βαρέθηκα τη ζωή,ήρθα να κλάψω εδώ
ήρθα να κλάψω λίγο εδώ πέρα,να το διαβάσουν 5 άνθρωποι και να τους χαλάσω τη διάθεση προφανώς.συγγνώμη εκ των προτέρων.
και αρχίζει η κλάψα.όλες οι γνώμες δεκτές..και αρνητικές και θετικές..(δε με αγγίζει πλέον τίποτα)
βαρέθηκα βασικά,δε με νοιάζει τι θα νομίζετε τώρα για μένα,για το τι είμαι και τι έχω περάσει..αλλά αυτά που πέρασα δεν είναι και τίποτα το τιτανοτεράστιο.
όλοι έχουμε προβλήματα.εγώ είμαι μόλις 20 ετών.ακόμη δεν τα έκλεισα δηλαδή.βαρέθηκα.και το θέμα είναι ότι τώρα θα μου πείτε τα γνωστά,βγες έξω κοπέλα μου και μη μιζεριάζεις μέσα έχεις όλη τη ζωή μπροστά σου μπλα μπλα μπλα η ζωή είναι ωραία και χαχα και βλακείες..αυτά τα ξέρω και γω,και γω αυτά λέω σε άλλους όταν δεν είναι καλά.
προσπαθώ να κάνω τους άλλους να νιώσουν καλά με ενθαρρυντικά λόγια.
το θέμα με μένα είναι ότι όλα τα βλέπω αρνητικά.κι αυτό συνέβαινε σχεδόν πάντα σε μένα.από το γυμνάσιο που άκουγα το ψιλο-ροκ είχα όλο τέτοιες απόψεις..όσο περνάνε τα χρόνια γίνομαι ακόμη πιο σκατά...από το ροκ πήγα στο μέταλ..η άποψή μου για τη ζωή δεν είναι καλή και η λύση δεν είναι ούτε ο ψυχολόγος ούτε τα βιβλιά ψυχολογίας ούτε ο φίλος που θα πεις τον πόνο σου.γιατί πολύ απλά όλοι αυτοί είναι άνθρωποι και αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα με μένα.
να μου πείτε,αν δεν τα λύσουν οι άνθρωποι ή εγώ που είμαι πάλι άνθρωπος,ποιός θα τα λύσει; άραγε ποιός μπορεί να διώξει αυτόν τον αρνητισμό που έχω πάνω μου; τη βαρεμάρα,το μηδενισμό των πάντων,την κακή διάθεση,όλα αυτά.
αναλύω τα πάντα.τα υπεραναλύω μέσα μου σε σκέψεις μέχρι που βαριέμαι να σκέφτομαι γιατί έχω σπαταλήσει πολύ ενέργεια και δε παίρνω ποτέ απαντήσεις.
είμαι πολύ ανήσυχο πνεύμα. βασικά δε βρίσκω πλέον κανένα νόημα για να ζω. όλα τα μηδενίζω πριν καν αρχίσουν να διατυπώνονται..πχ οπως λεω και γω στον κόσμο 'η ζωή είναι ωραία μην ανησυχείς όλα καλά θα πάνε στο τέλος,υγεία πάνω από όλα και όλα τα άλλα έρχονται μωρέ,ή, μην ανησυχείς η ζωή είναι μικρή, ή, να χαίρεσαι την κάθε στιγμή σα να είναι η τελευταία. Αναρωτιέμαι,αυτά τα δήθεν θετικά μηνύματα που λέω στους συνανθρώπους μου,τα πιστεύω;;; Σκέφτηκα πολλές φορές ότι έχω κατάθλιψη,έχω ψάξει τα πάντα στο ίντερνετ αλλά πλέον δε με αγγίζει τίποτα.επειδή έχω βαρεθεί τη ζωή.
Ξέρω οτι η κ@ριόλα η ζωή δεν μπορεί να σου φέρει μόνο τα καλά,πακέτο ΠΑΝΤΑ θα πηγαίνουν με τα άσχημα.γιατί όμως; όλα ένα 'γιατί' είναι,Τώρα θα μου πείτε 'μην αναζητάς τα γιατί,ζήσε' ωραία μπούρδες.ούτε σε αυτό βρίσκω νόημα.
βαρέθηκα τα πρέπει της κοινωνίας.βαρέθηκα να μου λένε τι να τρώω πως να ντύνομαι,που να βγαίνω,αν πρέπει να έχω ένα σύντροφο στη ζωή μου ή οχι.βαρέθηκα.
