Ψυχές αναμέσα σε θηρία...

Πόσο μπορούμε να αντέξουμε, όταν καθημερινά περιτριγυριζόμαστε από ρηχούς, κενούς, εγωιστές ανθρώπους που μοναδικό σκοπό έχουν να ποδοπατήσουν οποιονδήποτε βρίσκεται στον δρόμο τους για να κερδίσουν λίγα χρήματα παραπάνω?
Πόσο μπορούμε να αντέξουμε, όταν η αχαριστία και η υποκρισία πλημμυρίζει τα πάντα?
Φταίει η παιδεία, φταίει ο σύγχρονος ρυθμός ζωής, φταίνε τα πρότυπα, τι φταίει πια?
Υπάρχει τρόπος ν'αλλάξει κάτι? Η δεν υπάρχει πια ελπίδα?
Προσπαθώ να μάθω να ζω έτσι, να μην με νοιάζει, να μη στεναχωριέμαι, να κρύβομαι.....
Είναι πολλά τα χτυπήματα όμως, κάποια στιγμή δεν αντέχεις, βασίζεσαι στα λίγες καλές στιγμές με κάποιους αγαπημένους...
αλλά δεν είναι αρκετές....η μάχη είναι άνιση....
Και ξέρεις ότι δεν μπορείς να τα παρατήσεις...εξαρτώνται πολλά από εσένα...άλλοι άνθρωποι...
Δυστυχώς οι άγγελοι δεν υπάρχουν..
Τους έκοψαν τα φτερά..

Kαι το χειροτερο ειναι οτι αν μια ψυχη βρει μια αλλη ψυχη μεσα στα θηρια θα δυσκολευτει παρα πολυ να τη προσεγγισει

Quote:

---

Originally posted by troubledman
Πόσο μπορούμε να αντέξουμε, όταν καθημερινά περιτριγυριζόμαστε από ρηχούς, κενούς, εγωιστές ανθρώπους που μοναδικό σκοπό έχουν να ποδοπατήσουν οποιονδήποτε βρίσκεται στον δρόμο τους για να κερδίσουν λίγα χρήματα παραπάνω?
Πόσο μπορούμε να αντέξουμε, όταν η αχαριστία και η υποκρισία πλημμυρίζει τα πάντα?

---

Συγχωρέστε με ... αλλά ... δεν καταλαβαίνω.

Νομίζω πως το να χωρίζουμε έτσι εύκολα τους ανθρώπους σε \"ψυχές και θηρία\" δεν αποτελεί μια ώριμη αντιμετώπιση των πραγμάτων.

Ίσως απλά να είναι \"ταμπέλες\" που μας βοηθούν να έχουμε σε τάξη τα κουτάκια του μυαλού μας , αλλά αποτελεί σίγουρα μια γενική κι αόριστη τυποποίηση \"καλών\" και \"κακών\".

Φαντάζομαι πώς από τη μια είναι πολύ εύκολο να \"εντοπίσουμε\" τη φαυλότητα των άλλων , αλλά από την άλλη θα θεωρούσαμε μεγάλη αδικία να κάνουν οι άλλοι το ίδιο σε εμάς.

Εύκολα θα με χαρακτηρίσω μια \"ψυχή\" που ασφυκτιά ανάμεσα σε θηρία , αλλά θα αισθανθώ τρομερά άβολα αν κάποιος με θεωρήσει \"θηρίο\" που πνίγει την \"ψυχή\" του.
(Μπορεί όμως και τα δύο να είναι εξίσου αληθινά...)

Παραφράζοντας λίγο τα λεγόμενα του Dryden...

\"Μπορεί να μην είμαστε καλοί άνθρωποι, αλλά να έχουμε καλά στοιχεία...

Μπορεί να μην είμαστε κακοί άνθρωποι, αλλά να έχουμε κακά στοιχεία...

Μπορεί να μην είμαστε μετριότητες, αλλά να έχουμε μέτρια στοιχεία...

Ποιοι είμαστε λοιπόν?
Μοναδικά κράματα καλοσύνης, κακίας και μετριότητας.\"


Αφήστε τις μάγισσες και τις νεράιδες στα παραμύθια... Μεγαλώσαμε πια...

Οrion, μια ψυχή δυσκολεύεται να βρει μια άλλη γιατί πρέπει να νικήσει πρώτα το δικό της θηρίο καθώς και να υπνώσει το θηρίο του άλλου. Τότε μιλάνε οι ψυχές...

Αγαπητέ Orion,
έχεις απόλυτο δίκιο. Δύσκολο θα είναι επίσης και να την αναγνωρίσει...

