Άγχος εν όψει στρατιωτικής θητείας

Καλησπέρα σε όλους. Αποφάσισα να απευθυνθώ εδώ που τα πράγματα είναι πιο εξιδεικευμένα στο πρόβλημα που αντιμετωπίζω περιμένοντας ίσως να βρω μια άκρη.

Η ιστορία έχει ως εξής:

Σε λιγότερο από έναν μήνα καλούμαι να υπηρετήσω τη στρατιωτική μου θητεία. Είμαι 29 ετών, και προέρχομαι μετά από δύο αναβολές (κοινωνικών λόγων και ετήσια) τις οποίες και πήρα λόγω άγχους. Η διάγνωση που είχε γραφτεί τότε, ήταν "γενικευμένη κρίση άγχους με δυσπροσαρμοστικές τάσεις και κρίσεις πανικού". Το πρόβλημα του άγχους το αντιμετωπίζω εδώ και χρόνια χάνοντας πολλά πράγματα στη ζωή μου όσο μεγάλωνα, ενώ οι κρίσεις πανικού ήταν και είναι τρομερά έντονες.

Τις περισσότερες φορές, η κατάσταση μου εντείνεται τη νύχτα. Αν και είμαι άνθρωπος πολύ κοινωνικός, αντιμετωπίζω σοβαρό πρόβλημα όταν χρειαστεί να διανυκτερεύσω εκτός του σπιτιού μου. Αυτό συμβαίνει πολλά χρόνια τώρα και δεν μπόρεσα ποτέ να το αντιμετωπίσω όσο κι αν προσπάθησα. Ο γιατρός στον οποίον απευθύνθηκα, μου είπε πως δεν χρήζω φαρμακευτικής αγωγής και πως είναι απλά στο μυαλό μου όλα. Με συμβούλεψε ωστόσο σε πιθανή κρίση πανικού αν δεν μπορώ να ηρεμήσω, να πάρω μισό ηρεμιστικό που θα με βοηθήσει.

Ερχόμενος στο θέμα "στρατός", ομολογώ πως είναι κάτι που με αγχώνει από την εφηβική ακόμα ηλικία, χωρίς να γνωρίζω ποτέ τον ουσιαστικό λόγο, μιας και ο στρατός είναι πλέον μια κατασκήνωση ενηλίκων και δεν έχει καμία σχέση με αυτό που ήταν κάποτε. Οι δικοί μου άνθρωποι φρόντισαν ήδη να μετατεθώ μετά τις πρώτες ημέρες του κέντρου στον τόπο μου, και όπως μου λένε οι περισσότεροι, λύθηκε το σημαντικότερο θέμα. Για μένα όμως, το κέντρο είναι το μεγάλο βουνό που καλούμαι να ανέβω. Ο 1 μήνας που θα βρίσκομαι εκτός σπιτιού και μακριά από τους δικούς μου ανθρώπους είναι για μένα το σημαντικό και η πηγή του προβλήματός μου. Το άγχος μου είναι αυτή τη στιγμή πάνω από τις δυνάμεις και τον έλεγχό μου και πραγματικά δεν ξέρω τι μπορώ να κάνω για να ηρεμήσω.

Αυτός είναι κι ο λόγος που απευθύνομαι εδώ, κι ευχαριστώ προκαταβολικά όποιον ασχοληθεί με το θέμα μου!

κοιτα ετσι πωσ τα γραφεισ ολα τα χεισ σ λειπει η απογαλακτιση κι αυτο ειναι μια ευκαιρια να απογαλακτιστεισ
δεν ειναι τιποτα παραπανω απο αυτο δεσ κανενα βιδεο στο γιουτουμπ να καταλαβεισ

Καλησπέρα κι ευχαριστώ για την απάντηση! Βίντεο να δω σχετικά με τι; Αυτό που με απασχολεί, είναι τι γίνεται σε περίπτωση που με πιάσει κάποια κρίση μες στο στρατόπεδο.

βιδεο σχετικα με το στρατο να δεισ οτι δεν ειναι τιποτα ανυσηχητικο πρωτον δευτερον αμα σε πιασει και δε μπορεισ πασ στο γιατρο
θα καταλαβεισ οταν πασ

Όπως έγραψα και παραπάνω έχω πλήρη γνώση του πόσο χαλαρά είναι τα ΚΕΝ, καθώς και το καλό κλίμα που επικρατεί λόγω προσαρμογής. Αυτό είναι το πρόβλημα μου. Ενώ γνωρίζω δεν μπορώ με τίποτα να μετριάσω το άγχος μου. Πολλοί μου λένε ότι από την κούραση θα πέφτω σαν το τούβλο και θα κοιμάμαι, αλλά αυτό σε εμένα δυστυχώς δεν συμβαίνει. Έχω μείνει στο παρελθόν για πάνω από 2 ημέρες άυπνος και νηστικός για παρόμοιο λόγο. Ειλικρινά δεν ξέρω πως αντιμετωπίζεται όλο αυτό...

επισησ ο στρατοσ αν αποφασισεισ να πασ για τον καθενα ειναι ενα μαθημα που πρεπει να μαθει μονοσ του ο καθενασ αντιδρα διαφορετικα
αλλοσ βοηθιεται αλλοσ οχι κι αλλοσ χανει χρονο κανενασ δε μπορει να σ πει τι θα γινει

τα κεν τι ειναι;

Κέντρο Εκπαιδευσης Νεοσυλλέκτων (ΚΕΝ τα αρχικά). Ήθελα να ρωτήσω και κάτι ακόμα. Υπάρχει η δυνατότητα να ζητήσω να βγω άοπλος; Επίσης, μπορώ να μιλήσω στον ψυχολόγο του στρατοπέδου και να τον επισκέπτομαι όταν υπάρχει πρόβλημα συχνά ή δεν επιτρέπεται κάτι τέτοιο;

Δεν ειναι και τοσο απλα στο κεντρο οπως λες, μετα στη μοναδα που θα μετατεθεις ειναι που ηρεμεις, ισα ισα στο κεντρο ειναι πολυ μεγαλο το σοκ της προσαρμογης, ειναι πολυ δυσκολη περιοδος. Θυμησου το αυτο που σου λεω, ειναι πρωτογνωρο. Φυσικα δεν ειναι σαν τους γονεις μας ή τους παππουδες μας που τους ταραζανε στα καψωνια και στη γυμναστικη, αλλα πιστεψε με θα ειναι πολυ δυσκολες αυτες οι μερες. Εσυ απ οτι καταλαβα δεν θελεις να παρεις απαλλαγη, θες να υπηρετησεις. Σωστα?

