Φιλοι?

Γεια σας το ονομα μου ειναι Ελεανα και σε λιγες μερες κλεινω τα 20. Ειμαι απο Θεσσαλονικη αλλα σπουδαζω σε αλλη πολη. Το προβλημα μου εχει να κανει με τους φιλους. Το πρωτο χρονο των σπουδων μου δεν πηγαινα πολυ συχνα στα μαθηματα με αποτελεσμα να μην αναπτυξω παρεες στο πανεπιστημιο. Εκανα παρεα παρολα αυτα με μια κοπελα με την οποια δεθηκαμε πολυ καθως και εκεινη δεν ειχε κανει παρεες. Το δευτερο χρονο και ενω ειχαμε γινει κολλητες αρχισαμε να κανουμε παρεα και με αλλα παιδια. Παντα ομως εβλεπα οτι οταν ελειπε αυτη εμενα με ειχαν στην απεξω. Οσες φορες κανονιζμε να βγουμε η να κανουμε κατι το μαθαινα παντα απο τη κολλητη μου. Δεν ειχα πει τιποτα μεχρι που εφτασε ο Δεκεμβριος και εμαθα οτι ηταν ολες μαζεμενες και δε μου ειχαν πει να παω ενω ηξεραν οτι ημουν στο σπιτι μονη καθως ο φιλος μου ηταν για δουλεια στη Λαμια. Την επομενη μερα ακολουθησε ενας μεγαλος καβγας με τη κολλητη μου και εφτασα σε σημειο να την διωξω απο το σπιτι καθως δεν αντεχα να μου λεει πως ολα αυτα ειναι του μυαλου μου. Καταλαβα οτι δεν επρεπε να της φερθω ετσι αλλα δεν μετανιωσα για αυτα που πιστευα. Το ιδιο βραδυ πηγα σπιτι της να της ζητησω συγνωμη αλλα το μονο που εκανε ειναι να με βριζει.Μπορει και να μου αξιζε. Για να μη τα πολυλογω μετα απο λιγες μερες εμαθα πως ημουν εγκυος και γυρισα στη Θεσ/νικη. Συναντησα τυχαια μια απο τις κοπελες που καναμε παρεα και πειδη ημουν τοσο χαλια της ειπα τι ειχε γινει. Στη συζητηση που ειχαμε της ξεφυγε και μου ειπε τι ισως οι αλλες κοπελες να με ζηλευουν για αυτο και με κρατανε στην απεξω. Ουσιαστικα μου επιβεβαιωσε οτι ολο αυτο δεν ηταν του μυαλου μου οπως μου ελεγε η κολλητη μου. Περα απο αυτο μου ειπε οτι θα με παιρνει τηλεφωνο καθε μερα και με εκανε να νιωσω οτι ενδιαφερεται πραγματικα. Εχουν περασει δυο μηνες απο τοτε και ουτε φωνη ουτε ακροαση. Βλεπω φωτογραφιες στο φβ που βγαινουν περνανε καλα λες και εγω δεν υπηρξα ποτε σε αυτη τη παρεα. Καθομαι ολη μερα μεσα στο σπιτι μου χωρις να κανω τιποτα αγκαλια με το λαπτοπ. Δε βγαινω εξω παρα μονο για να παρω τσιγαρα. Ο φιλος μου με παρακαλαει να κανουμε κατι μαζι για να ξεχαστω αλλα εγω τιποτα. Εκει περιμενω ποτε θα με παρουν τηλεφωνο. Και βασικα περιμενω ποτε θα με παρει η κοπελα που θεωρουσα κολλητη μου.

Τα αλλα παιδια τα γνωρισες μεσω της κολλητης?
Και σε ποιο μηνα εισαι?

Με το παιδι τι θα κανεις;

Νομιζω το πιο σημαντικο σε ολη την φαση ειναι το παιδι. Εχεις βρει την λυση σε αυτο το θεμα?

Εκανα εκτρωση πριν λιγο καιρο. Δε ξερω τι θα εκανα σε αλλες συνθηκες . Αν και νομιζω οτι παλι εκτωση θα εκανα

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Τα αλλα παιδια τα γνωρισες μεσω της κολλητης?
Και σε ποιο μηνα εισαι?

---

Η κολλητη μου ηταν ενα χρονο μεγαλυτερη απο μενα. Τα παιδια τα γνωρισα απο αυτην γιατι η μια κοπελα εμενε στη πολυκατοικια της αλλα ολοι ειναι στο ιδιο ετος με μενα.

Δε νομιζω οτι σε ζηλευουν. Αυτοι δηλ γτ δε ζηλευοντε μεταξυ τους?
Μπορει αυτοι μεταξυ τους να γνωριζονταν παραπανω και να μην ειχατε δεθει πολυ μαζι.
Θελεις ομως να καταλαβεις απο αλλον αν οντως τρεχει κατι. Το θεμα ειναι εσυ η ιδια αν νιωθεις οτι δεν υπαρχει ουσια στη φιλια και αν βλεπεις εμπρακτα οτι δε δινουν πολυ σημαδια αλλα παντα με συνδετικο κρικο την κολλητη τοτε δε χρειαζεται να το παλευεις. Αν εισασταν πραγματικοι φιλοι δε θα γινονταν αυτα.
Εκτρωση γιατι εκανες?

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Δε νομιζω οτι σε ζηλευουν. Αυτοι δηλ γτ δε ζηλευοντε μεταξυ τους?
Μπορει αυτοι μεταξυ τους να γνωριζονταν παραπανω και να μην ειχατε δεθει πολυ μαζι.
Θελεις ομως να καταλαβεις απο αλλον αν οντως τρεχει κατι. Το θεμα ειναι εσυ η ιδια αν νιωθεις οτι δεν υπαρχει ουσια στη φιλια και αν βλεπεις εμπρακτα οτι δε δινουν πολυ σημαδια αλλα παντα με συνδετικο κρικο την κολλητη τοτε δε χρειαζεται να το παλευεις. Αν εισασταν πραγματικοι φιλοι δε θα γινονταν αυτα.
Εκτρωση γιατι εκανες?

