. kathe fora elega auti einai i teleutaia. dn tha mu xanadimiourgithei i anagki na psaxw na koitaxw nea posts(to ethesa ston eyato mu sa simeio anaforas) tha ta exw kataferei moni mu. tha to nikisw \"apo aurio xekinaw, itan to teleutaio mu \"epeisodio\" dn xanaafinw ton euato mu\" kai alles tetoies xilioeipwmenes atakes kleinun ta vradia mu edw k pollous mines... kathe mera itan mia diaiwnisi tis katastasis. den exw milisei se kanenan mexri twra. se kanenan. ntrepomai k fovamai.thelw na to moirastw omws. psaxnw plirofories diavazw sxetika stoixeia ekdilwseis epiptwseis alla tipota stin praxi. me nikaei kathimerina k arxizw pleon na fovamai.

πολυ καλό το κείμενο έλσα.

Ελσα πραγματικά πολύ ωραίο κείμενο. Έχω έρθει και εγώ πολύ κοντά στην ανορεξία και μπορώ να πω πως αυτό το κείμενο σε ταρακουνάει αρκετά.
Καλή συνέχεια.