Δεν αντέχω άλλο τους γονείς μου!!!!!!!!!!!!

Οι γονείς μου μου λένε συνέχεια ότι κουράστηκαν μαζί μου (τι να πω κι εγώ) και με απειλούν έμμεσα ότι θα με στείλουν στο ψυχιατρείο. Γι'αυτό το λόγο είπα θα ψάξω για δουλειά με 500 ευρώ το μήνα, και επειδή δεν θα με φτάνουν, τους είπα αν θα μπορούν να μου συμπληρώνουν λίγα. Μίλαγα μια ώρα μόνη μου, καθώς με γράφανε λες και δεν υπήρχα, απαντούσαν μόνο όχι ή τίποτα. Αυτό σημαίνει ότι αδιαφορούν πλήρως για μένα. Γίναν κι άλλα, αλλά δεν θέλω να τα πω δημόσια. Το θέμα είναι τι κάνω τώρα εν καιρώ κρίσης που δεν υπάρχει σίγουρη δουλειά, τώρα καταλαβαίνω κάποιους που αυτοκτονούν, δεν έχουν οικογένεια να τους αγαπάει και να τους στηρίζει. Δεν είπα ότι θα αυτοκτονήσω ή θέλω να αυτοκτονήσω, αλλά σίγουρα δεν είναι δουλειά αυτή να μένω μαζί τους άλλο........Τι μου προτείνετε να κάνω; Α, και από συγγενείς ούτε και από 'κει καμμία στήριξη, γραμμένη μ' έχουν κι αυτοί. Δεν έχω κανέναν ουσιαστικά στον κόσμο, μόνο τους φίλους μου. Γαμώτο, αν εγώ έκανα παιδιά, θα τους έδινα όλη την αγάπη και την ελευθερία που δεν πήρα! :( Έχει γίνει σκατά ο κόσμος, όχι ότι πάντα δεν ήτανε, απλά υπήρχαν περίοδοι που δεν το έβλεπα...........!!!!!!! :( :( :(

Ψυχραιμία pillow! Καλλίτερα να συζητήσεις με τους γονείς σου το θέμα αυτό όταν είσαι ήρεμη. Τότε θα κάνεις καλή συζήτηση με αποτέλεσμα. Είναι καλή η ιδέα να μείνεις σε δικό σου μέρος.

Μα τους μιλάω και είναι λες και μιλάω στον τοίχο!!!! Δεν μ' ακούνε, λες και δεν υπάρχω όπως είπα!!! Φυσικά και θέλω να μείνω σε δικό μου μέρος αλλά δεν θα με αφήσουν. Αλλά και να με αφήσουν δεν πρόκειται να με βοηθήσουν χρηματικά, και εγώ πως θα τα βγάλω πέρα; Σ' ευχαριστώ που απάντησες!

Quote:

---

Originally Posted by pillow

Οι γονείς μου μου λένε συνέχεια ότι κουράστηκαν μαζί μου (τι να πω κι εγώ) και με απειλούν έμμεσα ότι θα με στείλουν στο ψυχιατρείο. Γι'αυτό το λόγο είπα θα ψάξω για δουλειά με 500 ευρώ το μήνα, και επειδή δεν θα με φτάνουν, τους είπα αν θα μπορούν να μου συμπληρώνουν λίγα. Μίλαγα μια ώρα μόνη μου, καθώς με γράφανε λες και δεν υπήρχα, απαντούσαν μόνο όχι ή τίποτα. Αυτό σημαίνει ότι αδιαφορούν πλήρως για μένα. Γίναν κι άλλα, αλλά δεν θέλω να τα πω δημόσια. Το θέμα είναι τι κάνω τώρα εν καιρώ κρίσης που δεν υπάρχει σίγουρη δουλειά, τώρα καταλαβαίνω κάποιους που αυτοκτονούν, δεν έχουν οικογένεια να τους αγαπάει και να τους στηρίζει. Δεν είπα ότι θα αυτοκτονήσω ή θέλω να αυτοκτονήσω, αλλά σίγουρα δεν είναι δουλειά αυτή να μένω μαζί τους άλλο........Τι μου προτείνετε να κάνω; Α, και από συγγενείς ούτε και από 'κει καμμία στήριξη, γραμμένη μ' έχουν κι αυτοί. Δεν έχω κανέναν ουσιαστικά στον κόσμο, μόνο τους φίλους μου. Γαμώτο, αν εγώ έκανα παιδιά, θα τους έδινα όλη την αγάπη και την ελευθερία που δεν πήρα! :( Έχει γίνει σκατά ο κόσμος, όχι ότι πάντα δεν ήτανε, απλά υπήρχαν περίοδοι που δεν το έβλεπα...........!!!!!!! :( :( :(

---

Μπορείς να βρεις συγκάτοικο να μοιράζεστε τα έξοδα Έτσι και τα 500 θα σου φτάνουν και παρέα θα έχεις.

Quote:

---

Originally Posted by foufoutos32

Μπορείς να βρεις συγκάτοικο να μοιράζεστε τα έξοδα Έτσι και τα 500 θα σου φτάνουν και παρέα θα έχεις.

---

Ναι έχεις δίκιο καλή ιδέα, το 'χα σκεφτεί κι εγώ, αλλά δεν ξέρω κάποιον που να θέλει να συγκατοικήσει, επιπλέον αν δεν τον ξέρω τον άλλον μπορεί να 'ναι και χειρότερος από τους γονείς μου, σ' ευχαριστώ πάντως κι εσένα πολύ που απάντησες!