---

Γιατι σκεφτηκα οτι ειμαι μικρη γιατι εχω μπροστα μου τις σπουδες μου και αλλα ποσα πραγματα να ζησω. Γιατι δε ξερω αν θα ειμαι ερωτευμενη με το φιλο μου για να φερω αυτο το παιδι στο κοσμο γιατι θα προσθετα ενα ακομα βαρος στους γονεις μου γιατι γιατι γιατι. Ουτε για αυτα που σου λεω ειμαι σιγουρη. Σκεφτομαι πολλες φορες οτι μπορει να εκανα λαθος. Τι θα γινοταν αν το κρατουσα πως θα ημουν τωρα. Οσο για τα παιδια τι να σου πω ισως να εχεις δικιο αλλα παλι μεσα μου εχω πολλα ερωτηματικα. Γιατι τοση αδιαφορια τι τους εκανα? Δε μιλησα για κανεναν ασχημα δε τους εκανα τιποτα κακο. Γιατι αυτη η συμπεριφορα απεναντι μου?

Οκ καταλαβα για την εκτρωση, ειναι θεμα με πολλες παραμετρους και ο καθενας πραττει οπως κρινει με βαση τα δεδομενα του τοτε.
Ετσι απο περιεργεια να σε ρωτησω αφου δεν πηγαινες για μανα πως και εγινε? Δεν παιρνατε προφυλαξη?

Για τους φιλους μπερδευεσαι στο εξης, οτι δεν ειναι απαραιτητο να κανεις κατι ασχημο στον αλλο για να μη συνεχισει τις επαφες.

Παιρναμε συνεχεια αλλα μια φορα που δεν πηραμε εγινε το κακο αν μπορω να το πω ετσι. Μεσα μου δεν το εχω ξεπερασει το σκεφτομαι πολυ συχνα. Απλα ξερεις τι. Πιστευω οτι αν ημουν καλα ψυχολογικα θα μπορουσα να το ξεχασω να μη το σκεφτομαι τοσο συχνα.Θα ειχα τους φιλους μου να με στηριζουν θα ημουν και σε καλυτερη φαση με το φιλο μου. Τωρα ειμαι ολη μερα μεσα στο σπιτι γυρναει απο τη δουλεια των βλεπω λιγο και πεφτουμε για υπνο αυτο κανω καθε μερα. Με παρακαλαει να βγουμε εξω. Αλλα δε θελω. Δεν εχω πρεξη να ντυθω να βαφω να φτιαξω τα μαλλια μου οπως εκανα παλια και χαιρομουν που το εκανα. Δε κανω τιποτα ολη μερα.

Δεν καταλαβα αν εννοεις οτι εισαι down και σε μια αδρανεια λογω της εκτρωσης ή λογω οτι χαλασε η φιλια?
Και με το φιλο σου μια χαρα δεν ειστε? Γιατι να υπαρχει προβλημα?

Και για τα δυο ειμαι χαλια απλα η εκτρωση εγινε παει τελειωσε. Ηταν επιλογη μου εκανα το σωστο η εκανα λαθος δε μπορω να γυρισω το χρονο πισω. Για τους φιλους ομως με απασχολει το γατι εγινε ολο αυτο. Εκανα εγω κατι λαθος και χαθηκαν ετσι, Και με το φιλο μου ολη αυτη η ψυχολογικη μου κατασταση επηρεαζει και τη σχεση μου. Ειναι 20 χρονων τελειωνει τη δουλεια του ερχεται στο σπιτι μου και με παρηγορει που κλαιω. Ποναει που με βλεπει ετσι.

Οκ καταλαβα. Ε οταν κανατε παρεα ολοι μαζι, εφοσον σε παιρνανε μονο οταν ηταν και η αλλη φιλη σου, δειχνει οτι δεν ειχε δεσει μεταξυ σας το γλυκο. Μετα ψυχρανθηκες και με την κολλητη οποτε παει. Για την κοπελα που μιλησες και ουτε κ αυτησου τηλεφωνησε, αν δεν εισασταν πολυ δεμενοι λογικο μου φαινεται. Μηπως επειδη ειχες αναγκη να κανεις φιλιες νομισες οτι εισαστε πραγματικοι φιλοι ενω ηταν απλα μια παρεα φοιτητικη και χαβαλετζιδικη? Νταξει νομιζω εφαγες τρελο κοκομπλοκο για να σε επηρεασει ετσι η ρηξη μιας φιλιας. Μαλλον στο μυαλο σου το χες φτιαξει πιο φαντεζυ απ οτι ηταν. Αλλωστε φαινοταν απο πριν αφου δε σε παιρνανε μονη σου αλλα παντα σε συνδυασμο με την κολλητη.
Οταν τσακωθηκες στο σπιτι με την κολητη μονο οτι δε σε καλεσανε τοτε που ησουν μονη της ειπες?

Οχι της ειπα ακριβως τι πιστευω και της ειπα οτι αν ξερει αν ισχυει κατι τετοιο να μου το πει για να κανω κατι να τις προσεγγισω αλλα μου ελεγε πως λεω μαλακιες. Οκ για τους αλλους μπορει να εχεις και δικιο να μην ηταν κατι το ιδιαιτερο. Αλλα με τη κοπελα αυτη ειχαμε μοιραστει τα παντα. Της ειχα πει οσα δε τολμουσα να πω σε κανεναν. Την ειχα σαν αδελφη μου. Εκανα παρεα με τον αδελφο της ειχαμε παει μαζι διακοπες το καλοκαιρι μιλουσαμε συνεχεια ειχα γνωρισει τους γονεις της. Σκεψου οτι το μπαμπα της τον φωναζα μπαμπα Χρηστο. Ξερω εκανα λαθος που την εδιωξα απο το σπιτι αλλα το μετανιωσα της ζητησα συγνωμη και με εκανε σκουπιδι. Εκανα καποιες κινησεις να ξαναμιλησουμε . Την τελευταια φορα μου ειπε ναι και της ειπα οταν βρεις χρονο και θελεις να μου πεις. Ακομα με παιρνει. Και να σου πω και το αλλο. Επειδη ξερω οτι μεταξυ τους μιλουσαν. Το θεμα με την εκτρωση ειμαι σιγουρη οτι το εμαθε. Ουτε και αυτο δεν την εκανε να θελει να μου μιλησει να σκεφτει πως ειμαι. Και αν ημουν λιγο πονηρη θα μπορουσα να το χρησιμοποιησω ολο αυτο για να τη κανω να με συγχωρεσει και να με λυπηθει. Ομως δε το εκανα και δε το εκανα γιατι δε θελω τη λυπηση της.

