Οταν εχεις υπερβολικα νευρα κι ορεξη για καβγα

αλλα το καταλαβαινεις οτι σου συμβαινει αυτο και πραγματικα δεν θελεις να τσακωθεις και να δημιουργεις προβληματα καταντωντας δυσαρεστος στους γυρω σου, αλλα και μπλεκωντας κι ο ιδιος σε ασχημες καταστασεις, τι κανεις ?

να ξεδωσεις αλλου δεν παιζει, ουτε γυμναστηριο, ουτε kickboxing ή karate, ουτε στανταρντ καθημερινο σεξακι (δωρακι ειχε και με 20), ουτε το θυμα που επελεξες εκατσε παρολο το κυνηγητο, ουτε οτι αλλο μπορει να βοηθησει. πολλες φορες μπαινω κι εδω κι εχω πολλα νευρα και μου ρχεται να βρισω οταν διαβαζω κατι ενοχλητικο, κι επειδη δε μπορω παντα να συγκρατηθω το κανω και με χριστοπαναγιες και λοιπα ξεσπασματα ξερασματα τα οποια μετανιωνω μετα. και ειμαι σιγουρος οτι και ο διαχειριστης αυτου του site/forum εχει βαρεθει να διαβαζει για μενα να ειμαι εμπλεκομενος παντου, και θα προτιμουσε να με ειχε διωξει δια παντως εδω και καιρο. ωστοσο, εγω δεν γραφτηκα εδω για να προκαλεσω προβληματα, αλλα οταν εστω και λιγο ξεκιναν να μου λενε μαλακιες, ειναι αδυνατον να μην απαντησω λογο των νευρων μου.

πινω ενα καφε τη μερα το πρωι οποτε αμφιβαλλω οτι φταιει η υπερβολικη δοση καφεϊνης. παιρνω και χαπια καθημερινα που υποτιθετε ειναι σχετικα και με τα νευρα, αλλα δε νιωθω καμια αλλαγη και δεν καλυτερευουν τα πραματα να ξεχνιεμαι. ο ψυχολογος θα πει οτι φταιει και η κριση που ειναι ολα δυσκολα τωρα και πρεπει να κανουμε λιγη υπομονη, φταιει και το περιβαλλον που ζουμε και μας επηρεαζει ολους αμεσα, αφου με περιβαλλουν αναγκαστικα ηλιθιοι ανθρωποι που μενουμε στο ιδιο σπιτι μα και αχρηστοι γειτονες, και λεφτα δεν υπαρχουν να ξεφυγω απ'αυτη τη καταπιεση.

τι αλλο μπορω να κανω για να ηρεμω ?

Προσπαθησε να αλλαξεις τον τροπο που εξφραζεις τον θυμο σου, θα σε βοηθουσε να σκεφθεις πως σκεφτεται ο αλλος και να μπεις στην θεση του...

προσπαθω πολλες φορες οταν με πιανουν να κανω κατι αλλο, σφιγγω τα δοντια και τρεμω ολοκληρος απ'την οργη, βαραω μπουνιες σε οποιο επιπλο βρω και σε πορτες, ακουω μουσικη δυνατα αδιαφορωντας για οσους φωναζουν κ.α. παλιοτερα εσπαγα και πραγματα, μεχρι και εναν τοιχο μια φορα, για να μη σπασω ανθρωπους. δε θελω να καταντω βιαιος, προσπαθω να ρθω στη θεση των αλλων οταν με βλεπουν να συμπεριφερομαι ασχημα χωρις λογο, ομως για μενα φαινεται να υπαρχει λογος αφου ειναι σαν να μου φταινε ολοι οι αλλοι που κακοπερναω, γιατι δεν επελεξα τιποτα απ'αυτο που ζω. τους καταλαβαινω οταν φοβουνται κι απομακρυνονται, αλλα αυτο αντι να με κανει καλυτερα με εκνευριζει ακομα περισσοτερο, σαν να μου δειχνουν ποσο αδυναμοι ειναι.

Το ξερω, το εχω περασει, πρεπει να συγχωρησεις και να μην ζητας τπτ απο τους αλλους, θα ηρεμησεις και δεν θα νιωθεις απορριψη. Αυτο δουλευει ομως με συγκεκριμενα ατομα και οχι οταν εχεις απορριψη παντου, πρεπει να εχεις και καπου να στηριχθεις για να αντεξεις.

Quote:

---

Originally Posted by KENO

προσπαθω πολλες φορες οταν με πιανουν να κανω κατι αλλο, σφιγγω τα δοντια και τρεμω ολοκληρος απ'την οργη, βαραω μπουνιες σε οποιο επιπλο βρω και σε πορτες, ακουω μουσικη δυνατα αδιαφορωντας για οσους φωναζουν κ.α. παλιοτερα εσπαγα και πραγματα, μεχρι και εναν τοιχο μια φορα, για να μη σπασω ανθρωπους. δε θελω να καταντω βιαιος, προσπαθω να ρθω στη θεση των αλλων οταν με βλεπουν να συμπεριφερομαι ασχημα χωρις λογο, ομως για μενα φαινεται να υπαρχει λογος αφου ειναι σαν να μου φταινε ολοι οι αλλοι που κακοπερναω, γιατι δεν επελεξα τιποτα απ'αυτο που ζω. τους καταλαβαινω οταν φοβουνται κι απομακρυνονται, αλλα αυτο αντι να με κανει καλυτερα με εκνευριζει ακομα περισσοτερο, σαν να μου δειχνουν ποσο αδυναμοι ειναι.

---

Kai συ να ήσουν στη θέση τους και σου χαλούσαν κάποιοι την διάθεσή σου, θα τους απομάκρυνες. Αδύναμοι βεβαια είναι όλοι γιατί όλοι έχουν προβλήματα και μαλιστα ακόμα περισότερα αυτή την εποχή και ψάχνουν στήριγμα, σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν να στηρίξουν τον άλλον. Οι μόνοι που ίσως μπορούν να σε στηρίξουν από λίγο εως πολύ είναι οι γονείς σου αν έχουν και αυτοί ψυχικά αποθέματα, καλλιέργεια και οικονομική άνεση. Ισως και με κάτι πιο μικρό όπως ένα καθημερινό πιατο σπιτικό φαί. Από τους φίλους δεν περιμένουμε και πολλά, απλά μια ωραία κουβεντα σε κάποιο χώρο και εννοείται ότι πρέπει να ασχολείσαι και συ με τα δικά τους θέματα, να στηρίζεις δηλ. και συ ψυχολογικά όχι μόνο αυτοί (αν το κα΄νουν βεβαια και δεν είναι ψυχολογικά βαμπίρ). Για τον-την σύντροφο τώρα τί να σου πω. Προσωπικά έχω σηκώσει τα χέρια ψηλά σε αυτό τον τομέα. Το συμπέρασμα που έχω βγάλει είναι ότι όλοι προσπαθούν να βολευτούν από τον άλλον, να τολμήσω να πω και τη λέξη να "εκμεταλλευτούν" τον άλλο. Μόνο έτσι είναι οι ίδιοι καλά. Το αμοιβαίο είναι δύσκολο, δεν ζούμε πια σε εποχές που ζούσαν οι παππούδες μας, που οι σχέσεις κρατιόντουσαν με την ανοχή της γυναίκας που τα υπομένει όλα προκειμένου να μη χαλάσει το σπίτι της ή προκειμένου να παντρευτεί και να μην την λενε γεροντοκόρη, επομένως σκέψου πόσο έχουν δυσκολέψει τα πράγματα στις σχέσεις.
Το άλλο που έχω δει είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν έμαθαν ποτέ στη ζωή τους να δίνουν (είτε από το dna τους είτε από τη ανατροφή του). Και είναι πολλοί αυτοί. Και αυτό να ξέρεις δύσκολα διορθώνεται γιατί πονάει πολύ το να μάθουν να δίνουν.

Οσο για το θέμα της ηρεμίας, εκτός από αθλητισμό είναι να έχεις κάποια χόμπι που σε ευχαριστούν (πχ μουσική) και ίσως να γαληνέψεις τη ψυχή σου μεσα από το θρησκεία στην οποία βρίσκουν καταφύγιο πολλοί άνθρωποι και πραγματικά είναι πιο γαληνεμένοι από αυτούς που ασχολούνται με τα εν κόσμω αγαθά και τις εν κόσμω σχέσεις.

ατυχησατε γιατι δεν εχω γονεις ουτε φιλους και ειμαι αντικοινωνικος και μισανθρωπος. βεβαια υπαρχουν καποιοι ανθρωποι που δυστυχως λογο αναγκης μενω ακομα σπιτι τους και τρωω και το φαγι τους, αλλα παραπανω καμια απολυτως επικοινωνια. αν ειχα ενα μερος καπου αλλου να με φιλοξενησουν δωρεαν, και κυριως να νιωθω ανετα εκει, θα πηγαινα ευχαριστως.

οσο για τον αρνητισμο εξαρταται, γιατι εγω ειμαι ψυχολογικο βαμπιρ. τρεφομαι απ'τους αλλους, κι απ'τη κλαψα και γενικα καθε ειδους αρνητικη ενεργεια. αυτο μεχρι ενα οριο το οποιο βαζω εγω στον εαυτο μου. συγκεκριμενα οταν συμπαθω ορισμενα ατομακια θελω να τα βοηθαω, γουσταρω παρα πολυ να μου βγαζουν τον αρνητισμο τους και να κλαιγονται νιωθωντας καλυτερα κι αυτοι που τα ειπανε αλλα κι εγω που τους ακουσα και τους βοηθησα (εστω που τους ειδα σε κακη στιγμη).