Μια άλλη σκέψη που μου ήρθε τώρα είναι να μαζέψεις κάποια χρήματα όταν πιάσεις δουλειά και μετά να φύγεις. Επίσης, μια καλή ιδέα είναι να τους πεις να μείνεις κάπου κοντά τους ώστε να μην φοβούνται κι εκείνοι που θα σαι μόνη σου.

Λοιπον πηγαινε σε συμβουλευτικο κεντρο γυναικων μπορει να σου βρουν κ στεγη για λιγο καιρο, επισης εχουν δωρεαν (τελειως) ψυχολογικη υποστηριξη,
εμενα με βοηθησαν πολυ σε δικα μου θεματα-εκτος στεγης-, αλλα γνωριζω οτι οι κοινωνικοι λειτουργοι μπορουν να βοηθησουν καπως με στεγη.
αλλα μεχρι τοτε ναι μπορεις να μαζεψεις καποια χρηματα. δουλευε κ μεινε ακομη σπιτι κ οταν μαζεψεις μερικα φυγε κ θα τη βρεις την ακρη.
κ η κοινωνικοποιηση βοηθαει γενικα ξερεις, ποτε δε ξερεις μπορει να ανταποκριθει η εκληση βοηθειας σου απο ατομα που δε το περιμενες.
ελπιζω να μη τα ειπα μπερδεμενα, αν θελεις να σου δωσω πληροφοριες για το κεντρο πες μου κ θα στα στειλω σε πμ

Ο τρόπος με τον οποίο απορρίπτεις την πολύ καλή πρόταση του foufoutos32 χρησιμοποιώντας τέτοιου είδους παιδαριώδη επιχειρήματα, μάλλον μαρτυρά το ότι δεν ψάχνεις τόσο για λύσεις στο πρόβλημά σου αλλά περισσότερο αναζητείς να δικαιολογήσεις την αδυναμία σου να είσαι ανεξάρτητη, αποδίδοντας σε εξωτερικούς παράγοντες τα αίτια.

Γκόθλυ και Κασσάνδρα ευχαριστώ, αλλά αυτές είναι προσωρινές λύσεις δυστυχώς.

Όσο για μερικούς μερικούς να κοιτάνε τα χάλια τους.

Γιατί να μην σου φτάνουνε τα 500 ευρώ; Ξέρω μία γνωστή που νοικιάζει κιόλας και μια χαρά τα βγάζει πέρα ενώ παίρνει 500 ευρώ. 'Οσον αφορά τους γονείς σου δώσ' τους λίγο χρόνο και ίσως καταλάβουν ότι δεν σου φέρονται σωστά.

Δελφινάκι σ' ευχαριστώ. Όντως μπορεί να θέλουν χρόνο! Γενικά μωρέ ζούμε σε σκατοκοινωνία κανείς δεν είναι καλός σχεδόν οπότε γιατί να είναι οι γονείς μας; Μακάρι να βρω δουλειά.

Quote:

---

Originally Posted by pillow

Γκόθλυ και Κασσάνδρα ευχαριστώ, αλλά αυτές είναι προσωρινές λύσεις δυστυχώς.

---

pillow στη ζωη ΤΙΠΟΤΑ δεν ειναι μονιμο!
δεν υπαρχει μονιμη δουλεια, δεν υπαρχουν μονιμες σχέσεις, εμεις οι ιδιοι ειμαστε ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΙ!
Λυση μονιμη δεν υπαρχει γιατι εμεις οι ιδιοι δεν ειμαστε μονιμοι!
Εξαλλου "ουδεν μονιμότερο του προσωρινου" αν το λενε ετσι γιατι δε τα παω καλα με τα quotes :P
ολοι εσεις που μπαινετε εδω κ παραπονιεστε οτι δεν εχετε μονιμη δουλεια για να φυγετε απο το σπιτι δεν εχετε συνειδητοποιησει μαλλον οτι δε θα ζητε για παντα.
Μια ζωη εχουμε κ πρεπει για τη δικη μας ευτυχια να την αξιοποιησουμε.
Ευκαιριες παντως θα βρεις πολλες pillow δικη σου αποφαση ειναι αν και ποτε θα τις αρπαξεις. ηδη σου εχουμε προτεινει εδω μεσα πολλες λυσεις.
κ καταλαβαινω πως ειναι απειρα δυσκολη η παραμικρη κινηση στο περιβαλλον το οποιο εισαι, βρες ομως κινητρα για σενα κ οχι πια δικαιολογιες.
τα εχω ζησει απο πρωτο χερι γι'αυτο στα λεω, τα εχω ηδη βιωσει κ τον φοβο κ τις ανασφαλειες κ την αναβλητικοτητα κ τα πισογυρισματα στη "φωλια μου" δε στα λεω τυχαια.
(αν αλλαξεις γνωμη ποτε μπορω να σου στειλω για το κεντρο που σου ειπα)

ΠΑΙΔΙΑ ΕΓΩ ΝΑ ΠΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΓΕΝΙΚΑ ΝΑ ΦΥΓΕΙΣ ΑΠΟ ΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΧΩΡΙΣ ΒΟΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΜΕ ΒΟΗΘΕΙΑ
ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝΤΑΙ ΦΟΒΟΙ ΚΑΙ ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΑΜΑ ΗΤΑΝ ΕΤΣΙ ΟΛΟΙ ΘΑ ΦΕΥΓΑΜΕ