Απο που να το εμαθε η κολητη?

Απο την κοπελα που της μιλησα.Βασικα αυτη με βρηκε στα κτελ οταν εφευγα Θεσσαλονικη με ειδε να κλαιω και της ειπα τι ειχε γινει. Και επειδη ξερω οτι το κουτσομπολιο πηγαινε και ερχονταν ειμαι σιγουρη οτι της το ειπε.

eleana καλησπέρα. Νομίζω πως η έκτρωση από μόνη της είναι ό,τι πιο επώδυνο ψυχολογικά και δικαιολογεί πολλά από τα αρνητικά σου συναισθήματα. Επίσης λογικό είναι μετά την έκτρωση να εστιάζεις ίσως και περισσότερο από πρώτα στην απουσία φίλων. Είσαι όμως μόνο 20, γιατί δεν προσπαθείς να πλησιάσεις άλλα άτομα; είτε από τη σχολή σου είτε από κάποια άλλη δραστηριότητα; θέλω να πω, με την πρώην παρέα σου μπορεί να απέτυχε το θέμα, αλλά ήταν μιά μάχη, όχι ο πόλεμος, αν με αντιλαμβάνεσαι. Δε λέω ότι είναι εύκολο, κάθε άλλο. Όμως τα παιδιά αυτά δεν τα γνώριζες και πάρα πολύ καιρό. Αντί να προσπαθείς να βρεις τι πήγε λάθος, δώσε αυτή την ενέργεια στο να συναναστραφείς με άλλους. Ειδικά η κοπέλα που ήσαστε πιο κοντά, αν έμαθε για την έκτρωση, όφειλε να σε πάρει τηλέφωνο αν σε νοιαζόταν. Εγώ θα σου έλεγα να γυρίσεις σελίδα, να αφήσεις πίσω σου όσα σε πόνεσαν και να προχωρήσεις - τουλάχιστον να το βάλεις ως στόχο. Είσαι μόλις 20, είσαι μόλις στην αρχή. Θα σου πρότεινα επίσης να αναζητήσεις στήριξη σε κάποιον ειδικό προκειμένου να ξεπεράσεις το θέμα της έκτρωσης. Μην το αφήνεις να σε παίρνει από κάτω:)

Ελεανα επειδη το συγκεκριμενο κομματι της φιλιας το εχω μελετησει παρα πολυ, απο τη δικη μου πλευρα εχω να πω τα εξης:

-Οι φιλοι, οταν ειναι παιδικοι και αδελφικοι πολλες φορες αντεχουν στο χρονο, ωστοσο μην εκπλαγεις αν σε καποια φαση της ζωης απλα διαλεξετε αλλα μονοπατια και κατα συνεπεια αραιωσετε. Πολλα ατομα απογοητευονται και περνανε απο μια μινι καταθλιψη οταν συνειδητοποιουν οτι ενα τοσο κοντινο τους ατομο δεν ειναι stand by για αυτους αλλους. Μια μετακομιση, ενας χωρισμος, μια κριση στα επαγγελματικα η στα οικονομικα, αλλα ακομη και μια εσωτερικη αναζητηση, μπορει να επηρεασει κατα πολυ μια φιλια.

-Στην προκειμενη περιπτωση , μπορει η κοπελα να μην ηταν παιδικη φιλη, στη δικη σου αντιληψη ομως ειχε κατηγοριοποιηθει ως ενα πολυ ουσιαστικο προσωπο της καθημερινοτητας σου. Σαφως καθε χωρισμος φερνει πονο, ποσο μαλλον καποιος που γινεται χωρις τη θεληση σου και διχως εξηγησεις. Οταν ανακαλυπτεις δραστηριοτητες που δεν σε συμπεριλαμβανουν ενω ειχες αλλες προσδοκιες, γκρεμιζονται μπροστα σου ενα σωρο πραγματα, κυριως συναισθηματα. Ειναι πολυ δυσκολο να δεχτει κανεις μια τετοια πραγματικοτητα και να συνεχισει την πορεια του στην προσπαθεια να την παραμερισει. Βρισκεται εκει, μπροστα σου, και σε πληγωνει.

-Αυτο που θα σου ελεγα εγω ειναι αρχικα να προσπαθησεις να ηρεμησεις. Πρεπει να κατσεις ωριμα και να σκεφτεις οτι εισαι ενα μεγαλο κοριτσι, 20 χρονων, με μια ζωη μπροστα να χτισεις, δημιουργικα και πετυχημενα. Απο τη στιγμη που ο συντροφος σου ειναι εκει για σενα, να σε στηριζει τοσο για την απωλεια των φιλων οσο και για την εκτρωση, να νιωθεις τυχερη και ευγνωμων.