οταν ομως εχουν νευρα κι ορεξη για καβγα, τοτε ή θα συγκρουστουμε αναποφευκτα αν με αδικησουν (λογο ζωδιου κουβαλαω κι εγω κερατακια ειναι αληθεια), ή θα αδιαφορισω γιατι ξερω οτι δε σκεφτονται λογικα εκεινη την ωρα και μπορει να μην εννοουν οσα λενε, ή αν τελικα μου συμπεριφερθουν πολυ ασχημα ισως και να τα ξεγραψω κι ολας, γιατι εχουμε κι εναν εγωισμο να θρεψουμε.

χομπι εχω, μουσικη -οπως μπορεις να διαβασεις και πανω- ακουω και πολυ μαλιστα, αλλα ορισμενες φορες ακομα κι αυτα δεν ειναι ικανα να σου αλλαξουν διαθεση. τα περι θρησκειας τα σκεφτομουν παλι προσφατα, αλλα δε κατεληξα αν τελικα σε βοηθαει ψυχολογικα να ανηκεις και να πιστευεις καπου-κατι, το οποιο ειναι ανυπαρκτο. σαν να χρειαζομαστε ενα ψεμα, μια ψευτικη ελπιδα, για να δωσουμε νοημα στη ζωη μας.

Δεν προσγειωνεσαι λιγο λεω εγω...

Quote:

---

Originally Posted by KENO

ατυχησατε γιατι δεν εχω γονεις ουτε φιλους και ειμαι αντικοινωνικος και μισανθρωπος. βεβαια υπαρχουν καποιοι ανθρωποι που δυστυχως λογο αναγκης μενω ακομα σπιτι τους και τρωω και το φαγι τους, αλλα παραπανω καμια απολυτως επικοινωνια. αν ειχα ενα μερος καπου αλλου να με φιλοξενησουν δωρεαν, και κυριως να νιωθω ανετα εκει, θα πηγαινα ευχαριστως.

οσο για τον αρνητισμο εξαρταται, γιατι εγω ειμαι ψυχολογικο βαμπιρ. τρεφομαι απ'τους αλλους, κι απ'τη κλαψα και γενικα καθε ειδους αρνητικη ενεργεια. αυτο μεχρι ενα οριο το οποιο βαζω εγω στον εαυτο μου. συγκεκριμενα οταν συμπαθω ορισμενα ατομακια θελω να τα βοηθαω, γουσταρω παρα πολυ να μου βγαζουν τον αρνητισμο τους και να κλαιγονται νιωθωντας καλυτερα κι αυτοι που τα ειπανε αλλα κι εγω που τους ακουσα και τους βοηθησα (εστω που τους ειδα σε κακη στιγμη).

οταν ομως εχουν νευρα κι ορεξη για καβγα, τοτε ή θα συγκρουστουμε αναποφευκτα αν με αδικησουν (λογο ζωδιου κουβαλαω κι εγω κερατακια ειναι αληθεια), ή θα αδιαφορισω γιατι ξερω οτι δε σκεφτονται λογικα εκεινη την ωρα και μπορει να μην εννοουν οσα λενε, ή αν τελικα μου συμπεριφερθουν πολυ ασχημα ισως και να τα ξεγραψω κι ολας, γιατι εχουμε κι εναν εγωισμο να θρεψουμε.

χομπι εχω, μουσικη -οπως μπορεις να διαβασεις και πανω- ακουω και πολυ μαλιστα, αλλα ορισμενες φορες ακομα κι αυτα δεν ειναι ικανα να σου αλλαξουν διαθεση. τα περι θρησκειας τα σκεφτομουν παλι προσφατα, αλλα δε κατεληξα αν τελικα σε βοηθαει ψυχολογικα να ανηκεις και να πιστευεις καπου-κατι, το οποιο ειναι ανυπαρκτο. σαν να χρειαζομαστε ενα ψεμα, μια ψευτικη ελπιδα, για να δωσουμε νοημα στη ζωη μας.

---

O,τι δίνεις επομένως αυτό εισπράτεις. Οταν κυνηγάς την αρνητική ενέργεια από τους άλλους πώς είναι δυνατό να σου έρθει η θετική ενέργεια για να γεμίσεις μεσα σου. Με την αρνητική ενέργεια δεν τρεφόμαστε. Πρέπει να βρούμε τρόπους να τη διώξουμε από πανω μας. Γιατί όσο και να νομίζεις ότι τρέφεσαι από αυτήν είναι πολύ συντομο αυτό το χρονικό διάστημα "χαράς¨που εισπρατεις και μετα σου έρχεται πολλαπλάσια πάνω σου. Πρέπει να τη δεις αλλιώς. Δε βγαίνει έτσι η ζωή.

Quote:

---

Originally Posted by KENO

αλλα το καταλαβαινεις οτι σου συμβαινει αυτο και πραγματικα δεν θελεις να τσακωθεις και να δημιουργεις προβληματα καταντωντας δυσαρεστος στους γυρω σου, αλλα και μπλεκωντας κι ο ιδιος σε ασχημες καταστασεις, τι κανεις ?

τι αλλο μπορω να κανω για να ηρεμω ?

---

..δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να καταφέρει βελτιώσεις ανθρώπινες, κάποιος, που δηλώνει ότι είναι ένα βαμπίρ.
Χρειάζεται να τα ξεχωρίσεις πρώτα μέσα σου. Σε ανθρώπινες συμπεριφορές, να πούμε την άποψην,
σε βαμπίρ εγώ τουλάχιστον δεν τόχω και σίγουρα θα πέσω έξω!
ΚΕΝΟ απ' την στιγμή που αντιλαμβάνεσαι την προβληματικότητα της κατάστασης, ψάξε και τα αίτια της.
Θάρθη στιγμή που θα ντρεπόμαστε να λέμε ότι έχουμε πρόβλημα, γιατί το πρόβλημα είμαστε εμείς, άσχετα αν
δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε!

Quote:

---

Originally Posted by axl100

Δεν προσγειωνεσαι λιγο λεω εγω...

---

προσγειωμενος ειμαι φιλε μου, πιο γη δε προκειται να πατησω. αμα παω πιο μεσα θα πεσω στη κοιλη γη και μετα με πιανει καταθλιψη γιατι δε βλεπω ηλιο και θα μου λες παλι τραβα σε κανα γιατρο και παρε τα χαπια σου.

Quote:

---

Originally Posted by Blue1

O,τι δίνεις επομένως αυτό εισπράτεις. Οταν κυνηγάς την αρνητική ενέργεια από τους άλλους πώς είναι δυνατό να σου έρθει η θετική ενέργεια για να γεμίσεις μεσα σου. Με την αρνητική ενέργεια δεν τρεφόμαστε. Πρέπει να βρούμε τρόπους να τη διώξουμε από πανω μας. Γιατί όσο και να νομίζεις ότι τρέφεσαι από αυτήν είναι πολύ συντομο αυτό το χρονικό διάστημα "χαράς¨που εισπρατεις και μετα σου έρχεται πολλαπλάσια πάνω σου. Πρέπει να τη δεις αλλιώς. Δε βγαίνει έτσι η ζωή.

---

δεν ειναι οτι τη κυνηγω, μη κολλατε στις λεξεις και βγαζετε λανθασμενα συμπερασματα. απλα δεν εχω προβλημα να κατσω να ακουσω εναν ανθρωπο, να μου πει τον πονο του, οταν τον συμπαθω και νιωθω πως κερδιζω κατι ετσι. δεν ισχυει για ολους, ουτε ειμαι συλλεκτης ψυχολογικων προβληματων κι αρνητικης ενεργειας των παντων.

Quote:

---

Originally Posted by μαρκελα

..δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να καταφέρει βελτιώσεις ανθρώπινες, κάποιος, που δηλώνει ότι είναι ένα βαμπίρ.
Χρειάζεται να τα ξεχωρίσεις πρώτα μέσα σου. Σε ανθρώπινες συμπεριφορές, να πούμε την άποψην,
σε βαμπίρ εγώ τουλάχιστον δεν τόχω και σίγουρα θα πέσω έξω!
ΚΕΝΟ απ' την στιγμή που αντιλαμβάνεσαι την προβληματικότητα της κατάστασης, ψάξε και τα αίτια της.
Θάρθη στιγμή που θα ντρεπόμαστε να λέμε ότι έχουμε πρόβλημα, γιατί το πρόβλημα είμαστε εμείς, άσχετα αν
δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε!

---

τα αιτια της μαλλον ειναι η κριση, που δεν εχω λεφτα να παω να νοικιασω μονος μου, να εχω το κεφαλι μου ησυχο, και να ζω με ολες τις ανεσεις. επισης πρεπει να παιζει ρολο και το οτι ειμαι μονος, και δε νιωθω αποδεκτος.

