ΝΟΜΙΖΩ ΠΩΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΦΟΡΟΥΜ ΘΑ ΝΙΚΗΣΩ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ...!!!
Γεια σας και πάλι...!!!Θα γράψω πολλά και παρακαλώ να έχετε υπομονή γιατί κι εγώ ψάχνω πολύ καιρό τώρα μέχρι να γράψω αυτό εδώ.Δεν ξέρεις απο που θα έρθει η λύση..Πριν ξεκινήσω πρέπει να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους και στο φόρουμ για την εξαιρετικη δουλειά και την ελευθερία που μας δινεται ώστε να κάνουμε διαλόγους και να προσπαθούμε να βρούμε λύσεις ο ένας για τον άλλο βάση τα δικά του βιωματα και τις εμπειρίες του.Το μεγαλήτερο όμως ευχαριστώ πρέπει να το πω στον aeolus74 γιατί χωρίς το δικό του θέμα ακόμη θα συνέχιζα να ψάχνω.Το θέμα του το διάβασα 1 ώρα πριν αλλά έπρεπε να το έχω διαβάσει 2 χρόνια πριν....aeolus74 ειλικρινά σε ευχαριστώ πολύ γιατί είναι η πρώτη φορά μετά από 2,5 χρόνια που οι κακές σκέψεις έρχοντε και φεύγουν μόνες τους.Δεν ξέρω αν είναι ενθουσιασμός πάντως πλέον ξέρω τι έχω να πολεμήσω...!!!Αυτό ήταν εισαγωγή,τωρα θα ξεκινήσω...!!!Αααα το θέμα το οποίο διάβασα ηταν αυτο http://www.e-psychology.gr/forum/sho...80%CE%B7/page2 ,αλλά ένα συγκεκριμένο ποστ στο συγκεκριμένο θέμα μ'εκανε να αλλάξω τελείως τρόπο σκέψης κι ολα αυτά πριν 1 ωρα...Επίσης θα παρακαλούσα τους admin να μη μεταφέρουν το θέμα μου γιατί εμένα το πρόβλημά μου είναι η κατάθλιψη......
Λοιπόν,ένα τραγούδι από τους terror x crew για όσους τους ξερουν λέει... ''Οι σκέψεις μου χαμένες
κάτι τις έχει δεμένες
και με τυλίγει
γι'άλλη μια φορά κάτι με πνίγει
το μυαλό μου κάνει παιχνίδια ψάχνει στήριγμα
ακούω ένα ύπουλο σφύριγμα όχι πάλι κύρηγμα
κάποιος εκεί στο βάθος υποστηρίζει με πάθος
πως είμαι λάθος
και όλα τριγύρω μου μοιάζουνε τάφος
χαμένος στην αρένα παλεύω τον εαυτό μου
νιώθω σαν να μην είναι το μυαλό μου δικό μου
κάποιος μου βάζει έμμονες ιδέες πως έχω αποτύχει
κι αν είμαι ακόμα ζωντανός είναι κατά τύχη ''
Λοιπόν...Πριν 3,5 χρόνια υπήρχε μια κοπέλα που έδειξε ενδιαφέρον κι αν και δε δενομαι εύκολα με τον άλλον αυτή το κατάφερε και με κέρδισε.Το ενδιαφέρον το έδειξε ενώ βρησκόταν σε σχέση αλλά τελικά εκείνο το καλοκαίρι θα χωριζε αλλα αυτή την κινησή την κατάλαβα μετά από χρόνια και με βασάνισε μετά από χρόνια.Έκανα βέβαια τις κινήσεις μου όταν χώρισε γιατί ενδιαφερόμουνα κι εγώ.Μετά από ένα χρόνο γίνοντε μερικά τραγικά λάθη και μετά από μερικούς μήνες,εφόσον την πίεσα να μου πει γιατί καταλάβαινα,τελικά μου είπε ότι με κεράτωσε...