-Η ζωη σου ανηκει σε σενα και καλο θα ηταν να την διαμορφωσεις και να τη φτιαξεις οσο γινεται καλυτερη. So what αν αυτα τα ατομα δεν ενδιαφερονται πια; Θα εχουν τους λογους τους, οποιοι και να ναι, και σιγουρα κοιτανε πως να περνανε καλα την καθε μερα που περναει. Ελεανα μου, πολλοι φιλοι μου με αφησαν απο το πουθενα και πολλοι οταν εφτιαξαν τη ζωη τους κομματι κομματι απλα εξαφανιστηκαν. Ξερω οτι ακουγεται εν μερει εγωιστικο, αλλα γιατι δε στρεφεσαι λιγο σε σενα; Πρεπει να κοιταξεις πως να πας μπροστα, ακομη και αν μεινεις ολομοναχη. Πολλες φορες τα πραγματα ερχονται ετσι και ερχομαστε προ εκπληξεων, γι αυτο πρεπει παντα να εχουμε κατα νου το σεναριο " τα καταφερνω και μονη". Ολοι μπορουν να τα καταφερουν. ΟΛΟΙ. Ακομη και αυτοι που μενουν σαν την καλαμια στον καμπο, διχως οικογενειες, φιλους και συντροφους.



Μια ΖΩΗ εκει εξω σε περιμενει και σου ζηταει να την χρωματισεις. Μην αφηνεις τα πραγματα στην τυχη και μην απελπιζεσαι.

Quote:

---

Originally Posted by Ashley

eleana καλησπέρα. Νομίζω πως η έκτρωση από μόνη της είναι ό,τι πιο επώδυνο ψυχολογικά και δικαιολογεί πολλά από τα αρνητικά σου συναισθήματα. Επίσης λογικό είναι μετά την έκτρωση να εστιάζεις ίσως και περισσότερο από πρώτα στην απουσία φίλων. Είσαι όμως μόνο 20, γιατί δεν προσπαθείς να πλησιάσεις άλλα άτομα; είτε από τη σχολή σου είτε από κάποια άλλη δραστηριότητα; θέλω να πω, με την πρώην παρέα σου μπορεί να απέτυχε το θέμα, αλλά ήταν μιά μάχη, όχι ο πόλεμος, αν με αντιλαμβάνεσαι. Δε λέω ότι είναι εύκολο, κάθε άλλο. Όμως τα παιδιά αυτά δεν τα γνώριζες και πάρα πολύ καιρό. Αντί να προσπαθείς να βρεις τι πήγε λάθος, δώσε αυτή την ενέργεια στο να συναναστραφείς με άλλους. Ειδικά η κοπέλα που ήσαστε πιο κοντά, αν έμαθε για την έκτρωση, όφειλε να σε πάρει τηλέφωνο αν σε νοιαζόταν. Εγώ θα σου έλεγα να γυρίσεις σελίδα, να αφήσεις πίσω σου όσα σε πόνεσαν και να προχωρήσεις - τουλάχιστον να το βάλεις ως στόχο. Είσαι μόλις 20, είσαι μόλις στην αρχή. Θα σου πρότεινα επίσης να αναζητήσεις στήριξη σε κάποιον ειδικό προκειμένου να ξεπεράσεις το θέμα της έκτρωσης. Μην το αφήνεις να σε παίρνει από κάτω:)

---

Σε ευχαριστω πολυ. Εχεις δικιο ισως πρεπει να στραφω σε καποιον ειδικο γιατι οι μηνες περνανε και τα πραγματα δεν αλλαζουν. Φοβαμαι ομως να πολυ. Φοβαμαι να κανω καινουργιους φιλους γιατι την εχω πατησει πολλες φορες και στο παρελθον.Ανοιγομαι στους ανθρωπους τους δινω πολλα αλλα οταν τους χρειαζομαι δεν ειναι κανενας εδω.

Quote:

---

Originally Posted by howtodream8

Ελεανα επειδη το συγκεκριμενο κομματι της φιλιας το εχω μελετησει παρα πολυ, απο τη δικη μου πλευρα εχω να πω τα εξης:

-Οι φιλοι, οταν ειναι παιδικοι και αδελφικοι πολλες φορες αντεχουν στο χρονο, ωστοσο μην εκπλαγεις αν σε καποια φαση της ζωης απλα διαλεξετε αλλα μονοπατια και κατα συνεπεια αραιωσετε. Πολλα ατομα απογοητευονται και περνανε απο μια μινι καταθλιψη οταν συνειδητοποιουν οτι ενα τοσο κοντινο τους ατομο δεν ειναι stand by για αυτους αλλους. Μια μετακομιση, ενας χωρισμος, μια κριση στα επαγγελματικα η στα οικονομικα, αλλα ακομη και μια εσωτερικη αναζητηση, μπορει να επηρεασει κατα πολυ μια φιλια.

-Στην προκειμενη περιπτωση , μπορει η κοπελα να μην ηταν παιδικη φιλη, στη δικη σου αντιληψη ομως ειχε κατηγοριοποιηθει ως ενα πολυ ουσιαστικο προσωπο της καθημερινοτητας σου. Σαφως καθε χωρισμος φερνει πονο, ποσο μαλλον καποιος που γινεται χωρις τη θεληση σου και διχως εξηγησεις. Οταν ανακαλυπτεις δραστηριοτητες που δεν σε συμπεριλαμβανουν ενω ειχες αλλες προσδοκιες, γκρεμιζονται μπροστα σου ενα σωρο πραγματα, κυριως συναισθηματα. Ειναι πολυ δυσκολο να δεχτει κανεις μια τετοια πραγματικοτητα και να συνεχισει την πορεια του στην προσπαθεια να την παραμερισει. Βρισκεται εκει, μπροστα σου, και σε πληγωνει.

-Αυτο που θα σου ελεγα εγω ειναι αρχικα να προσπαθησεις να ηρεμησεις. Πρεπει να κατσεις ωριμα και να σκεφτεις οτι εισαι ενα μεγαλο κοριτσι, 20 χρονων, με μια ζωη μπροστα να χτισεις, δημιουργικα και πετυχημενα. Απο τη στιγμη που ο συντροφος σου ειναι εκει για σενα, να σε στηριζει τοσο για την απωλεια των φιλων οσο και για την εκτρωση, να νιωθεις τυχερη και ευγνωμων.