Καλά, ωραία, βάζω ένα θέμα που με απασχολεί για να βρω λύσεις και τ' ακούω και από πάνω από πολλούς. Γκόθλυ μου, είσαι σοβαρή; Τι να το κάνω να μείνω σε έναν ξενώνα, για ένα, 2, 3 μήνες και να φύγω από το σπίτι (αν με αφήσουν και δεν με στείλουν στο ψυχιατρείο) και μετά να μην έχω που να μείνω; Μετά τον ξενώνα εννοώ. Μήπως πρέπει να βρω κάτι λίγο μονιμότερο; Δεν θέλω πολύ μόνιμο, μόνο μέχρι να πάρω σύνταξη. Αφού με δουλεύετε, να σας δουλεύω κι εγώ. Λοιπόν, οκ, δεν μπορώ να πω, με τις "λύσεις" σας με σώσατε, θα μπορούσατε βέβαια απλά να πείτε πως δεν υπάρχουν λύσεις αφού δεν βρίσκετε κάτι που δεν μπορώ να σκεφτώ εγώ, που τα 'χω σκεφτεί όλα αυτά, αλλά αντι αυτού μου λέτε ότι με βοηθήσατε κιόλας. Βασικά εγώ όταν δεν ξέρω κάτι προτιμώ να μην απαντάω, αλλά δεν έχουν όλοι βλέπω το ίδιο σκεπτικό.

Quote:

---

Originally Posted by pillow

Καλά, ωραία, βάζω ένα θέμα που με απασχολεί για να βρω λύσεις και τ' ακούω και από πάνω από πολλούς. Γκόθλυ μου, είσαι σοβαρή; Τι να το κάνω να μείνω σε έναν ξενώνα, για ένα, 2, 3 μήνες και να φύγω από το σπίτι (αν με αφήσουν και δεν με στείλουν στο ψυχιατρείο) και μετά να μην έχω που να μείνω; Μετά τον ξενώνα εννοώ. Μήπως πρέπει να βρω κάτι λίγο μονιμότερο; Δεν θέλω πολύ μόνιμο, μόνο μέχρι να πάρω σύνταξη. Αφού με δουλεύετε, να σας δουλεύω κι εγώ. Λοιπόν, οκ, δεν μπορώ να πω, με τις "λύσεις" σας με σώσατε, θα μπορούσατε βέβαια απλά να πείτε πως δεν υπάρχουν λύσεις αφού δεν βρίσκετε κάτι που δεν μπορώ να σκεφτώ εγώ, που τα 'χω σκεφτεί όλα αυτά, αλλά αντι αυτού μου λέτε ότι με βοηθήσατε κιόλας. Βασικά εγώ όταν δεν ξέρω κάτι προτιμώ να μην απαντάω, αλλά δεν έχουν όλοι βλέπω το ίδιο σκεπτικό.

---

pillow εμεις εθελοντικα απανταμε. Σιγα μην εχουμε κ κατι προσωπικο μαζι σου, ολοι αγνωστοι μεταξυ αγνωστων ειμαστε.
Επισης μη περιμενεις απο εμας να σε σωσουμε, εσυ θα σωσεις τον εαυτο σου, εμεις προτεινουμε πραγματα ΛΕΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΣΕ ΚΡΙΝΟΥΜΕ, και χωρις να σου λεμε τι να κανεις.
Ανοιξες ποστ κ σου δωσαμε λυσεις, και η γνωμη μου ειναι πως βρισκεις ολο 'δικαιολογίες' για αρκετα θεματα.
Τωρα αν δε δεχεσαι γνωμες αλλων τι να σου πω, δικο σου θεμα, το φορουμ ομως ειναι υποτιθεται δημοκρατικο...
Παντως ναι ημουν σοβαρη, οταν εφυγα απο το πατρικο προσωπικα ημουν ετοιμη ψυχολογικά να μεινω κ στο δρομο στη χειροτερη των περιπτωσεων.
Δε σου λεω να μεινεις στο δρομο (γιατι νομιζω τα παιρνεις λιγο αλλιως αυτα που γραφουμε εδω) αλλα σου προτεινω να βασιστεις στα ποδια σου κ να θυσιασεις κ καποια πραγματα.
Γιατι η ζωη ετσι ειναι δυσκολη και ολα αλλαζουν συνεχεια! Δουλεια μονιμη μεχρι τη συνταξη δε παιζει να βρεις στην ελλαδα (αν ηταν θα την ειχες βρει ηδη).
Καλο ειναι να ειμαστε κ λιγο ρεαλιστες.
Ομως μη τα παιρνεις τοσο προσωπικα αυτα που γραφω, εδω συμβουλες δινουμε απλοι ανθρωποι ειμαστε οχι ψυχολογοι.

