χωρισμός ή όχι

καλησπέρα σας, είμαι 28 χρονών και θα ήθελα να σας πω την δική μου ιστορία. είμαι τρεισίμησι χρονια με ένα παιδί το οποίο τον πρώτο χρόνο που είμασταν στην ίδια πόλη όλα ήταν καλά και θεωρούσα οτι έχουμε την ιδανική για μένα σχέση, τον 2 χρόνο έφυγε αλλα και πάλι βρισκόμασταν πηγαινα ερχόταν αλλά στο τηλέφωνο άρχισε να μην με σέβεται να βρίζει ναι συμπεριφέρεται νευρικά και το θεώρησα οτι είναι λόγω της απόστασης τον 3 χρόνο είναι φαντάρος, στην αρχή πήγαινα μετά όμως είχα και δικές μου υποχρεώσεις και δεν ηταν εφικτό να πάω και έτσι καταλήξαμε να έχουμε 8 μήνες να βρεθούμε και σε λίγο τελειώνει (να ενημερώσω οτι ηταν φαντάρος στην πόλη του). είμαι πολύ μπερδεμένη και δεν ξέρω πώς να ανταπεξέλθω όταν το συζητούσα πάντα νευρίαζε μου κλεινέ το τηλέφωνο και μου λεγε οτι είναι φαντάρος και δεν τον καταλαβαίνω για αυτό και εγώ σταμάτησα να συζητώ μέχρι που τον είπα οτι δεν πάει άλλο και να σταματήσουμε να έχουμε σχέση με ένα τηλέφωνο αλλά απο το ένα αυτί μπήκε απο το άλλο βγήκε δεν θέλει να καταλάβει την κατάσταση. τι θα μου προτείνατε?

Quote:

---

Originally Posted by aze

τι θα μου προτείνατε?

---

Nα χωρισεις .

Συμφωνω με τον απο πανω

σας ευχαριστώ πολύ!

μου είναι πολύ δύσκολο γιατί δεν μπορούμε να πάρουυμε απο κοινού απόφαση.και με στεναχωρεί όλο αυτό

Μεσα σε μια σχεση πρεπει να αισθανομαστε ομορφα . Εσυ πως αισθανεσαι στην σχεση σου?
Λες δεν σε σεβεται , δεν σε νοιαζεται , δεν σε καταλαβαινει , σε βριζει και απο πανω . Τι αλλο θελεις για να φυγεις?

επειδή τον πρώτο καιρό ήταν ένας άλλος άνθρωπος ήθελα να πιστεύω οτι θα ξαναγινόταν έτσι και ότι η απόσταση φταίει

τώρα νιώθω μεγάλη απογοήτευση μέσα στην σχέση μου

k τι το θες αυτο το πραγμα δεν εχει τιποτα καλο

δίκιο έχετε

με έχει καταβάλλει ψυχολογικά όλο αυτο

Η θητεια δημιουργει μεγαλο εκνευρισμο και στρες. Ειναι μια διαφορετικη ψυχολογια, γινεσαι αλλος ανθρωπος. Οποιος δεν εχει παει δε μπορει να το καταλαβει αυτο απ εξω. Ειναι σαν μπιγκ μπραδερ αν θυμασαι που ολο εντασεις γινονται. Το πιο συχνο φαινομενο ειναι να μιλαει νευρικα ή αποτομα ενας που υπηρετει γιατι στους δικους του ανθρωπους βγαζει αυτη την πιεση που τραβαει. Ειναι που εισαστε και ολο σε αποσταση και αυτο τα κανει χειροτερα. Η γνωμη μου ειναι μη τον καλεις εσυ, ασε να σε παρει αυτος οταν θελει και μη του λες αντιθετα πραγματα. Αστον να εκτονωθει εκεινη την ωρα. Σε καμμια αδεια πας στο μερος του?

πήγαινα αλλα μετα οι συγκυρίες με έκαναν να μην μπορώ να φύγω. και γι αυτό καταλήξαμε να έχουμε να βρεθούμε 8 μήνες γιατί και αυτός στην αδειά του προτιμούσε να πάει στο χωριό του που είναι γύρω στις 2 ώρες απο την πόλη που θητεί

Γιατι δεν πηγαινες και συ στο χωριο οταν επαιρνε αδεια? Εστω και για 2-3 μερες.