-Η ζωη σου ανηκει σε σενα και καλο θα ηταν να την διαμορφωσεις και να τη φτιαξεις οσο γινεται καλυτερη. So what αν αυτα τα ατομα δεν ενδιαφερονται πια; Θα εχουν τους λογους τους, οποιοι και να ναι, και σιγουρα κοιτανε πως να περνανε καλα την καθε μερα που περναει. Ελεανα μου, πολλοι φιλοι μου με αφησαν απο το πουθενα και πολλοι οταν εφτιαξαν τη ζωη τους κομματι κομματι απλα εξαφανιστηκαν. Ξερω οτι ακουγεται εν μερει εγωιστικο, αλλα γιατι δε στρεφεσαι λιγο σε σενα; Πρεπει να κοιταξεις πως να πας μπροστα, ακομη και αν μεινεις ολομοναχη. Πολλες φορες τα πραγματα ερχονται ετσι και ερχομαστε προ εκπληξεων, γι αυτο πρεπει παντα να εχουμε κατα νου το σεναριο " τα καταφερνω και μονη". Ολοι μπορουν να τα καταφερουν. ΟΛΟΙ. Ακομη και αυτοι που μενουν σαν την καλαμια στον καμπο, διχως οικογενειες, φιλους και συντροφους.



Μια ΖΩΗ εκει εξω σε περιμενει και σου ζηταει να την χρωματισεις. Μην αφηνεις τα πραγματα στην τυχη και μην απελπιζεσαι.

---

Ολα αυτα που μου λες μου ακουγονται πολυ σωστα αλλα φοβαμαι φοβαμαι γιατι πιστευω οτι δε θα καταφερω τιποτα μονη μου. Αισθανομαι οτι με αδειασαν . Και πολλες φορες σκεφτομαι οτι ισως φταιω εγω. Ισως τα περασα ολα αυτα γιατι μου αξιζουν. Καθε μερα ξυπναω και λεω σημερα θα κανω κατι θα βγω απο το σπιτι αλλα αμεσως κανω ασχημες σκεψεις σκεφτομαι πως μου φερθηκαν και ξαναγυρναω παλι στη μυζερια μου. Φοβαμαι οτι θα ειμαι μονη μου για παντα.

Καλα ρε ελεανα, δε σου κανανε κ κατι τοσο φοβερο. Ειναι δικαιωμα τους να μη συνεχισουν τη φιλια. Τοσο πολυ κρεμεται η ζωη σου απο τα κεφια αυτης της παρεας?
Μη τρελενεσαι τοσο πολυ. Κακως επενδυσες υπερμετρα ειδικα στα αλλα παιδια που απ οτι φαινεται δε συμμεριζονταν τα ιδια αισθηματα με σενα. Μαλλον δεν εχεις αλλες παρεες και τωρα που θα θελες στηριξη, γυρναει το μυαλο σου εκει.

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Καλα ρε ελεανα, δε σου κανανε κ κατι τοσο φοβερο. Ειναι δικαιωμα τους να μη συνεχισουν τη φιλια. Τοσο πολυ κρεμεται η ζωη σου απο τα κεφια αυτης της παρεας?
Μη τρελενεσαι τοσο πολυ. Κακως επενδυσες υπερμετρα ειδικα στα αλλα παιδια που απ οτι φαινεται δε συμμεριζονταν τα ιδια αισθηματα με σενα. Μαλλον δεν εχεις αλλες παρεες και τωρα που θα θελες στηριξη, γυρναει το μυαλο σου εκει.

---

Εγω δε μπορω να το αντιμετωπισω απλα οπως μου λες. Ειχα επενδυσει πολλα και ιδιαιτερα σε αυτη κοπελα και λεω ρε γαμωτο γιατι ? Δε μπορω να το ξεχασω απο τη μια στιγμη στην αλλη. Και απο κει και περα ναι δεν εχω αλλες παρεες μπορει να τυχει να βγω για καφε με τους φιλους του δικου μου η με αλλους που γνωριζω αλλα δεν ειναι φιλοι μου.

Γεια σου eleana. Καταλαβαίνω ότι όταν επενδύεις πολύ σε έναν άνθρωπο, ή όταν τον εμπιστεύεσαι, ή απλά έχεις συνηθίσει την παρουσία του, είναι δύσκολο να δεχτείς την απόσταση. Ιδίως όταν δεν φαίνεται να υπάρχει ξεκάθαρος λόγος. Φυσικά σχεδόν πάντα υπάρχει ένας ή πολλοί λόγοι, αλλά αν ο άλλος αρνείται να σου δώσει εξηγήσεις ή αν νιώθεις πως υπάρχει κάποιο παρασκήνιο, απομακρύνσου και άσε το χρόνο να κυλήσει. Συνήθως με το χρόνο (τα γεγονότα που μεσολαβούν και την εμπειρία που αποκτούμε) μας δίνονται απαντήσεις εκεί που δεν το περιμένουμε. Θα έλεγα επίσης να σταματήσεις να βλέπεις τι κάνουν μέσω fb, δεν έχει νόημα να στενοχωρείς συνεχώς τον εαυτό σου.

Επίσης, ναι στη ζωή συναντάμε συνεχώς ανθρώπους με τους οποίους θα έχουμε δυσάρεστες εμπειρίες. Μπορεί κάποιος φίλος να προδώσει την εμπιστοσύνη μας, να ζηλεύει, να συκοφαντεί, να φέρεται άσχημα κλπ. Όμως όσο ανοιγόμαστε προς τους ανθρώπους, τόσο αυξάνουμε τις πιθανότητες να συναντήσουμε και ανθρώπους αξιόλογους, με ουσιαστικά συναισθήματα, με καλή προαίρεση. Σε κάθε ηλικία υπάρχουν και χαρές κι απογοητεύσεις με τους φίλους. Αν μετά από μια απογοήτευση κλεινόμαστε μέσα, κρατάμε κι αναμασάμε τη δυσάρεστη ανάμνηση και στερούμε από τον εαυτό μας τις ευκαιρίες που του αξίζουν. Α, κι επίσης, όλοι κάνουμε λάθη. Κάνε την αυτοκριτική σου, αλλά μην αφήνεις τις ενοχές να σε απομονώνουν. Φυσικά και δεν μπορείς να το ξεχάσεις από τη μια στιγμή στην άλλη, αλλά είναι στο χέρι σου να εστιάσεις την προσοχή σου αλλού και σιγά-σιγά να νιώσεις καλύτερα κάνοντας καινούργια πράγματα και ίσως νέες φιλίες :)

Θα συμφωνήσω με την Ashley να ασχοληθείς λίγο παραπάνω με το θέμα της έκτρωσης. Οι ορμονικές και συναισθηματικές μεταβολές μιας τέτοιας κατάστασης μπορεί να σε επηρεάζουν περισσότερο από όσο φαντάζεσαι. Στη σχολή σου, μήπως υπάρχει κάποια υπηρεσία συμβουλευτικής που θα μπορούσες να απευθυνθείς?