Μπααα, εγω νμζ πως εχεις ανεβει στον θρονο σου και δεν αφηνεις κανεναν κοντα μη τυχον και δει πως εισαι ανθρωπος με αδυναμιες και σε αμφισβητησει :Ρ

κοιταξε, οταν εχεις αυτοπεποιθηση, σου λενε πως τη ψωνισες και ανεβηκες στο θρονο σου. οταν δεν εχεις σου λενε πως κλαιγεσαι, πρεπει να πας στο γιατρο ή να παρεις τα φαρμακα σου. εγω ωστοσο προσπαθω να νιωθω καλα, αλλα απο εκει και περα δε γινεται να ειμαι μονιμως με την ιδια διαθεση. πιστευω λοιπον οτι δεν ειμαι μονιμως σ'αυτον τον αναθεματισμενο θρονο. ναι μεν υπαρχει, καθομαι μερικες φορες να ξεκουραστω, αλλα οχι παντα.

Αλλο να εχεις αυτοπεποιθηση και αλλο να ισοπεδωνεις τους αλλους για να νιωθεις ανωτερος...

Quote:

---

Originally Posted by KENO

κοιταξε, οταν εχεις αυτοπεποιθηση, σου λενε πως τη ψωνισες και ανεβηκες στο θρονο σου. οταν δεν εχεις σου λενε πως κλαιγεσαι, πρεπει να πας στο γιατρο ή να παρεις τα φαρμακα σου. εγω ωστοσο προσπαθω να νιωθω καλα, αλλα απο εκει και περα δε γινεται να ειμαι μονιμως με την ιδια διαθεση. πιστευω λοιπον οτι δεν ειμαι μονιμως σ'αυτον τον αναθεματισμενο θρονο. ναι μεν υπαρχει, καθομαι μερικες φορες να ξεκουραστω, αλλα οχι παντα.

---

κοίταξε άμα παραπαίεις ανάμεσα στο θρόνο και στο απόλυτο ΚΕΝΟ δικαιλογημένα να νιώθεις οργή και νεύρα.
Το κακό είναι, ότι και τ' αποπνέεις κιόλας και μήπως έτσι δικαιολογείται και τ' ότι είσαι και παραμένεις μόνος!

[τα αιτια της μαλλον ειναι η κριση, που δεν εχω λεφτα να παω να νοικιασω μονος μου, να εχω το κεφαλι μου ησυχο, και να ζω με ολες τις ανεσεις. επισης πρεπει να παιζει ρολο και το οτι ειμαι μονος, και δε νιωθω αποδεκτος.[/QUOTE]
Ξέρεις πολλούς τη σημερινή μερα να μπορούν να μενουν και αυντηρούνται μόνοι τους; Εγώ πάντως όχι. Και σου μιλάει μια που ζούσε δύο χρόνια μόνη της και είχε δουλειά αλλά τώρα πια ακόμα και δουλειά που έχω είναι τόσες οι περικοπές και τόση η αυξηση των εξόδων που δεν μπορώ. Επομένως αναγκαστική συγκατοίκηση είτε με γονείς, είτε με κάποιον άλλο, σου ταιράζει,δε σου ταιριάζει σα προσωπικότητα. Αγώνας επιβίωσης θα έλεγα.

Quote:

---

Originally Posted by axl100

Αλλο να εχεις αυτοπεποιθηση και αλλο να ισοπεδωνεις τους αλλους για να νιωθεις ανωτερος...

---

δεν ισοπεδωσα κανεναν ακομα. θα το ηθελα πολυ ομως. αλλα βλεπεις συγκρατουμαι κι επειδη δε θελω να εχω νευρα, και να κανω κανενα κακο, γι'αυτο ξεκινησα και το θεμα.

Quote:

---

Originally Posted by μαρκελα

κοίταξε άμα παραπαίεις ανάμεσα στο θρόνο και στο απόλυτο ΚΕΝΟ δικαιλογημένα να νιώθεις οργή και νεύρα.
Το κακό είναι, ότι και τ' αποπνέεις κιόλας και μήπως έτσι δικαιολογείται και τ' ότι είσαι και παραμένεις μόνος!

---

ναι ειμαι πολυ extreme σε ολα γενικοτερα, ετσι και στα συναισθηματα την μια μπορει να ειμαι για αυτοκτονια, και την αλλη πανω στο θρονο θεος. δε γινεται να αλλαξει αυτο, ετσι ειναι ο χαρακτηρας μου, ετσι νιωθω απο μονος μου. κανεις δε παραμενει με το ιδιο συναισθημα anyway, δεν ειναι ανθρωπινο. οσον αφορα τη μοναξια το γραψα κι εχτες οτι ορισμενες φορες ειναι κι επιλογη. αλλα αλλες οχι κι αυτο με κανει να εξοργιζομαι παλι γιατι καταληγω οτι δε μπορει να με καταλαβει και να μου ταιριαξει ουτε εστω ενας ανθρωπος! κι ετσι αφου δε μπορει κανενας, μου ειναι ολοι αχρηστοι, και γι'αυτο μπορει να γινω κι επιθετικος! αφου δε προσφερουν τιποτα, δε κερδιζω κατι, γιατι να τους εχω στο κεφαλι μου ? τι κι αν προσπαθησω εγω να καταλαβω καποιο ατομο, αν αυτο ζει στη κοσμαρα του, τοτε θα με απορριψει παλι.

Quote:

---

Originally Posted by Blue1

Ξέρεις πολλούς τη σημερινή μερα να μπορούν να μενουν και αυντηρούνται μόνοι τους; Εγώ πάντως όχι. Και σου μιλάει μια που ζούσε δύο χρόνια μόνη της και είχε δουλειά αλλά τώρα πια ακόμα και δουλειά που έχω είναι τόσες οι περικοπές και τόση η αυξηση των εξόδων που δεν μπορώ. Επομένως αναγκαστική συγκατοίκηση είτε με γονείς, είτε με κάποιον άλλο, σου ταιράζει,δε σου ταιριάζει σα προσωπικότητα. Αγώνας επιβίωσης θα έλεγα.

---

μακαρι να ξαναβρισκα καποιον για συγκατοικηση! συγκατοικουσα παλιοτερα για λιγο με μια που ειχαμε σχεση, αλλα δεν κρατανε και πολυ οι σχεσεις μου γιατι δεν με αντεχουν, κι ετσι με πεταξε εξω απ'το σπιτι κι επεστρεψα στο γονιων.

Δεν ειπα πως εισοπεδωσες κανεναν τωρα, αλλα το εχεις κανει επανειλλημενα στο παρελθον. Μεσα σου ξερεις ομως πως δεν εχει καμια απολαυση σε αυτο και δεν δημιουργει πραγματικη αυτοπεποιθηση γιατη χρειαζομαστε την αποδοχη των αλλων για κατι τετοιο.

δεν σκοτωσα ποτε κανεναν. οχι τουλαχιστον ακομα. εχω αρκετη δουλεια μεχρι εκει.

Quote:

---

Originally Posted by KENO

δεν σκοτωσα ποτε κανεναν. οχι τουλαχιστον ακομα. εχω αρκετη δουλεια μεχρι εκει.

---

δεν θα σε κανει ευτυχισμενο

το ξερω. αλλα αφου δεν εχω και τιποτα αλλο να με κανει...
γι'αυτο προσπαθω να το αλλαξω και να μου φυγουν τα νευρα. γι'αυτο ξεκινησα και το θεμα.

Quote:

---

Originally Posted by KENO

ναι ειμαι πολυ extreme σε ολα γενικοτερα, ετσι και στα συναισθηματα την μια μπορει να ειμαι για αυτοκτονια, και την αλλη πανω στο θρονο θεος. δε γινεται να αλλαξει αυτο, ετσι ειναι ο χαρακτηρας μου, ετσι νιωθω απο μονος μου. κανεις δε παραμενει με το ιδιο συναισθημα anyway, δεν ειναι ανθρωπινο. οσον αφορα τη μοναξια το γραψα κι εχτες οτι ορισμενες φορες ειναι κι επιλογη. αλλα αλλες οχι κι αυτο με κανει να εξοργιζομαι παλι γιατι καταληγω οτι δε μπορει να με καταλαβει και να μου ταιριαξει ουτε εστω ενας ανθρωπος! κι ετσι αφου δε μπορει κανενας, μου ειναι ολοι αχρηστοι, και γι'αυτο μπορει να γινω κι επιθετικος! αφου δε προσφερουν τιποτα, δε κερδιζω κατι, γιατι να τους εχω στο κεφαλι μου ? τι κι αν προσπαθησω εγω να καταλαβω καποιο ατομο, αν αυτο ζει στη κοσμαρα του, τοτε θα με απορριψει παλι..

---

αν δεν εξασφαλίσεις ισορροπίες, με ακραίες συμπεριφορές, δεν μπορεί να υπάρξει σχέση με διάρκεια, ακόμα κι αν αρχικά
φαίνεται ότι ταιριάζεις με κάποια! Και ναι δεν μένουμε με τα ίδια συναισθήματα, αλλά ούτε έχουμε όλοι τέτοιες σχισματικές μεταπτώσεις..
Στρέψε το βλέμμα εντός!

Quote:

---

Originally Posted by KENO

το ξερω. αλλα αφου δεν εχω και τιποτα αλλο να με κανει...
γι'αυτο προσπαθω να το αλλαξω και να μου φυγουν τα νευρα. γι'αυτο ξεκινησα και το θεμα.

---

Πρεπει να δεις τι σε κανει να νιωθεις καλυτερα, εστω και αν δεν σου αρεσει να το παραδεχθεις...