Ναι, δεν θα ήθελα απαλλαγή. Θα περάσει καλά ο καιρός όταν θα μετατεθώ και γυρίσω σπίτι μου, το ξέρω. Αλλά το κέντρο είναι αυτό που με αγχώνει, και είναι ο λόγος που άφησα τα χρόνια να περάσουν και να πάω στα 29 μου φαντάρος. Η προσαρμογή γνωρίζω πως θα είναι δύσκολη. Είμαι άνθρωπος που γενικά δεν έμεινα ποτέ κλεισμένος κάπου, και δεν ξέρω πως να αντιμετωπίσω την κατάσταση αυτή. Το να είμαι κάπου και να μην μπορώ σε ενδεχόμενη φρίκη που θα φάω να φύγω, είναι για μένα απίστευτα δύσκολο. Αυτό που αμέλησα να αναφέρω παραπάνω, είναι πως έμενα επί 3 χρόνια μακριά από την πόλη μου (ως φοιτητής). Τους πρώτους 6 μήνες έμεινα μόνος και ήταν τα πράγματα δύσκολα στην αρχή με πολύ συχνές κρίσεις πανικού. Έπειτα, συζούσα με την κοπέλα που ήμουν εκείνη την περίοδο αλλά μόλις τελείωσε η σχέση μας και έμεινα πάλι μόνος άρχισαν ξανά οι κρίσεις. Γενικότερα έχω μείνει μακριά από το σπίτι μου, αλλά πάντα για λίγο διάστημα. Σε 1 εβδομάδα (maximum) γυρνούσα πίσω.

Περνατε ολοι απο ψυχολογο. Και οποια στιγμη της ημερας μα πρωι μα μεσανυχτα ζητησεις γιατρο σε πανε δεν στο αρνουνται... και δεν ειναι ντροπη. Πριν μπω νομιζα οτι ολη μερα θα μαι στους γιατρους και πιστεψε με ειδα χειροτερα... Με τις παρεες που θα κανεις θα ξεχνιεσαι κ ολας ;) απλα οταν θα σε ρωτανε για την υγεια σου (οι γιατροι) μην κρυψεις τιποτα. ΔΕΝ ειναι ντροπη...

Δεν πρόκειται να κρύψω τίποτα, αυτό είναι δεδομένο! Αυτό που με απασχολεί περισσότερο απ' όλα (εκτός της περιόδου μακριά από το σπίτι), είναι το βράδυ. Εκεί είναι που έχω τα προβλήματα. Εκεί που πλέον είμαι "μόνος" μου, εκεί με πιάνει....

Μονος ενοεις "ψυχολογικα πιστευω" γιατι παντα υπαρχουν δυο θαλαμοφυλακες που ξαγρυπνανε... Ασε που θα σε βρουνε αυτοι λυση. Οι γιατροι ενοω. Δεν σε περνανε στο ετσι..Εδω θα δωσουν σημασια στο αν τους πεις οτι περασες κατι σοβαρο στα 10 μια εγχειρηση πχ και δεν θα δωσουν σημασια στα τωρινα σου προβληματα.;;. Οσο μπορεις χαλαρωσε. Ξερω ειναι δυσκολο ειναι γιατι θα μου πεις οτι δεν περναω το ιδιο με εσενα.. προσπαθω σαν πονεμενος απο διαφορες αρρωστιες και εγω να σ δωσω μια συμβουλη απ την καρδια μου.. Εισαι πιο δυνατος απο οσο νομιζεις πως εισαι... Υπομονη φιλαρακο. Ολα καλα θα πανε.. Και ελπιζω να μην εισαι επιρεασμενος απο ταινιες περι στρατου. Σε διαβεβαιω ΚΑΜΙΑ σχεση:)

Είχα την τύχη όλη μου η παρέα να έχουν πάει ήδη φαντάροι και σε διάφορες ηλικίες, οπότε ξέρω πως είναι μέσα τα πράγματα απ' όλες τις απόψεις!:)

Ειλικρινά, τα τελευταία 2 χρόνια της ζωής μου είναι το μόνο πράγμα που με απασχολεί και όλο το αναβάλλω λόγω των προαναφερθέντων! Και να σου πω κάτι; Το θεωρώ δεδομένο πως μετά το κέντρο θα είναι όλα άψογα και θα ευχαριστηθώ τη θητεία μου. Είναι οι ρημάδες οι πρώτες ημέρες που με φοβίζουν. Δυστυχώς (και με κάθε ειλικρίνια το λέω) είμαι αρκετά κακομαθημένος στην καθημερινότητα μου. Δεν με απασχολούν οι αγγαρίες, οι φωνές, οι διαταγές κλπ. Αυτά τα παίρνεις στην πλάκα. Με απασχολεί η ώρα του ύπνου. Δυσκολεύομαι από το άγχος να κοιμηθώ πολλούς μήνες τώρα γιατί όταν αρχίζει αυτό, είναι πολύ πιο δυνατό απ' όσο μπορώ να ελέγξω...

Όπως και να 'χει σε ευχαριστώ για το χρόνο σου και τις απαντήσεις σου φίλε μου, μεσα απ' την καρδιά μου!