Γκόθλυ κάποιοι εδώ μέσα μου την είπανε και εσύ ακόμα είπες και λες ότι ψάχνω δικαιολογίες. Άρα ναι, με κρίνετε. Εγώ δυστυχώς δεν μπορώ να μείνω στο δρόμο. Ούτε είναι λύση οι ξενώνες και η συγκατοίκηση, οι ξενώνες γιατί είναι κάτι προσωρινό και η συγκατοίκηση όπως είπα γιατί δεν ξέρεις με τι έχεις να κάνεις, μπορεί ο άλλος να θέλει να φύγει και να σε αφήσει ξεκρέμαστο και πολλά άλλα. Δεν μπορώ να κάνω ότι μου έρθει στο κεφάλι για να φύγω, πρέπει να το έχω σχεδιάσει καλά. Επιπλέον και τέλειοι να 'ταν οι γονείς μου πιστεύω δεν πρέπει να μένω στο σπίτι μαζί τους γιατί δεν είναι φυσιολογικό. Δεν πήρα τίποτα αλλιώς, μου 'πατε λύσεις που μετά μπορεί όντως να βρεθώ στο δρόμο κατά 90% μέσο όρο. Στο μόνο που συμφωνώ είναι ότι δεν πρόκειται να βρω δουλειά μόνιμη αλλά τουλάχιστον ας βρω κάτι έστω για 2-3 χρόνια για αρχή, αλλά να αποκτήσω πχ εμπειρία και να μπορώ να βρω πιο εύκολα δουλειά μετά και μετά βλέπουμε, αλλά από ότι βλέπω δεν υπάρχουν δουλειές, ή δεν είναι καλές, έχω ψάξει αρκετές φορές. Πάντως μη μου πείτε ότι δεν το θέλω πολύ, απλώς όπως είπε και ο έλις, δεν είναι εύκολη δουλειά το να φύγεις από το σπίτι, από οικονομικής απόψεως κατά τη γνώμη μου.

Το να εκφράζει κάποιος μία διαφορετική άποψη από την δική σου δεν σημαίνει απαραίτητα ότι σου ασκεί κριτική. Επίσης το να σου επισημαίνει κάποιος μία δυσλειτουργικότητα στον τρόπο σκέψης σου και πάλι δεν σημαίνει ότι σου ασκεί κριτική.

Ρε συ τι θέλεις από μένα; Πας να το παίξεις καλός τώρα; Εσύ δεν ήσουν που μου έλεγες ότι έχω παιδαριώδη συμπεριφορά; Θέλεις να έρθεις στην θέση μου και να σε κρίνω εγώ; Αν αυτό δεν είναι κριτική τι είναι;

pillow αν εσυ πιστευεις οτι μπαινουμε εδω για να κανουμε κριτικη (wtf λες κ δεν εχουμε αλλα πραγματα να κανουμε) ειναι δικο σου θεμα.
εγω δεν ασχολουμαι αλλο οταν ο αλλος με βλεπει αρνητικα κ δε δεχεται ουτε καν τη φιλικη και μη-κακοβουλη γνωμη-συμβουλη και μου τη λεει κι απο πανω.
in real life pillow δε θα βρεις ανθρωπο να σου δωσει συμβουλη και να κατσει να του τη πεις απο πανω. κανε λοιπον οτι νομιζεις.

Quote:

---

Originally Posted by pillow

Ρε συ τι θέλεις από μένα; Πας να το παίξεις καλός τώρα; Εσύ δεν ήσουν που μου έλεγες ότι έχω παιδαριώδη συμπεριφορά; Θέλεις να έρθεις στην θέση μου και να σε κρίνω εγώ; Αν αυτό δεν είναι κριτική τι είναι;

---

Χαρακτήρισα ως παιδαριώδη όχι την συμπεριφορά σου αλλά τα επιχειρήματά σου. Σου ζητώ συγνώμη πάντως για την λέξη που χρησιμοποίησα.

Γκόθλυ δεν μου έδωσες απλά "συμβουλές" αλλά εν ολίγοις με κατέκρινες ότι βρίσκω δικαιολογίες και δεν θυμάμαι και τι άλλο. Όσο για την real life, απλά δεν κάνω παρέα στην real life κανέναν, οπότε δεν μπορούν να μου κάνουνε και τίποτα, ούτε "θετικό", αλλά ούτε και αρνητικό.
Aeolus74 την δέχομαι την συγγνώμη σου αλλά άλλη φορά να προσέχεις τι λες γιατί μπορεί να πληγώνεις κάποιους. Ακόμα και για τα επιχειρήματα να το έλεγες.

Έχεις δίκιο, και γι' αυτό ανακαλώ και αντικαθιστώ την λέξη "παιδαριώδη" επιχειρήματα με την λέξη "ανυπόστατα" επιχειρήματα.

Και πάλι δεν ισχύει τεσπα. Μπορείς να συγκατοικήσεις με κάποιον χωρίς να τον ξέρεις; Αφού ακόμα και αν τον ξέρεις μπορεί να σου βγάλει χίλια κακά! Πόσο μάλλον αν δεν τον ξέρεις! Είπα κάτι παράλογο; Ίσα ίσα, αυτό που λες εσύ είναι παράλογο, θα συγκατοικούσες ποτέ με κάποιον που δεν ξέρεις τι θα σου βγάλει; :confused::confused::confused:

Quote:

---

Originally Posted by pillow

Και πάλι δεν ισχύει τεσπα. Μπορείς να συγκατοικήσεις με κάποιον χωρίς να τον ξέρεις; Αφού ακόμα και αν τον ξέρεις μπορεί να σου βγάλει χίλια κακά! Πόσο μάλλον αν δεν τον ξέρεις! Είπα κάτι παράλογο; Ίσα ίσα, αυτό που λες εσύ είναι παράλογο, θα συγκατοικούσες ποτέ με κάποιον που δεν ξέρεις τι θα σου βγάλει; :confused::confused::confused:

---

Ναι! μπορείς να να συγκατοικήσεις με κάποιον χωρίς να τον ξέρεις, χωρίς να υποστηρίζω ότι κάτι τέτοιο δεν εμπεριέχει κάποιο ρίσκο, όπως ρίσκο εμπεριέχει το να συγκατοικήσεις και με κάποιον γνωστό. Πάντως σε κάθε περίπτωση αν μία συγκατοίκηση αποτύχει μπορείς να φύγεις και να αναζητήσεις άλλον συγκάτοικο ή άλλο σπίτι. Δεν θα υπογράψεις συμβόλαιο μόνιμης συνύπαρξης.
Όταν δεν ξέρεις κάτι που θα σε βγάλει, όπως λές, μπορείς να το δοκιμάσεις και να το ανακαλύψεις αυτό στην πορεία αντί να προδικάζεις μία κατάσταση. Το σενάριο να βγεί καλά μία συγκατοίκηση παίζει?

Επίσης ποτέ δεν υποστήριξα ότι αυτά που λες είναι παράλογα.

Το να συγκατοικήσεις με κάποιον που δεν ξέρεις, είναι μεγαλύτερο ρίσκο και από το να συγκατοικήσεις με κάποιον που ξέρεις και δεν τα πάτε καλά. Επιπλέον αν ο άλλος σε κρεμάσει και σου πει πχ σε μια βδομάδα φεύγω πότε να προλάβεις να βρεις άλλο συγκάτοικο; Ή άλλο σπίτι, αυτή τη δουλειά θα κάνουμε; Δεν είπε κανείς να υπογράψω συμβόλαιο μόνιμης συνύπαρξης, αλλά δεν βγαίνει η ζωή έτσι με το να αλλάζεις σπίτια και συγκατοίκους συνέχεια! Όταν δεν ξέρεις που θα σε βγάλει καλύτερα να κάτσεις στα σίγουρα όταν έχεις δει πόσο σκληρή είναι η ζωή και ξέρεις ότι μπορεί να γίνει ακόμα πιο σκληρή. Γι'αυτό λέω ότι αυτά που λες είναι παράλογα και για κανέναν άλλο λόγο.

ΑΝΑΛΟΓΑ ΠΩΣ ΕΧΕΙ ΜΑΘΕΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΕΓΩ ΠΑΝΤΩΣ ΑΝ ΚΑΙ ΘΕΛΩ ΔΕ ΘΑ ΑΦΗΝΑ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ
ΔΟΚΙΜΑΣΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΕΦΑΓΑ ΤΗΝ ΠΑΠΑΡΑ ΕΝΑ ΜΗΝΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΟΤΙ ΕΓΩ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΕΤΣΙ
ΕΣΕΙΣ ΔΟΚΙΜΑΣΑΤΕ ΚΑΙ ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΠΗΓΕ ΚΑΛΑ ΑΜΑ ΔΕΝ ΠΗΓΑΙΝΕ ΘΑ ΛΕΓΑΤΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΜΕ ΕΜΕΙΣ

Συμφωνώ με pillow άπειρα στο θέμα της συγκατοίκησης. Γνωρίζεις καλά τα χούγια κάποιου ΜΟΝΟ όταν ζήσεις/συγκατοικήσεις μαζί του, ακόμη κι' αν μιλάμε για τον ίδιο τον κολλητό σου, πραγματικά κολλητό μπορείς να τον χαρακτηρίσεις και να νιώθεις πως τον ξέρεις ΤΟΣΟ ΚΑΛΑ μόνο όταν έχετε ζήσει μαζί σ' ένα σπίτι για πολλές μέρες, αναλαμβάνοντας μαζί κάποιες ευθύνες και στο τέλος ΟΝΤΩΣ σας βγήκε. Πόσο μάλλον να το κάνεις με έναν τελείως άγνωστο. Δεν διαφωνώ ότι είναι μια λύση, ή ότι θα μπορούσε εν τέλη να της βγει σε καλό, απλά καταλαβαίνω γιατί ανησυχεί, και ούτε εγώ στην θέση της θα έπαιρνα τέτοιο ρίσκο πιστεύω...

Και αυτό που λέει με το ότι έχει σκεφτεί ήδη κάποια πράγματα, επειδή το έχω κάνει κι' εγώ για δικά μου θέματα, μην την "στήνετε στον τοίχο". Δεν σημαίνει ότι απορρίπτει τις λύσεις σας (το λέω γιατί αυτό κατάλαβα από τις απαντήσεις της), απλά -μάλλον- έχει μπουχτήσει με το να τα σκέφτεται όλα αυτά, να προσπαθεί απεγνωσμένα να οργανωθεί και να καταφέρει στο τέλος να κάνει το μεγάλο βήμα. Γιατί σίγουρα, επειδή δεν είμαστε όλοι οι χαρακτήρες το ίδιο και επειδή δεν λειτουργούμε με τον ίδιο τρόπο, δεν μπορεί να παίζει απλά με τις πιθανότητες, ιδίως όταν δεν έχει ΚΑΜΙΑ στήριξη. Ουσιαστικά είναι μόνη της... Και μόνη της πρέπει να στηριχτεί στα πόδια της και να βρει την λύση που θα είναι όσο το δυνατόν περισσότερο αποτελεσματική και με λιγότερα ρίσκα. Προφανώς και θέλει να ακούσει ιδέες, χωρίς να νιώθει πως την κρίνουν και την χαρακτηρίζουν.