Ξέρεις πολύ καλά λοιπόν την αιτία "που δε σε αντέχουν". Αλλαξε τη και θα αλλάξουν και αυτές.
Εχω ένα φίλο 55 χρονών που είναι άνεργος, χωρισμένος με δύο παιδιά, οχι ιδιαίτερα εμφανίσιμος, απλώς ανδροπρεπής αλλά πολύ ισορροπημενος ψυχικά και δοτικός όπου μπορεί (π.χ ξερει να μαγειρεύει, να μαστορεύει κα) που συγκατοικεί με μια 2-3 χρόνια μικρότερη, δηλ. γύρω στα 52, χωρισμένη με δυο κορίτσια εκ των οποίων η μία μένει μαζί τους, έχουν νοικιάσει ένα πολύ ωραίο και μεγάλο σπίτι στα Βριλήσια και άκουσον-άκουσον τώρα που είναι άνεργος (χωρίς ποτέ να είχε ιδιαίτερο χρήμα) τον συντηρούν η μαμά και η κόρη. Η μία έχει κάποια εισοδήματα από ενοίκια και η άλλη δουλεύει. Εξεπλάγην που το άκουσα, σκέφτηκα "πώς τον ανέχονται και δεν τον πετούν έξω" αλλά μετά πιο ώριμα σκεπτόμενη, σκέφτηκα ότι κάτι θα τους προσφέρει και αυτός, ίσως το χιούμορ του, τον καλό του χαρακτήρα, τη μαγειρική του, το σεξ (εννοειται στη μαμά, η κόρη έχει το φίλο της), μια παρέα για μπιρίμπα, τις γνώσεις του κα. Πώς αυτόν λοιπόν τον αντέχουν και η μία και η άλλη και σένα όχι; Κάτι κανεις λάθος και υποψιάζομαι τί. Δεν είσαι καθόλου δοτικός (εκεί που μπορείς βέβαια), θελεις να παιρνεις μόνο, επομένως η άλλη τί να σε κανει; Αλλωστε απάντησες και μόνος σου "αφου δε προσφερουν τιποτα, δε κερδιζω κατι, γιατι να τους εχω στο κεφαλι μου". Κάπως έτσι λειτουργεί.

Quote:

---

Originally Posted by μαρκελα

αν δεν εξασφαλίσεις ισορροπίες, με ακραίες συμπεριφορές, δεν μπορεί να υπάρξει σχέση με διάρκεια, ακόμα κι αν αρχικά
φαίνεται ότι ταιριάζεις με κάποια! Και ναι δεν μένουμε με τα ίδια συναισθήματα, αλλά ούτε έχουμε όλοι τέτοιες σχισματικές μεταπτώσεις..
Στρέψε το βλέμμα εντός!

---

το στρεφω αλλα τι αλλο να κανω ? παιρνω τα φαρμακα μου κανονικα, υποτιθεται αυτα επηρεαζουν και τα νευρα. φροντιζω τον εαυτο μου οσο μπορω, και το κανω για μενα, γιατι ειμαι μονος μου, και κανεις αλλος δε θα το κανει, ουτε νοιαζεται. να πχ σημερα ξαναξυρισα το κεφαλι μου, κι ενιωθα ελευθερος λες και φυγαν οι κακες οι σκεψεις που μου γιομισατε κι εσεις εδω. αλλα παρολαυτα η καθημερινοτητα δεν αλλαζει, το περιβαλλον γυρω μου παραμενει ιδιο, κι αυτο μου προκαλει νευρα!

Quote:

---

Originally Posted by axl100

Πρεπει να δεις τι σε κανει να νιωθεις καλυτερα, εστω και αν δεν σου αρεσει να το παραδεχθεις...

---

το παραδεχομαι οτι θα ενιωθα καλυτερα αν ξεσπουσα σε καποιον ανθρωπο. so ? να παω να σκοτωσω να με κλεισουν μεσα ? αφου εχω τα λογικα μου ακομα και ειμαι normal...

Quote:

---

Originally Posted by Blue1

Ξέρεις πολύ καλά λοιπόν την αιτία "που δε σε αντέχουν". Αλλαξε τη και θα αλλάξουν και αυτές.
Εχω ένα φίλο 55 χρονών που είναι άνεργος, χωρισμένος με δύο παιδιά, οχι ιδιαίτερα εμφανίσιμος, απλώς ανδροπρεπής αλλά πολύ ισορροπημενος ψυχικά και δοτικός όπου μπορεί (π.χ ξερει να μαγειρεύει, να μαστορεύει κα) που συγκατοικεί με μια 2-3 χρόνια μικρότερη, δηλ. γύρω στα 52, χωρισμένη με δυο κορίτσια εκ των οποίων η μία μένει μαζί τους, έχουν νοικιάσει ένα πολύ ωραίο και μεγάλο σπίτι στα Βριλήσια και άκουσον-άκουσον τώρα που είναι άνεργος (χωρίς ποτέ να είχε ιδιαίτερο χρήμα) τον συντηρούν η μαμά και η κόρη. Η μία έχει κάποια εισοδήματα από ενοίκια και η άλλη δουλεύει. Εξεπλάγην που το άκουσα, σκέφτηκα "πώς τον ανέχονται και δεν τον πετούν έξω" αλλά μετά πιο ώριμα σκεπτόμενη, σκέφτηκα ότι κάτι θα τους προσφέρει και αυτός, ίσως το χιούμορ του, τον καλό του χαρακτήρα, τη μαγειρική του, το σεξ (εννοειται στη μαμά, η κόρη έχει το φίλο της), μια παρέα για μπιρίμπα, τις γνώσεις του κα. Πώς αυτόν λοιπόν τον αντέχουν και η μία και η άλλη και σένα όχι; Κάτι κανεις λάθος και υποψιάζομαι τί. Δεν είσαι καθόλου δοτικός (εκεί που μπορείς βέβαια), θελεις να παιρνεις μόνο, επομένως η άλλη τί να σε κανει; Αλλωστε απάντησες και μόνος σου "αφου δε προσφερουν τιποτα, δε κερδιζω κατι, γιατι να τους εχω στο κεφαλι μου". Κάπως έτσι λειτουργεί.

---

ο λογος που δε με αντεχουν ειναι επειδη δε ταιριαζω με ολες και ειμαι παραξενος. με τις κοπελες που ειναι κοινωνικες πχ, ολη μερα στη καφετερια και το βραδυ στο κλαμπακι, σιγουρα ΔΕΝ μπορω να ειμαι μαζι. ομως τετοιες μου τυγχαν στο παρελθον. και κοκαλα, τα οποια ενω εμφανισιακα αντιπαθω, τα φτιαχναμε λογο χαρακτηρα.

δοτικος μπορω να ειμαι, μονο εκει που γουσταρω εγω ομως. συχνα υπαρχουν φορες που ενω θελω να δωσω αγαπη και να προσφερω τα παντα, δεν υπαρχει καμια κοπελα να τα παρει. κι αφου δε μετραω τοσο και δεν ειμαι και τιποτα σπουδαιο ετσι κι αλλιως εκει εξω, μπορουν να βρουν πολυ καλυτερους!

σημασια στις μερες μας εχει περισσοτερο η φιγουρα. το τι φαινεται, οχι το τι συμβαινει. ετσι αν ενα ζευγαρι δε τα παει καλα μεταξυ του, στους γυρω του μπορει να πουλησει την εικονα του αγαπημενου, του αχωριστου κλπ. γιατι παραμενουν μαζι ? απλα για να καλυψουν τις αναγκες τους, κι επειδη κερδιζουν ο ενας απ'τον αλλον, ακομα κι αν δεν αγαπιουνται πραγματικα.

Quote:

---

Originally Posted by Blue1

..Κάτι κανεις λάθος και υποψιάζομαι τί. Δεν είσαι καθόλου δοτικός (εκεί που μπορείς βέβαια), θελεις να παιρνεις μόνο, επομένως η άλλη τί να σε κανει; Αλλωστε απάντησες και μόνος σου "αφου δε προσφερουν τιποτα, δε κερδιζω κατι, γιατι να τους εχω στο κεφαλι μου". Κάπως έτσι λειτουργεί.

---

συμφωνώ απόλυτα με την Μπλου. Χρειάζεται να δώσεις πολλά ακόμα κι αν δεν πάρεις! Ξέρεις ότι μερικοί, νιώθουν ικανοποίηση
μόνο με το να δώσουν, χωρίς αντάλλαγμα! Δεν είπα να σε ξοδεύει συνέχεια ο άλλος, αλλά είναι πολύ σημαντικό το να δίνεις..
Γιατί αν δεν μπορείς να δώσεις, σημαίνει ότι δεν έχεις.. και κάποια στιγμή στεγνώνεις και τον άλλον, γιατί αυτή σου η έλλειψη, δεν
καλύπτεται ποτέ! Έτσι εξηγείται λοιπόν κι αυτό που λες, ότι είσαι βαμπίρ. Τί κάνουν τα βαμπίρ? Πίνουν αίμα. "Μούπιες το αίμα μου πιά!"
Ναι αυτό δεν αντέχεται για πολύ! Και μάλλον δεν θες σύντροφο τελικά, αλλά κάποια, που νάχει για να την απομυζείς και μετά η λεμονόκουπα στα σκουπίδια και πάμε γι' άλλα!
Για κάνε έναν επαναπροσδιορισμό με αρκετή ενδοσκόπηση και δες τα πραγματικά αίτια!