εγω ετσι που τα γραφεισ βλεπω ενα που τα εχει ολα κι αυτη ειναι η ευκαιρια του να απολαυσει πραγματικα το γεγονοσ οτι τα εχει ολα
επισησ φιλικα να σ πω πηγαινε σε κανενα γυμναστηριο κανα μηνα πριν φυγεισ να βελτιωσεισ λιγο τη φυσικη σου κατασταση μη σ ερθει ξαφνικο αυτο με τισ παρελασεισ τισ πρωτεσ μερεσ ολοι μαθαινουν παρελαση και επισησ κανε προπονηση με τον υπνο δλδ φυγε απο το σπιτι
αμα εχεισ λεφτα καλοκαιρι ειναι τωρα πανε διακοπεσ πριν φυγεισ
φιλικα

Μακάρι να γινόταν, αλλά δυστυχώς λόγω εργασίας και στενής οικονομικής κατάστασης δεν μπορώ να κάνω τίποτα απ' τα δύο... Αν ξεπεραστεί το πρόβλημα με τη διανυκτέρευση νομίζω πως θα είμαι εντάξει.

BASIKα γρΑφεις οτι ο στρατος ειναι κατασκηνωση αντρων κλπ αλλα εχεις προβλημα με τη διανυκτερευση εγω ομως εχω την εντυπωση οτι σκεφτεσαι το αντιθετο. εισαι σιγουρος οτι τα ενοεις οσα λες?

Δεν είναι τίποτα στανταρ φίλε Dean86. Εξαρτάται σε τί είδους μλκες θα πέσεις.

Γενικά όμως ο στρατός, για την ηλικία που είσαι, είναι διακοπές. Δεν είσαι μικρός για να είσαι θερμοκέφαλος αλλά ούτε και παππούς για να σε πονάνε τα κοκκαλάκια σου.
Οι κρίσεις πανικού είναι κάτι που θα προσπαθήσεις να το προσαρμόσεις και κατά τη γνώμη μου, σίγουρα πρέπει να βγεις άοπλος, γιατί από ψυχολογικής πλευράς αν το συζητήσουμε, εγώ δεν θα ένιωθα άνετα με κάποιον που μπορεί να είναι τέρμα στρεσσαρισμένος, να έχει όπλο με αληθινές σφαίρες, έστω και αν τα πρώτα είναι άσφαιρα. Πιστεύω καταλαβαίνεις πώς το λέω, έτσι δεν είναι; Και αν υπάρχει και σωματικό τρέμουλο, θα σου γλιστρήσει και καμμια ώρα το όπλο, θα φας και καμμια στέρηση εξόδου!
Εγώ να σου πω από προσωπική εμπειρία, τα 2 απ'τα 3 παιδιά που κολλήσαμε ήταν Ι4 άοπλοι και ήταν και πολύ ωραίοι χαρακτήρες, παρά τα ιατρικά θέματα.

Χαλαρά πάντως, θα περάσει ο χρόνος χωρίς να το καταλάβεις, κάνε και κανα καινούργιο φιλαράκι και θα περνάς και ευχάριστα.

Άοπλος μπορώ να ζητήσω να βγω;

Υπο κανονικές συνθήκες με τα όσα περιγράφεις θα σε έβγαζαν άοπλο από μόνοι τους οι γιατροί, αλλά επειδή όπως σου είπα είναι σε τί μλκ θα πέσεις και το πόσο καλά περνάει η μέρα του... εσύ θα το πεις κιόλας. Δεν είναι κάτι κακό, απλώς πολλοί είναι που το ζητούν επίτηδες γιατί νομίζουν οτι θα κάθονται ή γιατί έχουν μέσο να πάνε αλλού αν ειναι άοπλοι κτλ... ο ψυχολόγος άλλωστε γι'αυτό υποτίθεται οτι είναι εκει, για να ακούσει τί έχει να του πει ο στρατεύσιμος.
Θα εξηγήσεις οτι είναι κάτι που σε αγχώνει, που ίσως σε φοβίζει γιατί δεν ξέρεις πώς θα σε κάνει νιώθεις.
Θέλεις να βγεις άοπλος έτσι δεν είναι;

να εξηγισει οτι ειναι κατι που τον αγχωνει? δε μου φαινετε αρκετο αυτο.. υποθετω οτι για να τον θεωρησουν μη ικανο να κρατησει οπλο θα πρεπει να τρεμουν τα χερια του το πιο λογικο αυτο μου φαινετε τουλαχιστον... αφου με βαση μια λογικη αποφασιζουν...

δεν υπαρχει λογικη στο στρατο μην ψαχνεισ να βρεισ λογικη ειναι ενα μαθημα που πρεπει να παρει μονοσ του
οσοι εχουν παει ξερουν πρεπει να τα ζησεισ για να καταλαβεισ και για να μαθεισ

Δεν προτίθεμαι να πω ψέμματα, όπως δεν είπα και όταν είχα περάσει από τους γιατρούς για την αναβολή. Είχα πει ευθέως ότι έγραψα κι εδώ περι άγχους και κρίσεων πανικού και ο γιατρός επιβεβαίωσε ότι δεν το κορόιδευα. Προτιμώ να είμαι άοπλος όχι για να κάθομαι ούτε για να γλιτώνω τίποτα, αλλά γιατί κάτι τέτοιες στιγμές. Για ΄μενα θέλω απλά ο στρατός να βγει ήρεμα γιατί τα προβλήματα που με περιμένουν όταν απολυθώ είναι σοβαρότερα. Θέλω μόνο να βρω τον τρόπο ώστε να μην με καταβάλλει μια ενδεχόμενη κρίση πανικού τις νυχτερινές ώρες.

Αλεξ δεν διαφωνώ αλλά το γράφω "επιδερμικά" γιατί δεν ξέρω αν για τον Dean ισχύει το πρόβλημα για το όπλο και σε τί βαθμο...
Αλλά πραγματικά δεν γνωρίζω αν κάποιος γιατρός που θα διάβαζε για "κρίση πανικού" σαν διάγνωση και θα έλεγε οκ, ας τον αφήσουμε ένοπλο, δηλαδή θα χρειαζόταν να προσπαθήσεις να τον πείσεις για να σε βγάλει άοπλο. Εσένα πώς θα σου φαινόταν αυτό; Εμένα κάπως παράλογο... Αλλά οκ, στην Ελλάδα ζούμε, υπάρχουν και "επαγγελματίες".