Ήθελα να απαντήσω, γιατί νιώθω πως κάποιες φορές ίσως να το έχω κάνει κι' εγώ αυτό, και εδώ στο ίδιο το φόρουμ αλλά και γενικά, όταν π.χ σου δίνει κάποιος συμβουλή για κάτι κι' εσύ του λες ότι το έχεις σκεφτεί, τι σε προβληματίζει κτλ, ίσως φαίνεται πως το απορρίπτεις (ακόμη κι' αν το κάνεις, έχεις τους λόγους σου ή μπορεί απλά σαν χαρακτήρας να μην μπορείς να κάνεις αυτό που σου προτείνουν, παράδειγμα η συγκατοίκηση με έναν άγνωστο σαν λύση ανάγκης) και πως βρίσκεις δικαιολογίες για να αποφύγεις μια τυχόν λύση στο πρόβλημά σου. Μακάρι τα πράγματα να ήταν τόσο εύκολα όσο τα βλέπουν αυτοί που είναι "στην απέξω" (αν και πιο αντικειμενικά θα μου πείτε, αλλά πόσο αντικειμενικά είναι όντως; Δεν μπορείς να περιγράψεις ακριβώς το τι ζεις και σκέφτεσαι για να ξέρει ακριβώς ο άλλος την κατάστασή σου).
Αυτά, και συγγνώμη για την παρέμβαση/για το σμαμ ουσιαστικά.

Για να μην είναι τελείως άχρηστο το ποστ μου, εγώ θα σου πρότεινα να αγνοήσεις τους γονείς σου, δηλαδή... Οκ, καταλαβαίνω πως σε στεναχωρεί πολύ το ότι θέλουν να σε κλείσουν στο ψυχιατρείο και σε αγνοούν στο σπίτι, αλλά εννοώ πως δεν πρέπει να απαντάς καθόλου στο τι λένε, να μην "ενοχλείς" καθόλου, σαν να μην ζεις σ' αυτό το σπίτι. Δεν ξέρω την κατάστασή σου, γιατί θέλουν να σε κλείσουν σε ψυχιατρείο κτλ, αν σε πιάνουν κρίσεις ή αν είναι "απλά" απαράδεκτοι οι γονείς σου και το αποφάσισαν χωρίς λόγους, αλλά στην θέση σου πιστεύω πως θα προσπαθούσα να κερδίσω χρόνο μ' αυτό τον τρόπο (γιατί όσο θέλουν να σε διώξουν, δεν ξέρεις πότε θα τους έρθει και ζεις κι' εσύ σε τόση ανασφάλεια για το αύριο και μέσα σ' ένα σπίτι που νιώθεις ξένη και ανεπιθύμητη). Και παράλληλα, θα έψαχνα για δουλειά, οτιδήποτε για να μπορώ να μαζέψω κάποια χρήματα και να τα βάζω στην άκρη μέχρι να συμπληρωθεί ένα σεβαστό ποσό για να μπορώ μετά να ανακοινώσω στους γονείς μου ότι όσο με φτάνουν αυτά τα λεφτά, δεν θα τους ενοχλώ άλλο στο σπίτι με την παρουσία μου. Έτσι θα ξέρουν κι' αυτοί πως όταν σου τελειώσουν, υπάρχει η πιθανότητα να επιστρέψεις. Το ιδανικό βέβαια θα ήταν να βρεις δουλειά, και ας μην είναι μόνιμη, μπορείς να ψάξεις και μετά για άλλες. Για αρχή, να μαζέψεις χρήματα για να μπορείς να φύγεις και να τους το ανακοινώσεις... Δεν φαντάζομαι να τους πειράξει το ότι θα ζεις σε ένα διαμέρισμα μόνη σου, παρά το να σε κλείσουν σε ψυχιατρείο...

Ό,τι κι' αν αποφασίσεις, ό,τι κι' αν καταφέρεις να κάνεις, εύχομαι η τύχη να είναι με το μέρος σου και να πάνε όλα καλά από 'δω και στο εξής! Κουράγιο και... υπομονή!

pillow εγώ είμαι της άποψης όταν υπάρχει θέληση υπάρχει και τρόπος...μπορείς να τα καταφέρεις άρχισε από το μηδέν και θα φτάσεις ψηλά κάποια στιγμή. Μπορείς να τα καταφέρεις. Οι γονείς σου από την άλλη πρέπει να σκεφτείς ότι έχουνε και αυτοί δίκαιο δεν μπορείς να μένεις για πάντα μαζί τους (και να φανταστείς το δικό σου καλό πάλι σκέφτονται) και ακόμη αν το καλό σκεφτείς μια νέα αρχή ένα νέο ξεκίνημα θα σε βοηθήσει στη ψυχολογία σου και θα κάνει να νιώσεις ότι δημιουργείς προσφέρεις θα σε ικανοποιήσει πολύ. Χμμμ και ο κόσμος ήταν πάντα σκατά όπως λες και εσύ αφού αντί να κοιτάμε πως να βοηθήσουμε τον άλλον τον πατάμε για να τον ισοπεδώσουν εντελώς...έτσι είναι...δυστυχώς...