Δεν ντρέπομαι να το πω!!!Αυτό έγινε καλοκαίρι...Εγώ τον Νοέμβριο παρουσιάστηκα στον στρατό και η μετάθεσή μου ήταν σε πολύ δύσκολη μονάδα του έβρου.Δεν είχα πρόβλημα μέχρι σε μία άδεια φεβρουάριο μήνα,που καταλάβαινα ότι κάτι δεν πάει καλα.Οπότε μέσα στην άδεια 6 ημερών του στρατού μου λέει ότι με κεράτωσε κι ότι ήταν λάθος.Εννοείται ότι 2 μέρες τελευταίες τις άδειας ούτε της μίλησα,ούτε ήθελα να έχω επαφές μαζί της και εννοείται χωρίς να της το πω ότι χωρίσαμε.Ανεβαίνοντας πάλι για το στρατόπεδο,τερμα θεού,αρχίζουν οι κρίσεις πανικού.Να νιώθω δυσφορία μέσα στο λεωφορείο κι ένα αίσθημα συχνοουρίας.Δεν έδωσα σημασία.Μέσα στο στρατόπεδο,παρόλο το πολύ δύσκολο πρόγραμμα,τα βράδια δεν μπορούσα να κοιμηθω.Με έπερνε ο ύπνος στης 3-4 και επρεπε να ξυπνησουμε στης 6.Δε μίλησα σε κανέναν και δεν έδωσα σε κανέναν το δικαίωμα να καταλάβει ότι κάτι έχω.Αλλά όλα αυτά με έτρωγαν.Δε της απαντούσα στα μνμ για περίπου 20 μέρες μέχρι που τελικα (λαθος μου) αποφάσισα να της απαντήσω γιατί εβλεπα ότι κατάλαβε το λάθος της.Θέλετε ο στρατός?Ότι ήμουν ευάλωτος και δεν είχα περιθώρια αντίδρασης?Πείτε το κι έτσι...Πάντως ερωτευμένος δεν ήμουν.Με τα πολλά με τα λιγα κι εφοσον βλεπω οτι ο αλλος με διεκδικεί σε υπερβολικό βαθμο λέγοντας μεγάλα λόγια,στην επόμενη άδεια ξαναβρησκομαστε κι αποφασίζουμε να μαστε μαζί.Ετσι πέρασε κι ο στρατός κι όταν απολύθηκα συγκατοικήσαμε στο σπίτι μου.Η κοπέλα είναι παιδί χωρισμένων γονιών (ενταξει δεν ειναι και η μόνη) και μου είχε περάσει στο μυαλό μου ότι δεν έχει νιώσει αγάπη στα παιδικά της χρόνια και θελει να φύγει από το σπίτι να μη βλεπει τη μητέρα της.Αυτός νομίζω ήταν κι ο λόγος που συγχώρεσα κατι τόσο ..''χοντρό'' για μία σχέση.Ότι ήθελα να της προσφέρω αγάπη..Αυτό το κατάλαβα σήμερα στο ποστ του aeolus74 και σας ζητάω να το διαβάσετε γιατί κι εγώ διάβασα τη ζωή μου...''Τα άτομα αυτά ποτέ δεν θα ξεκινήσουν μια σχέση εάν πρώτα δεν βεβαιωθούν ότι η "άλλη πλευρά" θα τους ερωτευτεί. Δεν ρισκάρουν με τέτοια διότι ο φόβος της εγκατάλειψης είναι τεράστιος. Στην αρχή εξιδανικεύουν τον άλλο σε απίστευτο βαθμό. Πχ "έναν άνθρωπο σαν εσένα περίμενα σε όλη μου την ζωή", "σε θαυμάζω, σε καμαρώνω", " κανείς δεν με έχει πηδήξει καλύτερα ποτέ πριν", "είσαι ο πιο σημαντικός που πέρασε από την ζωή μου", "σε κανέναν άλλο δεν έχω