Quote:

---

Originally Posted by marina38

Γεια σου eleana. Καταλαβαίνω ότι όταν επενδύεις πολύ σε έναν άνθρωπο, ή όταν τον εμπιστεύεσαι, ή απλά έχεις συνηθίσει την παρουσία του, είναι δύσκολο να δεχτείς την απόσταση. Ιδίως όταν δεν φαίνεται να υπάρχει ξεκάθαρος λόγος. Φυσικά σχεδόν πάντα υπάρχει ένας ή πολλοί λόγοι, αλλά αν ο άλλος αρνείται να σου δώσει εξηγήσεις ή αν νιώθεις πως υπάρχει κάποιο παρασκήνιο, απομακρύνσου και άσε το χρόνο να κυλήσει. Συνήθως με το χρόνο (τα γεγονότα που μεσολαβούν και την εμπειρία που αποκτούμε) μας δίνονται απαντήσεις εκεί που δεν το περιμένουμε. Θα έλεγα επίσης να σταματήσεις να βλέπεις τι κάνουν μέσω fb, δεν έχει νόημα να στενοχωρείς συνεχώς τον εαυτό σου.

Επίσης, ναι στη ζωή συναντάμε συνεχώς ανθρώπους με τους οποίους θα έχουμε δυσάρεστες εμπειρίες. Μπορεί κάποιος φίλος να προδώσει την εμπιστοσύνη μας, να ζηλεύει, να συκοφαντεί, να φέρεται άσχημα κλπ. Όμως όσο ανοιγόμαστε προς τους ανθρώπους, τόσο αυξάνουμε τις πιθανότητες να συναντήσουμε και ανθρώπους αξιόλογους, με ουσιαστικά συναισθήματα, με καλή προαίρεση. Σε κάθε ηλικία υπάρχουν και χαρές κι απογοητεύσεις με τους φίλους. Αν μετά από μια απογοήτευση κλεινόμαστε μέσα, κρατάμε κι αναμασάμε τη δυσάρεστη ανάμνηση και στερούμε από τον εαυτό μας τις ευκαιρίες που του αξίζουν. Α, κι επίσης, όλοι κάνουμε λάθη. Κάνε την αυτοκριτική σου, αλλά μην αφήνεις τις ενοχές να σε απομονώνουν. Φυσικά και δεν μπορείς να το ξεχάσεις από τη μια στιγμή στην άλλη, αλλά είναι στο χέρι σου να εστιάσεις την προσοχή σου αλλού και σιγά-σιγά να νιώσεις καλύτερα κάνοντας καινούργια πράγματα και ίσως νέες φιλίες :)

Θα συμφωνήσω με την Ashley να ασχοληθείς λίγο παραπάνω με το θέμα της έκτρωσης. Οι ορμονικές και συναισθηματικές μεταβολές μιας τέτοιας κατάστασης μπορεί να σε επηρεάζουν περισσότερο από όσο φαντάζεσαι. Στη σχολή σου, μήπως υπάρχει κάποια υπηρεσία συμβουλευτικής που θα μπορούσες να απευθυνθείς?

---

Δε γνωριζω αν υπαρχει τετοια υπηρεσια στη σχολη μου βλεπεις και εκει δε πηγαινα ιδιαιτερα και ποσο μαλλον τωρα που δεν πηγαινω ουτε καν στην εξεταστικη. Αλλα δεν μπορω να συγκεντρωθω για να διαβασω. Πιστευεις οτι πρεπει να επισκεφτω καποιο ψυχολογο? Το εχω κανει στο παρελθον οταν ημουν τριτη λυκειου και αντιμετωπιζα ενα παρομοιο θεμα. Δε ξερω αν με ειχε βοηθησει αυτο η αν απο μονη μου ειχα καταλαβει οτι δεν υπαρχει λογος να κλεινομαι στον εαυτο μου. Φοβαμαι να κανω νεες φιλιες γιατι δε ξερω αν θα εχω ανταποκριση. Φοβαμαι μηπως με απορριψουν. Και ακομα σκεφτομαι οτι οι αλλοι με πλησιασουν μονο και μονο επειδη θα με λυπηθουν .

Quote:

---

Originally Posted by eleana011

Εγω δε μπορω να το αντιμετωπισω απλα οπως μου λες. Ειχα επενδυσει πολλα και ιδιαιτερα σε αυτη κοπελα και λεω ρε γαμωτο γιατι ? Δε μπορω να το ξεχασω απο τη μια στιγμη στην αλλη. Και απο κει και περα ναι δεν εχω αλλες παρεες μπορει να τυχει να βγω για καφε με τους φιλους του δικου μου η με αλλους που γνωριζω αλλα δεν ειναι φιλοι μου.