Quote:

---

Originally Posted by pillow

Έχει γίνει σκατά ο κόσμος, όχι ότι πάντα δεν ήτανε, απλά υπήρχαν περίοδοι που δεν το έβλεπα...........!!!!!!! :( :( :(

---

Είναι εξαιρετικά δύσκολο κάποιος να βρίσκεται σε πίεση και χωρίς υποστήριξη (και να συμβαίνει το αντίθετο να έχει και πόλεμο) και να πρέπει να "φύγει" από μια κατάσταση. Θα σου πρότεινα να δώσεις σημασία σε αυτά που γράφει ο/η -moonlight- μόνο. Και με ακόμα μεγαλύτερη προσοχή.
Από αυτά που λες έχω την εντύπωση ότι δεν θέλουν να σε χάσουν από το σπίτι. Άσχετα με αυτά που λένε. Μάλλον να σε κρατήσουν πάση θυσία θέλουν. Αλλά αυτό προσπάθησε να το καταλάβεις μόνη σου. Και κράτησε μια στάση "αποδοχής", μην μιλάς, απέφυγε εντάσεις. Και μάθαινε. Αν θα μπορούσες να βρεις ένα άτομο που να κάνεις λίγη παρέα θα ήταν καλό.
Να σου κάνω και μερικές ερωτήσεις? Πού μένεις και πόσο χρονών είσαι?

Moonlight δεν μπορώ να δουλέψω 8ωρο, με τίποτα. Τα 'χα σκεφτεί αλλιώς με τα λεφτά, αφού όλο αυτά σκέφτομαι, γιατί το 8ωρο μου φαίνεται βασανιστικό...........ξέρεις τι είναι να έχεις προβλήματα και να δουλεύεις κιόλας 8ωρο, δηλαδή να είσαι όλη τη μέρα σε ένταση; Κάπως αλλιώς το είχα σκεφτεί αλλά προϋποθέτει ότι θα φύγω από το σπίτι σύντομα. Και εξάλλου για να μαζέψω λεφτά για να φύγω για ένα χρόνο πχ, πρέπει να δουλεύω ένα χρόνο είτε με τον τρόπο που σκέφτομαι εγώ είτε με τον δικό σου. Αν θες το συζητάμε σε μηνύματα. Οπότε δεν με συμφέρει αυτή η λύση, μόνο αυτή που είχα σκεφτεί που σου λέω εγώ. Αλλά είναι και το άλλο......θα με αφήσουν να φύγω από το σπίτι ή θα φωνάξουν την αστυνομία; Βασικά η αλήθεια είναι ότι επειδή με γράφουν και δεν τους νοιάζει που είμαι δυστυχισμένη και επειδή έχω μπουχτήσει που δεν έχω ένα αγόρι τους τη λέω φωναχτά και γι'αυτό με εκβιάζουν........Δεν μ' έχουν εκβιάσει πολλές φορές αλλά είμαι σίγουρη ότι μπορεί να το κάνουν αν η κατάσταση φτάσει στο απροχώρητο......Είχα μπλέξει με κάποιον που δεν τον ήθελαν στο παρελθόν και τελικά είχαν δίκιο και γι'αυτό φοβούνται να μείνω μόνη μου και δεν θα με αφήσουν μάλλον όσο και αν ονειρεύομαι εγώ. Το συζήτησα και με μια κοπέλα που έχει παρόμοια προβλήματα και όντως επειδή η κοινωνία είναι χάλια παίζει να ξαναπέσω σε πολλά τέτοια άτομα αν ζήσω μόνη μου, γι'αυτό τους είπα (άλλη λύση) να μετακομίσουμε κάπου που μ' αρέσει κιόλας σε δύο σπίτια μικρότερα από αυτό που μένουμε οι γονείς μου πάνω εγώ κάτω πχ. Αλλά ούτε αυτό ήθελαν, μου λένε είναι δύσκολο να γίνει αυτό. Επιπλέον να δουλέψω όσο το σκέφτομαι δεν έχω το κουράγιο, για δουλέψτε κι εσείς ρε παιδιά με χάλια διάθεση! Γίνεται; Και μ' ένα σωρό προβλήματα.....άσε που δεν υπάρχουν δουλειές.........Αν ήταν όλα τόσο εύκολα θα το είχα κάνει!!!!! Αν δεν ήμουν σε κάποιο ψυχιατρείο τώρα, είναι αδιέξοδη η κατάσταση........με τη δουλειά μία το σκέφτομαι μία φοβάμαι!!!! Είμαι σε πολύ χάλια ψυχολογική κατάσταση, προχθές ήθελα να αυτοκτονήσω, αλλά δεν θα το έκανα, μόνο αν είχα κάποιο όπλο αλλά που να το βρω.
Σεβάκι δεν είναι όπως τα λες.......δεν υπάρχουν δουλειές αλλά και να έβρισκα θα ήταν χάλια....θα με έκανε ότι ήθελε το αφεντικό........δεν ζούμε πλέον σε καλές εποχές ούτε βρήκα δουλειά στο δημόσιο!
John αν και σε άλλα θέματα διαφωνούσα μαζί σου και έλεγα θα μου πεις κάτι επικριτικό, έμεινα έκπληκτη από την απάντησή σου, θα 'θελα να διατηρήσω την ανωνυμία μου αν δεν σε πειράζει, έχεις δίκιο σε όλα όμως σχεδόν.

pillow δεν διαφωνώ καθόλου όμως μπορείς να αρχίσεις από κάτι μικρό και δύσκολο αλλά σιγά σιγά θα αρχίζεις να τα πας καλύτερα και ποτέ δεν ξες μπορεί να βρεις μια καλύτερη δουλειά...εντάξει και το δημόσιο πίστεψέ με δεν είναι και ότι καλύτερο.... Απλά άρχισε με κάτι στην αρχή θα είναι δύσκολο αλλά μετά θα είναι καλύτερο από το τίποτε...θα σε βοηθήσει και στην υγεία σου μια δουλειά...