Quote:

---

Originally Posted by Ξωτικό

Εις εκ των πρωην μου λοιπον, ειναι τοσο καλο και αφασια παιδι(εχει πολλα θεματα ο δολιος, του βγαζ ωτο ξωτικοκαπελο μου) που 3-4 νυχτες την εβδομαδα, κοιμαται σε φιλους του. Ειναι μεν με μια πολο στον ωμο με τα ιμερτζενσυ προικια του αλλα ρε συ, 3-4 φορες στις 7 γλυτωνει απο το σπιτι της μανας του.
Κ απο οτι εμαθα ενας φιλος του προτεινε να μεινουν μαζι. Υποψην το παιδι δεν εχει μια και ειναι και ανεργος,37 ετωνανε περικαλω.

Σκεψου αν εχεις φιλαρακια να μενεις εκει που κ που εστω για μια μερα, καλο θα σου κανει.
Ειλικρινα, εχω σκεφτει οσο ακομα μενω μονη μου εδω(απο Σεπτεμωρη με βλεπω με εξωση) και μιας και μου κανουν χαρη οι γονεις να πληρωνουν ως τοτε, να ανταποδωσω η αχρηστη το καλο που δεχθηκα απο τη ζωη, με το να φιλοξενω διαφορα ατομα, ετσι, οπως κανουν και οι φιλοι του πρωην μου.

Ειναι ομως που σε οσους το χω πει με λεν τρελη και οτι θα με βρουν σφαγμενη μια μερα αν το κανω αυτο με ατομα που δεν ξερω. Μα, αφου οι φιλοι που εχω ειναι κομπλε, ΠΟΙΟΝ να βοηθησω που θελω;

Καταληγω στο οτι καποια στιγμη που δεν θα εχεις νευρα, σκεψου ποσοι μπορει να θελουν ρε παιδι μου να σε βοηθησουν απο τον περιγυρο σου, καπως. Μπορει να μην ειναι η λυση που θες αλλα μπορει να ειναι και καλυτερα απο την κατασταση που ζεις τωρα.

Τα νευρα λενε πως εχουν να κανουν με το οτι δεν μπορουμε να βρισουμε τσακισουμε κθεχεθουμε αυτους που μας φταινε η μας εφταιξαν. Ειδικα το βου. Καταπιεση κοινως εκφορτισης που δεν ηλθε ποτε.
Αρχιζεις με τις αναπνοες σου. παρατηρεις τις εισπνοες εκπνοες και τις αλλαζεις. Ο θυμος εχει σταδια. Αρχησε απο οταν πιστευεις οτι εισαι ηρεμος. Συνηθως υφερπει οργη χωρις καποιο γεγονοτο ορατο.
Μετα, βοηθανε και οι αναβιωσεις. Κανε μονος σου. ΑΠΟ το τιποτα. Κλεινεις ματια και ανασουλες μια δυο κ φερνεις στο νου σου μια σκηνη απο το παρελθον που σε νευριασε, απογοητευσε πικρανε. ΚΑι αρχιζεις το κραξιμο. αν θες, χωσε και μπουνιδι στον αερα. Μην το γελας βρε. Βοηθαει σε λεω.Θα το δεις με τον καιρο.
αυτα.

---

Θέλω πολύ να ρίξω μπουνίδι σε κάποιον και δε μπορώ. Λες με αυτό τον τρόπο να απαλλαγώ; Κατάφερα βεβαια και τον έβρισα άσχημα με sms και κάπως ξεθύμανα αλλά κατήργησε για πάντα αυτό το τηλέφωνο. Επομένως μαλλον ένας τέτοιος τρόπος μου μενει.

Η αναβίωση σε άτομα όπως ο ΚΕΝΟ (και ενίοτε και γω, όχι μόνο δε μειώνει, αλλά αυξάνει το θυμό, λολ)
Κενό, ας επικεντρωθούμε στα θετικά σου στοιχεία. Έχεις μία εμμονή να μας τονίζεις τα κακά σου, που ξέρεις, όλοι έχουμε εξάλλου.
Λοιπόν, θα σου πω πόσα θετικά βλέπω εγώ σε σένα, δε μπορώ να γνωρίζω αν και πόσα βλέπουν άλλες.
Είσαι μεν κυνικός, αλλά φιλοσοφημένος. Έχεις βαθιά σκέψη, εντελώς απομυθοποιημένα αντιμετωπίζεις την πραγματικότητα και τις ανθρώπινες σχέσεις.
Αυτό σημαίνει ότι έχεις καταφέρει ότι το 90% των ανθρώπων δεν έχουν, να μασάνε στα παραμύθια που τους πλασάρει ο πολιτισμός τους ως υπέρτατες και αναλλοίωτες αξίες.
Ένα αυτό. Μετά, είσαι brutally honest. Που άλλες φορές ξενίζει τους ανθρώπους γύρω σου, άλλες σε θαυμάζουν ίσως γι αυτή σου την ικανότητα να μιλάς τόσο αληθινά για όλα τα μέσα και τα έξω σου. Δε φοβάσαι να πεις την άποψή σου, άρα κατά κάποιον τρόπο είσαι αποστασιοποιημένος από τις συναισθηματικές αντιδράσεις του περιβάλλοντός σου. Δεν είναι πάντα κακό στοιχείο αυτό, ειδικά όταν ζεις σε τοξικό περιβάλλον, η αποστασιοποίηση αποβαίνει σωτήρια αρκετές φορές.
Είσαι πιστός φίλος, άσχετα αν δεν έχεις φίλους. λολ
Το έχω διαπιστώσει ότι πάντα στέκεσαι βράχος σε όσα άτομα νιώθεις κοντινά σου, ανεξαρτήτως συνθηκών, αυτό σε κάνει ένα αξιόλογο άτομα για φιλία.
Τα αρνητικά σου τα ξέρεις, τα έγραψες και παραπάνω. Οι εξτρίμ αντιδράσεις δηλώνουν και πάθος εκτός από θυμό. Να το σκεφτείς κι αυτό, και να χρησιμοποιήσεις αυτό το πάθος που έχεις για αλήθεια και σχέσεις ουσίας ώστε να σε εξυπηρετήσει. Μπορείς.
Εμένα με βοηθάνε στο θυμό μου οι αποστάσεις, φυσικές και μη. Περισσότερο όλων η μοναξιά στη φύση. Ξέρω πως η κοινωνικοποίηση θα σε βοηθήσει αν την καταφέρεις.

#Αν σκοπεύεις να ρίξεις μπουνίδια, ας συμμαχήσουμε να το κάνουμε σωστά! ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΜΑΣ και όχι σε άσχετους στόχους που θέλουν να μας κατευθύνουν.

Επίσης θα προσθέσω ότι αρκετές από τις αντιδράσεις σου είναι αναμενόμενες και καθόλου έξω από την ψυχολογία μεγάλης μερίδας ανθρώπων σήμερα. Αν αναγκαζόμουνα να ξαναζήσω με τους γονείς μου θα έκοβα φλέβες λέμε, άρα σε νιώθω. Στις παπαριές που ακούς δοκίμασε και το χιούμορ κάποιες φορές, όποτε μπορείς. Σιγά σιγά θα σου έρχεται ευκολότερα. Τέλος θα σου πω ότι σε συμπαθώ άσχετα από τις κλωτσοπατινάδες μας, γιατί έχουμε αρκετά κοινά στοιχεία ως προσωπικότητες, εκεί οφείλονται και οι συγκρούσεις μας.;P
u said it, άνθρωποι των "άκρων".

Quote:

---

Originally Posted by μαρκελα

συμφωνώ απόλυτα με την Μπλου. Χρειάζεται να δώσεις πολλά ακόμα κι αν δεν πάρεις! Ξέρεις ότι μερικοί, νιώθουν ικανοποίηση
μόνο με το να δώσουν, χωρίς αντάλλαγμα! Δεν είπα να σε ξοδεύει συνέχεια ο άλλος, αλλά είναι πολύ σημαντικό το να δίνεις..
Γιατί αν δεν μπορείς να δώσεις, σημαίνει ότι δεν έχεις.. και κάποια στιγμή στεγνώνεις και τον άλλον, γιατί αυτή σου η έλλειψη, δεν
καλύπτεται ποτέ! Έτσι εξηγείται λοιπόν κι αυτό που λες, ότι είσαι βαμπίρ. Τί κάνουν τα βαμπίρ? Πίνουν αίμα. "Μούπιες το αίμα μου πιά!"
Ναι αυτό δεν αντέχεται για πολύ! Και μάλλον δεν θες σύντροφο τελικά, αλλά κάποια, που νάχει για να την απομυζείς και μετά η λεμονόκουπα στα σκουπίδια και πάμε γι' άλλα!
Για κάνε έναν επαναπροσδιορισμό με αρκετή ενδοσκόπηση και δες τα πραγματικά αίτια!

---

μαρκελα ανταλλαζουμε ρολους για λιγο αν θελεις, να μου πιεις οτι γουσταρεις, ετσι για να δεις οτι δινω περισσοτερα απ'οσα νομιζεις. ωστοσο δε τα δινω οπου κι οπου, αλλα σε ανθρωπους που βλεπω οτι μου ταιριαζουν κι ετσι δε θα πανε χαμενα, σπαταλωντας παλι το χρονο μου. το εχω ξαναπει οτι ειμαι πολυ επιλεκτικος, και προσπαθω να προβλεπω τη καταληξη των ανθρωπων πριν τους γνωρισω, ακομα κι αν ξερω οτι δε γινεται γιατι η ζωη ειναι τελειως random, και συνεχεια εξελισονται ολα.