λόγω θέμα υγείας οικογενειακού προσώπου και δεν μπορούσα να φύγω

Θα ναι πολυ ακομα αυτο το προβλημα?

το πρόβλημα αντιμετωπίστηκε αλλα μετά απο 8 μήνες έγινε όλη αυτη η ρήξη

γιατί καταλήξαμε να μιλάμε μόνο στο τηλέφωνο

Αυτος σε παιρνει ή εσυ τον καλεις στο τηλεφωνο?

και οι 2 παίρνουμε τηλέφωνο αλλα πιστεύω συμβαίνει απο συνήθεια

Tωρα που θα τελειωσει που σκεπτεται να μεινει?

στον τόπο του, οπότε θα συνεχιστεί η απόσταση εκτός και αν πάω εγω εκεί μόνιμα

αν καπιος δε σε εκτιμα επιδη τον κυνηγας υπαρχει μια πιθανοτητα να σε εκτιμησει επιδη τον εχεις γραμενο αλλιως αν δε πιασει ουτε κ αυτο σημαινει οτι θα μινει για παντα ετσι

Για κανε λοιπον λιγο υπομονη μεχρι ν απολυθει και μετα δε χρειαζεται να πας αμεσως μονιμα. Θα κανετε πηγαινελα οπως κανατε στην αρχη. Σου λεω παντως μη δινεις σημασια στα οποια νευρα και οταν σου λεει κατι μη διαφωνεις, αστον να πει τα δικα του εκεινη την ωρα. Δεν ειναι ο πραγματικος του εαυτος. Ειναι μια πιεστικη κατασταση μεσα. Και αραιωνε λιγο τα τηλεφωνα. Αυτο σου προτεινω εγω. Τωρα αν ηθελε να σε χωρισει θα το ειχε κανει ηδη, αρα δωσε μια ευκαιρια.

δεν θεωρώ οτι τον κυνηγάω αλλα το οτι με έχει δεδομένη επιδή χέρει τα συναισθήματα μου και το "εκμεταλλεύεται"

έχει εξαντληθεί η υπομονή μου, υπήρχε κατανόηση απο μεριά μου γι αυτό και το κράτησα τόσο παρόλο που είχαμε να βρεθούμε τόσο καιρο και έδινα πράγματα χωρίς να παίρνω έστω μια καλή κουβέντα απο το τηλέφωνο.είμαι πολύ μπερδεμένη φτάνει μόνο να αγαπάς κάποιον ?

Για μονιμη σχεση δε φτανει μονο η αγαπη. Ειναι και αλλα στοιχεια. Αλλα για πες ενα παραδειγμα να καταλαβω τι εννοεις οτι γινεται οταν μιλατε. Δηλ παιρνεις, λετε καλημερα,τι κανεις και μετα αρχιζει να σε βριζει? μηπως το χεις παρεξηγησει? μηπως του πας κοντρα σε καποιο θεμα? δε νομιζω να ναι κανενας τρελος κ ν αρχιζει να σε βριζει ετσι.

μιλάμε καλημέρα τι κάνεις και αυτό γιατι έχει μπει η συνήθεια , όσο για το βρίσιμο έβριζε και πριν μπει φαντάρος οταν θύμωνε (θεία και αγίους ) και ήταν κάτι που δεν μου άρεσε όταν μπήκε φαντάρος άρχισε να είναι πιεστικός έπρεπε να δίνω πλήρη αναφορά (χωρίς να έχω δώσει ποτέ το παραμικρό δικαώμα), όταν προσπαθούσα να κάνω συζήτηση δεν γινόταν γιατι το έβλεπε εγωιστικά

Καλα βρε αζε, δεν εχεις ξαναρωτησει αλλη κοπελα που πηγε ο φιλος της φανταρος? Αυτα ειναι κλασσικες συμπεριφορες. Ειναι που πιεζεται ο αλλος, σκεφτεται οτι εσυ μπορεις να βγαινεις οπου θελεις και ζηλευει. Δεν ειναι τιποτα πρωτοτυπο αυτο. Τεσπα τελειωνει τωρα η θητεια, οποτε πανε αυτα.