να στο πω να το καταλαβεισ οτι προβληματα εχεισ εξω θα χεισ και μεσα απλα με την πιεση οτι δε θεσ να εισαι εκει
πρωτον και δευτερον ειναι σαν να δουλευεισ ολη μερα σου λενε πανε εδω κανε αυτο και κατσε οταν σου πουμε
με τον καιρο τα διαχειριζεσαι ολα αυτα στην αρχη σ φαινονται πρωτογνωρα

Μια διευκρίνηση. Πρέπει να έχω νέα διάγνωση για κρίσεις πανικού ή θα έχουν στον φάκελό μου αυτή που υπήρχε από πέρυσι; Γιατί πλέον δεν επισκέπτομαι γιατρό

Δεν έχω ιδέα Dean αλλά εγώ στη θέση σου θα πήγαινα πλήρως εξοπλισμένος... Δεν υπάρχει λόγος να το αφήσεις στην τύχη.

Γεια σου Dean 86.

Προσωπική μου άποψη είναι να δείξεις επιμονή τις πρώτες ημέρες, τουλάχιστον την πρώτη εβδομάδα που θα μπεις. Η πρώτη μέρα θα είναι αρκετά κουραστική καθώς θα περάσεις απο πολλά και ένα απο αυτα θα είναι ψυχολογική εξέταση, στην οποια θα σου κάνουν διάφορες ερωτήσεις και θα έχεις και την ευκαιρία να πεις το πρόβλημα σου και να τους δειξεις τι φαρμακευτική αγωγή παίρνεις.
Κατά πάσα πιθανότατα μέσα στη πρώτη εβδομάδα θα σε στείλουν σε κάποιο στρατιωτικό νοσοκομείο μαζί με τους άλλους φαντάρους οπου εκεί θα αποφασίσουν τι Γιώτα θα βγεις.

Αν μου λες οτι ο γιατρος σου ειπε οτι δεν εχεις προβλημα και ολα ειναι στο μυαλο σου, απο αυτη την οπτικη, τότε δεν βλεπω λογο να ΜΗΝ πάρεις όπλο.
Εν πάσει περιπτωση, έτσι οπως τα περιγράφεις θα βγεις άοπλος ΑΛΛΑ αν δεις οτι υπάρχει μια μικρή πιθανοτητα να βγεις ενοπλος, αν δεις οτι ο στρατιωτικός γιατρός δεν διακρίνει τη σοβαρότητα της κατάστασης καλό είναι να πάρεις τη πρωτοβουλία να του μιλήσεις και να του εξηγήσεις για΄τι πρέπει να βγεις άοπλος. (Ελπίζω μόνο να μη θεωρείς οτι ως αοπλος θα περασεις καλυτερα στο στρατο γιατι μπορει να ανακαλυψεις οτι κατι τετοιο δεν ισχυει) Κατά πάσα πιθανοτητα θα σε βγαλουν Ι3 ψυχολογικό....


Να ξερεις το εξης: Στο στρατο ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΤΑΝΌΗΣΗ ΣΤΟ ΦΑΓΗΤΟ ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΥΓΙΕΙΑΣ Θα ανακαλύψεις οτι η σίτιση των στρατιωτών είναι αρκετά σημαντική (δεν μιλω για ποιοτητα) και πάντα οι ανώτεροι θα δείχνουν μια κάποια ανησυχία και προβληματισμό όταν τους λες οτι έχεις προβλήματα υγιείας, στο λέω απο προσωπική πείρα.

Μην μπερδευεσαι απο καποιους που μπορουν να ισχυριστούν οτι κάποιοι ανώτεροι μπορεί να είναι κόπανοι και βλάκες και να μην ενδιαφερθούν, η συντριπτική πλειοψηφία ενδιαφέρεται και μάλιστα με το παραπάνω.


Περισσότερο θα έπρεπε να ανησυχείς με το ποιόν των φαντάρων με τους οποιους θα μοιράζεσαι το θάλαμο. Αν στη πλειοψηφία τους είναι καλά παιδιά ήπιων τόνων και φιλικοί χαρακτήρες αυτό θα σε κάνει να νιώσεις πιο άνετα και θα ξέρεις οτι αν παθεις καποια κρίση θα σε βοηθήσουν.

Αν απο την άλλη εισαι με τιποτα τσαμπουκαλεμένους οι οποιοι είναι εχθρικοι και ανταγωνιστικοί και σε κάνουν να νιωθεις αβολα ή να έχεις άγχος, τότε κοίταξε να εστιάσεις στους ανθρώπους με τους οποιους ταιριάζεις. Λιγες οι πιθανοτητες βεβαια να βρεθεις με τραμπουκους, και συνηθως αυτοι ειναι 2 ή τρεις.

Αλλά στη τελική, περισσότερο σημαντικό είναι οι άνθρωποι που θα έχεις γύρω σου.


Εφόσον βαλατε μέσο για να εισαι στο στρατοπεδο της πολης σου, αυτο ειναι καλο, αλλα κοιταξε μη πεσεις στην εξης παγίδα: Πρόσεξε να μην εξαρτάσαι υπερβολικά απο την διανυκτέρευση, καθώς, οταν θα τρως στέρηση εξόδου ή όταν θα εχεις υπηρεσιες για πολλές μερες συνεχόμενα τότε δεν θα μπορείς να διανυκτερεύσεις σπίτι σου.





"χωρίς να γνωρίζω ποτέ τον ουσιαστικό λόγο, μιας και ο στρατός είναι πλέον μια κατασκήνωση ενηλίκων και δεν έχει καμία σχέση με αυτό που ήταν κάποτε."