Quote:

---

Originally Posted by Ξωτικό

Εις εκ των πρωην μου λοιπον, ειναι τοσο καλο και αφασια παιδι(εχει πολλα θεματα ο δολιος, του βγαζ ωτο ξωτικοκαπελο μου) που 3-4 νυχτες την εβδομαδα, κοιμαται σε φιλους του. Ειναι μεν με μια πολο στον ωμο με τα ιμερτζενσυ προικια του αλλα ρε συ, 3-4 φορες στις 7 γλυτωνει απο το σπιτι της μανας του.
Κ απο οτι εμαθα ενας φιλος του προτεινε να μεινουν μαζι. Υποψην το παιδι δεν εχει μια και ειναι και ανεργος,37 ετωνανε περικαλω.

Σκεψου αν εχεις φιλαρακια να μενεις εκει που κ που εστω για μια μερα, καλο θα σου κανει.
Ειλικρινα, εχω σκεφτει οσο ακομα μενω μονη μου εδω(απο Σεπτεμωρη με βλεπω με εξωση) και μιας και μου κανουν χαρη οι γονεις να πληρωνουν ως τοτε, να ανταποδωσω η αχρηστη το καλο που δεχθηκα απο τη ζωη, με το να φιλοξενω διαφορα ατομα, ετσι, οπως κανουν και οι φιλοι του πρωην μου.

Ειναι ομως που σε οσους το χω πει με λεν τρελη και οτι θα με βρουν σφαγμενη μια μερα αν το κανω αυτο με ατομα που δεν ξερω. Μα, αφου οι φιλοι που εχω ειναι κομπλε, ΠΟΙΟΝ να βοηθησω που θελω;

Καταληγω στο οτι καποια στιγμη που δεν θα εχεις νευρα, σκεψου ποσοι μπορει να θελουν ρε παιδι μου να σε βοηθησουν απο τον περιγυρο σου, καπως. Μπορει να μην ειναι η λυση που θες αλλα μπορει να ειναι και καλυτερα απο την κατασταση που ζεις τωρα.

Τα νευρα λενε πως εχουν να κανουν με το οτι δεν μπορουμε να βρισουμε τσακισουμε κθεχεθουμε αυτους που μας φταινε η μας εφταιξαν. Ειδικα το βου. Καταπιεση κοινως εκφορτισης που δεν ηλθε ποτε.
Αρχιζεις με τις αναπνοες σου. παρατηρεις τις εισπνοες εκπνοες και τις αλλαζεις. Ο θυμος εχει σταδια. Αρχησε απο οταν πιστευεις οτι εισαι ηρεμος. Συνηθως υφερπει οργη χωρις καποιο γεγονοτο ορατο.
Μετα, βοηθανε και οι αναβιωσεις. Κανε μονος σου. ΑΠΟ το τιποτα. Κλεινεις ματια και ανασουλες μια δυο κ φερνεις στο νου σου μια σκηνη απο το παρελθον που σε νευριασε, απογοητευσε πικρανε. ΚΑι αρχιζεις το κραξιμο. αν θες, χωσε και μπουνιδι στον αερα. Μην το γελας βρε. Βοηθαει σε λεω.Θα το δεις με τον καιρο.
αυτα.

---

Ξωτικό το πηγαινελα ομως δεν μπορει να το κανει και για παντα. ειναι κουραστικο και σαν ανθρωπος θελει το σπιτι του, τα πραματα του, κατι σιγουρο βρε αδερφε να νιωθει δικο του σταθερο. μπορει να καλοπερναει λιγο τωρα λοιπον, ομως ετσι δε προκειται να παει μπροστα, ουτε να κανει οικογενειουλα. κι αμα πιασει και μια εργασια (αμην και ποτε) παλι στης μανας του θα επιστρεφσει γιατι δε θα εχει χρονο και προπαντων ορεξη με τη κουραση να τρεχει.

αν κι εγω ειχα φιλαρακια παντως παιζει να ειχα φυγει κι απ'το ελλαδισταν. σιγουρα θα εκανα κατι παραπανω, θα με φιλοξενουσαν εστω πιστευω. αλλα δεν εχω, οποτε τι κριμα, τζαμπα το συζηταμε. ουτε περιγυρως υπαρχει ακριβως με το τροπο που το εννοουμε, αφου δεν ειμαι τοσο κοινωνικος, κι οταν ειμαι παλι εχω μαθει να στηριζομαι στα ποδια μου και να μη ζηταω βοηθεια.

οι αναπνοες παντως βοηθανε να ηρεμισω καπως. το εχω παρατηρησει και οταν εχω πονοκεφαλο, που οταν παιρνω βαθιες ανασες νιωθω καλυτερα.

Quote:

---

Originally Posted by RainAndWind

Η αναβίωση σε άτομα όπως ο ΚΕΝΟ (και ενίοτε και γω, όχι μόνο δε μειώνει, αλλά αυξάνει το θυμό, λολ)
Κενό, ας επικεντρωθούμε στα θετικά σου στοιχεία. Έχεις μία εμμονή να μας τονίζεις τα κακά σου, που ξέρεις, όλοι έχουμε εξάλλου.
Λοιπόν, θα σου πω πόσα θετικά βλέπω εγώ σε σένα, δε μπορώ να γνωρίζω αν και πόσα βλέπουν άλλες.
Είσαι μεν κυνικός, αλλά φιλοσοφημένος. Έχεις βαθιά σκέψη, εντελώς απομυθοποιημένα αντιμετωπίζεις την πραγματικότητα και τις ανθρώπινες σχέσεις.
Αυτό σημαίνει ότι έχεις καταφέρει ότι το 90% των ανθρώπων δεν έχουν, να μασάνε στα παραμύθια που τους πλασάρει ο πολιτισμός τους ως υπέρτατες και αναλλοίωτες αξίες.
Ένα αυτό. Μετά, είσαι brutally honest. Που άλλες φορές ξενίζει τους ανθρώπους γύρω σου, άλλες σε θαυμάζουν ίσως γι αυτή σου την ικανότητα να μιλάς τόσο αληθινά για όλα τα μέσα και τα έξω σου. Δε φοβάσαι να πεις την άποψή σου, άρα κατά κάποιον τρόπο είσαι αποστασιοποιημένος από τις συναισθηματικές αντιδράσεις του περιβάλλοντός σου. Δεν είναι πάντα κακό στοιχείο αυτό, ειδικά όταν ζεις σε τοξικό περιβάλλον, η αποστασιοποίηση αποβαίνει σωτήρια αρκετές φορές.
Είσαι πιστός φίλος, άσχετα αν δεν έχεις φίλους. λολ
Το έχω διαπιστώσει ότι πάντα στέκεσαι βράχος σε όσα άτομα νιώθεις κοντινά σου, ανεξαρτήτως συνθηκών, αυτό σε κάνει ένα αξιόλογο άτομα για φιλία.
Τα αρνητικά σου τα ξέρεις, τα έγραψες και παραπάνω. Οι εξτρίμ αντιδράσεις δηλώνουν και πάθος εκτός από θυμό. Να το σκεφτείς κι αυτό, και να χρησιμοποιήσεις αυτό το πάθος που έχεις για αλήθεια και σχέσεις ουσίας ώστε να σε εξυπηρετήσει. Μπορείς.
Εμένα με βοηθάνε στο θυμό μου οι αποστάσεις, φυσικές και μη. Περισσότερο όλων η μοναξιά στη φύση. Ξέρω πως η κοινωνικοποίηση θα σε βοηθήσει αν την καταφέρεις.

#Αν σκοπεύεις να ρίξεις μπουνίδια, ας συμμαχήσουμε να το κάνουμε σωστά! ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΜΑΣ και όχι σε άσχετους στόχους που θέλουν να μας κατευθύνουν.

Επίσης θα προσθέσω ότι αρκετές από τις αντιδράσεις σου είναι αναμενόμενες και καθόλου έξω από την ψυχολογία μεγάλης μερίδας ανθρώπων σήμερα. Αν αναγκαζόμουνα να ξαναζήσω με τους γονείς μου θα έκοβα φλέβες λέμε, άρα σε νιώθω. Στις παπαριές που ακούς δοκίμασε και το χιούμορ κάποιες φορές, όποτε μπορείς. Σιγά σιγά θα σου έρχεται ευκολότερα. Τέλος θα σου πω ότι σε συμπαθώ άσχετα από τις κλωτσοπατινάδες μας, γιατί έχουμε αρκετά κοινά στοιχεία ως προσωπικότητες, εκεί οφείλονται και οι συγκρούσεις μας.;P
u said it, άνθρωποι των "άκρων".

---

RainAndWind επικεντρωνομαι στα αρνητικα να τα καλυτερεψω γιατι εκει πιστευω οτι μειονεκτω και θελω δουλεια. τα θετικα εξαλλου ειναι αυτονοητα, αν τα βλεπαν και τα εκτιμουσαν περισσοτερες θα μου ηταν πιο ευκολο, αλλα δε μπορουμε να αρεσουμε και σε ολες, ειδικα οταν οι πιο πολλες μοιαζουν στα θελω τους εχωντας κοινα σαν να ειναι καρμπον μεχρι και στην εμφανιση λες και βγηκαν απο εργοστασιο! αφου ειναι οτι τις πλασαρει το κοσμοπολιταν, και brutally honest να ειναι κανεις, προβληματικο θα τον βγαλουν γιατι δεν συμφερει αυτο το πραμα. δεν αρεσει η αληθεια, ετσι κι εγω γενικα δεν ειμαι αρεστος στο κοζμο. παντως ευχαριστω οσους καταφερνουν κι εντοπιζουν θετικα πανω μου.