---

νομιζω οτι αυτο που σου εχει συμβει ειναι τοσο βαρυ που κανεις μετατοπιση του προβληματος σου σε αλλα προβληματα που υπαρχουν βεβαια, δεν ειναι ομως ουτε αλυτα, ουτε για τοση στεναχωρια.
αυτο συμβαινει γιατι οπως ειπες κι εσυ "ειναι κατι που εγινε και δεν ξεγινεται". και ναι μεν εχεις δικιο, αλλα αυτο που δεν εκανες (και γινεται) ειναι να το διαχειριστεις.
σκεψου εναν ανθρωπο που ειναι με αφορητη ημικρανια και προσπαθει να λειτουργησει στην ζωη του. ολα του φαινονται αδυνατα και αφορητα, αλλα αν του περασει ο πονοκεφαλος θα τα δει τελειως διαφορετικα.
η διαχειριση αυτη κατα την γνωμη μου μπορει να γινει με τον συντροφο σου που ειναι διπλα σου και καλους φιλους (ουπς, νατο) η και με βοηθεια καποιου ειδικου.
εσυ στο μπερδεμα που νοιωθεις, δεν αξιολογεις σωστα την συμπαρασταση του συντροφου σου κι εχεις διαλυθει απο την ανυπαρξια των φιλων.
την "παρεα" που περιεγραφες μη την σκεφτεσαι καν. μονη σου ειπες οτι ποτε δεν ενταχθηκες κανονικα, καθως συμμετειχες μεσω της φιλης. επομενως δεν σε προδωσαν. απλα δεν προλαβαν/θελησαν να σε γνωρισουν.
αρα με την φιλη ειναι το θεμα σου κι οχι με ολο τον κοσμο.
αν νομιζεις οτι εχεις ευθυνες που δεν ανελαβες στον καυγα σας, κανε το. κανε κι αλλη προσσεγγιση και προσπαθησε να τα ξαναβρειτε. αν θεωρεις οτι ησουν αψογη κι οτι τις ευθυνες σου τις ανελαβες και δεν το ειδε η οτι αυτη ευθυνεται για την απομακρυνση, προχωρα παρακατω.
ανθρωποι υπαρχουν ΠΟΛΛΟΙ για φιλιες.
ειπες καπου οτι εχεις απογοητευθει τοσο που δισταζεις να ανοιχτεις πλεον σε νεες φιλιες. εδω ισως εχεις καποιο λαθος συμπεριφορας,
το "ανοιγμα" για το οποιο μιλας, δεν ειναι κατι που γινεται με το καλημερα. γινεται σταδιακα και εμπιστευεσαι τοσο, οσο ο αλλος το αξιζει και το κερδιζει. δεν λες μια μερα "α, να γινουμε φιλες, οριστε περαστε, καθηστε, γαμηστε μας". φιλη πραγματικη θα γινεις οταν αποδειξει ο αλλος οτι αξιζει την φιλια σου. Αν αποδειξει το αντιθετο, διεγραψε τον χωρις δευτερες σκεψεις και προχωρα σε υγιεις καταστασεις.

Θελω να τη προσεγγισω γιατι την αγαπω πολυ . Θελω να ξεχασουμε οτι εχει γινει . θελω τη συμπαραστη της για να λυσω και τα αλλα θεματα που ανεφερα και με απασχολουν αν με απορριψει ομως ξανα θα με ριξει ακομα περισσοτερο. Ξερω πως η παθητικη σταση που κραταω δεν οφελει ουτε εμενα ουτε τη σχεση μου και κατ' επεκταση ουτε τους γονεις μου οι οποιοι ξεσκιζονται στη δουλεια για να σπουδαζω σε αλλη πολη και εγω καθομαι στο σπιτι και εχω να παω στο πανεπιστημιο εδω και 2 μηνες . Φοβαμαι ομως το πως θα με αντιμετωπισει. Αν μου πει οτι περναει μια χαρα και μονη της και δε με εχει καμια αναγκη ? Δε θα με κανει πιο χαλια ολο αυτο? Και αν απο την αλλη ηθελε να βρεθουμε να μιλησουμε δε θα εκανε κατι?

Οταν ρωτησες την κολητη στο σπιτι γτ δε σε καλεσαν ενω ξεραν οτι εισαι μονη σαν το λεμονι, τι σου ειπε?

Μου ειπε οτι τυχαια βρεθηκαν και οτι μετα δε σκεφτηκαν να μου πουνε. Αλλα εμαθα οτι δεν ηταν τυχαια.

Τι εμαθες δηλαδη?

Μιλουσα με το γκομενο της μιας κοπελας στο μαθημα και λεγαμε διαφορα και μου ειπε γιατι δεν ηρθες και εσυ χθες στα κοριτσια και του λεω που να ερθω? Και μου λεει ηταν ολες μαζεμενες στο σπιτι της μιας ( η κολλητη μου διδασκε για πρωτη φορα) και μαζευτικαν για να δουν πως τα πηγε και πηγα και γω μετα

Και επιπλεον πριν παει να διδαξει της ειχα στειλει μνμ για καλη επιτυχια και απαντηση δε πηρα ποτε. Και με πηρε τηλεφωνο μετα απο ωρες να μου πει κατι ασχετο.

eleana νομίζω πως πραγματικά δεν αξίζει να στενοχωριέσαι για τη συγκεκριμένη κοπέλα. Κοίταξε τον εαυτό σου και τη ζωή σου και αντιμετώπισε την παρέα αυτή σαν κάτι που δοκίμασες, αλλά δεν "έδεσες" μαζί τους. Μη στενοχωριέσαι άλλο. Και το κυριότερο, σταμάτα να τους δείχνεις πόσο απελπισμένα χρειάζεσαι την παρέα τους. Δεν τους χρειάζεσαι στην πραγματικότητα. Δεν είχατε δα και καμιά σπουδαία φιλία. Κοίτα τον εαυτό σου και προσπάθησε να αρχίσεις να ξαναπηγαίνεις στο παν/μιο. Ακόμη κι αν σου φαίνεται βουνό. Όσο δύσκολο κι αν φαντάζει.