ανοιχτεί όσο μαζί σου" και άλλα παρόμοια. Τότε είναι και η στιγμή που σου "πασάρουν" γλυκά -γλυκά το προσωπικό τους δράμα φορτώνοντας έτσι ανεπαίσθητα το βάρος της ύπαρξής τους στους ώμους σου. Αυτό το "πασάρισμα" καλύπτει κυρίως δύο ανάγκες 1. την ολοκλήρωση της εξιδανίκευσης 2. την μεταβίβαση της ευθύνης και την μείωση της ενοχικότητας όταν θα συμβεί η εγκατάλειψη που είναι δεδομένη (το ήξερες ή σου είχα πει από την αρχή ποια είμαι) τίποτα δεν είναι τυχαίο και όλα γίνονται ασυνείδητα. Η ευθύνη τώρα είναι επάνω σου χωρίς να το ξέρεις. Αλλά εσύ νοιώθει ήδη Θεός, εκεί θα κωλώσεις? Εξάλλου το κορίτσι σε αγαπάει τι έχεις να φοβηθείς? Η δύναμη της αγάπης είναι τεράστια. Θα είσαι εκεί γι'αυτήν και το εννοείς.
Μόλις αισθανθούν κάποια αλλαγή συμπεριφοράς "ύποπτη" προτιμούν να φύγουν πρώτοι. Το κάθε τι που δεν τους αρέσει ή μάλλον που τους ξυπνάει τον τεράστιο φόβο που κρύβουν μέσα τους, είναι λόγος εγκατάλειψης. Πως όμως να παρατήσεις χωρίς ουσιαστικό λόγο, έναν άνθρωπο που τον έχεις θεοποιήσει πριν χωρίς ενοχές;- Διότι συνήθως είναι και τρομερά ενοχικοί.- Είναι απλό. Ενοχοποιείς τον άλλον. Όλο και κάποιος λόγος θα υπάρχει. Κανείς δεν είναι τέλειος εξάλλου. Το κάθε τι χρησιμοποιείται, ούτε καρφίτσα πέφτει κάτω, η κάθε φράση, η κάθε χειρονομία, όλα περνούν από επεξεργασία. Αρχίζεις και νοιώθεις ότι κάτι δεν πάει καλά αλλά δυσκολεύεσαι να αντιδράσεις. Την μία νοιώθεις βασιλιάς, την άλλη ζητιάνος. Αυτή η εναλλαγή σε σκοτώνει. Προσπαθείς να καταλάβεις, να βάλεις την λογική σου σε λειτουργία, να κατανοήσεις. Μάταιο. Αρχίζεις και αντιδράς. Έχεις θυμό μέσα σου που δεν εκφράζεται γιατί φοβάσαι την αντίδραση της και τον καταπνίγεις. Το νοιώθεις ότι θα σε παρατήσει για λιγότερο σημαντικούς λόγους, που να θυμώσεις κιόλας. Εάν δεν έχεις τα κότσια να φύγεις θα αρχίσεις να αντιδράς μέσο του παράπονου και της γκρίνιας, διότι είναι η μόνη ισχύς που σου έχει απομείνει μέσο της αδυναμίας σου. Θέλεις να νοιώσεις πάλι βασιλιάς. Θα έδινες τα πάντα γι'αυτό. Οι ρόλοι πλέον έχουν αντιστραφεί. Έχεις αρχίσει να κάνεις λάθη πάνω στην συναισθηματική σου σύγχυση και αυτό είναι κάτι που θα πληρώσεις ακριβά! Το τέλος θα σε βρει να κλαις μπροστά σε μια ταφόπλακα η οποία πάνω της θα γράφει το όνομα του ενόχου, του φονιά αυτής της σχέσης. Το δικό σου όνομα. Θα είσαι απαρηγόρητος για το έγκλημα που διέπραξες. Ωστόσο επρόκειτο για αυτοκτονία''