το βλεπω κι απο δω μεσα στο φορουμ που με κρατανε με το ζορι. απλα γιατι γραφω οτι μου ερθει, αυθορμητα και ειλικρινα, οσο πιο ανθρωπινα γινεται. σαν ανθρωπος κι εγω λοιπον τη μια μπορει να μπαινω με καλη διαθεση, την αλλη με ασχημη και να βριζω κλπ. αυτο παει να πει οτι δεν αξιζω γενικοτερα ? στα ματια ορισμενων, που και οι ιδιοι κρατανε μονο τα αρνητικα μου, μαλλον δεν αξιζω. ισως αυτοι να αξιζουν περισσοτερο, ειδικα οταν δε παιρνουν καμια θεση, και δεν γραφουν τιποτα δικο τους ποτε.

αλλα ποιος ειμαι εγω να κρινω τον καθενα ? γι'αυτο προσπαθω να κρατω αποσταση απο ολους, και βγαζω μονος μου τον εαυτο μου εξω απ'το παρεακι τους. δε μ'αρεσει να ανηκω καπου και να ταμπελιαζομαι, οσο κι αν προσπαθουν με το ζορι να με ενταξουν σε καποια κατηγορια. κι οσο κι αν θα ηθελα κι εγω να βρω που ανηκω και να ηρεμισω, προτιμω τελικα να μην επαναπαυομαι και να μην το κανω, ειδικα οταν ειναι καπου με το ζορι και δε ταιριαζω.

βραχος εμαθα να ειμαι γιατι ετσι μου τα εφερε η ζωη. υπηρξαν ορισμενες καταστασεις ξερεις μικροτερος που κοντεψαν να τιναχτουν ολα στον αερα. τρεχαν και σε νοσοκομεια εδω λογο ηλικιας, και δεν υπηρχε κανεις να τους στηριξει. ετσι εμαθα να μην χανω τη ψυχραιμια μου, και να στεκομαι γερα στα ποδια μου ακομα κι αν διαλυονται τα παντα γυρω μου, γιατι αν δε το κανω εγω δεν θα το κανει κανενας αλλος.

προσπαθω να ειμαι οσο πιο κοινωνικος γινεται, ειδικα τωρα που ανοιγει κι ο καιρος, αλλα πολλες φορες δεν εχω και τοσες επιλογες οσο νομιζουν καποιοι. δεν εχω ανθρωπους δλδ να διαλεξω, συνηθως ειμαι αναμεσα στον ταδε που μπορει να μη ταιριαζω κι ολας, και στο τιποτα. ετσι προτιμω ξανα το τιποτα, απ'το να χαλιεμαι με τις συμπεριφορες του αλλου.

τελος, το γνωριζω πως πολλες απ'αυτες τις αντιδρασεις μου ειναι αναμενομενες. ειναι σαν να ξερω οτι εχω δικιο, κι αυτο μου δινει το δικαιωμα να εκραγω στη μαπα του αλλου, και να του κανω οση ζημια θελω. απο εκει προερχεται και το θρασος που μου βγαινει συχνα, μα και το παθος οταν επιμενω σε κατι.

Εγώ δεν καταλαβαίνω το εξής: δεν έχεις ένα-δυο γνωστούς να τους παρεις ένα τηλέφωνο και να κανονίσεις για καφέ; Και φίλες ακόμα. Πρέπει να κανετε φιλοσοφικές συζητήσεις μαζί; Απλά να βγείτε να περάσετε καλά, να πείτε καμιά μαλ...ία για το ποδόσφαιρο, για την πολιτική, για μουσική ή ο,τι άλλο και that's all. Δεν χρειάζεται να σου κάνει απόλυτα ο άλλος για να πιεις ένα καφε ή ποτό μαζί του.
Επιπλέον υπάρχουν σύλλογοι, γυμναστήρια που οργανώνουν events και μπορείς να πας με κάποιο γνωστό σου χωρίς να πολυμιλάτε. Απλά να συμμετ'εχετε. Η και σινεμά. Ούτε εκεί χρειάζεται να μιλάτε. Οχι τίποτα άλλο για να μην εκνευρίζεσαι με αυτά που ακούς. Μικρά-μικρά βήματα πριν φτα΄σεις σε μεγαλύτερα.
Kai τί θα πει είσαι ακοινώνητος; Είσαι ακοινώνητος επειδή δεν προσπαθείς να είσαι κοινωνικός. Τίποτα δεν έρχεται στο πιάτο έτοιμο χωρίς αγώνα. Δεν θέλεις να κάνεις υποχωρήσεις μάλλον απέ΄ναντι στον άλλο. Οπως λοιπόν θα ανεχτείς τον άλλο στη φιλία (έστω και αν δεν σου κάνει σε όλα), έτσι θα δεχτείς και μια σύντροφο αυριο και ίσως με΄λλουσα γυναίκα. Πως αλλιώς;
Θα συμφωνήσω μαζί σου ότι οι γυναίκες στην ηλικιακή ομάδα των 20-30, ειδικά αν είναι εμφανίσιμες (που μαλλον και συ κατι τέτοιο ψαχνεις απ΄ ότι κατάλαβα) ή ακόμα και να μην είναι εμφανίσιμες αλλά έχουν αυτοπεποίθηση έχουν πολλές επιλογές αν κινούνται σε χώρους με κόσμο. Και όπως καταλαβαίνεις όσο περισσότερες επιλογές τόσο ο πήχυς ανεβαίνει στις απαιτήσεις. Και συ να ήσουν το ίδιο θα έκανες.

οχι ουτε εναν! νιωθω οτι μου ειναι αχρηστοι. μα αφου σου λεω υπαρχουν φορες που γουσταρω να ειμαι μονος μου, δε θελω να εχω υποχρεωσεις. εκτος αν ειναι σχεση μου, που εκει νιωθω πως μου προσφερει αφου ειναι μαζι μου και μοιραζομαστε τα παντα (ή τουλαχιστον ετσι θα επρεπε να συμβαινει).

το ολο θεμα φιλια για μενα ειναι κατεστραμμενο, γιατι μικροτερος αλλαξα τουλαχιστον 3 γειτονιες και καμποσα σχολεια, συν τον υπολοιπο γενικοτερο χαμο στη ζωη μου αργοτερα, με αποτελεσμα πλεον να δυσκολευομαι να εμπιστευτω τους ανθρωπους. καποιες φορες λοιπον νιωθω καλα ετσι, αλλες παλι δεν παλευεται και ειμαι για αυτοκτονια. αλλα ακομα και για καφε ή σινεμα να παω με καποιον δεν αλλαζει τιποτα, δε σημαινει οτι θα με κουβαλησει σπιτι του να μεινω εκει.

δεν ασχολουμαι με το ποδοσφαιρο ουτε τη πολιτικη, και ειμαι εξαιρετικα αντικοινωνικος για να γραφτω σε συλλογο. για γυμναστηριο και λοιπα δεν υπαρχουν ουτε λεφτα πλεον. ελλαδα ζω ακομα, και παραμενω ανεργος...

και δεν εγραψα οτι ειμαι ακοινωνιτος αλλα αντικοινωνικος! εχουν διαφορα αυτα τα δυο, εγω ειμαι το δευτερο.

ΚΕΝΟ ευχαριστώ για την πρόταση, αλλά δυστυχώς ο ρόλος δεν μου ταιριάζει, γιατί αντίθετα από σένα, εγώ είμαι
κοινωνική, κάτι που σημαίνει ότι πετάω την σκούφιά μου, για εξόδους από καφέ και ποτάκι, έως ταξίδια κι εκδρομές.

Quote:

---

Originally Posted by μαρκελα

ΚΕΝΟ ευχαριστώ για την πρόταση, αλλά δυστυχώς ο ρόλος δεν μου ταιριάζει, γιατί αντίθετα από σένα, εγώ είμαι
κοινωνική, κάτι που σημαίνει ότι πετάω την σκούφιά μου, για εξόδους από καφέ και ποτάκι, έως ταξίδια κι εκδρομές.

---

Και γω το ίδιο Μαρκέλα, μου αρέσουν όλα αυτά που λες αλλά ξερεις τί έχω προσέξει; Οτι πια δεν βρίσκεις άτομα να ακολουθήσουν είτε για οικονομικούς λόγους, είτε γιατί είναι μπλεγμενοι σε σχέσεις ή οικογενεια. Επίσης μπορεί ο σύντροφός σου να μην του αρέσουν αυτά και να θέλει άλλα από σενα. Επομένως, όλα έχουν τις δυσκολίες τους.

Quote:

---

Originally Posted by Blue1

Και γω το ίδιο Μαρκέλα, μου αρέσουν όλα αυτά που λες αλλά ξερεις τί έχω προσέξει; Οτι πια δεν βρίσκεις άτομα να ακολουθήσουν είτε για οικονομικούς λόγους, είτε γιατί είναι μπλεγμενοι σε σχέσεις ή οικογενεια. Επίσης μπορεί ο σύντροφός σου να μην του αρέσουν αυτά και να θέλει άλλα από σενα. Επομένως, όλα έχουν τις δυσκολίες τους.