Αυτό ισχύει, ΑΛΛΑ για τα δικά μας στανταρντ ζωής η ζωή του στρατού μπορεί ακόμα να θεωρηθεί δύσκολη. Εγω προσωπικά παρουσιάστηκα στης Καλαμάτας, το οποιο αρκετοί λένε οτι μαζί με της Τρίπολης θεωρούνται απο τα πιο δύκολα κέντρα εκπαιδευσης της Ελλαδος, χωρις να γνωριζω (και χωρις να με ενδιαφερει κιολας) αν ισχυει ή οχι. Φιλε μεσα σε ενα μηνα έχασα 15-20 κιλά. Το πρωι κάναμε "εκπαιδευση" (το βαζω σε εισαγωγικα γιατί η εκπαιδευση που κανεις δεν θεωρειται σοβαρή) το μεσημέρι είχαμε μονο μισή ώρα για ξεκουραση, και μετά κατευθείαν απογευματινή εκπαιδευση.
Ηρεμούσα μόνο απο τις 7-7:30 και μετά. Κάθε φορά που έμπαινα στο θάλαμο μου έβλεπα τους στρατιωτες να έχουν τσουβαλιαστει στο πάτωμα (μας απαγορευαν να κάτσουμε με τα ρουχα στο κρεβατι) και ξαπλωναμε για αυτη τη μισή με 1 ώρα που είχαμε ελεύθερη, στάζοντας στον ιδρώτα.
Προσωπικά θυμάμαι 4 άτομα είχαν λιποθυμίσει, σε τυχαίες ημέρες, απο τη κούραση, κάθε βράδυ τα πόδια μου πόναγαν ΑΦΟΡΗΤΑ ( μιλάμε είχα φτασει σε νέο επίπεδο πόνου) ενώ απο την έλλειψη ώρας οι περισσότεροι κάναμε μπάνιο κάθε 4-5 μέρες (συνήθως τα Σ/Κ)

Κάποιο πρωϊνό θυμαμαι βγηκε ο διοικητης του λοχου και παραπονιόταν οτι το κεντρο εκπαιδευση της Θηβας δεν κανει τιποτα, ουτε καν βολες, ενω εμεις κανουμε τα πάντα. Απο αυτο συμπεραίνω οτι το επιπεδο δυσκολιας απο κεντρο σε κεντρο δεν ειναι το ιδιο και εννιαίο αλλά διαφέρει.

Διαφέρει πολύ απο τους ανωτέρους που θα έχεις. Αν είναι ολίγον στρατοταυλοι, όπως οι δικοί μου, ισως να ιδρώσεις λιγάκι. Αν είναι χαλαροί, οπως φιμολογούνται οτι ήταν οι ανώτεροι στη Θήβα, ίσως να ειναι πιο χαλαρό το κέντρο.

Επίσης, είπες οτι είσαι σίγουρος οτι μετά την εκπαιδευση θα είναι πιο χαλαρά.. Αυτό ισχύει, αλλά απο τους υπολογισμους σου βγάλε τον πρώτο μήνα μετά τον μήνα εκπαιδευσης. Διότι εκεί θα κάνεις το ΣΠΕΝ (Προκεχωημένη εκπαιδευση) στο οποιο ως αοπλος μπορει να μη κανεις βολες αλλά θα σε κουβαλουν μαζι στους εξομοιωτες (εξομοιωτες βολες) στις 4 πορειες (ψυχολογικα εχεις, οχι προβλημα ορθοπεδικο) στα σχοινάκια (θα στήνετε σκηνές και λοιπες χαζομάρες), κάλυψη-αποκρυψη, οπου θα πρεπει να γεμισεις τη μάπα σου με λασπη και κλαριά, σε ασκήσεις ρίψεως χειροβομβίδας (ψεύτικες) όπου θα πρέπει να σκάψεις Ο ΙΔΙΟΣ και μια λακούβα για να έχεις υποτιθέμενη κάλυψη (και επειδή μπαινει καλοκαίρι, θα στάξεις λιγάκι) κλπ κλπ και μετά απο ολα αυτα θα εχεις να κανεις και την υπηρεσια σου

Φυσικά ολα τα παραπανω μπορει να μη τα κανεις, ή μπορει να τα κανεις σε πιο ηπιο και χαλαρο τονο. Εγω εκανα ΣΠΕΝ στον Εβρο, οποτε, καταλαβαινεις... αλλά -10 κιλά.

Να προσθέσω οτι ήταν αρκετές οι ημέρες στον Εβρο που δούλεψα σκληρά και μάλιστα έκανα δυνατές εργασιες που δεν είχα κανει ποτε στη ζωη μου, όπως τσάπισμα, βάψιμο κλπ. Αυτες οι μερες δεν ηταν η πλειοψηφία των ημερών μου αλλά μια μεγάλη μειοψηφία, οπότε και πάλι μην είσαι σιγουρος οτι η ζωη μετά το κεντρο είναι χαλαρη. Θα είναι χαλαρη, αυτό μπορω σχεδον να στο υποσχεθω, απλά θα υπαρξουν δυσκολες μερες που θα πρεπει να εργαστεις εντονα.

Ανάλογα και σε ποιο στρατοπεδο θα υπηρετήσεις να γνωρίζεις οτι θα αναλαβεις και ανάλογα πόστα ή ανάλογες δουλειές, κατά τις οποιες και παλι θα πρέπει να δεις ποιες σε βολευουν ανάλογα με το πρόβλημα που έχεις. Για παράδειγμα αν παθαίνεις κρίσεις πανικού δεν μπορείς να γινεις "Επιλοχας" (ο στρατιωτης που βγαζει τις υπηρεσιες) ούτε να δουλεψεις στο αρτοποιειο (αν έχει το στρατόπεδο). Για ΟΛΑ ΑΥΤΑ βεβαια δεν θα χρειαστει να σπαζοκεφαλιασεις ιδιαιτερα, καθως οι ανωτεροι σου θα έχουν ηδη μια εικονα για σένα και θα εχουν αποφασισει πανω-κατω τί είναι το ιδανικό για σένα.

Νομίζω οτι το μεγαλύτερο ατού σου είναι αυτο που ειχες πει στην αρχη, οτι είσαι πολύ κοινωνικός. Όταν εχεις κοινωνική αποδοχη τότε και οι αλλοι ακολουθουν πιο ευκολα τις εντολες σου. Αυτο το λεω διοτι αναλογα παντα με το στρατοπεδο που εισαι θα πρεπει να κανεις καποιες υπηρεσιες με τις οποιες θα εισαι υπευθυνος για ορισμένα πράγματα και θα πρεπει να κατευθυνεις τους φανταρους ανάλογα. Είναι σημαντικο λοιπον να εξετάσεις, μετά το κεντρο εκπαιδευσης, ποιες υπηρεσιες μπορεις να κανεις ευκολοτερα και ποιες μπορει να σε φέρουν σε δυσκολη θέση.