ποιός θα μου πει εμένα ποιό είναι το σωστό;; αφού κανείς μας δεν το ξέρει.όλα είναι υποκειμενικά.....κάπου είχα διαβάσει 'οι γνώμες είναι τόσες όσες οι κ*λοτρυπίδες' και ισχύει.αλλά σόρρυ γιατί έγινα χυδαία. Γιατί πρέπει να ζητάμε συγνώμη για μιά κακιά λέξη;; ο άλλος θίχτηκε τώρα; του κάναμε κακό; γιατί είναι κακιά λέξη;; επειδή η κοινωνία μας είπε ότι είναι κακιά και δεν πρέπει να τη λέμε;; ποιά είναι η κοινωνία που θα μας λέει τι θα κάνουμε; γιατί να μας κρίνει ο κόσμος; είναι ανώτερος; όχι.αφού όλοι είμαστε κάτι πιόνια της ζωής και έχουμε ημερομηνία λήξης.
γιατί υπάρχουν όλοι αυτοί οι κανόνες; γιατί είμαι αναγκασμένη να πιστεύω σε κάτι ανώτερο και αν δεν το κάνω είμαι άθεη; γιατί ο κόσμος βάζει ταμπέλες;
είναι όλα μέσα στο παιχνίδι.αλλά εγώ βαρέθηκα να παίζω.αλλά και από την άλλη ούτε να φύγω απ'το παιχνίδι θέλω,γιατί είναι δειλία. τώρα θα μου πεις τι είναι δειλία,αλλά και τι με νοιάζει αν όταν αυτοκτονήσω θα με πουνε δειλή; λες και είναι αυτοί κάποιοι που θα με κρίνουν ή μήπως θα τους ξαναδώ; μπορεί και να τους ξαναδω.
βασικά όλα είναι σκατά.θα ήθελα να ζω σε έναν κόσμο που να έβαζα εγώ κανόνες και να μην άλλαζαν.ο κόσμος να μην ήταν κακός και επικριτικός.να μην υπήρχε η απογοήτευση,το μίσος,ο θάνατος,η κακία,η κοροιδία,το ψέμα,η δικιολογία,η μοιχεία.......όλα να ήταν αγνά.και θα μου πείτε τώρα,οκ...και τι θα κάναμε αν όλα ήταν καλά.
ζωή και όλα καλά δε γίνεται και δε θα χαιρόμασταν το καλό αν δεν υπήρχε το κακό!! ΔΙΑΦΩΝΩ ΟΜΩΣ ΧΑΧΑΧΑ διαφωνώ γιατί όλα θα ήταν καλά άμα δεν υπήρχαν τα άσχημα.
δε θέλω να είναι έτσι ο κόσμος...δε θα ήθελα να είχε πεθάνει ο παππούς μου κι ο θείος μου σε τόσο μικρή ηλικία,δε θα ήθελα να ακούω ειδήσεις με δυστυχήματα,δε θα ήθελα να με πιέζουν να διαβάσω,δε θα ήθελα να με παρατήσει για πάντα ο άνθρωπος που πίστεψα πως για μένα ήταν ο ιδανικός.δεν θέλω την απογοήτευση στη ζωή μου.την απόρριψη,το θάνατο.Όλα αυτά γιατί να τα ζώ;; γιατί να περνάμε τόσο άσχημα;;
κι εγώ είμαι ακόμη μόνο 20...άλλοι άνθρωποι έχουν περάσει τα χίλια μοίρια..Ακόμη και στα έργα βλέπεις τον άλλον να είναι υιοθετημένος και να νιώθει πως κανείς δεν τον αγαπάει κι οτι δεν ανήκει πουθενά.Ε τότε τι να κάνεις; να μην κλάψεις; είναι τραγικό.Μετά σκέφτομαι,οκ,εγώ είμαι μιά χαρά.
Αλλά,παρόλο που προς το παρόν είμαι καλά -δλδ έχω υγεία σπίτι και οικογένεια- ξέρω πως με την πάροδο του χρόνου δε θα έχω τίποτα γιατί όλα είναι φθαρτά.
δλδ κάποτε όλα θα πάρουνε το δρόμο τους,θα έρθει κι η αρρώστια,κι η οικογένεια αναλώσιμη είναι,όλοι θα πεθάνουμε,ακόμη κι αυτοί που μας αγάπησαν πραγματικά κάποτε θα χαθούν.γιατί αξίζει να ζω; για να τα βλέπω όλα αυτά να περνούν μπροστά απ'τα μάτια μου; ποιός ο λόγος;
βαρέθηκα πια.
όλα είναι ίδια ρε γαμώτο,το φαγητό,όλες οι γεύσεις είναι γνώριμες,ξέρω ότι τώρα είναι βράδυ κι αύριο θα ξημερώσει και θα'ναι πρωί.πάλι ξανά από την αρχή.δεν είναι τρομερά ΔΕΔΟΜΕΝΟ;;; σαν μια γκόμενα που τη βαριέσαι.εγώ δηλαδή,με βαρέθηκε κι έφυγε.Ήθελε σασπένς,ήθελε μιά σχέση από κοντά.
βαρέθηκα πιά,και ποιός είσαι εσύ που θα με πληγώσεις τόσο βαθιά;;;;; είναι τραγικό.όλοι σε πληγώνουν.τον μισώ κι αυτόν και δε με νοιάζει.Η ζωή δεν είναι έτσι όπως τη θέλω.