---

Αααα εδώ διαφωνώ κάθετα Μπλου! Δηλ. ο σύντροφός μου θάχει τους φίλους του και θα βγαίνει κι εγώ
θα κάθομαι σπίτι; Όχι με τίποτα! Και ισότιμο δεν είναι και δεν σε σέβεται ο άλλος αν απαιτεί κάτι τέτοιο.
Άσε που όταν ο καθένας έχει και την προσωπική του ζωή, επιστρέφει στην σχέση με μεγαλύτερη ανάγκη,
αλλά κι ενδιαφέρον για τον σύντροφό του.

Quote:

---

Originally Posted by μαρκελα

Αααα εδώ διαφωνώ κάθετα Μπλου! Δηλ. ο σύντροφός μου θάχει τους φίλους του και θα βγαίνει κι εγώ
θα κάθομαι σπίτι; Όχι με τίποτα! Και ισότιμο δεν είναι και δεν σε σέβεται ο άλλος αν απαιτεί κάτι τέτοιο.
Άσε που όταν ο καθένας έχει και την προσωπική του ζωή, επιστρέφει στην σχέση με μεγαλύτερη ανάγκη,
αλλά κι ενδιαφέρον για τον σύντροφό του.

---

Oxi άλλο εννοώ. Μπορεί π.χ. να μην του αρέσουν τα ταξίδια και οι εκδρομές και να θέλει να κα΄θεται σπίτι, ενώ εσένα σου αρέσουν. Τότε τί κάνεις; Η πρέπει να μην πας και συ ταξίδι ΄και να κάτσεις σπίτι μαζί του ή αν δέχεται να πας με δική σου παρέα ή οικογενειακώς. Ελα όμως που και με άλλες παρέες είναι δύσκολος ο συντονισμός, επομένως έχω καταλήξει ότι ακόμα και οι εκδρομές που είναι ένα ευχάριστο γεγονός χρειάζονται κάποιες προυποθέσεις. Αλλιώς δεν υφίστανται.

κοριτσια sorry αν σας το χαλαω, καλυτερα πηγαιντε αλλου να κανετε αυτη σας τη συζητηση. το θεμα εδω το ξεκινησα για τα νευρα μου και μονο, επειδη εχω προβλημα και δεν τα ελεγχω. καταλαβαινω οτι εχετε κι εσεις τα δικα σας προβληματα, αν σας παιρνουν μαζι τους τα αγορια σας και λοιπα, αλλα εδω δεν ειναι ο καταληλος χωρος και γι'αυτα. αν εχετε κατι αλλο να πειτε σχετικο με το θεμα μου πειτε το, διαφορετικα παρακαλω μη το γαματε με offtopic. report να ερθει η Idella ή οποιος αλλλος moderator να κανει split, εγω σας αφηνω.

οκ σταματαμε

Quote:

---

Originally Posted by KENO

.. δε θελω να καταντω βιαιος, προσπαθω να ρθω στη θεση των αλλων οταν με βλεπουν να συμπεριφερομαι ασχημα χωρις λογο, ομως για μενα φαινεται να υπαρχει λογος αφου ειναι σαν να μου φταινε ολοι οι αλλοι που κακοπερναω, γιατι δεν επελεξα τιποτα απ'αυτο που ζω. τους καταλαβαινω οταν φοβουνται κι απομακρυνονται, αλλα αυτο αντι να με κανει καλυτερα με εκνευριζει ακομα περισσοτερο, σαν να μου δειχνουν ποσο αδυναμοι ειναι.

---

..έχω κάτι τελευταίο να πω ΚΕΝΟ! Ο τίτλος του θρεντ περιλαμβάνει και τις λέξεις υπερβολική όρεξη..
Οι λέξεις αυτές δεν έχουν σχέση με την εκτόνωση, αλλά σημαίνουν δική σου υπερβολή κάλυψης
συναισθηματικής ανάγκης, που δεν θες να ελέγξεις ή να παραδεχτείς. Δεν ξέρω αν έχεις επιπλέον κιλά,
αλλά αυτό συμβαίνει και με τους παχύσαρκους. Για θετικό συναίσθημα καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες τροφής.
Κάνεις όμως κι εσύ το λάθος της γενίκευσης! Το ότι σου φταίει το πολιτικό σύστημα για την κατάντιά μας και θες γ' αυτό
να εκτονωθείς είναι άλλο και δεν σημαίνει σε καμιά περίπτωση, αυτό που λες, ότι όλοι σε φοβούνται κι απομακρύνονται.
Είναι δηλ. τραγικό λάθος μ' άλλους να τάχεις κι άλλοι να την πληρώνουν γι' αυτό!
Και δεν είναι αδύναμοι που φεύγουν από την απρόβλεπτη, αδικαιολόγητη και βίαιη συμπεριφορά σου, αλλά είναι η πλέον
υγιής αντίδραση, που χρειάζεται να κάνει ο οποιοσδήποτε, όταν νιώσει ξαφνικά και χωρίς λόγο όπως λες, ότι απειλείται.
Επιμένω στρέψε το βλέμμα εντός!

δεν με λες και παχυσαρκο, 5-10 κιλα παραπανω απ'το κανονικο, δε νομιζω πως ειναι πολλα, ουτε ξεπερναν τα ορια του φυσιολογικου. απλα δεν ειμαι γυμνασμενος μπρατσαρας οπως θελουν ολες, αφου ουτε γυμναστηριο παω, ουτε διατροφη ακολουθω πλεον.
παρολαυτα τρωω οντως σαν βοδι, και οταν βαριεμαι, κι οταν δεν αισθανομαι πολυ καλα, μπας και νιωσω καλυτερα. αφου οτιδηποτε κι αν καταναλωσουμε, απ'το απλο χαμομηλακι μεχρι το βαρυ το χορτο, επηρεαζει τα παντα στον οργανισμο μας, και μαζι μ'αυτον παει και η διαθεση. αλλα το βλεπω κι αυτοκαταστροφικα το θεμα, δλδ τρωμε πολυ κι οτι να'ναι, κανωντας κακο στην εικονα μας, στον εαυτο μας.
και ναι ξεσπαω οπου βρω, αλιμονο στην επομενη που θα πεσει στα χερια μου, ειδικα οταν ειμαι νευριασμενος. δε μπορω να αγγιξω τους πολιτικους, οταν κυκλοφορανε με δεκαπεντε σωματοφυλακες ο καθενας, ουτε να τους μιλησεις δε φτανεις.

Quote:

---

Originally Posted by KENO

δεν με λες και παχυσαρκο, 5-10 κιλα παραπανω απ'το κανονικο, δε νομιζω πως ειναι πολλα, ουτε ξεπερναν τα ορια του φυσιολογικου. απλα δεν ειμαι γυμνασμενος μπρατσαρας οπως θελουν ολες, αφου ουτε γυμναστηριο παω, ουτε διατροφη ακολουθω πλεον.
παρολαυτα τρωω οντως σαν βοδι, και οταν βαριεμαι, κι οταν δεν αισθανομαι πολυ καλα, μπας και νιωσω καλυτερα. αφου οτιδηποτε κι αν καταναλωσουμε, απ'το απλο χαμομηλακι μεχρι το βαρυ το χορτο, επηρεαζει τα παντα στον οργανισμο μας, και μαζι μ'αυτον παει και η διαθεση. αλλα το βλεπω κι αυτοκαταστροφικα το θεμα, δλδ τρωμε πολυ κι οτι να'ναι, κανωντας κακο στην εικονα μας, στον εαυτο μας.
και ναι ξεσπαω οπου βρω, αλιμονο στην επομενη που θα πεσει στα χερια μου, ειδικα οταν ειμαι νευριασμενος. δε μπορω να αγγιξω τους πολιτικους, οταν κυκλοφορανε με δεκαπεντε σωματοφυλακες ο καθενας, ουτε να τους μιλησεις δε φτανεις.

---

λολ.. πάλι γενίκευση, γιατί εμένα τουλάχιστον δεν μ' αρέσουν οι μπρατσαράδες!
Απ' την άλλη ελπίζω να μην με πετύχεις πουθενά μ' υπερβολικά νεύρα.. και με βρει κακό!
Τί θα φταίω δηλ. τυχαία να βρεθώ μέσα σε μια ακόμα κρίση της αυτοκαταστροφής σου?
ΚΕΝΟ " ο καλύτερος φίλος κι ο χειρότερος εχθρός μας είναι ο Εαυτός μας "

δε σ'αρεσει ο Τζωνυ το μπρατσονι ? τι στο διαολο πανε ολοι οι μαλακες και λιωνουν στα γυμναστηρια τοτε ?
και δεν ειμαι χωρις λογο επιθετικος, ειπα αποφευγω τη βια, δε θελω να κανω κακο, αλλα απ'αυτο καταντησαμε κι αντικοινωνικοι, αφου οπου σταθεις κι οπου βρεθεις και στρεψεις το βλεμμα σου, αηδια σου ερχεται με το κοζμο και τη καταντια πλεον.
τα πιο ομορφα ονειρα ειναι ανωνυμα, μη τα φοβασαι ειναι ανωδυνα, επισης.