εντάξει οι συμπεριφορές αυτές τέλος.αυτο το χάσμα και όλο αυτό μπορούν να γεφυρωθούν ή πρέπει να πάρει ο καθένας τον χρόνο του.γιατί εγώ ωιώθω οτι δεν έχω άλλη υπομονή και έχουν σπάσει τα νευρα μου σε σημείο κατάθλιψης

Βασικα δεν ξερω και οταν τελειωσει τι θα γινει με το που θα μενετε. Δηλ και ολα καλα να ειναι, εσυ πας μονιμα στο χωριο του? αυτος ερχεται στο μερος σου? ειναι θεμα ειναι αυτο. Τωρα για τα υπολοιπα σου προτεινω να αραιωσεις λιγο την επικοινωνια για να μην εισαι ολο δεδομενη κ βλεπεις.

πλεον πολύ δύσκολα να πάω δεν έχω εμπιστοσύνη και ούτε υπομονή, αυτός δεν έρχεται. αυτό θα κάνω θα αραιώσω τα τηλέφωνα.να προτείνω να δώσουμε χρόνος ο ένας στον άλλον για να δούμε και που θα βγει όλο αυτο?

Ναι συμφωνω σ αυτο, καλη ιδεα. Ασε λιγο το μπαλακι σ αυτον.

ευχαριστώ πολύ, πραγματικά!!!!!!!!!

Αμα ξαναμπεις γραψε παλι τι γινεται γτ το χω κι εγω απορια πως θα παει.

νομίζω οτι ξέρω πως θα παει αλλά δεν θέλω να το καταλάβω λόγω η συνήθεια λόγω τα συναισθήματα..και επειδή ξέρω κοπέλες και αγόρια που έιχαν σχέση στο στρατό αυτο μου ήταν πολύ πρωτόγνωρο το οτι ο αλλοσ δεν έρχεται ούτε μια φορά και μιλάμε για απόσταση 3 ωρών με λεωφορείο.και όταν μιλούσα γινόμουν η "κακιά" σταμάτησα να μιλάω μέχρι που έκανα το μπαμ και ήρθε και η κατάθλιψη, να κλαίω και το ποτήρι είναι σε άλλη θέση

Αποσταση και θητεια στο καπακι ειναι αριστος συνδυασμος για εντασεις και νευρα.

αυτό το καταλαβαίνω και γι αυτό είμαι τόσο ανεχτική , αλλά μου έχει δημιουργήσει αμφιβολίες γιατί σε κάθε καβγά με χώριζε και μετά ήταν σαν να μην συμβαίνει τίποτα γι αυτό λέω δεν μπορώ να εμπιστευτώ να πάω, όπως το ότι η απόσταση θα συνεχιστεί για αρκετό καιρό ακόμη και δεν γνωριζόμαστε καν πως θα ήταν η συμβίωση. με αυτήν την συμπεριφορά όμως δεν με κάνει να θέλω να το ρισκάρω γιατί τόσο καιρό δεν έκανε κάτι να σώσει αυτήν την σχέση έστω και το ελάχιστο όπως το να έρθει για μια μέρα που ξέρει οτι δεν μπορώ να πάω για σοβαρό λόγο

Koιταξε τωρα εισαστε σε πιο μεγαλες ηλικιες, αμα ησουνα 20 θα σου λεγα αλλα πραματα. Πρεπει να ξεκαθαρισει η υποθεση,δεν πας για περιπετειες τωρα, πας για μονιμη σχεση. Η πιεση απ τη θητεια ειναι σιγουρη, αλλα μπορει εδω να ναι κι αλλοι λογοι πχ μια ψιλοβαρεμαρα απ τα πολλα χρονια ή οτι παντα εσυ πεφτεις και εχεις γινει δεδομενη. Αφου τον γουσταρεις δωσε μια ευκαιρια ακομα και ασε τον ιδιο να σου δειξει τι θελει.

να δώσω ευκαιρία και αν αυτός ψάχνει να βρει άλλη και μόλις την βρει με χωρίσει μετά θα είμαι ακόμη πιο χάλια