ΟΟΟΟΟΛα τα παραπάνω, ισχυουν μόνο αν υπηρετησεις Πεζικο.. αν υπηρετησεις Ναυτικό η Αεροπορια νομιζω τα πραγματα πλεον ειναι πολυ πιο διαφορετικά.


Ολα αυτά στα ειπα γιατι θελω να ξεχάσεις την εξης φραση που ειπες, οτι είναι κατασκήνωση για Ενηλικους. Καλό ειναι να μην μπεις με αυτο το σκεπτικο στο κεφάλι, και ακόμα καλυτερο είναι να μην εχεις αγχος γιατι οταν θα μπεις θα δεις οτι τα πράγματα ειναι πολυ πιο καλυτερα απο οτι τα σκεφτοσουν πριν. Θα τα απομυθοποιήσεις ολα, θα εξοικειωθείς γρήγορα, και να θυμασαι οτι δειχνουν ΜΕΓΑΛΗ κατανόηση και ανεκτικότητα σε ανθρωπους που εχουν προβληματα υγιειας.

Quote:

---

Originally Posted by Dean86

Μια διευκρίνηση. Πρέπει να έχω νέα διάγνωση για κρίσεις πανικού ή θα έχουν στον φάκελό μου αυτή που υπήρχε από πέρυσι; Γιατί πλέον δεν επισκέπτομαι γιατρό

---

Παρε οτι μα οι ιστορικο εχεις . Και αν χρειαστει στις περισσοτερες περιπτωσεις περνας και απο τους γιατρους τους. Για ειδικα θεματα μιλαω. Στο κεντρο Ολοι περναν γιατρους

Φίλε μου σε ευχαριστώ καταρχήν για την αναλυτική και κατατοπιστικότατη απάντηση. Να επισημάνω πως δεν έχω πλέον χαρτί που να αποδεικνύει γραπτά ότι πάσχω από άγχος. Δεν παίρνω επίσης καμία φαρμακευτική αγωγή. Αυτό που σκοπεύω να κάνω, είναι να είμαι ειλικρινής με τον ψυχολόγο του στρατοπέδου λέγοντάς του ότι έχω όντως αυτό το θέμα, αλλά δεν επισκέπτομαι γιατρό πλέον. Τώρα απο 'κει και πέρα θα δείξει τι Ι θα μου δώσουν. Ωστόσο γνωρίζω ότι τα άτομα που δηλώνονται άοπλοι επί της ουσίας δεν γλιτώνουν τιποτα. Σε ότι αφορά το βύσμα, η αρχική μου σκέψη και απόφαση είναι να γίνει χρήση και όχι κατάχρηση. Εννοώ πως απλά θέλω να μεταφερθώ μετά το κέντρο-ειδικότητα-σπεν στην πόλη μου. Δεν έχω καμία πρόθεση να "ενοχλώ" για να έχω παραπάνω εξόδους ή να κάνω παράπονα. Το πρόβλημα μου δεν έγκειται στην λειτουργία του στρατού ως ιδεολογία, αλλά στην αλλαγή ζωής και ρουτίνας των πρώτων ημερών και κατά πόσο θα εντείνει το ήδη υπάρχον θέμα που αντιμετωπίζω. Από τις απαντήσεις όλων των παιδιών που ασχολήθηκαν με το θέμα μου εδώ, κατάλαβα πως πάντα θα υπάρχει ένας άνθρωπος (γιατρός, φαντάρος, ψυχολόγος) ο οποίος θα σε βοηθήσει την ώρα μιας πιθανής κρίσης και ότι με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο θα ξεπεραστεί. Ήθελα περισσότερο να πάρω μια συμβουλή για το πως να το αντιμετωπίσω όταν έρθει, αλλά και αν έχει συμβεί παρόμοιο περιστατικό και σε κάποιον άλλον.

Quote:

---

Originally Posted by Dean86

Φίλε μου σε ευχαριστώ καταρχήν για την αναλυτική και κατατοπιστικότατη απάντηση. Να επισημάνω πως δεν έχω πλέον χαρτί που να αποδεικνύει γραπτά ότι πάσχω από άγχος. Δεν παίρνω επίσης καμία φαρμακευτική αγωγή. Αυτό που σκοπεύω να κάνω, είναι να είμαι ειλικρινής με τον ψυχολόγο του στρατοπέδου λέγοντάς του ότι έχω όντως αυτό το θέμα, αλλά δεν επισκέπτομαι γιατρό πλέον. Τώρα απο 'κει και πέρα θα δείξει τι Ι θα μου δώσουν. Ωστόσο γνωρίζω ότι τα άτομα που δηλώνονται άοπλοι επί της ουσίας δεν γλιτώνουν τιποτα. Σε ότι αφορά το βύσμα, η αρχική μου σκέψη και απόφαση είναι να γίνει χρήση και όχι κατάχρηση. Εννοώ πως απλά θέλω να μεταφερθώ μετά το κέντρο-ειδικότητα-σπεν στην πόλη μου. Δεν έχω καμία πρόθεση να "ενοχλώ" για να έχω παραπάνω εξόδους ή να κάνω παράπονα. Το πρόβλημα μου δεν έγκειται στην λειτουργία του στρατού ως ιδεολογία, αλλά στην αλλαγή ζωής και ρουτίνας των πρώτων ημερών και κατά πόσο θα εντείνει το ήδη υπάρχον θέμα που αντιμετωπίζω. Από τις απαντήσεις όλων των παιδιών που ασχολήθηκαν με το θέμα μου εδώ, κατάλαβα πως πάντα θα υπάρχει ένας άνθρωπος (γιατρός, φαντάρος, ψυχολόγος) ο οποίος θα σε βοηθήσει την ώρα μιας πιθανής κρίσης και ότι με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο θα ξεπεραστεί. Ήθελα περισσότερο να πάρω μια συμβουλή για το πως να το αντιμετωπίσω όταν έρθει, αλλά και αν έχει συμβεί παρόμοιο περιστατικό και σε κάποιον άλλον.