Αγαπητή Aggelika,
Δεν έχεις άδικο σε αυτό που λες. Ούτως οι άλλως οι έννοιες \"καλό\" και \"κακό\" είναι αρκετά σχετικές.
Το πρόβλημα είναι η αλλοτρίωση της σημερινής εποχής. Ρίχνει τους ανθρώπους σε ένα ατελείωτο κυνήγι επιβίωσης, που σιγά σιγά τους φθείρει τόσο πολύ που τους αφαιρεί όσα καλά στοιχεία και αν έχουν.
Αυτό δυστυχώς έχει γενικοποιηθεί προς τα πάνω, με αποτέλεσμα την πλήρη εξάλειψη ιδεολογιών και ιδανικών.(Βλέπε προσφατους πολέμους). Παλιά γνωρίζαμε γιατί πολεμούσαμε. Τώρα πια υπάρχουν μόνο διαμάχες συμφερόντων.
Δεν είπα ότι χωριζόμαστε σε διαβόλους και αγγέλους. Φυσικά και δεν υπάρχει 100% κακός και 100% καλός.

Με συγκινησε το θεμα σου troubledman.. Μου θυμισε καποιες αλλες εποχες, αυτες της εφηβειας μου, που το θηριο το ειχα μεσα στο σπιτι μου και με κατασπαραζε καθημερινως.. Κι ενιωθα ευαλωτη, απροστατευτη και μονη.. Εκανα 10 χρονια να ξαναπατησω στο πατρικο μου.. Κι οταν το εκανα, ημουν σε θεση να χρησιμοποιησω το μαστιγιο και να το εξημερωσω. Τωρα το θηριο ειναι ηρεμο. Ο θηριοδαμαστης ομως, μηπως εχει καταληξει ο ιδιος ενα θηριο?
Συμφωνω με τους προλαλησαντες. Δεν υπαρχει αμιγες καλο ή κακο. Αυτο που παντα ομως μετρουσε για μενα, απο τοτε που απεκτησα τον ελεγχο του εαυτου μου, ειναι πως οσο αισθανομαι ΕΓΩ, οτι δεν αδικω, δεν εκμεταλλευομαι, δεν κακομεταχειριζομαι τους ανθρωπους, αλλα προσπαθω να βοηθησω, να κατανοησω, και να συνδραμω σε προβληματα και στεναχωριες, εχω τη συνειδηση μου καθαρη περα απο το τι κανουν οι αλλοι. Κι αν προσπαθησει καποιος αλλος να αδικησει , εκμεταλλευτει, κακομεταχειριστει εμενα, δε θα τον αφησω. Απλα θα απομακρυνθω και θα τον αφησω να καταλαβει μονος του το λαθος του. Δεν ξερω αν ειναι σωστη η αντιμετωπιση μου, αλλα με βοηθαει να διατηρησω την ηρεμια μου. Και υπαρχουν πολλοι ανθρωποι εκει εξω, που εκτιμουν αυτα που παιρνουν απο τους αλλους, χωρις να εχουν επιτρεψει την καρδια τους να σκληρυνει απο την γενικοτερη κοινωνικη αδιαφορια και αναλγησια.. Τους βλεπω συχνα να κινουνται γυρω μου, παρα τις αντιξοοτητες της εποχης. Για να πω την αληθεια ομως, δεν πιστευω πως υπαρχει πραγματικα κακος ανθρωπος. Αυτοι που βλεπουμε εμεις ως κακους πολλες φορες ειναι και οι ιδιοι θυματα: της οικογενειας, της κοινωνιας ,των καταστασεων.. Και δεν αρκει, πολλες φορες, παρα να ξυσεις λιγο την επιφανεια, για να βγαλεις απο μεσα ενα φοβισμενο και ανασφαλες ατομο.
Ετσι, προτεινω αυτο που ακολουθω εγω σαν κανονα. Δεχομαστε κατ αρχην το καλοπροαιρετο ολων των ανθρωπων. Αν στην πορεια φανει κατι αλλο, παιρνουμε τα μετρα μας...

Πολύ ωραία όλα αυτά αγαπητέ troubledman, όλα υπέροχα αλλά και πολύ εύκολο να κρίνεις τους άλλους..
Και είναι τόσο εύκολο γιατί απλούστατα είναι οι άλλοι..Όμως το ποιο δύσκολο είναι να κρίνει κανείς τον εαυτό του..Ίσως δεν έχεις σκεφτεί ότι και εσύ πολλές φορές λειτουργείς με τον ίδιο τρόπο έστω κι αν τις περισσότερες φορές \"ο σκοπός αγιάζει τα μέσα\" (όσον αφορά τις δικές σου ενέργειες) ή επιβάλλεται να λειτουργείς με παρόμοιο τρόπο γιατί πολύ απλά όλοι έτσι κάνουν.
Μήπως είσαι συνένοχος?
Σημ. Εγώ πάντως είμαι και θα πάψω να είμαι μόνο όταν αποφασίσω να κάνω κάτι γιαυτό.Μέχρι τότε συντηρώ και διαιωνίζω αυτήν την κατάσταση μαζί με πολλούς άλλους και το μόνο που κάνουμε είναι να γκρινιάζουμε...