Σ' ευχαριστώ Σεβάκι αλλά αυτό που λες, είναι όντως δύσκολο να ξεκινήσω κάτι και πως το κάνω αυτό όπως λέει και ο John χωρίς υποστήριξη;

Δεν αμφιβάλλω καθόλου πως πρέπει να έχεις και υποστήριξη στην αρχή αλλά πιστεύω πως αν δουν οι γονείς σου ότι αρχίζεις σιγά σιγά να ενδιαφέρεσαι δηλαδή να ψάχνεις για δουλειά κτλ τότε θα σε βοηθήσουν γονείς είναι πάντα βοηθάν τα παιδιά τους...

γεια σου pillow, θέλω να σου κάνω δυό ερωτήσεις καταρχήν και εφόσον δεν γίνομαι αδιάκριτη: πρώτο, τι ηλικία έχεις και δεύτερο γιατί οι γονείς σου θέλουν να σε βάλουν στο ψυχιατρείο όπως λες?

Σεβάκι δεν νομίζω να με βοηθήσουνε, δεν νομίζω να θέλουν να δουλέψω πόσο μάλλον να βρω σπίτι να νοικιάσω, οπότε δεν θα υπάρχει υποστήριξη. Είναι και το άλλο, μπαίνω κάθε μέρα για να ψάξω για δουλειά και δεν υπάρχει κάτι! Αλλά και από την άλλη φοβάμαι...

Μαμα δεν μπορώ να πω την ηλικία μου, είμαι πάνω από 20 πάντως, οι γονείς μου θέλουν να με βάλουν στο ψυχιατρείο επειδή δεν με αντέχουν άλλο, ούτε εγώ τους αντέχω βέβαια, όπως είπα και πιο πάνω τους φωνάζω επειδή δεν αντέχω να είμαι μόνη μου να μην έχω κανέναν ούτε ένα αγόρι ούτε καν αυτούς αφού με γράφουν και με καταπιέζουν σε 1-2 θέματα. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει πάντα ο φόβος ή να μην ξαναμπλέξω με τον πρώην μου που δεν άξιζε ή να μπλέξω με καναν άλλον σαν κι αυτόν, δεν ξέρω τι φοβούνται από τα δύο.

Δεν γίνεται να λένε ότι κουράστηκαν μαζί σου και να θέλουν έτσι απλά να σε παρατήσουν σε κανένα ψυχιατρείο...θα σε βοηθήσουν και αν όχι ζήτα από καμιά φίλη ή από κανέναν άλλο που ξες ότι θα σε βοηθήσει προσωρινά έστω...όσο για την δουλειά είναι δύσκολο να βρεις αλλά αν είσαι καλή με πολλές ικανότητες θα βρεις και ας μην είναι και τόσο καλή. Ο άνθρωπος στην ανάγκη μπορεί να κάνει τα πάντα...όμως τι φοβάσαι?

βρε pillow, δεν μπορεί κανένας να βάλει κανέναν στο ψυχιατρείο, έτσι απλά επειδή δεν τον αντέχει... μήπως έχεις κάποιο σχετικό πρόβλημα υγείας και οι γονείς σου πιστεύουν ότι δεν μπορείς να ανταπεξέλθεις στην καθημερινότητα χωρίς αυτούς? τη γνωρίζω καλά αυτή την κατάσταση, έχω γιό 17 χρόνων με σύνδρομο άσπεργκερ... σ' ένα χρόνο ενηλικιώνεται και τελειώνει το σχολείο... θα τον στηρίξω να φύγει και να κάνει μια αυτόνομη ζωή, αλλά οι πιθανότητες να τα καταφέρει μόνος του δεν είναι και πάρα πολλές... ειδικά στις μέρες μας, όπου άνθρωποι πραγματικά αυτόνομοι και καλά εφοδιασμένοι δεν μπορούν να ζήσουν μόνοι λόγω ανεργίας και αναγκάζονται να ξαναγυρίσουν στα πατρικά τους και που η κοινωνική πρόνοια είναι ανύπαρκτη σχεδόν... το πρόβλημα δεν είναι εύκολο και πραγματικά δεν αρκεί η θέληση για να το λύσεις... δεν είναι όμως μόνο δικό σου, αφορά πολύ κόσμο...

απλά προσπαθώ να σου πω, να μην κατηγορείς τον εαυτό σου, ούτε και τους γονείς... δεν είναι απαραίτητο να φταίει κάποιος από σας... βλέπεις κάποιον γιατρό ή "ειδικό"?

Σεβάκι γίνεται αλλά όχι για μόνιμα, για λίγο φαντάζομαι ότι εννοούν. Δεν έχω φίλες ούτε έχω δουλέψει ποτέ να αποκτήσω δεξιότητες. Φοβάμαι ότι θα είναι δύσκολα, ότι δεν θα αντέξω, αφού δεν θα έχω καμία υποστήριξη, ότι θα με προσβάλλουν αφεντικό και πελάτες..
Μαμα υπάρχει πρόβλημα, το έχω δηλώσει κι εδώ, απλά εμένα οι γονείς μου δεν θέλουν να 'χω αυτονομία επειδή δεν μ' εμπιστεύονται. Το ξέρω ότι δεν αρκεί η θέληση, όπως και σ' όλα τα προβλήματα που έχω..