---

Κοιταξε εγω ημουν αοπλος λογω σκωλιωσης και γλιτωσα παρα πολλά. Ενώ οι άλλοι κάνανε πορεία μεσα στον καυτο ήλιο εγώ καθόμουν κάτω απο ενα υπόστεγο με εναν λοχία και προσεχαμε "και καλα" το μέρος. Οτι γλυτώνεις γλύτώνεις αρκετά. μην φοβάσαι εκείνοι θα κρίνουν το Ι σου. τιποτα δεν το περνανε χωρις να το δωσουν σημασια. και ειδικα στο προβλημα σου. Αν μπορεις σε παρακαλω διευκρινησε μου τι ακριβως σε φοβίζει στο να κοιμηθείς με άλλους...

Δεν είναι φόβος. Είναι περισσότερο ανασφάλεια η οποία άρχισε από την εφηβική μου ηλικία. Τότε είχα επισκεφθεί και ψυχολόγο, γιατί δεν ήταν φυσιολογικό ένα παιδί στα 15 του να μην μπορεί να κοιμηθεί σε ενός φίλου του το σπίτι πχ. Με τα χρόνια ξεπεράστηκε το μεγαλύτερο μέρος και πίστεψα πως λύθηκε κιόλας. Αλλά στην ιδέα του στρατού πάντα είχα θέμα. Ειλικρινά δεν μπορώ να στο εξηγήσω ακριβώς. Κυρίως η σκέψη του να πάθω κρίση πανικού και να μην είμαι στο χώρο μου όπου νιώθω άνετα. Και το γεγονός ότι πηγαίνω μεγάλος σε ηλικία χωρίς τη διάθεση και την υπομονή αλλά και τα προβλήματα που είχα στα 20 σε συνδιασμό με την "κλεισούρα" του στρατού είναι αυτό που στο μυαλό μου διογκώνει το όλο θέμα.

αυτη η ανασφαλεια πιστευω θα καλυφθει απο την εμπειρια οταν θα πας. αλλα κοιτα δεν ξερω ποσο ευκολα σε περνει ο υπνος αλλα θα εισαι τοσο κουρασμενος που θα πεφτεις ξερος. Ισως να ειναι ολα μονο στην ιδεα σου οπως λες. Τωρα ας πουμε αν πας σε ενα φιλο σου κοιμασαι ανετα η εχεις αυτην την ανασφαλεια;;;
Και μην ξεχνας και να παθεις κριση πανικου εκει θα ειναι τοσα ατομα να σε βοηθησουν. Σε αντιθεση με το να εισαι μονος σου.. Δεν ειναι ρεζιλι αυτο το πραγμα. Αν σκεφταισε το τι θα πει ο κοσμος ισως να σου μεγαλωνει λιγο και αυτο την ανασφαλεια...
Εγω πριν λιγο καιρο οταν εβγαινα στο κεντρο για βολτα με επιανε κριση λιποθυμιας και ελεγα: τωρα λιποθυμαω τωρα λιποθυμαω. με αποτελεσμα να αποφευγω το κεντρο .. Ενοιωθα και εγω ανασφαλεια στο οτι αν λιποθυμησω πού; θα γινει, θα γινω ρεζιλι, πιος θα με σηκωσει;;; Και λεω ε δεν παει αλλο. Και να λιποθυμησω καποιος θα καλεσει ασθενοφορο ας γινει... Και απο τοτε δοξα τον Θεο αρχισα να ηρεμώ.. Δεν ξερω αν σε βοηθησα εστω και λιγο απλα σε ενα μικρο ποσοστο εστω μπορω να σε καταλαβω :)

ρε μπορει να πασ και να μην καταλαβεισ τιποτα να σ φερονται ολοι οπωσ εχεισ συνιθησει
και να εισαι οκ οπωσ στα ειπανε πρεπει να προσεχεισ να εισαι σε καλη φουρνια απο εκει και περα
ολα καλα ειναι

Σε σπίτι άλλο μπορώ να κοιμηθώ πλέον, δεν έχω πρόβλημα. Βέβαια είμαι μαζί με παρέα ή φίλους. Η αλήθεια είναι όμως πως δεν έχω φύγει κι από την πόλη μου τα τελευταία χρόνια (εκτός διακοπών το καλοκαίρι για 3-4 μέρες). Πολύ πιθανόν (όπως είχε πει και ο γιατρός που πήγα πέρυσι) όλα να είναι μες στο μυαλό μου και στην τελική να μην γίνει απολύτως τίποτα. Ίσως επειδή συνήθισα τα τελευταία 3-4 χρόνια σε ένα standar τρόπο ζωής, μου φαίνεται βουνό και ότι κάτι θα με πιάσει/θα πάθω αλλά πιθανόν να μην συμβεί και τίποτα. Το μόνο που θέλω να προσπαθήσω να επιτύχω είναι να βγω άοπλος για να είμαι τουλάχιστον σε αυτό τον τομέα πιο ήρεμος.

Αδερφε μη φοβασαι τιποτα..και εγω μπηκα μεγαλος σχετικα στρατο στα 25-26 με πολυ αγχος για το πως θα κοιμαμαι με αλλους,μακρια απ το σπιτι μου,σε ασχημες συνθηκες,μηπως παθω τιποτα και τα λοιπα,αλλα με το που πατησα το ποδι μου στο ΚΕΝ εκανα τον πιο ομορφο υπνο στη ζωη μου το πρωτο βραδυ,καθως η κουραση ολης της ημερας,να παρουσιαστεις,να σε γραψουν στους καταλογους,να περασεις απο γιατρους,να παρεις παραλλαγη-αρβυλα,να σου παρει συνεντευξη ο λοχαγος...μετα πεφτεις ξερος.Τις επομενες μερες αρχιζει η παρελαση,η εκπαιδευση,οι αγγαρειες,τα μαγειρια,η καθαριοτητα,οι τουαλετες κτλ οποτε θα πεφτεις πτωμα,μην ανησυχεις,δε θα εχεις χρονο ουτε να κλ...εις,οχι να αγχωθεις.Εγω μετα εγινα Δοκιμος να φανταστεις,ειχα ενδειξη ΥΕΑ,παρολες τις ανασφαλειες που ειχα πριν μπω γιατι να πω την αληθεια δεν ημουν πολυ περπατημενος και γενικα δεν ειχα φυγει μακρια απ το σπιτι μου,την οικογενεια μου κτλ..ενα τρανζιστορακι που ειχα παρει μαζι μου για να ακουω σταθμους τα βραδια σε πληροφορω οτι δεν το χρησιμοποιησα ουτε μια φορα,παντα επεφα "κομματια" πανω στην βρωμικη κουκετα,γι αυτο τα ροχαλητα πανε συννεφο απ ολους τους φανταρους..τι νομιζες(?!).Επιλεον τα περισσοτερα παιδια θα ειναι στην ιδια φαση με εσενα,αλλοι πολλοι αγχωμενοι αλλοι λιγοτερα και αλλοι στον κοσμο τους,οποτε βρες καποια ατομα απ την πρωτη μερα να ξεκινησεις καποιες γνωριμιες και ολα καλα θα πανε.TRUST ME.