Elizabeth_P Μείνε έτσι...Διώξε τα φαντάσματα και προχώρα...


Με κρίνεις άσχημα αγαπητέ t.n.t.k. Εγώ απλώς εξέφρασα ένα παράπονο που έχω στην ψυχή μου....
Τίποτα άλλο... Φυσικά και εγώ δεν είμαι αθώος ούτε άγιος. Μπόρω όμως να σου πω ότι τουλάχιστον ΠΡΟΣΠΑΘΩ να σταματώ τον εαυτό μου, οταν οι δαίμονες μου βγαίνουν για κυνήγι... Και μπορώ να σου πω ότι γνωρίζω πολύ καλά την έννοια της λέξης ΘΥΣΙΑ...

Σ\'ευχαριστώ πάντως...Την καλημερα μου

Εγώ πάλι θέλω να σημειώσω κάτι σε δυο σημαντικές λέξεις που είπε η Aggelika.....

\"Μεγαλώσαμε πια...\"

Για μένα, αυτό φταίει... Έχουμε χάσει το παιδί που κρύβουμε μέσα μας.. Δε νομίζω ότι χρειάζεται επεξήγηση. Αλλά αν χρειαστεί, ευχαρίστως να τη δώσω...

Κατά τ\' άλλα συμφωνώ περί κράματος καλοσύνης, κακίας και μετριότητας..

Και δυστυχώς, ο καθένας κοιτάει μόνο την πάρτυ του..

Quote:

---

Originally posted by troubledman
Αυτό δυστυχώς έχει γενικοποιηθεί προς τα πάνω, με αποτέλεσμα την πλήρη εξάλειψη ιδεολογιών και ιδανικών.(Βλέπε προσφατους πολέμους). Παλιά γνωρίζαμε γιατί πολεμούσαμε. Τώρα πια υπάρχουν μόνο διαμάχες συμφερόντων.

---

Μιας και δε γνωρίζω και την ηλικία σου... μου είναι δύσκολο να φανταστώ πότε νομίζεις ότι ίσχυε αυτό που λες ...

Φίλη Aggelika
Στα μέσα του πολυτάραχου αιώνα μας...πιστεύω ότι κάτι υπήρχε σαν ιδεολογία...

Αγαπητή Aggeliki
Υπάρχουν και τα \"μεγάλα παιδιά\" που είναι και τα χειρότερα....
(καταπληκτικό το στιχάκι...από που είναι?)

Ιδεολογία πάντα υπήρχε και πάντα θα υπάρχει...

Δεν πιστεύω όμως ότι πάντα αφορούσε την πλειοψηφία των ανθρώπων. Υπήρχαν πάντα οι \"οραματιστές\"-\"ρομαντικοί\" και οι υπόλοιποι που συμβιβάζονταν μέχρι να ξυπνήσει κάτι τα ιδανικά τους....

Είναι ωραία να μας πιάνει μια μελαγχολία και νοσταλγία για παλαιότερες εποχές, αλλά η μνήμη του ανθρώπου είναι επιλεκτική και δίνει άλλες διαστάσεις σε εκείνα που συνέβησαν κάποτε.

Και παλιά και πάντα πολεμούσαν λόγω συμφερόντων. Από τον Τρωικό πόλεμο μέχρι το σύγχρονο στο Ιρακ. Κι αν το πηγαίνεις σε πολιτικά κριτήρια (δε λέω κομματικά) να σου θυμίσω πως στις εκδηλώσεις της δικτατορίας γέμιζαν τα γήπεδα.

Το θέμα είναι ότι υπάρχει το \"είναι\" μας , αλλά και το \"δυνάμει είναι\". Στόχος μας θα έπρεπε να είναι να βγάλουμε τον καλό μας εαυτό, το καλύτερο που μπορούμε να γίνουμε κι όχι να \"θρηνούμε\" για τα πράγματα.