Μπορει να ετυχε εκεινη την ημερα λοιπον να μη σε καλεσανε. Δεν επρεπε να την καλεσεις αμεσως να την ψαλεις αλλα να αφησεις λιγες μερες κ να δεις αν συμβουν κ αλλα περιστατικα κ τοτε να κρινεις. Τωρα που την πηρες μονοτερμα την κολητη ειναι δυνατον να σε θελει πισω? Αμα ηταν κανενα μυστικο δε θα λεγανε στο αγορι αυτο να μη στο πει? Μπορει να ετυχε, να μη το σκεφτηκανε, να βαρεθηκανε κλπ. Βιαστηκες νομιζω, επρεπε να κρινεις κ απο αλλα δειγματα.
Για το μηνυμα που της εστειλες οκ μπορει να μη μπορουσε να απαντησει ή να ξεχαστηκε. Μετα που σου μιλησε εκεινη δε της ειπες οτι σου στειλα κ πως πηγε? Φανταζομαι θα σου μιλησε νορμαλ. Μηπως λοιπον, τουλαχιστον για την κολητη, ασε τους αλλους-βιαστηκες να το τραβηξεις? Τη δοκιμασες σε αλλα και πιο σοβαρα θεματα? Τωρα αφου την εβγαλες εξω απ το σπιτι επειδη νομισες οτι σε παραμελησε δε γινεται να τα ξαναβρειτε, ειναι δυσκολο. Για μενα κακως βιαστηκες.

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Μπορει να ετυχε εκεινη την ημερα λοιπον να μη σε καλεσανε. Δεν επρεπε να την καλεσεις αμεσως να την ψαλεις αλλα να αφησεις λιγες μερες κ να δεις αν συμβουν κ αλλα περιστατικα κ τοτε να κρινεις. Τωρα που την πηρες μονοτερμα την κολητη ειναι δυνατον να σε θελει πισω? Αμα ηταν κανενα μυστικο δε θα λεγανε στο αγορι αυτο να μη στο πει? Μπορει να ετυχε, να μη το σκεφτηκανε, να βαρεθηκανε κλπ. Βιαστηκες νομιζω, επρεπε να κρινεις κ απο αλλα δειγματα.
Για το μηνυμα που της εστειλες οκ μπορει να μη μπορουσε να απαντησει ή να ξεχαστηκε. Μετα που σου μιλησε εκεινη δε της ειπες οτι σου στειλα κ πως πηγε? Φανταζομαι θα σου μιλησε νορμαλ. Μηπως λοιπον, τουλαχιστον για την κολητη, ασε τους αλλους-βιαστηκες να το τραβηξεις? Τη δοκιμασες σε αλλα και πιο σοβαρα θεματα? Τωρα αφου την εβγαλες εξω απ το σπιτι επειδη νομισες οτι σε παραμελησε δε γινεται να τα ξαναβρειτε, ειναι δυσκολο. Για μενα κακως βιαστηκες.

---

Εγω για αυτο που μετανιωσα ειναι για το τροπο που της μιλησα για τιποτα αλλο. Οσα της ειπα τα πιστευω ακομα. Και παλι θα της τα ελεγα αλλα με πιο ωραιο τροπο.

Quote:

---

Originally Posted by Ashley

eleana νομίζω πως πραγματικά δεν αξίζει να στενοχωριέσαι για τη συγκεκριμένη κοπέλα. Κοίταξε τον εαυτό σου και τη ζωή σου και αντιμετώπισε την παρέα αυτή σαν κάτι που δοκίμασες, αλλά δεν "έδεσες" μαζί τους. Μη στενοχωριέσαι άλλο. Και το κυριότερο, σταμάτα να τους δείχνεις πόσο απελπισμένα χρειάζεσαι την παρέα τους. Δεν τους χρειάζεσαι στην πραγματικότητα. Δεν είχατε δα και καμιά σπουδαία φιλία. Κοίτα τον εαυτό σου και προσπάθησε να αρχίσεις να ξαναπηγαίνεις στο παν/μιο. Ακόμη κι αν σου φαίνεται βουνό. Όσο δύσκολο κι αν φαντάζει.

---

Υποσχομαι οτι θα προσπαθησω πρωτα απο ολα για μενα την ιδια. Δε ξερω ποσο χρονο θα μου παρει αλλα θα προσπαθησω απο αυριο κιολας. Τουλαχιστον θα βγω για ενα καφε να δω λιγο κοσμο να παρω λιγο αερα.

Τα κρατουσα μεσα μου πολυ καιρο και δεν αντεξα αλλο. Γιατι αυτο δεν ειχε συμβει απλα μια φορα. Για να πω οτι βιαστηκα.

Και ο τροπος μετραει βεβαια κ σωστα το υπογραμμιζεις. Αλλα επειδη δε σε καλεσε μια φορα η παρεα, δεν επρεπε να το τραβηξεις. Δηλ αμα μαθω οτι καποιοι φιλοι μου βρεθηκανε χωρις να με καλεσουνε, πρεπει να παω να μαλωσω? Ή αν δε μου απαντησει ενας σε καποιο σμσ? Μια φιλια θελει πολυ χρονο για να δοκιμαστει. Τεσπα, τωρα εμαθες πιστευω κ στο μελλον θα τα ζυγισεις καλυτερα τα πραματα.

Τωρα τα γυρνας ρε ελεανα. Ποσες φορες δηλαδη εχει συμβει? Αλλες συμπεριφορες που να ενισχυουν την αποψη σου εβλεπες?

Quote:

---

Originally Posted by eleana011

Υποσχομαι οτι θα προσπαθησω πρωτα απο ολα για μενα την ιδια. Δε ξερω ποσο χρονο θα μου παρει αλλα θα προσπαθησω απο αυριο κιολας. Τουλαχιστον θα βγω για ενα καφε να δω λιγο κοσμο να παρω λιγο αερα.

---

Mπράβο κούκλα μου. Έτσι, σιγά σιγά ξεκίνα και θα βρεις το κουράγιο για όλα...

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Τωρα τα γυρνας ρε ελεανα. Ποσες φορες δηλαδη εχει συμβει? Αλλες συμπεριφορες που να ενισχυουν την αποψη σου εβλεπες?

---

Αυτο σου λεω οτι ναι ειχε ξαναγινει και αλλες φορες μαζευονταν χωρις εγω να το ξερω και το μαθαινα απο τριτους