Υ.Γ. 1 και ενα περιστατικο θα σου πω,την πρωτη μερα που περασαμε απο γιατρους για εμβολια κτλ ενα παιδι τον επιασε τοσο αγχος που λιποθυμησε απ τις βελονες ενω ενας αλλος ντρεποταν να δειξει τα "μπαλακια" του στον γιατρο(σε ιδιωτικο παραβαν παντα),παρολα αυτα κανεις δεν κοροιδεψε κανεναν και τις επομενες μερες τα δυο αυτα παιδια οχι μονο δεν βγηκαν αοπλοι,ειχαν οπλο κανονικα αλλα το αστειο ειναι οτι το επαιζαν και μαγκες..ξερεις τσιγαρακι,μαγκια κλανια κτλ..

Υ.Γ. 2 οπως λεει πολυ σωστα ενας φιλος παραπανω θα λειτουργησει η εμπειρια σου κ το ενστικτο της επιβιωσης και ολα θα τα ξεπερασεις

Υ.Γ. 3 η καθε μοναδα και ειδικα τα κεντρα εχουν στρατιωτικους γιατρους για καθε περιπτωση,γιατι δεν τους συμφερει τους διοικητες να παθει καποιος φανταρος κατι,πιστεψε με ειναι το μονο που τους κοφτει..

Quote:

---

Originally Posted by Dean86

Σε σπίτι άλλο μπορώ να κοιμηθώ πλέον, δεν έχω πρόβλημα. Βέβαια είμαι μαζί με παρέα ή φίλους. Η αλήθεια είναι όμως πως δεν έχω φύγει κι από την πόλη μου τα τελευταία χρόνια (εκτός διακοπών το καλοκαίρι για 3-4 μέρες). Πολύ πιθανόν (όπως είχε πει και ο γιατρός που πήγα πέρυσι) όλα να είναι μες στο μυαλό μου και στην τελική να μην γίνει απολύτως τίποτα. Ίσως επειδή συνήθισα τα τελευταία 3-4 χρόνια σε ένα standar τρόπο ζωής, μου φαίνεται βουνό και ότι κάτι θα με πιάσει/θα πάθω αλλά πιθανόν να μην συμβεί και τίποτα. Το μόνο που θέλω να προσπαθήσω να επιτύχω είναι να βγω άοπλος για να είμαι τουλάχιστον σε αυτό τον τομέα πιο ήρεμος.

---

Ετσι σε θελω;) Δυναμη!!! Θα σου λειπει υπνος και θα τον ψαχνεις

Σας ευχαριστώ όλους για τη δύναμη που μου δίνετε! Πραγματικά παίρνω θάρρος με όλα αυτά που μου γράφετε! Μια ερώτηση: Σε περίπτωση που ο ψυχολόγος αρνηθεί να μου δώσει άοπλο ή ζητήσει χαρτιά που το αποδεικνύει τι μπορώ να κάνω; Γιατί δεν θέλω να παω σε γιατρό να ζητήσω γραπτή διάγνωση τώρα.

Quote:

---

Originally Posted by Dean86

Σας ευχαριστώ όλους για τη δύναμη που μου δίνετε! Πραγματικά παίρνω θάρρος με όλα αυτά που μου γράφετε! Μια ερώτηση: Σε περίπτωση που ο ψυχολόγος αρνηθεί να μου δώσει άοπλο ή ζητήσει χαρτιά που το αποδεικνύει τι μπορώ να κάνω; Γιατί δεν θέλω να παω σε γιατρό να ζητήσω γραπτή διάγνωση τώρα.

---

To πιο ευκολο ειναι να βγεις αοπλος,πας στον ψυχολογο κ του λες οτι εχεις εμμονες,εχεις αγχος-κρισεις πανικου κ τετοια..αλλα μπορει να σε στειλει κ για αλλη αναβολη αν φοβηθει με αυτα που θα του πεις...οποτε το καλυτερο ειναι να του πεις ορθα κοφτα οτι επειδη εχεις περασει καποια αγχωτικα επεισοδια προτιμας να μην χρεωθεις οπλο,αν βεβαια εισαι τοσο σιγουρος οτι δεν θες οπλο..

Αυτό είχα σκοπό να κάνω. Να πω την αλήθεια. Επειδή πέρασα από επιτροπή αναβολών πριν 1 χρόνο, είδα ανθρώπους με χοντρά προβλήματα αλλά και άλλους που προσποιούνταν. Νομίζω πως ο ψυχολόγος καταλαβαίνει αυτούς που δεν έχουν πραγματικά πρόβλημα! Σκοπός μου είναι να πω πως έχω άγχος για το οτιδήποτε (που αληθεύει), και πως με πιάνουν ανά διαστήματα κρίσεις πανικού (με όλα τα συμπτώματα που συνεπάγονται). Επίσης λόγω ηλικίας δεν θέλω ούτε να προκαλώ με συμπεριφορές, ούτε με ψευτομαγκιές. Να κάνω τη θητεία μου να τελειώνω όσο το δυνατόν πιο ήρεμα γίνεται. Δεν θα ήθελα να είμαι ένοπλος, όχι για τίποτα άλλο, αλλά γιατί είναι ένα ακόμη βάρος στην ήδη υπάρχουσα κατάσταση.