στο \"μεγάλα\" ακριβώς είναι το πρόβλημα troubled!... ;)

Καλοί μου συμφορουμίτες,
εγώ συμφωνώ με τον troubledman. ΄Ομως δεν είναι θέμα κακίας, όχι. Δυστυχώς όμως υπάρχουν γύρω μας παντού άνθρωποι ατομιστές, καχύποπτοι, πονηροί. \'Οχι από κακία αλλά από φόβο, από τις κοινωνικές συνθήκες οδηγούμενοι, από συμπλέγματα, από χίλια δυό. Λείπει η καλή προαίρεση, ο καθένας προσπαθεί να επιβλήθεί στον άλλον, να τον νικήσει, να τον ξεζουμίσει, να τον εκμεταλλευτεί. Φυσικά και δεν είναι όλοι οι άνθρωποι έτσι, αλλά δυστυχώς η ανταγωνιστικότητα μέχρις εσχάτων και η έλλειψη ανθρωπιάς στη σημερινή κοινωνία φαντάζουν νορμάλ, μη πω και προτερήματα ως ένα βαθμό. Σε παλαιοτερα χρόνια πχ να κάνει κάποιος επιχειρηματίας πτώχευση ήτανε στίγμα, σήμερα, αν καταφέρει και ΄κοροιδέψει τον κόσμο είναι πρώτος μάγκας.
Λάθος πρότυπα. Πολλές φορές οι άνθρωποι μού φαντάζουν όχι θηρία, αλλά άσχημες, εκτρωματικές φάτσες που ηδονίζονται να σου πιούν το αίμα.
Υπάρχουν πολλές εξαιρέσεις βεβαίως! Αυτές κάνω παρέα!!!!:D:D:D

Η επιβιωση ηταν και θα ειναι παντα μερος του παιχνιδιου. Ο μονος λογος που ειμαστε ζωντανοι σημερα ειναι επειδη οι προγονοι μας επιβιωσαν πολεμους, πεινα, βιασμους, βασανιστηρια και χιλια δυο πραγματα για τα οποια σε μεγαλο βαθμο ευθυνομαστε εμεις οι ιδιοι.

Οτι και να θελεις πρεπει να το κερδισεις, αν εισαι αρκετα τυχερος και δεν εχεις παθει μεγαλη ζημια απο τη φυση. Και πολλοι ανθρωποι σημερα μενουν στην απ\' εξω επειδη δεν καταφεραν να διεκδικησουν το κομματι της πιτας που θελουν. Ποσοι ειναι φτωχοι, χωρις φιλους, χωρις σεξουαλικη ζωη, κακοποιημενοι, παραμελημενοι, αναπηροι, καθυστερημενοι, αμορφωτοι και η λιστα συνεχιζεται.

Χωρις παρεξηγηση πιστευω πως οι ανθρωποι που νιωθουν πως τα πραγματα ειναι υπερβολικα σκληρα η αδικα ειναι συνηθως ανθρωποι που δεν εχουν τριφτει αρκετα στη ζωη. Ειναι ευκολο να μιλας για ιδεολογιες αλλα οταν πρεπει να δρασεις και να φας στη μαπα τις συνεπειες των πραξεων σου αλλαζουν τα παντα.

Δεν μου αρεσει να βλεπω τον εαυτο μου ουτε ως κακο ουτε ως καλο. Θελω να επιβιωσω και να ζησω τη ζωη μου. Δεν μπορω να σηκωσω τον κοσμο στα χερια μου ουτε να αναλαβω την ευθυνη για τους αλλους, ας κανει ο καθενος οτι μπορει.

Την επιβιωση την εχω βιωσει μεσα απο το δερμα μου, οχι μεχρι το μεδουλι ακομη. Ολα τα αλλα ειναι θεωριες.

Παιδιά, σοβαρά, δεν βλέπετε πτώση των ηθικών αξιών?
Πριν 30 χρόνια, που θυμάμαι τον εαυτό μου, το ζητούμενο ήτανε να είσαι καλός και τίμιος άνθρωπος, χρήσιμος στην κοινωνία. Σήμερα, τίμιος= βλάκας, καλός= αγαθός και αφελής!
Πιστεύω πως το υπερβολικό κυνήγι του american dream με κάθε τρόπο και με κάθε κόστος, σε συνδυασμό με τις δύσκολες οικονομικές συνθήκες της εποχής μας έχουν φέρει αυτό το αποτέλεσμα. Το πρότυπο του σκληρού, ανάλγητου αλλά πετυχημένου επαγγελματία φαντάζει πολύ ελκυστικό στις μέρες μας.
Φυσικά δε λέω ότι σε βάθος χρόνου τα πράγματα ήταν καλύτερα! Οι βυζαντινοί αυτοκράτορες δηλαδή που σφάζανε τα παιδιά τους μη τους πάρουν το θρόνο, σαφώς δε διέθεταν περισσότερη ανθρωπιά.
Νομίζω όμως πως σε θέματα ανθρωπιάς και ηθικής την τελευταία πεντηκονταετία έχουμε κάνει άλματα προς τα πίσω.
Ή εγώ απλώς εγώ μεγάλωσα και άρχισα να τα βλέπω!:D:D